Een leuk cadeau om te geven zijn altijd de boxen die Westtoer aanbiedt.
De fietsnetwerkbox bevat alle fietsnetwerken uit de Provincie.
De fietsroutebox bevat alle lusvormige fietsroutes van West-Vlaanderen
De erfgoedwandelbox bevat alle erfgoedwandelroutes aan de Kust.
De wandelroutebox is momenteel echter te klein geworden om alle routes in op te bergen en wordt in de loop van volgend jaar opgesplitst in drie regiowandelboxen. Op die manier kan je alle 50 routes van je geliefkoosde regio aanschaffen.
Prettig eindejaar
donderdag 18 december 2008
zondag 14 december 2008
Neerbeek wandelroute
Beste natuurvriend,
Mèn ne kjè noa Bissegem gewist !
Van de parking ' De Rietput ' naar het kerkplein, en daar wachtte ons een wandeling van 6km.
Oké niet ver, maar zo hadden we weer een reden om het huis uit te komen !
Midden op het kerkplein pronkt het ' Minneke van Bissegem ', en onder onze voeten bevindt zich een oude schuilkelder uit W.O. II
De (drukke!)Meensesteenweg overgestoken, namen we het klinkerpad dat uitgeeft op het ontmoetingscentrum. We liepen er in een boogje omheen en kwamen uit op de Gullegemsesteenweg. Net voor de slagbomen gingen we linksaf het oude goederenstation op, waar vroeger vlas uit Bissegem en omstreken werd verhandeld.
Bissegem, dat sterk verstedelijkt is, is een typisch nijverheids- en woondorp aan de Leie. Maar toen we in de Vlienderkouter stonden, lieten we de drukte even achter ons. Schapenpoortjes aan weerszijden van de kouter hielden ons even op. Hoe het woord ' Vliender ' hieraan werd toegevoegd is ons een raadsel. Mogelijks vanwege de Vlienderstruiken, waarvan men vliendersiroop ( hoestsiroop ) maakte.
De Moraviestraat leidde ons naar het Bijenhof: een groothandel in bijenteeltmateriaal, honing en honingproducten. Bij de bijhorende taverne is een ruim terras en recreatie voor kinderen. Info vindt je terug op www.zaal-bijenhof.be/zaal.bijenhof@skynet.be
Door het draaipoortje over het terras, richting Leie, gingen we het jaagpad op, die we aanhielden tot bij de monding van de Neerbeek. We trokken de Neerbeekvallei in, 850 m wandelgebied, tot aan parking ' De Rietput '.
Hoewel Bissegem één van de dichtst bevolkte gemeenten van de provincie is, werden we hier en daar overweldigd door een heerlijke rust.
De Neerbeek..., waarnaar deze wandeling verwijst, dook even op uit de geschiedenis.
Je werd meermaals het strijdtoneel van gevechten en schermutselingen of werd door troepen belaagd.
Vredig nemen we afscheid van jou.
En tenslotte nog dit:
Namens mijn gezin en mezelf wens ik iedereen de mogelijkheid
- voor zichzelf en voor elkaar -
een beetje geluk in het nieuwe jaar.
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux / Izegem
Mèn ne kjè noa Bissegem gewist !
Van de parking ' De Rietput ' naar het kerkplein, en daar wachtte ons een wandeling van 6km.
Oké niet ver, maar zo hadden we weer een reden om het huis uit te komen !
Midden op het kerkplein pronkt het ' Minneke van Bissegem ', en onder onze voeten bevindt zich een oude schuilkelder uit W.O. II
De (drukke!)Meensesteenweg overgestoken, namen we het klinkerpad dat uitgeeft op het ontmoetingscentrum. We liepen er in een boogje omheen en kwamen uit op de Gullegemsesteenweg. Net voor de slagbomen gingen we linksaf het oude goederenstation op, waar vroeger vlas uit Bissegem en omstreken werd verhandeld.
Bissegem, dat sterk verstedelijkt is, is een typisch nijverheids- en woondorp aan de Leie. Maar toen we in de Vlienderkouter stonden, lieten we de drukte even achter ons. Schapenpoortjes aan weerszijden van de kouter hielden ons even op. Hoe het woord ' Vliender ' hieraan werd toegevoegd is ons een raadsel. Mogelijks vanwege de Vlienderstruiken, waarvan men vliendersiroop ( hoestsiroop ) maakte.
De Moraviestraat leidde ons naar het Bijenhof: een groothandel in bijenteeltmateriaal, honing en honingproducten. Bij de bijhorende taverne is een ruim terras en recreatie voor kinderen. Info vindt je terug op www.zaal-bijenhof.be/zaal.bijenhof@skynet.be
Door het draaipoortje over het terras, richting Leie, gingen we het jaagpad op, die we aanhielden tot bij de monding van de Neerbeek. We trokken de Neerbeekvallei in, 850 m wandelgebied, tot aan parking ' De Rietput '.
Hoewel Bissegem één van de dichtst bevolkte gemeenten van de provincie is, werden we hier en daar overweldigd door een heerlijke rust.
De Neerbeek..., waarnaar deze wandeling verwijst, dook even op uit de geschiedenis.
Je werd meermaals het strijdtoneel van gevechten en schermutselingen of werd door troepen belaagd.
Vredig nemen we afscheid van jou.
En tenslotte nog dit:
Namens mijn gezin en mezelf wens ik iedereen de mogelijkheid
- voor zichzelf en voor elkaar -
een beetje geluk in het nieuwe jaar.
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux / Izegem
zondag 7 december 2008
De Vorte Bossen wandelpad.
Beste natuurvrienden,
Wandelpad ' Parochieveld ' vat aan te Doomkerke/ Ruiselede. Deze wandeling (8,5 km) verkent de bosrijke omgeving van Ruiselede, in het grensgebied van de provincies West- en Oost-Vlaanderen.
1876 - 1976
Dankbaar aandenken aan Z.E.H. Carolus Doom.
Stichter van deze parochie.
Jammer genoeg waren de deuren van de St.-Caroluskerk gesloten. Onze brochure haalde nochtans warm uit naar het mooie interieur, de rijk versierde meubilering en de roosvormige glasramen van dit bidhuis.
De kerk werd destijds opgetrokken in Doomkerkse baksteen. Deze karakteristieke steen (1863 tot 1903) werd gebakken in de openluchtoven op de weide van de fam. Gilliodts, vlak achter de kerk.
Deze familie schonk - naast de grond- ook de stenen van de kerk, de parochie en de school.
We stappen richting het Gallatas-bos: " Deze weg heeft een PRIVAAT karakter. Eerbiedig de eigendommen en breng respect op voor de privacy van de bewoners." ... zo staat te lezen aan de ingang van het bos.
Even verderop kruisen we de (drukke!) Bruggesteenweg en slaan links af in de Krommekeerstraat. De krommekeer stamt uit de tijd dat er slechts voet - en karrewegels waren. In ons visier nemen we 4 pylonen op, omgeven door landerijen, hoeven en bossen.
Vandaag doen wij de Vorte Bossen (50ha) aan: gelegen tussen Doomkerke en Kruiskerke ( op de grens met het oostelijke Bulskampveld).
Met wat geluk krijg je een eekhoorn te zien, of een buizerd. Ook de vos houdt zich hier graag op.
En Sinterklaas blijkbaar ook, te zien aan de plukjes baard die hij achterliet (?) Hopelijk had hij waterdichte laarzen aan, want het is hier erg drassig!
Er loopt een vijvertje ( de Visserije ) door het bos. "... Na schooltijd of tijdens de vakantie kwam de schooljeugd hier zwemmen en ravotten..." Waarschijnlijk halen oudere Ruiseledenaars hier mooie herinneringen op...
Doorheen het plaatselijke dialect, de bodem van het natte noorden en het drogere zuiden versmelten Oost en West-Vlaanderen zich met elkaar.
De Bosdreef gaat langzaam over in de (lange) Planterijstraat, die we volgen tot het bittere einde. Van hieruit krijg je uitzicht op grote boomkwekerijen.
Op onze terugweg naderen we het 18-eeuwse Veldkapelletje, dat lange tijd vermaard was als bedevaartsoord. Hier kwamen mensen er bij de Heilige Maagd genezing tegen de gevreesde koorts afsmeken. Binnenin staat een kopie van het O.L. Vrouwebeeld van Michelangelo. Het origineel werk bevindt zich in de Brugse O.L. Vrouwekerk. Het oorspronkelijke (barokke) O.L. Vrouwebeeldje (1770) werd - om veiligheidsredenen- in de kapel van het nabijgelegen Rijksopvoedingsgesticht bijgezet.
Ter herinnering aan de uitwijzing van talrijke inwoners, naar Amerika (1888), werd later een gedenksteen in de gevel van de kapel geplaatst.
Het aanpalend kerkhofje van St.-Pietersveld oogt wat verlaten. Het behoort toe aan het Rijksopvoedingsgesticht en diende (tot 1971) als begraafplaats voor kostgangers en personeelsleden.
Het einde komt in zicht. We volgen de bosrand over zo'n 600 m. en komen opnieuw in een open veld. Links van ons het vroegere ' Disveld ', vlak voor ons uit de ' Gulkse Putten ' (+/- 100ha).
We naderen terug het centrum van Doomkerke, langs de Brandstraat.
Hier was het dat pastoor Doom zijn droom realiseerde: een kerk, een parochie, en mensen die zagen dat het goed was om er te wonen.
Met bosgroeten,
:0) Veerle Loriaux
Wandelpad ' Parochieveld ' vat aan te Doomkerke/ Ruiselede. Deze wandeling (8,5 km) verkent de bosrijke omgeving van Ruiselede, in het grensgebied van de provincies West- en Oost-Vlaanderen.
1876 - 1976
Dankbaar aandenken aan Z.E.H. Carolus Doom.
Stichter van deze parochie.
Jammer genoeg waren de deuren van de St.-Caroluskerk gesloten. Onze brochure haalde nochtans warm uit naar het mooie interieur, de rijk versierde meubilering en de roosvormige glasramen van dit bidhuis.
De kerk werd destijds opgetrokken in Doomkerkse baksteen. Deze karakteristieke steen (1863 tot 1903) werd gebakken in de openluchtoven op de weide van de fam. Gilliodts, vlak achter de kerk.
Deze familie schonk - naast de grond- ook de stenen van de kerk, de parochie en de school.
We stappen richting het Gallatas-bos: " Deze weg heeft een PRIVAAT karakter. Eerbiedig de eigendommen en breng respect op voor de privacy van de bewoners." ... zo staat te lezen aan de ingang van het bos.
Even verderop kruisen we de (drukke!) Bruggesteenweg en slaan links af in de Krommekeerstraat. De krommekeer stamt uit de tijd dat er slechts voet - en karrewegels waren. In ons visier nemen we 4 pylonen op, omgeven door landerijen, hoeven en bossen.
Vandaag doen wij de Vorte Bossen (50ha) aan: gelegen tussen Doomkerke en Kruiskerke ( op de grens met het oostelijke Bulskampveld).
Met wat geluk krijg je een eekhoorn te zien, of een buizerd. Ook de vos houdt zich hier graag op.
En Sinterklaas blijkbaar ook, te zien aan de plukjes baard die hij achterliet (?) Hopelijk had hij waterdichte laarzen aan, want het is hier erg drassig!
Er loopt een vijvertje ( de Visserije ) door het bos. "... Na schooltijd of tijdens de vakantie kwam de schooljeugd hier zwemmen en ravotten..." Waarschijnlijk halen oudere Ruiseledenaars hier mooie herinneringen op...
Doorheen het plaatselijke dialect, de bodem van het natte noorden en het drogere zuiden versmelten Oost en West-Vlaanderen zich met elkaar.
De Bosdreef gaat langzaam over in de (lange) Planterijstraat, die we volgen tot het bittere einde. Van hieruit krijg je uitzicht op grote boomkwekerijen.
Op onze terugweg naderen we het 18-eeuwse Veldkapelletje, dat lange tijd vermaard was als bedevaartsoord. Hier kwamen mensen er bij de Heilige Maagd genezing tegen de gevreesde koorts afsmeken. Binnenin staat een kopie van het O.L. Vrouwebeeld van Michelangelo. Het origineel werk bevindt zich in de Brugse O.L. Vrouwekerk. Het oorspronkelijke (barokke) O.L. Vrouwebeeldje (1770) werd - om veiligheidsredenen- in de kapel van het nabijgelegen Rijksopvoedingsgesticht bijgezet.
Ter herinnering aan de uitwijzing van talrijke inwoners, naar Amerika (1888), werd later een gedenksteen in de gevel van de kapel geplaatst.
Het aanpalend kerkhofje van St.-Pietersveld oogt wat verlaten. Het behoort toe aan het Rijksopvoedingsgesticht en diende (tot 1971) als begraafplaats voor kostgangers en personeelsleden.
Het einde komt in zicht. We volgen de bosrand over zo'n 600 m. en komen opnieuw in een open veld. Links van ons het vroegere ' Disveld ', vlak voor ons uit de ' Gulkse Putten ' (+/- 100ha).
We naderen terug het centrum van Doomkerke, langs de Brandstraat.
Hier was het dat pastoor Doom zijn droom realiseerde: een kerk, een parochie, en mensen die zagen dat het goed was om er te wonen.
Met bosgroeten,
:0) Veerle Loriaux
dinsdag 25 november 2008
Nieuwe fietsbrug geopend in Brugge
Wie de laatste maanden langs de expressweg tussen Brugge en Zeebrugge passeerde heeft ongetwijfeld al de nieuwe brug opgemerkt.
Sinds dit weekend is de nieuwe fietsersbrug officieel geopend en meteen werd deze al geïntegreerd in het fietsnetwerk.
Wie komt vanuit nr 62 (St-Pieters) naar 61 rijdt wordt nu net voor de Sint-Pietersplas omgeleid naar rechts ipv links om dan zo over de nieuwe brug de expressweg te dwarsen.
Net voorbij de nieuwe brug is het hierdoor nu ook mogelijk om rechtstreeks naar Zuienkerke (knooppunt 18) te rijden.
Een kaartje met de nieuwe situatie wordt later nog toegevoegd.
Sinds dit weekend is de nieuwe fietsersbrug officieel geopend en meteen werd deze al geïntegreerd in het fietsnetwerk.
Wie komt vanuit nr 62 (St-Pieters) naar 61 rijdt wordt nu net voor de Sint-Pietersplas omgeleid naar rechts ipv links om dan zo over de nieuwe brug de expressweg te dwarsen.
Net voorbij de nieuwe brug is het hierdoor nu ook mogelijk om rechtstreeks naar Zuienkerke (knooppunt 18) te rijden.
Een kaartje met de nieuwe situatie wordt later nog toegevoegd.
vrijdag 21 november 2008
Groeien met de seizoenen.
Beste natuurvriend.
Groeien met de seizoenen... Het staat te lezen op elke bladnerf.
En ofschoon we er ( misschien ) stilaan genoeg van hebben, ze dwarrelen nog aardig in het rond.
Wat staat er dan te lezen..., vroeg je je af?
Een hele levensgeschiedenis als je 't mij vraagt, niet gespaard van weer en wind en zéker zijn ze niet te benijden als je er nu nog aan de takken ziet bengelen, tot hun laatste krachten zijn gedoofd.
Bij een herfstwandeling kan je het vast ook niet laten om door de bladeren te rennen, het ritselend geluid brengt je misschien heel even terug bij het kind die je was...
Wàs...Samen met je klas verzamelde je toen blaadjes, dennenappels, beukennootjes,...
Groeiend in seizoenen komen herinneringen weer tot leven, waarin we ons gedragen weten, hoe onvoorspelbaar de toekomst voor ons lag.
Met de ogen van een kind durven kijken opnieuw, dat elke inspanning de moeite loont...
De bomen in hun kale bast lijken langzaam in te slapen.
Maar in hun subtiele rust vergaren ze krachten, opdat de gure winter geen greep zal krijgen op de jonge twijgen volgend jaar.
Een scheppende kracht in een teer winterkleed gewikkeld, als het ware, voor wie gelooft dat elke moeite vroeg of laat zijn uitwerking vindt.
Het is als groeien met de seizoenen, groeien door weer en wind.
Met fijne herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux
Groeien met de seizoenen... Het staat te lezen op elke bladnerf.
En ofschoon we er ( misschien ) stilaan genoeg van hebben, ze dwarrelen nog aardig in het rond.
Wat staat er dan te lezen..., vroeg je je af?
Een hele levensgeschiedenis als je 't mij vraagt, niet gespaard van weer en wind en zéker zijn ze niet te benijden als je er nu nog aan de takken ziet bengelen, tot hun laatste krachten zijn gedoofd.
Bij een herfstwandeling kan je het vast ook niet laten om door de bladeren te rennen, het ritselend geluid brengt je misschien heel even terug bij het kind die je was...
Wàs...Samen met je klas verzamelde je toen blaadjes, dennenappels, beukennootjes,...
Groeiend in seizoenen komen herinneringen weer tot leven, waarin we ons gedragen weten, hoe onvoorspelbaar de toekomst voor ons lag.
Met de ogen van een kind durven kijken opnieuw, dat elke inspanning de moeite loont...
De bomen in hun kale bast lijken langzaam in te slapen.
Maar in hun subtiele rust vergaren ze krachten, opdat de gure winter geen greep zal krijgen op de jonge twijgen volgend jaar.
Een scheppende kracht in een teer winterkleed gewikkeld, als het ware, voor wie gelooft dat elke moeite vroeg of laat zijn uitwerking vindt.
Het is als groeien met de seizoenen, groeien door weer en wind.
Met fijne herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux
zondag 2 november 2008
Monument ' Le Combat de Marialoop '
Beste natuurvriend,
Mijn wens was om het monument 'Le Combat' te Marialoop/ Meulebeke eens van dichtbij te kunnen zien.
Naar het schijnt is dit een kunstwerk dat volledig in het teken staat van W.O.I en van alle gesneuvelde soldaten en Meulebekenaars.
Op verschillende plaatsen in Meulebeke, Marialoop, 't Veld en de Paanders staan prints langs de weg opgesteld, die de sfeer van ' Le Combat ' weergeven, beelden uit het verleden, beelden uit de actualiteit,...Meulebeke keert terug in de geschiedenis.
Terwijl met Allerzielen onze dierbare overledenen worden herdacht, is 11 november gewijd aan hen die het leven lieten in oorlogstijden.
Moeilijk te vatten hoe geweld uitbreidt.., terwijl we juist zo afkerig staan tegenover geweld, trekt de oorlog mij -op gevoelige wijze- telkens weer de aandacht.
De Weverijroute (41km) zendt ons langs Ingelmunster richting jaagpad, naar Ooigem, om via Meulebeke en Pittem naar het Provinciedomein 't Veld in Ardooie terug te fietsen richting Kachtem en Emelgem.
'Le Combat' is een werk van dhr. Frans Vercoutere. De impossante urne is een koperen afgietsel, met binnenin een zuil waarop de namen zijn verwerkt van alle gesneuvelde soldaten en Meulebekenaars uit W.O.I. Bovenop het monument staat een klein huisje, gemaakt van papaverknoppen, als symbool van de gesneuvelden.
Tot 11 november kan je - om en bij Marialoop- een tentoonstelling bijwonen, eveneens de route: " Hedendaagse kunstenaars en (front) schilders uit W.O.I op de Marialoopkouter".
Deze route (5km) kan men te voet, per fiets of met de wagen doen, op enkele mooie locaties op en nabij de Marialoopkouter..
Voor alle info kan je terecht op www.meulebeke.be/ le combat
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
Mijn wens was om het monument 'Le Combat' te Marialoop/ Meulebeke eens van dichtbij te kunnen zien.
Naar het schijnt is dit een kunstwerk dat volledig in het teken staat van W.O.I en van alle gesneuvelde soldaten en Meulebekenaars.
Op verschillende plaatsen in Meulebeke, Marialoop, 't Veld en de Paanders staan prints langs de weg opgesteld, die de sfeer van ' Le Combat ' weergeven, beelden uit het verleden, beelden uit de actualiteit,...Meulebeke keert terug in de geschiedenis.
Terwijl met Allerzielen onze dierbare overledenen worden herdacht, is 11 november gewijd aan hen die het leven lieten in oorlogstijden.
Moeilijk te vatten hoe geweld uitbreidt.., terwijl we juist zo afkerig staan tegenover geweld, trekt de oorlog mij -op gevoelige wijze- telkens weer de aandacht.
De Weverijroute (41km) zendt ons langs Ingelmunster richting jaagpad, naar Ooigem, om via Meulebeke en Pittem naar het Provinciedomein 't Veld in Ardooie terug te fietsen richting Kachtem en Emelgem.
'Le Combat' is een werk van dhr. Frans Vercoutere. De impossante urne is een koperen afgietsel, met binnenin een zuil waarop de namen zijn verwerkt van alle gesneuvelde soldaten en Meulebekenaars uit W.O.I. Bovenop het monument staat een klein huisje, gemaakt van papaverknoppen, als symbool van de gesneuvelden.
Tot 11 november kan je - om en bij Marialoop- een tentoonstelling bijwonen, eveneens de route: " Hedendaagse kunstenaars en (front) schilders uit W.O.I op de Marialoopkouter".
Deze route (5km) kan men te voet, per fiets of met de wagen doen, op enkele mooie locaties op en nabij de Marialoopkouter..
Voor alle info kan je terecht op www.meulebeke.be/ le combat
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
zaterdag 1 november 2008
Sage rond kabouter Spillebeen...
Beste natuurvriend,
Paddestoelen bestaan voor 90% uit water. Vandaar groeien de meesten onder hen in de herfst en als het heel veel regent.
Ze voelen zich meestal niet thuis in dennenbossen maar veeleer in loofbossen, waar veel dood hout en vergane blaadjes te vinden zijn, waarmee ze zich voeden.
Wie dezer dagen in de bossen wandelt zal ongetwijfeld in verwondering staan bij de vruchten die wij als paddestoelen herkennen?
Een mythe vertelt ons hierover, dat - in de oertijd- de geestelijke leiders vliegenzwammen (*) aten, om in trance te raken.
Op die manier trachtten ze in contact te komen met bovenaardse wezens.
Omdat allerlei vreemde dingen te zien zijn in zo'n roes, is hoogstwaarschijnlijk kabouter Spillebeen de revue ooit gepasseerd?
Nog altijd trekt hij rond in tal van sprookjes, en bij een rode paddestoel vol met witte stippen moest ik even aan hem denken...
(*) Probeer dit alstublieft niet uit. Vliegenzwammen zijn zeer giftig !
Met bosgroeten,
:0) Veerle Loriaux
Paddestoelen bestaan voor 90% uit water. Vandaar groeien de meesten onder hen in de herfst en als het heel veel regent.
Ze voelen zich meestal niet thuis in dennenbossen maar veeleer in loofbossen, waar veel dood hout en vergane blaadjes te vinden zijn, waarmee ze zich voeden.
Wie dezer dagen in de bossen wandelt zal ongetwijfeld in verwondering staan bij de vruchten die wij als paddestoelen herkennen?
Een mythe vertelt ons hierover, dat - in de oertijd- de geestelijke leiders vliegenzwammen (*) aten, om in trance te raken.
Op die manier trachtten ze in contact te komen met bovenaardse wezens.
Omdat allerlei vreemde dingen te zien zijn in zo'n roes, is hoogstwaarschijnlijk kabouter Spillebeen de revue ooit gepasseerd?
Nog altijd trekt hij rond in tal van sprookjes, en bij een rode paddestoel vol met witte stippen moest ik even aan hem denken...
(*) Probeer dit alstublieft niet uit. Vliegenzwammen zijn zeer giftig !
Met bosgroeten,
:0) Veerle Loriaux
donderdag 23 oktober 2008
Rare kronkels in de natuur...
Beste natuur vriend,
"Rare" kronkels in de natuur was misschien niet de juiste interpretatie voor wat rechtstreeks uit de natuur gehaald is, maar het geeft ons ( op directe of indirecte wijze) mee waar het in het leven op staat: " Zet door! "
In voor- en tegenspoed hanteert de natuur zijn eigen spelregels, vandaar dan misschien... " raar" ?
Wat voor mij zo boeiend is hieraan lijkt voor anderen wellicht zo vanzelfsprekend, dat wij het bij onszelf wat verloren zijn, nl.: instinctief te handelen...
Misschien is dit ook een moeilijk te plaatsen begrip in onze steeds complexer wordende samenleving en vaker verdrongen dan voorrang geboden ?
"Rare" kronkels zijn het niet, tenminste niet waar de natuur tracht te voorzien in overdracht van leven: beschermen... is het uitgangspunt.
Ik beken heel eerlijk, beste natuurvriend, te beseffen hoeveel we aan de natuur te danken hebben .
Denk maar eens hoe het voelt wanneer je ziek bent, koude rillingen krijgt, geen of juist véél behoefte hebt aan water, enzovoort. Nog een ander voorbeeld: de verhoogde concentratie pollen in de lucht, te wijten aan luchtvervuiling, waardoor bomen het alsmaar moeilijker krijgen om behoud en herstel te waarborgen. Raar ?...
Mirakels bestaan niet, alleen de motivatie om tijdens onze trektochten een natuur-lijk evenwicht te vinden, elke keer opnieuw en beter, alleen als wij er in geloven.
Met volle natuurgroeten,
:0) Veerle Loriaux
"Rare" kronkels in de natuur was misschien niet de juiste interpretatie voor wat rechtstreeks uit de natuur gehaald is, maar het geeft ons ( op directe of indirecte wijze) mee waar het in het leven op staat: " Zet door! "
In voor- en tegenspoed hanteert de natuur zijn eigen spelregels, vandaar dan misschien... " raar" ?
Wat voor mij zo boeiend is hieraan lijkt voor anderen wellicht zo vanzelfsprekend, dat wij het bij onszelf wat verloren zijn, nl.: instinctief te handelen...
Misschien is dit ook een moeilijk te plaatsen begrip in onze steeds complexer wordende samenleving en vaker verdrongen dan voorrang geboden ?
"Rare" kronkels zijn het niet, tenminste niet waar de natuur tracht te voorzien in overdracht van leven: beschermen... is het uitgangspunt.
Ik beken heel eerlijk, beste natuurvriend, te beseffen hoeveel we aan de natuur te danken hebben .
Denk maar eens hoe het voelt wanneer je ziek bent, koude rillingen krijgt, geen of juist véél behoefte hebt aan water, enzovoort. Nog een ander voorbeeld: de verhoogde concentratie pollen in de lucht, te wijten aan luchtvervuiling, waardoor bomen het alsmaar moeilijker krijgen om behoud en herstel te waarborgen. Raar ?...
Mirakels bestaan niet, alleen de motivatie om tijdens onze trektochten een natuur-lijk evenwicht te vinden, elke keer opnieuw en beter, alleen als wij er in geloven.
Met volle natuurgroeten,
:0) Veerle Loriaux
zaterdag 11 oktober 2008
Laatste keer Bedevaartroute
Beste natuurvriend,
"meter" zijn van een tocht brengt een maalstroom van herinneringen voort, die me telkens terugvoeren naar mijn allereerste opdracht voor Westtoer:
- de controle van de Bedevaartroute -
Een niet mis te vatten woord van 'dank' sluit ik hierbij in..., ook voor alle blogmeters- en peters met wie het fijn samenwerken is, and last but not least:
het trouwe lezerspubliek, aan wie ik al mijn gepeins, fratsen, opmerkingen en belevenissen onderweg kwijt kan, dank om zoveel geduld !
Ik trek een laatste keer de Bedevaartroute door.
Daarna wacht mij een nieuwe opdracht. Wat het wordt mag voor mij nog een verrassing blijven, terwijl ik voortploeter op Westvlaamse bodem, met een snotneus en gestropte sjaal. Intussen kan ik thuis verder werken aan mijn herbarium: ideaal nu het herfst is !
Elk seizoen geeft zijn geheimen prijs voor wie echt op zoek wil gaan.
Bedankt om uw luister!
Met herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux
"meter" zijn van een tocht brengt een maalstroom van herinneringen voort, die me telkens terugvoeren naar mijn allereerste opdracht voor Westtoer:
- de controle van de Bedevaartroute -
Een niet mis te vatten woord van 'dank' sluit ik hierbij in..., ook voor alle blogmeters- en peters met wie het fijn samenwerken is, and last but not least:
het trouwe lezerspubliek, aan wie ik al mijn gepeins, fratsen, opmerkingen en belevenissen onderweg kwijt kan, dank om zoveel geduld !
Ik trek een laatste keer de Bedevaartroute door.
Daarna wacht mij een nieuwe opdracht. Wat het wordt mag voor mij nog een verrassing blijven, terwijl ik voortploeter op Westvlaamse bodem, met een snotneus en gestropte sjaal. Intussen kan ik thuis verder werken aan mijn herbarium: ideaal nu het herfst is !
Elk seizoen geeft zijn geheimen prijs voor wie echt op zoek wil gaan.
Bedankt om uw luister!
Met herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux
donderdag 9 oktober 2008
Met een merrie door de prairie...
Verleden zondag nog eventjes de Westhoek opgezocht voor de opening van de nieuwe provinciale ruiterroute in Oostvleteren. Na het officiële gedeelte stond mijn dochter al te popelen om op één van de 19 gespannen te klauteren die netjes geparkeerd stonden achter De Sceure. Zo'n enkelspan loopt wel sneller dan ik dacht en al vlug zaten we middenin de IJzerbroeken. Via een aantal nieuwe vrijliggende ruiterpaden, aangelegd door de VLM in het kader van de ruilverkavelingen Reninge en Woesten, bereikten we de nieuwe houten brug over de Poperingse Vaart. Mooie constructie trouwens en uit degelijk en duurzaam materiaal. Een half uurtje later begon de Haflinger achter ons wat moeite te krijgen. "Te zwaar gekweekt" merkte onze menner deskundig op. Gelukkig bleef het deze keer droog in de Westhoek, ik heb het nog anders meegemaakt... Al bij al een geslaagd tochtje en veel tevreden reacties achteraf van de aanwezige menners. Mennen zit duidelijk in de lift.
vrijdag 3 oktober 2008
in de voetsporen van Stijn Streuvels
Gisterenmiddag trokken we op stap naar het land van Stijn Streuvels. Het weer zag er nog vrij goed uit en dus vertrokken we aan het Lijsternest in Ingooigem (of Yvegem zoals ze dat hier zeggen). Het Lijsternest is gesloten voor renovatie en dus maar onmiddellijk vertrokken.
Het gaat bergaf en we genieten van de mooie uitzichten op de Kluisberg en omgeving maar ook op de dreigende onweerswolken.
Gelukkig blijft het nog droog. Al snel komen we op een punt waar we de Kluisberg (en de kerncentrale van Ruien) aanschouwen om dan via verschillende kerkwegels en het St-Arnolduspark naar de Tiegemberg te stappen.
Net voorbij de top van de Tiegemberg, horen we een donderslag en al even snel gaan de hemelsluizen open. Eerst regen, later hagelstenen en nergens een plaats om te schuilen.
Onze wandeltocht wordt stilaan een loopwedstrijd. en net op het moment dat we een schuilplaats vinden, met mooi zicht op de vallei klaart het op.
Met een nat pak gaan we verder en dalen nu de Tiegemberg af via verschillende mooie kerkwegels.
Bijna op het einde komen we nog voorbij een boerderij om dan via kerkwegels naar Ingooigem terug te keren. De boerin, zo eentje die je steeds minder ziet met klassieke schort, komt snel naar mij toe. 'En waar ga jij naartoe?, je moet de pijltjes blijven volgen hé want rechtdoor is het privé' spelt ze mij de les. Alsof ik iets anders van plan was, want ik ken hier nauwelijks de weg.
Na een praatje met haar blijkt dat er nogal veel mensen rechtdoor wandelen en daar dan blikjes en dergelijke achterlaten. Vandaar haar vrees denk ik.
Ik stap nu rap verder want daar zijn alweer onweerswolken op komst en jawel enkele honderden meters voor de aankomst begint het weer te gieten.
Ware het niet van de regen dan kreeg de route een 10/10. Nu blijft het bij een 9/10
donderdag 2 oktober 2008
Soms zijn er in het landschap kleine op het zicht alledaagse dingen waar je zo voorbij passeert.
Deze prikkeldraad bv. bevat de kop van een rumkruik die gebruikt werd tijdens WOI.
De regio waar we dit kiekje konden schieten. Uiteraard in de regio van Ieper tijdens de verkenning van de themafietstocht van de Ieperboog.
woensdag 24 september 2008
omleiding fietsnetwerk - Slijpe
Wegens werken in de dorpskern van Slijpe (Middelkerke) is het tracé tussen de knooppunten 50 en 18 (Leffinge) omgeleid. Het parcours loopt nu tijdelijk langs het kanaal en de n367 om in Slijpe dorp terug aan te sluiten.
Ook voor de Schoorbakkeroute is een omleiding voorzien
Ook voor de Schoorbakkeroute is een omleiding voorzien
zondag 21 september 2008
Wandeling Westkust lus 107
Beste natuurvriend,
" Out of (H)arms way "
geborgenheid - weg van de wapens
In de schoonheid van de (bio)diversiteit ligt gebed
binnen de absolute onvolmaaktheid van de overgang.
- Francesco Fransera ( Frans De Medts) -
Dit opschrift en een houten kunstwerk, dat het plein voor de kerk van Nieuwpoort-stad tijdelijk versiert, hield ik even een stiltemoment.
We schrijven 21.09.2008.
De natuur neemt soms rare kronkels, die doorwerken in kunst, cultuur, religie, spiritualiteit, of gewoonweg in een kluwen van raakpunten die ons maken zoals we zijn of (willen) worden.
Vandaag zetten we wandeling Westkust lus 107 op ons netvlies: wélke strijd de golven - eeuwen lang - met zijn blanke heuvels heeft uitgevochten en hoe zij vandaag onze kustgemeenten van overstromingen behoedt.
Hoewel deze wandeling aan het Hannecartbos begint, brengt de kusttram ons eerst naar Nieuwpoort- Zonnebloem, waar we de tocht aanvatten aan plaatje nr. 76, aan een van de vele woonwijken, die hier- als legoblokjes - langs de kustlijn zijn ingeplant. Onze route? nr. 76 / 77/ 78/ 79/ 70/ 69/ 68/ 71/ 72/ 74/ 73/ 75
Al veel over het revalidatiecentrum Ter Duinen gehoord, wil het wel treffen dat we er nu voorbij komen. Omgeven door zoveel rust en groen deed me stil worden en in de pen kruipen:
" Bomen verliezen wel hun bladeren,
hun krachten,
maar niet hun trots,
gesterkt en gevoedt in 't hart,
wachtend op een nieuwe start. " V.L.
Een eindje verderop steken we de Kinderlaan over, laten camping Dunepark links liggen, slaan rechtsaf en worden het natuurreservaat Ter Yde ingestuurd. Hier op het droog strand worden embryonale duinen gevormd. Behalve de Zeeraket en het Longkruid, komt hier vooral Biestarwegras voor. De hogere stuifduinen zijn voornamelijk begroeid met helmgras.
Bij de vogels zijn de Tapuit en Graspieper de meest typische zomergasten van het duinlandschap, terwijl de Velduil het van hen overneemt in de wintermaanden. Het Hannecartbos biedt broedgelegenheid aan: o.a. de Wielewaal, de Groene Specht en de Boomvalk, maar ook roofvogels zoals de Sperwer, het Smelleken en de Buizerd wonen hier.
Dit gebied is eigendom van de Intercommunale Waterleidingsmaatschappij van Veurne Ambacht ( IWVA) en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) van de Vlaamse Overheid. Door een prachtige Dagpauwoog en Koolwitjes worden we heimelijk in de gaten gehouden, maar ik had ze wel gezien !
( psssst ! Het natuurreservaat is niet toegankelijk tijdens de broedperiode - 15maart/15 juli )
Langs het Duinenradwandelpad stappen we de duinen in, of liever we staan er plots middenin ! H.e.e.r.l.i.j.k ! Alleen de wind is hoorbaar en verder niets dan stilte. Of... ( met een beetje geluk dan) krijg je straks bezoek van een tamme of wilde grazer. Enfin, wij hebben alleen het geluk gehad van wat ze achterlieten en 't waren geen plastiekzakskes of lege colablikjes... Deze dieren spelen een essentiële rol in de werking van het ecosysteem.
De Albert I-laan knipte onze wandelroute doormidden, dus we staken ze gauw over en vervolgden de weg langs de pyramide, slingerend het zanderige pad de hoogte in, en dàt was a.h.w. het toetje op de taart: het uitzicht op de zee ! Om bij weg te dromen...
Wat verderop lagen overblijfselen van bunkers, die een desolate uitstraling nalaten in dit mooie landschap. Je ziet, de oorlog ligt nooit veraf...
Uit de duinen herrijst het strand, die we een kleine honderd meter volgen. Onze wandeling eindigt aan de tramhalte waar we begonnen, en w'en oes geneird!
Met flinke groeten van mijn voeten!
:0) Veerle Loriaux
" Out of (H)arms way "
geborgenheid - weg van de wapens
In de schoonheid van de (bio)diversiteit ligt gebed
binnen de absolute onvolmaaktheid van de overgang.
- Francesco Fransera ( Frans De Medts) -
Dit opschrift en een houten kunstwerk, dat het plein voor de kerk van Nieuwpoort-stad tijdelijk versiert, hield ik even een stiltemoment.
We schrijven 21.09.2008.
De natuur neemt soms rare kronkels, die doorwerken in kunst, cultuur, religie, spiritualiteit, of gewoonweg in een kluwen van raakpunten die ons maken zoals we zijn of (willen) worden.
Vandaag zetten we wandeling Westkust lus 107 op ons netvlies: wélke strijd de golven - eeuwen lang - met zijn blanke heuvels heeft uitgevochten en hoe zij vandaag onze kustgemeenten van overstromingen behoedt.
Hoewel deze wandeling aan het Hannecartbos begint, brengt de kusttram ons eerst naar Nieuwpoort- Zonnebloem, waar we de tocht aanvatten aan plaatje nr. 76, aan een van de vele woonwijken, die hier- als legoblokjes - langs de kustlijn zijn ingeplant. Onze route? nr. 76 / 77/ 78/ 79/ 70/ 69/ 68/ 71/ 72/ 74/ 73/ 75
Al veel over het revalidatiecentrum Ter Duinen gehoord, wil het wel treffen dat we er nu voorbij komen. Omgeven door zoveel rust en groen deed me stil worden en in de pen kruipen:
" Bomen verliezen wel hun bladeren,
hun krachten,
maar niet hun trots,
gesterkt en gevoedt in 't hart,
wachtend op een nieuwe start. " V.L.
Een eindje verderop steken we de Kinderlaan over, laten camping Dunepark links liggen, slaan rechtsaf en worden het natuurreservaat Ter Yde ingestuurd. Hier op het droog strand worden embryonale duinen gevormd. Behalve de Zeeraket en het Longkruid, komt hier vooral Biestarwegras voor. De hogere stuifduinen zijn voornamelijk begroeid met helmgras.
Bij de vogels zijn de Tapuit en Graspieper de meest typische zomergasten van het duinlandschap, terwijl de Velduil het van hen overneemt in de wintermaanden. Het Hannecartbos biedt broedgelegenheid aan: o.a. de Wielewaal, de Groene Specht en de Boomvalk, maar ook roofvogels zoals de Sperwer, het Smelleken en de Buizerd wonen hier.
Dit gebied is eigendom van de Intercommunale Waterleidingsmaatschappij van Veurne Ambacht ( IWVA) en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) van de Vlaamse Overheid. Door een prachtige Dagpauwoog en Koolwitjes worden we heimelijk in de gaten gehouden, maar ik had ze wel gezien !
( psssst ! Het natuurreservaat is niet toegankelijk tijdens de broedperiode - 15maart/15 juli )
Langs het Duinenradwandelpad stappen we de duinen in, of liever we staan er plots middenin ! H.e.e.r.l.i.j.k ! Alleen de wind is hoorbaar en verder niets dan stilte. Of... ( met een beetje geluk dan) krijg je straks bezoek van een tamme of wilde grazer. Enfin, wij hebben alleen het geluk gehad van wat ze achterlieten en 't waren geen plastiekzakskes of lege colablikjes... Deze dieren spelen een essentiële rol in de werking van het ecosysteem.
De Albert I-laan knipte onze wandelroute doormidden, dus we staken ze gauw over en vervolgden de weg langs de pyramide, slingerend het zanderige pad de hoogte in, en dàt was a.h.w. het toetje op de taart: het uitzicht op de zee ! Om bij weg te dromen...
Wat verderop lagen overblijfselen van bunkers, die een desolate uitstraling nalaten in dit mooie landschap. Je ziet, de oorlog ligt nooit veraf...
Uit de duinen herrijst het strand, die we een kleine honderd meter volgen. Onze wandeling eindigt aan de tramhalte waar we begonnen, en w'en oes geneird!
Met flinke groeten van mijn voeten!
:0) Veerle Loriaux
zondag 14 september 2008
Mandeldalfietstocht op een doodgewone zondag...
Beste natuurvriend,
" I'm on my way,
having an adventure today!
Chock-full surprises, and what I like?
Together with you riding by bike! "
Jullie weten nu al dat ik goed gezind ben en mijn echtgenoot vast en zeker (!) voor een tocht in 't groen, na een weekje al mijn plichten te doen.
Vandaag plakken we West- en Oostvlaanderen aan elkaar, en de Mandeldalroute gaat me hierbij een beetje helpen.
Daar komt een zwerm jonge meeuwen onze richting uit, de eersten die ons opwachten als we Wielsbeke naderen. Het leven van de Brabantse trekpaarden is er - zo te zien - niet op achteruitgegaan, als je ze als lamme goedzakken in de wei ziet staan...
Vlakbij het kapelletje aan de Moerdijkstraat moet ik toch even stoppen om een slordig ineen geflanst nest tussen de electriciteitsdraden te kunnen bekijken langs alle kanten. Wie woont daar zo hoog en onbeschut? Een kroostrijk vogelpaar, zo te horen... Mussen, en zo te zien nog goed doorvoedt ook.Waarschijnlijk op de valreep nog een leegstaand pand gevonden?
Geplukte preivelden en vers gehakte bloemkolen, je ruikt het al van verre. Het doet me heimelijk verlangen naar kille winterdagen, juist omdat we dan onze keuken weer kunnen laten stinken naar hutsepot en soep met de bovenste beste groensels !
Dicht opeen duwt de maïs zich de hoogte in, ik zie smalle stengels die lijden onder het gewicht van goed gevulde kolven.
Al dat lekkers... vraagt toch... om een experimentje, eentje maar beste boer, een proevertje voor onderweg. Mercie wè!
Een observatieteam doet niet enkel aan veldwerk, maar moet van alles op de hoogte blijven en zijn oor te luister leggen bij het klapke tussen pinteliers aan den toog. Maar brute pech voor ons, want taverne De Poesta - niet ver van de Poelberg - staat over te nemen.
" Te lange léen da m'ier nog gewest zin..."
Het valt soms te betreuren hoe snel alles kan veranderen, op onze tochten merken we het wel eens aan de huizen, die een verlaten aanblik hebben... Wat gebeurt er achter die façades? Zou daar nog iemand wonen? En is die mens daarbinnen soms geen eenzame ziel? Je durft het de buren niet te vragen, omdat je hier normaliter niets te zoeken hebt... Dus rijden we langzaam verder..., maar gedachten blijven hangen.
Grondgebied Deinze voelt dan wel heel vertrouwd aan, er zijn gevoelens die nooit veranderen, het ruikt hier een beetje naar mijn stal ( Gent) en even zak ik weg in mijn jeugdherinneringen. Tijdens die dolle vlucht merk ik plotseling een grote zonnebloem op, met roest gekleurde bladeren die wat verlept aan de stengels hangen. Tja, 't is bijna voorbij die (mooie) zomer...
Als de kerk van Wontergem in zicht komt merk ik op het voorplein een kunstwerk op, van de hand van beeldhouwers Walter De Pauw en José Mestdagh. Het stelt Lucien Buysse voor ( °11.09.1892 / +03.04.1980 ). Mensen uit de streek kennen hem welicht beter als de winnaar van de Tour de France - 1926.
Zulte, Oeselgem en Sint- Baafsvijve ( waar deze fietstocht begint ) lonkt ons voor een bezoekje aan de begraafplaats rond de kerk ( eigenlijk loop ik hier niet zo graag in rond ), maar het heerlijk tasje koffie achteraf deed alles snel vergeten.
And now homeward...
with packets full of good intentions.
With kind regards,
:0) Veerle Loriaux
" I'm on my way,
having an adventure today!
Chock-full surprises, and what I like?
Together with you riding by bike! "
Jullie weten nu al dat ik goed gezind ben en mijn echtgenoot vast en zeker (!) voor een tocht in 't groen, na een weekje al mijn plichten te doen.
Vandaag plakken we West- en Oostvlaanderen aan elkaar, en de Mandeldalroute gaat me hierbij een beetje helpen.
Daar komt een zwerm jonge meeuwen onze richting uit, de eersten die ons opwachten als we Wielsbeke naderen. Het leven van de Brabantse trekpaarden is er - zo te zien - niet op achteruitgegaan, als je ze als lamme goedzakken in de wei ziet staan...
Vlakbij het kapelletje aan de Moerdijkstraat moet ik toch even stoppen om een slordig ineen geflanst nest tussen de electriciteitsdraden te kunnen bekijken langs alle kanten. Wie woont daar zo hoog en onbeschut? Een kroostrijk vogelpaar, zo te horen... Mussen, en zo te zien nog goed doorvoedt ook.Waarschijnlijk op de valreep nog een leegstaand pand gevonden?
Geplukte preivelden en vers gehakte bloemkolen, je ruikt het al van verre. Het doet me heimelijk verlangen naar kille winterdagen, juist omdat we dan onze keuken weer kunnen laten stinken naar hutsepot en soep met de bovenste beste groensels !
Dicht opeen duwt de maïs zich de hoogte in, ik zie smalle stengels die lijden onder het gewicht van goed gevulde kolven.
Al dat lekkers... vraagt toch... om een experimentje, eentje maar beste boer, een proevertje voor onderweg. Mercie wè!
Een observatieteam doet niet enkel aan veldwerk, maar moet van alles op de hoogte blijven en zijn oor te luister leggen bij het klapke tussen pinteliers aan den toog. Maar brute pech voor ons, want taverne De Poesta - niet ver van de Poelberg - staat over te nemen.
" Te lange léen da m'ier nog gewest zin..."
Het valt soms te betreuren hoe snel alles kan veranderen, op onze tochten merken we het wel eens aan de huizen, die een verlaten aanblik hebben... Wat gebeurt er achter die façades? Zou daar nog iemand wonen? En is die mens daarbinnen soms geen eenzame ziel? Je durft het de buren niet te vragen, omdat je hier normaliter niets te zoeken hebt... Dus rijden we langzaam verder..., maar gedachten blijven hangen.
Grondgebied Deinze voelt dan wel heel vertrouwd aan, er zijn gevoelens die nooit veranderen, het ruikt hier een beetje naar mijn stal ( Gent) en even zak ik weg in mijn jeugdherinneringen. Tijdens die dolle vlucht merk ik plotseling een grote zonnebloem op, met roest gekleurde bladeren die wat verlept aan de stengels hangen. Tja, 't is bijna voorbij die (mooie) zomer...
Als de kerk van Wontergem in zicht komt merk ik op het voorplein een kunstwerk op, van de hand van beeldhouwers Walter De Pauw en José Mestdagh. Het stelt Lucien Buysse voor ( °11.09.1892 / +03.04.1980 ). Mensen uit de streek kennen hem welicht beter als de winnaar van de Tour de France - 1926.
Zulte, Oeselgem en Sint- Baafsvijve ( waar deze fietstocht begint ) lonkt ons voor een bezoekje aan de begraafplaats rond de kerk ( eigenlijk loop ik hier niet zo graag in rond ), maar het heerlijk tasje koffie achteraf deed alles snel vergeten.
And now homeward...
with packets full of good intentions.
With kind regards,
:0) Veerle Loriaux
zaterdag 13 september 2008
wandeling Westkust lus 110
Beste natuurvriend,
Een stafkaart is een richtlijn, maar verklappen doet het je helemaal niet wat je zintuigen zullen opnemen tijdens je tocht...
Het engagement aangenomen te hebben de Westkust aan onze trektochten toe te voegen, lonkt ons vandaag Nieuwpoort.
Aan het standbeeld van koning Albert I wappert de blauwe vlag t.g.v. ' Open Monumentendag ' 14.09.2008.
De pas ingewijde wandellussen langs de Westkust, in samenwerking met Westtoer, zijn gemakkelijk te herkennen aan de witte ( rechthoekige ) bordjes met rode opdruk, die functioneel zijn in twee richtingen.
We stappen rond het standbeeld en even ... heb ik de indruk terug naar AF te worden geleidt, maar de opzet hiervan is waarschijnlijk de wandelaar even te herinneren aan W.O. I ?
Het monument werd destijds opgericht op initiatief van de oudstrijdersverenigingen van W.O. I De locatie bij het sluizencomplex " De Ganzepoot " werd gekozen, om de grote rol die deze plaats en de IJzer speelden tijdens den groote oorlog ( onthuld op 24/07/1938 - ontw.: Julien De Ridder - beeldh.: Karel Aubroeck ).
We worden langs de (*) jachthaven geloodst, waar we een reusachtig metalen kunstwerk opmerken: " De Poolreiziger ", een werk van Freddy Cappon, als huldebetoon aan een inwoner van de stad, zijnde Dixie Dansercoer.
Voor zijn bekendheid als poolreiziger en all- round avonturier werd hij er - in 1998 - tot ereburger uitgeroepen.
Na +/- 2 km stappen worden we plots van bij het water weggehaald, kruisen de N 34 ( gewestweg die Knokke met Adinkerke verbindt ), krijgen even het uitzicht op een vakantiedorp en keren dan langs dezelfde weg terug.
Langs de havengeul, in het prins Mauritspark, werden 18 zogenaamde ideeëntuinen aangelegd. Goed voor een kleine wandeling in een oase van rust en groen (!)
N° 85: oké.
N° 6 : Over het water? In hemelsnaam, hoe geraken we daar?
Met de vloot ! ( april- september: van 8u30/ 12u30 en van 13u/ 18u30. October - maart: van 9u/ 12u30 en van 13u/ 16u30 ) Als de rode vlag gehesen wordt vaart de veerboot niet uit.
Voor meer info: 058/ 22.49.10
We zetten voet aan wal en staan op grondgebied Lombardsijde: het natuurreservaat ' De IJzermonding '.
Het militair domein links, het afgebakend natuurgebied rechts, loopt voor ons uit een asfaltweg . Slib krioelt er van het leven en waadvogels van allerlei pluimage zoeken hier hun kostje bijeen. Een observatieplekje geeft ons toch de mogelijkheid de duinen op een lichte hoogte te zien en ( behalve vogels ) treffen we er ook schapen aan, die ingezet worden om het duinenlandschap in stand te houden.
De jachthaven komt geleidelijk aan in zicht, evenals het standbeeld van koning Albert I, de goed gevorderde wegenwerken rond Nieuwpoort-stad, en bij dreigende stapelwolken vatten we met een iets snellere tred de laatste meters van onze Westkustwandeling aan.
Het duinengebied,
het water van de zee,
de wielweb van de kruisspin waar we doorheen liepen,
het zand dat wordt vastgehouden door helmgras...
Wié toch was deze bouwheer?...
Óf het moet een onbaatzuchtige architect geweest zijn, met uitzonderlijke talenten...
Ik geraak hier maar niet op uitgekeken.
" Monumenten om te koesteren "
Ja, dat zijn ze...
(*) de jachthaven van Nieuwpoort is de grootste jachthaven van de Atlantische kust.
Met welgemeende groeten,
:0) Veerle Loriaux
Een stafkaart is een richtlijn, maar verklappen doet het je helemaal niet wat je zintuigen zullen opnemen tijdens je tocht...
Het engagement aangenomen te hebben de Westkust aan onze trektochten toe te voegen, lonkt ons vandaag Nieuwpoort.
Aan het standbeeld van koning Albert I wappert de blauwe vlag t.g.v. ' Open Monumentendag ' 14.09.2008.
De pas ingewijde wandellussen langs de Westkust, in samenwerking met Westtoer, zijn gemakkelijk te herkennen aan de witte ( rechthoekige ) bordjes met rode opdruk, die functioneel zijn in twee richtingen.
We stappen rond het standbeeld en even ... heb ik de indruk terug naar AF te worden geleidt, maar de opzet hiervan is waarschijnlijk de wandelaar even te herinneren aan W.O. I ?
Het monument werd destijds opgericht op initiatief van de oudstrijdersverenigingen van W.O. I De locatie bij het sluizencomplex " De Ganzepoot " werd gekozen, om de grote rol die deze plaats en de IJzer speelden tijdens den groote oorlog ( onthuld op 24/07/1938 - ontw.: Julien De Ridder - beeldh.: Karel Aubroeck ).
We worden langs de (*) jachthaven geloodst, waar we een reusachtig metalen kunstwerk opmerken: " De Poolreiziger ", een werk van Freddy Cappon, als huldebetoon aan een inwoner van de stad, zijnde Dixie Dansercoer.
Voor zijn bekendheid als poolreiziger en all- round avonturier werd hij er - in 1998 - tot ereburger uitgeroepen.
Na +/- 2 km stappen worden we plots van bij het water weggehaald, kruisen de N 34 ( gewestweg die Knokke met Adinkerke verbindt ), krijgen even het uitzicht op een vakantiedorp en keren dan langs dezelfde weg terug.
Langs de havengeul, in het prins Mauritspark, werden 18 zogenaamde ideeëntuinen aangelegd. Goed voor een kleine wandeling in een oase van rust en groen (!)
N° 85: oké.
N° 6 : Over het water? In hemelsnaam, hoe geraken we daar?
Met de vloot ! ( april- september: van 8u30/ 12u30 en van 13u/ 18u30. October - maart: van 9u/ 12u30 en van 13u/ 16u30 ) Als de rode vlag gehesen wordt vaart de veerboot niet uit.
Voor meer info: 058/ 22.49.10
We zetten voet aan wal en staan op grondgebied Lombardsijde: het natuurreservaat ' De IJzermonding '.
Het militair domein links, het afgebakend natuurgebied rechts, loopt voor ons uit een asfaltweg . Slib krioelt er van het leven en waadvogels van allerlei pluimage zoeken hier hun kostje bijeen. Een observatieplekje geeft ons toch de mogelijkheid de duinen op een lichte hoogte te zien en ( behalve vogels ) treffen we er ook schapen aan, die ingezet worden om het duinenlandschap in stand te houden.
De jachthaven komt geleidelijk aan in zicht, evenals het standbeeld van koning Albert I, de goed gevorderde wegenwerken rond Nieuwpoort-stad, en bij dreigende stapelwolken vatten we met een iets snellere tred de laatste meters van onze Westkustwandeling aan.
Het duinengebied,
het water van de zee,
de wielweb van de kruisspin waar we doorheen liepen,
het zand dat wordt vastgehouden door helmgras...
Wié toch was deze bouwheer?...
Óf het moet een onbaatzuchtige architect geweest zijn, met uitzonderlijke talenten...
Ik geraak hier maar niet op uitgekeken.
" Monumenten om te koesteren "
Ja, dat zijn ze...
(*) de jachthaven van Nieuwpoort is de grootste jachthaven van de Atlantische kust.
Met welgemeende groeten,
:0) Veerle Loriaux
vrijdag 12 september 2008
Rare voorwerpen
Gisteren was het tijd voor een verkenning van de WIldenburg wandelroute. Een eerste kennismaking met de nog prille herfst. De eerste kastanjes, eikels en bladeren vallen van de bomen. Het bos krijgt stilaan zijn herfstkleuren en hier en daar kom je al eens iets gek tegen.
Langs de Beukendreef zag ik toevallig een raar voorwerp aan een boom hangen. Op het eerste zicht dacht ik aan een gigantische paddenstoel. Toen ik het voorwerp naderbij bestudeerde leek het wel alsof het voorwerp versteend was.
Langs de Beukendreef zag ik toevallig een raar voorwerp aan een boom hangen. Op het eerste zicht dacht ik aan een gigantische paddenstoel. Toen ik het voorwerp naderbij bestudeerde leek het wel alsof het voorwerp versteend was.
Wat het precies is? Ik weet het in elk geval niet, al denk ik aan een soort zwem. Het antwoord is zeker en vast welkom.
Herrie op de prairie!
Mocht je me vroeger gevraagd hebben wie Zannekin is en wat er te zien is in Lampernisse, ik had het niet geweten. Sedert gisteren is dat wel eventjes anders!
Rond 3 uur in de namiddag ligt het kleine polderdorp te blaken in een zwoele najaarszon. Ideaal om nog voor valavond de lus af te stappen die de komgronden verkent ten zuiden van de kerktoren. Na een praatje met een arbeider van Westtoer, die net een omvergereden paaltje heeft vervangen, kan het niet meer stuk. Eventjes voorbij de 2 motes van het Leenhof ter Wissche zie ik echter steeds dikkere pakken grauwgrijze wolken binnendrijven van over de grens. Terugkeren? Of doorstappen? Ze drijven af naar het zuiden...
Maar ter hoogte van de Kleine IJzerbeek barst de hel los. Met bakken begint het te regenen en ik beslis om via de 'Lampernissewegel' de helft van de route af te snijden en mijn auto op te zoeken. Doorheen het gordijn van water zie ik in de verte nog net de kerktoren staan. De koeien sprinten in groep richting dorp. Het gerommel zit nu pal boven mijn hoofd en bliksemschichten doorklieven de zwarte hemel. Ik sta in open lanschap! Geen schuurtje of beschutting te bespeuren. Niets dan grasland en nog ettelijke vaartjes te dwarsen. Eventjes flitst mijn K.S.A. -verleden door mijn hoofd. Niet onder bomen! Niet bij masten! Niet bij water!
Twintig minuten heb ik daar gelegen, plat op mijn buik, in korte broek. Die GoreTex dat werkt dus wel, maar minder als het water via je hoofd en nek naar binnen stroomt. Gelukkig overleeft mijn fototoestel de zondvloed en kan ik een half uur later genieten van een dampende koffie.
Benieuwd naar dat tweede deel van die Zannekinroute........
donderdag 11 september 2008
10de themafietstocht geopend
Zaterdag laatstleden werd in Boezinge (Ieper) de 10de themafietstocht in West-Vlaanderen geopend. Voor zij die het nog niet mochten weten: themafietstochten zijn fietsroutes die het fietsnetwerk volgen en waarbij de brochure dieper doorboomt rond één welbepaald thema.
In tegenstelling tot de klassieke fietsbrochures krijg je hier geen kaart die je kan opvouwen maar een echt boekje.
Het boekje is een kleine 50 pagina's dik en legt het verhaal uit van de gruwelen die er rond Ieper gebeurden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Maar binnen het thema Ieperboog staat er echter iets anders en unieks in de kijker.
De themafietstocht wil de fietser namelijk het landschap beter leren begrijpen. In de brochure werden luchtfoto's uit WO1 geplaatst naast hedendaagse luchtfoto's. Opmerkelijk hoe sommige zaken in het landschap nauwelijks zijn veranderd. Wat een weiland was voor de oorlog is dit nu soms nog. Op de kaartjes werden ook de loopgraven aangeduid
In de brochure wordt alles geduid en terwijl je op een bepaalde plaats in het landschap even halt houdt kan je het landschap als het ware lezen.
Dit werd wellicht nog nooit eerder uitgegeven in de vorm van een route.
Meer info over de opening vind je terug op www.wo1.be doorklikken naar je was erbij.
De route kan besteld worden via www.fietsen-wandelen.be
In tegenstelling tot de klassieke fietsbrochures krijg je hier geen kaart die je kan opvouwen maar een echt boekje.
Het boekje is een kleine 50 pagina's dik en legt het verhaal uit van de gruwelen die er rond Ieper gebeurden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Maar binnen het thema Ieperboog staat er echter iets anders en unieks in de kijker.
De themafietstocht wil de fietser namelijk het landschap beter leren begrijpen. In de brochure werden luchtfoto's uit WO1 geplaatst naast hedendaagse luchtfoto's. Opmerkelijk hoe sommige zaken in het landschap nauwelijks zijn veranderd. Wat een weiland was voor de oorlog is dit nu soms nog. Op de kaartjes werden ook de loopgraven aangeduid
In de brochure wordt alles geduid en terwijl je op een bepaalde plaats in het landschap even halt houdt kan je het landschap als het ware lezen.
Dit werd wellicht nog nooit eerder uitgegeven in de vorm van een route.
Meer info over de opening vind je terug op www.wo1.be doorklikken naar je was erbij.
De route kan besteld worden via www.fietsen-wandelen.be
dinsdag 9 september 2008
raad je plaatje
Overal in West-Vlaanderen zijn wel leuke kiekjes te maken. We zijn zoveel op pad en komen quasi overal in de provincie. Ons fototoestel is nooit ver buiten handbereik.
Wie weet bijvoorbeeld langs welke route dit plaatje werd geschoten?
dinsdag 26 augustus 2008
Rust aan de oevers van de Schelde
Vorige week nog even het verste stukje van West-Vlaanderen gaan verkennen. Heerlijk en bijzonder verrassend was het bij momenten. Wat ik aanvankelijk niet had verwacht kwam ik hier echt wel tegen. Rust, rust en nog eens rust.
Ik vertrok vanuit het centrum van Spiere en fietste naar de Trimaarzate. Net voor knooppunt 76 werd ik getrakteerd op een mooi zicht op Kooigembos. Daarna ging het gezwind noordwaarts richting het kanaal van Bossuit. Ongehinderd kwamen we aan het kanaal Kortrijk-Bossuit. Jammer dat hier geen recreatieve brug over het kanaal ligt om de spoorweg verder te volgen. Of misschien toch niet want er ligt misschien al genoeg beton in het landschap.
We trappen nu rechtsaf en gaan naar de monding van het kanaal in de Schelde. Na een stop aan het pompgebouw twijfelen we even. De onweerswolken van onze typische zomer komen dreigend naar ons toe.
We besluiten om terug te keren richting Helijkn en Spiere. Een mooi stukje weg langs de Schelde. Na 6km komen we terug in Spiere. De onweerswolken zijn weggetrokken en dus besluiten we om het netwerk te verlaten en ons even op Waalse bodem te begeven.
In de verte zien we de kerk van Warcoing opduiken. Langs de Schelde gaan we nu verder en fietsen via een nieuw aangelegd fietspad naar Warcoing. Ook hier weer geen auto te bespeuren.
Na een bezoekje aan de kerk begint het te regenen. Snel de fiets op en met de wind in de rug terug naar onze startplaats.
Eindbalans van de tocht: Geen enkele auto gezien op onze route, mooie verkeersluwe paden, prachtige landschappen,...
Ik vertrok vanuit het centrum van Spiere en fietste naar de Trimaarzate. Net voor knooppunt 76 werd ik getrakteerd op een mooi zicht op Kooigembos. Daarna ging het gezwind noordwaarts richting het kanaal van Bossuit. Ongehinderd kwamen we aan het kanaal Kortrijk-Bossuit. Jammer dat hier geen recreatieve brug over het kanaal ligt om de spoorweg verder te volgen. Of misschien toch niet want er ligt misschien al genoeg beton in het landschap.
We trappen nu rechtsaf en gaan naar de monding van het kanaal in de Schelde. Na een stop aan het pompgebouw twijfelen we even. De onweerswolken van onze typische zomer komen dreigend naar ons toe.
We besluiten om terug te keren richting Helijkn en Spiere. Een mooi stukje weg langs de Schelde. Na 6km komen we terug in Spiere. De onweerswolken zijn weggetrokken en dus besluiten we om het netwerk te verlaten en ons even op Waalse bodem te begeven.
In de verte zien we de kerk van Warcoing opduiken. Langs de Schelde gaan we nu verder en fietsen via een nieuw aangelegd fietspad naar Warcoing. Ook hier weer geen auto te bespeuren.
Na een bezoekje aan de kerk begint het te regenen. Snel de fiets op en met de wind in de rug terug naar onze startplaats.
Eindbalans van de tocht: Geen enkele auto gezien op onze route, mooie verkeersluwe paden, prachtige landschappen,...
maandag 25 augustus 2008
Veer in Nieuwpoort
Tja, soms loopt niet alles zoals aanvankelijk gepland.
Het veer in de havengeul van Nieuwpoort is hier een voorbeeld van. Aanvankelijk gepland enkele jaren terug maar helaas om verschillende redenen nog niet operationeel.
Het bestaande veer is er enkel voor voetgangers en dus is het nog niet mogelijk om te fietsen van knooppunt 82 naar 81 in Nieuwpoort.
Op de fietsnetwerkkaarten stond dit nog altijd in stippellijn met het jaar erop wanneer dit gerealiseerd zou worden. Het jaartal op de kaarten is ondertussen al verstreken maar het veer is er nog niet. En het zal wellicht ook nog een tijdje op zich laten wachten.
Daarom heeft Westtoer noodgedwongen de bewegwijzering tussen beide knooppunten moeten verwijderen.
Sommige mensen hebben helaas nog een kaart waarop staat aangeduid dat de realisatie ondertussen al een feit moest zijn. Dit is het dus nog niet.
Dus voor alle duidelijkheid nog even zeggen dat je in Nieuwpoort niet rechtstreeks van knooppunt 82 naar knooppunt 81 (en omgekeerd) kan fietsen.
Het veer in de havengeul van Nieuwpoort is hier een voorbeeld van. Aanvankelijk gepland enkele jaren terug maar helaas om verschillende redenen nog niet operationeel.
Het bestaande veer is er enkel voor voetgangers en dus is het nog niet mogelijk om te fietsen van knooppunt 82 naar 81 in Nieuwpoort.
Op de fietsnetwerkkaarten stond dit nog altijd in stippellijn met het jaar erop wanneer dit gerealiseerd zou worden. Het jaartal op de kaarten is ondertussen al verstreken maar het veer is er nog niet. En het zal wellicht ook nog een tijdje op zich laten wachten.
Daarom heeft Westtoer noodgedwongen de bewegwijzering tussen beide knooppunten moeten verwijderen.
Sommige mensen hebben helaas nog een kaart waarop staat aangeduid dat de realisatie ondertussen al een feit moest zijn. Dit is het dus nog niet.
Dus voor alle duidelijkheid nog even zeggen dat je in Nieuwpoort niet rechtstreeks van knooppunt 82 naar knooppunt 81 (en omgekeerd) kan fietsen.
maandag 11 augustus 2008
Vakantie is meer dan vrije tijd.
Beste natuurvriend,
Vakantie: Even uit de dagelijkse bezigheden.
Vakantie: Rust, ontspanning, op adem komen.
Vakantie: Het leven anders kleur geven.
Vakantie: Tijd nemen om dingen te ondernemen.
Vakantie: Tijd nemen om stil te staan bij het leven. De moeite waard !
Geen enkele strandstoel is aan mij besteed. Voor mij was vakantie opnieuw: actie !
De boer op, koeien melken elke ochtend, kalveren zien geboren worden, de tractor op...
De caravan aangebonden met daarop 3 fietsen in perfecte staat, een hoofd boordevol vragen, ideeën en suggesties. Tuurlijk ook aangenaam gezelschap en met een beetje geluk verwend worden door de zon, die ons lijf en ons hart verwarmt met frele gemoedsrust.
Nederland, ergens in Noordoost-Brabant, daar was het en ( beetje melig misschien van mijn kant dat ik het verklap): Nederland is wat zuinig met knooppuntborden. Zo leerden we snel dat een kaart bij de hand niet overbodig is, voor het geval dat je op een bepaald moment niet meer weet waarheen.
Alhoewel ( en daar kunnen wij dan wat van leren): Bij iedere knooppunt- wissel staat een bord met daarop het gehele fietsnetwerk, wat de fietser de mogelijkheid geeft zijn tocht aan te passen naar believen.
Nog een pluspunt zijn de bordjes, gemarkeerd met ' Centrum ' . Je vindt ze op je pad wanneer je een dorp of stad nadert. Interessant voor wie de behoefte voelt om iets te nuttigen... of iets te ledigen... Kan ook ;0)
Er is zo-veel te ontdekken.
Het is niet altijd de gemakkelijkste weg die we nemen, vakantie nemen betekent ook ' loslaten ' waar je erg gehecht aan bent.
Onverwachts sta je voor een splitsing... OF je gaat naar links Of naar rechts en zal je intussen uit je fouten iets hebben geleerd?
Onderweg merk je dat heel veel te maken heeft met:
vertrouwen hebben...
initiatief durven nemen...
ook in een onbekende omgeving de weg naar huis terug vinden...
Hier ben ik weer ! Hoe is jouw vakantie verlopen ?
Ik zal het onderweg ooit wel vernemen.
Fijne groeten.
:0) Veerle Loriaux
Vakantie: Even uit de dagelijkse bezigheden.
Vakantie: Rust, ontspanning, op adem komen.
Vakantie: Het leven anders kleur geven.
Vakantie: Tijd nemen om dingen te ondernemen.
Vakantie: Tijd nemen om stil te staan bij het leven. De moeite waard !
Geen enkele strandstoel is aan mij besteed. Voor mij was vakantie opnieuw: actie !
De boer op, koeien melken elke ochtend, kalveren zien geboren worden, de tractor op...
De caravan aangebonden met daarop 3 fietsen in perfecte staat, een hoofd boordevol vragen, ideeën en suggesties. Tuurlijk ook aangenaam gezelschap en met een beetje geluk verwend worden door de zon, die ons lijf en ons hart verwarmt met frele gemoedsrust.
Nederland, ergens in Noordoost-Brabant, daar was het en ( beetje melig misschien van mijn kant dat ik het verklap): Nederland is wat zuinig met knooppuntborden. Zo leerden we snel dat een kaart bij de hand niet overbodig is, voor het geval dat je op een bepaald moment niet meer weet waarheen.
Alhoewel ( en daar kunnen wij dan wat van leren): Bij iedere knooppunt- wissel staat een bord met daarop het gehele fietsnetwerk, wat de fietser de mogelijkheid geeft zijn tocht aan te passen naar believen.
Nog een pluspunt zijn de bordjes, gemarkeerd met ' Centrum ' . Je vindt ze op je pad wanneer je een dorp of stad nadert. Interessant voor wie de behoefte voelt om iets te nuttigen... of iets te ledigen... Kan ook ;0)
Er is zo-veel te ontdekken.
Het is niet altijd de gemakkelijkste weg die we nemen, vakantie nemen betekent ook ' loslaten ' waar je erg gehecht aan bent.
Onverwachts sta je voor een splitsing... OF je gaat naar links Of naar rechts en zal je intussen uit je fouten iets hebben geleerd?
Onderweg merk je dat heel veel te maken heeft met:
vertrouwen hebben...
initiatief durven nemen...
ook in een onbekende omgeving de weg naar huis terug vinden...
Hier ben ik weer ! Hoe is jouw vakantie verlopen ?
Ik zal het onderweg ooit wel vernemen.
Fijne groeten.
:0) Veerle Loriaux
vrijdag 8 augustus 2008
Rond Ieper
Nood aan wat stilte na eeen drukke vakantie? Kom eens wandelen op het wandelnetwerk 'Ieperboog'.
Ikzelf deed het en het beviel me best.
Verstilling een modewoord wordt hier zonder extra inspanning van jouw kant werkelijkheid.
Ik vertrok aan knooppunt 51 . Geen probleem om je wagen te parkeren .
Vlakbij is ook een halte van de belbus.
Ik liep van knooppunt 51 naar 52 en van 52 naar 53 verder tot 55 en van 55 naar 54 ; zo terug tot 52 en naar startpunt 51.
Het is een mooi parcours waar stilte je vergezelt. De geluiden huizen in de kruin va
n de popelier of stijgen op uit de velden met vogelgekrijs.
n de popelier of stijgen op uit de velden met vogelgekrijs.Af en toe hoor je het geluid van een tractor.
Je bent niet alleen.Broeder ezel en meer van die familie staan je op te wachten langs de wegkant in de weiden.Ander gezelschap zijn de stilzwijgende soldaten van de eerste wereldoorlog.
Een groot deel van de wandeling gaat over onverharde paden ,of over verke
ersluwe wegen om niet te zeggen verkeerschuwe.
wegen.Een groot deel van de wandeling gaat over onverharde paden ,of over verke
ersluwe wegen om niet te zeggen verkeerschuwe.Neen dit is geen modern kunstwerk , wel de hedendaagse verpakking van het hooi.Wanneer je op een weekdag wandelt in de late zomer moet je niet rekenen op menselijk gezelschap. Voor een natje en een droogje zorg je best zelf want cafeetjes en terrrasjes kom je niet tegen.
Je krijgt prachtige vergezichten en groen cadeau.
Misschien wil je je kinderen nog zelf iets leren voor ze weer op de schoolbanken zitten.
Hier kan je hen vertellen over ' den grooten oorlog' en hoe aardappelen er uit zien voor ze diepvriesfriet worden en het
verschil tussen mais , biet , en rode kool.
Hier kan je hen vertellen over ' den grooten oorlog' en hoe aardappelen er uit zien voor ze diepvriesfriet worden en het
verschil tussen mais , biet , en rode kool.De geschoren graanvelden hebben ook hun charme en je kan verstoppertje spelen achter de hoge mais.
Je komt tot aan Dikkebusvijver .Hier wordt steeds gezorgd voor het drinkwater van de Ieperse bevolking. Als je hier de wandeling uitbreidt met een toertje rond de vijver kan je hier wel terecht voor een drankje en een bootje om te roeien op de vijver.
Via Dikkebusdorp kom je weer terug tot je startplaats.
Via Dikkebusdorp kom je weer terug tot je startplaats.
Heb je honger of dorst.
Ieper met zijn gezellige terrasjes en cafeetjes is valkbij. Hier wordt je verwend.
Heb je tijd zat blijf dan nog even om om 8 uur de Last Post mee te maken.
Blazers spelen er elke avonden om de doden van de eerste wereldoorlog te herdenken , elke dag jaar in jaar uit.
Practisch.
Met de auto neem je vanaf de Rijselpoort de Rijselseweg en daarna de Kemmelseweg. Ter hoogte van de gebouwen van Goudeseune ga je rechts en komt zo aan je startplaats.
Wil je beroep doe op de belbus contacteer : tel 059565256.
Het traject is 8km lang.Meerdere mogelijkheden en uitbreiding vind je op het wandenetwerk ' Ieperboog ' dat trouwens aansluit op het wandelnetwerk Heuvelland.
Het parcours is niet geschikt voor wandelwagens en rolstoelen.
Goed schoeisel zeker bij modderweer is aan te bevelen.
Wil je meer infomatie over logies vraag dan om de logiesgids .Wil je meer streekinformatie vraag naar ' Westhoekjes'
mail naar toerismewesthoek @westhoek.be of bel naar Westtoer tel : 050305590.
Miriam
woensdag 6 augustus 2008
Op zoek naar de roots van Bakelandt
Daar stonden we dan, klaar voor vertrek in het centrum van Langemark. De eerste zonnestralen deden al vermoeden dat het warm zou worden. Achteraf bleek dat we misschien wel één van de warmste dagen van het jaar zouden hebben.
In het centrum van Langemark eerst nog even geluisterd naar de luisterzuil met sagen en legenden. Hiervoor moeten we later beslist nog eens terug komen. Op de website van de gemeente lijkt het alvast veelbelovend (http://www.langemark-poelkapelle.be/ ).
Starten doen we langs de Vrijbosroute richting Boezinge. Het is wel even uitkijken voor enkele putten van konijnen die soms te ijverig zijn, maar dat kan de pret niet bederven want van auto's is al helemaal geen sprake meer.
Als snel fietsen we naast het jaagpad van het kanaal Ieper-Ijzer. Het is duidelijk te zien dat we midden de verlof periode zitten want de fietsers zijn overal te bespeuren. Aan de brug van Steenstraete houden we eerste stop. Kwestie van de vochtreserves op peil te houden. Triest te denken dat hier de allereerste gasaanvallen in de geschiedenis plaats vonden. Op 22 april 1915 werd voor het eerst chloorgas als wapen gebruikt. Hierover had ik vooraf al op internet al heel wat info gevonden (http://www.wo1.be/ )
We vertrekken opnieuw en volgen het kanaal verder tot aan de Drie Grachten en rijden de Ijzerbroeken in. Het vlakke land hier is 100% genieten. Plots zien we voor ons op een heuvel de kerk van Klerken. Eerst gaat het rond Klerken. Op de heuvelkam stoppen we even om te genieten van het landschap. Het uitzicht is fantastisch!!
We passeren de molenruïne van Klerken. Kapotgeschoten tijdens WO1 maar een vredessymbool geworden.
Nu gaat het in dalende lijn richting het Vrijbos. ZOuden we hier sporen van Bakelandt terug vinden? Net voor we het centrum bereiken gaan we nog even bergop. Gelukkig worden we hier ook beloond voor onze inspanningen.
In het centrum houden we weer halt voor een drankje en een hapje. De temperatuur wijst nu al 30°C aan. Terug de fiets op en naar het Vrijbos, het bos van Bakelandt. Het bos van de rover is bijlange niet meer zo groot als toen, maar het blijft aangenaam om door te fietsen. Zeker met de hoge temperaturen is het een verademing. Niet ver hier vandaan in het bos ontmantelt de dienst DOVO nog tal van explosieven. Voornamelijk oorloogstuig uit WO1 dat hier nog altijd wordt terug gevonden.
We volgen nu een kaarsrechte weg. De historische Melanedreef gaat ook bergop en dus worden we alweer beloond op een mooi uitzichtpunt.
Nu gaat het naar Madonna, nee niet de zangeres maar een klein dorpje. In het dorp staat nog een beeld dat herinnert aan de Seizoenarbeiders die elk jaar naar Frankrijk trokken om het 'seizoen' te doen. Via de Galgestraat komen we terug op de Vrijbosroute. het laatste stukje is lastig. Er is wat wind komen opzetten, het is snikhee en de kelen worden droog. Gelukkig zien we nu de kerk van Langemark opduiken. Hoog tijd dus om te genieten onder een parasol van een lekker streekbiertje.
In het centrum van Langemark eerst nog even geluisterd naar de luisterzuil met sagen en legenden. Hiervoor moeten we later beslist nog eens terug komen. Op de website van de gemeente lijkt het alvast veelbelovend (http://www.langemark-poelkapelle.be/ ).
Starten doen we langs de Vrijbosroute richting Boezinge. Het is wel even uitkijken voor enkele putten van konijnen die soms te ijverig zijn, maar dat kan de pret niet bederven want van auto's is al helemaal geen sprake meer.
Als snel fietsen we naast het jaagpad van het kanaal Ieper-Ijzer. Het is duidelijk te zien dat we midden de verlof periode zitten want de fietsers zijn overal te bespeuren. Aan de brug van Steenstraete houden we eerste stop. Kwestie van de vochtreserves op peil te houden. Triest te denken dat hier de allereerste gasaanvallen in de geschiedenis plaats vonden. Op 22 april 1915 werd voor het eerst chloorgas als wapen gebruikt. Hierover had ik vooraf al op internet al heel wat info gevonden (http://www.wo1.be/ )
We vertrekken opnieuw en volgen het kanaal verder tot aan de Drie Grachten en rijden de Ijzerbroeken in. Het vlakke land hier is 100% genieten. Plots zien we voor ons op een heuvel de kerk van Klerken. Eerst gaat het rond Klerken. Op de heuvelkam stoppen we even om te genieten van het landschap. Het uitzicht is fantastisch!!
We passeren de molenruïne van Klerken. Kapotgeschoten tijdens WO1 maar een vredessymbool geworden.
Nu gaat het in dalende lijn richting het Vrijbos. ZOuden we hier sporen van Bakelandt terug vinden? Net voor we het centrum bereiken gaan we nog even bergop. Gelukkig worden we hier ook beloond voor onze inspanningen.
In het centrum houden we weer halt voor een drankje en een hapje. De temperatuur wijst nu al 30°C aan. Terug de fiets op en naar het Vrijbos, het bos van Bakelandt. Het bos van de rover is bijlange niet meer zo groot als toen, maar het blijft aangenaam om door te fietsen. Zeker met de hoge temperaturen is het een verademing. Niet ver hier vandaan in het bos ontmantelt de dienst DOVO nog tal van explosieven. Voornamelijk oorloogstuig uit WO1 dat hier nog altijd wordt terug gevonden.
We volgen nu een kaarsrechte weg. De historische Melanedreef gaat ook bergop en dus worden we alweer beloond op een mooi uitzichtpunt.
Nu gaat het naar Madonna, nee niet de zangeres maar een klein dorpje. In het dorp staat nog een beeld dat herinnert aan de Seizoenarbeiders die elk jaar naar Frankrijk trokken om het 'seizoen' te doen. Via de Galgestraat komen we terug op de Vrijbosroute. het laatste stukje is lastig. Er is wat wind komen opzetten, het is snikhee en de kelen worden droog. Gelukkig zien we nu de kerk van Langemark opduiken. Hoog tijd dus om te genieten onder een parasol van een lekker streekbiertje.
zondag 20 juli 2008
Brugse Ommeland Zuid
zondag 20 juli 2008
Beste natuurvrienden,
Met fietsnetwerk... denk je meteen aan knooppunten, aan grint- en veldweggetjes, aan picknick en tussendoortje, aan ingehouwen adem bij een pas geboren kalfje maar ook bij een vierwieler die plots uit het niets opduikt en je rakelings voorbij schiet, aan rondjes verkeerd rijden en waar we 't achteraf nog wel eens over hebben...
We ontvouwen de kaart, en leggen een route via knooppunten vast op onze bikepointer ( zo'n handig, goedkoop en efficiënt GPS- systeem dat we heel gemakkelijk aan het stuur bevestigen, en dat we inmiddels niet meer kunnen missen ) !
De ervaring leerde ons dat zo'n route niet de kortste weg is, maar wel de meest... romantische.
Onze route zag er zo uit:
Izegem / Roeselare / Lichtervelde / Ruddervoorde / Veldegem / Loppem / Sint- Michiels / Sint- Andries / Brugge / en terug.
( Ik kijk met een verlegen blik in de richting van de mensen die langs deze route wonen en die we nu geen ' gedag ' hebben gezegd... )
In Brugge - kroon op het werk - lieten we ons neervleien aan een van die gezellige terrasjes aan 't Zand, alvorens we de terugtocht aanvatten.
GRAAG TRAAG ( las ik op een bordje ergens buiten de stad) " Voor mij niet gelaten ! " prevelde ik, terwijl we al 70 km op de teller hadden staan en ik ( half dood... ) aan de terugweg was begonnen, bij windkracht 4 - 5
In totaal hebben we 134 kilometers afgebold, waarvan 122 kms respectievelijk af te leggen traject, 12 km surplus ( en vraag me alstublieft niet waar we hebben gezeten...)
" Zo'n verre tocht !!! "
Oké, het is niet bij de deur. Maar luister eens lieve mensen: We trachten milieubewust te leven, zuinig met brandstof , houden van het leven en dus ook van ons aller gezondheid, en je kan je niet voorstellen hoeveel deugd het ons telkens heeft gedaan om thuis te komen, een glas melk in één keer leeg te drinken, een warm bad te nemen, en heel diep moe maar intens gelukkig in te slapen.
Ik wens het ook voor jullie: " Lekker slapen en morgen gezond weer op ! "
:0) Veerle Loriaux
Beste natuurvrienden,
Met fietsnetwerk... denk je meteen aan knooppunten, aan grint- en veldweggetjes, aan picknick en tussendoortje, aan ingehouwen adem bij een pas geboren kalfje maar ook bij een vierwieler die plots uit het niets opduikt en je rakelings voorbij schiet, aan rondjes verkeerd rijden en waar we 't achteraf nog wel eens over hebben...
We ontvouwen de kaart, en leggen een route via knooppunten vast op onze bikepointer ( zo'n handig, goedkoop en efficiënt GPS- systeem dat we heel gemakkelijk aan het stuur bevestigen, en dat we inmiddels niet meer kunnen missen ) !
De ervaring leerde ons dat zo'n route niet de kortste weg is, maar wel de meest... romantische.
Onze route zag er zo uit:
Izegem / Roeselare / Lichtervelde / Ruddervoorde / Veldegem / Loppem / Sint- Michiels / Sint- Andries / Brugge / en terug.
( Ik kijk met een verlegen blik in de richting van de mensen die langs deze route wonen en die we nu geen ' gedag ' hebben gezegd... )
In Brugge - kroon op het werk - lieten we ons neervleien aan een van die gezellige terrasjes aan 't Zand, alvorens we de terugtocht aanvatten.
GRAAG TRAAG ( las ik op een bordje ergens buiten de stad) " Voor mij niet gelaten ! " prevelde ik, terwijl we al 70 km op de teller hadden staan en ik ( half dood... ) aan de terugweg was begonnen, bij windkracht 4 - 5
In totaal hebben we 134 kilometers afgebold, waarvan 122 kms respectievelijk af te leggen traject, 12 km surplus ( en vraag me alstublieft niet waar we hebben gezeten...)
" Zo'n verre tocht !!! "
Oké, het is niet bij de deur. Maar luister eens lieve mensen: We trachten milieubewust te leven, zuinig met brandstof , houden van het leven en dus ook van ons aller gezondheid, en je kan je niet voorstellen hoeveel deugd het ons telkens heeft gedaan om thuis te komen, een glas melk in één keer leeg te drinken, een warm bad te nemen, en heel diep moe maar intens gelukkig in te slapen.
Ik wens het ook voor jullie: " Lekker slapen en morgen gezond weer op ! "
:0) Veerle Loriaux
zondag 13 juli 2008
erfgoedwandelroute Roeselare
2008.07.13
Beste vrienden,
Roeselare is - sinds zaterdag 07 juli - een erfgoedwandelroute rijker, onder de naam: " In de voetsporen van Rodenbach en ondernemers " en neemt ons 3,3km mee door de binnenstad.
Roeselare ( Rouselare) heeft zo'n rijke geschiedenis, dat ik verplicht ben me te beperken tot de belangrijkste hoogtepunten, die van deze plek een welvarende en bruisende inkoopstad hebben gemaakt...
" Zij loechen
Zij loechen en staken hun schoûren op
omdat ik hun klapte van Vlaanderen.
Zij loechen en zeiden: Van anders wat
en hooren wij nimmer u klappen.
Wel neen ! neen ! Mijn Vlaanderen is mijn ziel,
mijn leven, het doel van mijn streven:
Mijn leven voor Vlaanderen en Vlaanderen voor God,
o mocht ik dat innende sneven !! " Albrecht Rodenbach (°1856 - +1880 )
Dit opschrift, door Albrecht Rodenbach geschreven ( alias ' Berten ' ), hangt aan de voorgevel van het huidige Infokantoor ( Ooststraat ) en is gehuisvest in het neogotische postkantoor ( 1902 - 1903 ). Een beetje verder terug in de tijd was dit de vroegere gevangenis.
Albrecht Rodenbach was een Vlaamse cultuurnationalist, die niet hoog opliep met staat en politiek. Zijn liederen, gedichten en toneelwerk zijn lange tijd de inspirerende symbolen van de Vlaamse Beweging geweest.
Via de Grote Markt lopen we in de Zuidstraat, en komen aan bij het Klein Seminarie ( 1806 ), waar bekende namen als Hugo Verriest / Guido Gezelle / Albrecht Rodenbach hun jeugdjaren hebben doorgebracht of er zelf les hebben onderwezen.
Vlakbij de ingangspoort ( links) staat een standbeeld van Guido Gezelle ( °1830 - + 1899 ) en verder op vond ik een gedicht, dat hing aan de gevel van het gebouw. Mag ik het voorlezen?
" 't Is stille ! Neerstig tikt het on-
gedurig hangend wezen.
Waarop de weg naar 't eeuwige, in
twaalf stappen staat te lezen.
't Is stille ! Niets te zien en niets
te hooren, 't doet mij beven !
Als 't altijd neerstig bijten van den
tijdworm aan ons leven ! " G.G.
( Aan de ingangpoort was een dreef - 1863 - met Mandelbrugje en een treurende wilg. Daar stroomde de ' Mandelbeke' , waarover G. Gezelle later zou dichten. )
Langs de Sint-Michielskerk en de Arme Klarenstraat komen we aan de Stedelijke Begraafplaats ( ingang Blekerijstraat ), waar onze wandeling doorloopt.
Hier gingen we naarstig op zoek naar het praalgraf van A. Rodenbach ( sectie A, weg 9 ). Maar ook Franse en Engelse soldaten uit W.O. I en II liggen hier begraven. Talrijke fraaie grafkapellen en grafmonumenten in uiteenlopende stijlen tonen aan dat dit een bijzonder kerkhof was, waar belangrijke figuren uit de Roeselaarse geschiedenis van de 19de- 20ste eeuw te vinden zijn: burgemeesters, kunstenaars, notabelen, politici, industriëlen ...
Een kleine waarschuwing: De poort van de begraafplaats sluit om 16u .
Stadspark - De Grote Bassin:
Langs de Diksmuidsesteenweg wandelen we na 80m het stadspark in ( = de groene long van Roeselare), dat sinds 30 mei 1992 aan het publiek werd voorgesteld: diverse zithoeken / beschuttende hagen zijn ideaal om er even te verpauzen. Een didactisch hoogtepuntje = de bewust gekozen combinatie van niet- courante boomsoorten en heesters !
Het hart van de 19de eeuwse Sint-Amandswijk ( 1868 ):
Langs de Westlaan, de Kattenstraat, de Noordstraat, bereikten we de St.-Amandswijk, gelegen aan het De Coninckplein (in de volksmond ' St.-Amandsplein ). De grond was eigendom van baron De Coninck de Merckem. Hij schonk de grond waarop de ( neoromaanse ) St.-Amandskerk ( 1869 ) werd opgetrokken.
Hendrick Consciencestraat:
Het huis n° 40 vraagt even onze aandacht. Wyckhuyse, genoemd naar Cornelis Wyckhuyse ( eigenaar van een succesvolle spinnerij ) geeft nieuwsgierigen een blik op de rijkdom van die tijd, de natuurstenen voorgevel en de luxueuze interieuraankleding in Franse rococostijl etalleerde het succes van Wyckhuyses' bedrijf, ook huis n° 46, dat eveneens aan hem toebehoorde.
Sint-Amandsstraat:
Stop even in deze straat bij het huis n° 38 : een fraai herenhuis, dat gebouwd werd voor een dokter. Let op de geveldecoratie ( het Esculaapteken en de Schaal en Slang = symbolen van de geneeskunde ).
Onze-Lieve-Vrouweparochie:
Over het Stationsplein, de Ardooisesteenweg, de St.-Hubrechtsstraat, komen we uiteindelijk aan de O.L.Vr.parochie. Door de grote bevolkingsaangroei besloot men op deze plaats een kerk te bouwen. De werken waren voltooid in 1876 en hebben 11 jaar geduurd.
In diezelfde straat, naast huis n° 51, bleef een communicatiebunker bewaard, uit W.O. II
Familie Rodenbach ( en dààr zat ik op te wachten! ) installeerde zich in de Spanjestraat en bouwde er ( in de vroege 19de eeuw ) zijn brouwerij.
De brouwerijzaak is te bezoeken op afspraak
tel.: 051/ 27.28.10
e-mail: visit@rodenbach.be
Op onze terugweg stappen we langs de haven ( 1863 ), die belangrijk was voor de economische bloei van de stad, de spoorweg onderdoor, langs de Koning Albert I- laan, naar het Polenplein.
Een laatste halte is voorbehouden aan de brandweerkazerne ( 1902 ), waar de ecletische voorgevel wordt bekroond door een beeld van Sint-Michiel, de patroonheilige van deze stad.
Het einde komt in zicht, wanneer we langs de Poststraat al in de verte het Infokantoor opmerken.
Een erfgoedwandeling in de voetsporen van Rodenbach en ondernemers is een bezoek - meer dan - waard !
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
Beste vrienden,
Roeselare is - sinds zaterdag 07 juli - een erfgoedwandelroute rijker, onder de naam: " In de voetsporen van Rodenbach en ondernemers " en neemt ons 3,3km mee door de binnenstad.
Roeselare ( Rouselare) heeft zo'n rijke geschiedenis, dat ik verplicht ben me te beperken tot de belangrijkste hoogtepunten, die van deze plek een welvarende en bruisende inkoopstad hebben gemaakt...
" Zij loechen
Zij loechen en staken hun schoûren op
omdat ik hun klapte van Vlaanderen.
Zij loechen en zeiden: Van anders wat
en hooren wij nimmer u klappen.
Wel neen ! neen ! Mijn Vlaanderen is mijn ziel,
mijn leven, het doel van mijn streven:
Mijn leven voor Vlaanderen en Vlaanderen voor God,
o mocht ik dat innende sneven !! " Albrecht Rodenbach (°1856 - +1880 )
Dit opschrift, door Albrecht Rodenbach geschreven ( alias ' Berten ' ), hangt aan de voorgevel van het huidige Infokantoor ( Ooststraat ) en is gehuisvest in het neogotische postkantoor ( 1902 - 1903 ). Een beetje verder terug in de tijd was dit de vroegere gevangenis.
Albrecht Rodenbach was een Vlaamse cultuurnationalist, die niet hoog opliep met staat en politiek. Zijn liederen, gedichten en toneelwerk zijn lange tijd de inspirerende symbolen van de Vlaamse Beweging geweest.
Via de Grote Markt lopen we in de Zuidstraat, en komen aan bij het Klein Seminarie ( 1806 ), waar bekende namen als Hugo Verriest / Guido Gezelle / Albrecht Rodenbach hun jeugdjaren hebben doorgebracht of er zelf les hebben onderwezen.
Vlakbij de ingangspoort ( links) staat een standbeeld van Guido Gezelle ( °1830 - + 1899 ) en verder op vond ik een gedicht, dat hing aan de gevel van het gebouw. Mag ik het voorlezen?
" 't Is stille ! Neerstig tikt het on-
gedurig hangend wezen.
Waarop de weg naar 't eeuwige, in
twaalf stappen staat te lezen.
't Is stille ! Niets te zien en niets
te hooren, 't doet mij beven !
Als 't altijd neerstig bijten van den
tijdworm aan ons leven ! " G.G.
( Aan de ingangpoort was een dreef - 1863 - met Mandelbrugje en een treurende wilg. Daar stroomde de ' Mandelbeke' , waarover G. Gezelle later zou dichten. )
Langs de Sint-Michielskerk en de Arme Klarenstraat komen we aan de Stedelijke Begraafplaats ( ingang Blekerijstraat ), waar onze wandeling doorloopt.
Hier gingen we naarstig op zoek naar het praalgraf van A. Rodenbach ( sectie A, weg 9 ). Maar ook Franse en Engelse soldaten uit W.O. I en II liggen hier begraven. Talrijke fraaie grafkapellen en grafmonumenten in uiteenlopende stijlen tonen aan dat dit een bijzonder kerkhof was, waar belangrijke figuren uit de Roeselaarse geschiedenis van de 19de- 20ste eeuw te vinden zijn: burgemeesters, kunstenaars, notabelen, politici, industriëlen ...
Een kleine waarschuwing: De poort van de begraafplaats sluit om 16u .
Stadspark - De Grote Bassin:
Langs de Diksmuidsesteenweg wandelen we na 80m het stadspark in ( = de groene long van Roeselare), dat sinds 30 mei 1992 aan het publiek werd voorgesteld: diverse zithoeken / beschuttende hagen zijn ideaal om er even te verpauzen. Een didactisch hoogtepuntje = de bewust gekozen combinatie van niet- courante boomsoorten en heesters !
Het hart van de 19de eeuwse Sint-Amandswijk ( 1868 ):
Langs de Westlaan, de Kattenstraat, de Noordstraat, bereikten we de St.-Amandswijk, gelegen aan het De Coninckplein (in de volksmond ' St.-Amandsplein ). De grond was eigendom van baron De Coninck de Merckem. Hij schonk de grond waarop de ( neoromaanse ) St.-Amandskerk ( 1869 ) werd opgetrokken.
Hendrick Consciencestraat:
Het huis n° 40 vraagt even onze aandacht. Wyckhuyse, genoemd naar Cornelis Wyckhuyse ( eigenaar van een succesvolle spinnerij ) geeft nieuwsgierigen een blik op de rijkdom van die tijd, de natuurstenen voorgevel en de luxueuze interieuraankleding in Franse rococostijl etalleerde het succes van Wyckhuyses' bedrijf, ook huis n° 46, dat eveneens aan hem toebehoorde.
Sint-Amandsstraat:
Stop even in deze straat bij het huis n° 38 : een fraai herenhuis, dat gebouwd werd voor een dokter. Let op de geveldecoratie ( het Esculaapteken en de Schaal en Slang = symbolen van de geneeskunde ).
Onze-Lieve-Vrouweparochie:
Over het Stationsplein, de Ardooisesteenweg, de St.-Hubrechtsstraat, komen we uiteindelijk aan de O.L.Vr.parochie. Door de grote bevolkingsaangroei besloot men op deze plaats een kerk te bouwen. De werken waren voltooid in 1876 en hebben 11 jaar geduurd.
In diezelfde straat, naast huis n° 51, bleef een communicatiebunker bewaard, uit W.O. II
Familie Rodenbach ( en dààr zat ik op te wachten! ) installeerde zich in de Spanjestraat en bouwde er ( in de vroege 19de eeuw ) zijn brouwerij.
De brouwerijzaak is te bezoeken op afspraak
tel.: 051/ 27.28.10
e-mail: visit@rodenbach.be
Op onze terugweg stappen we langs de haven ( 1863 ), die belangrijk was voor de economische bloei van de stad, de spoorweg onderdoor, langs de Koning Albert I- laan, naar het Polenplein.
Een laatste halte is voorbehouden aan de brandweerkazerne ( 1902 ), waar de ecletische voorgevel wordt bekroond door een beeld van Sint-Michiel, de patroonheilige van deze stad.
Het einde komt in zicht, wanneer we langs de Poststraat al in de verte het Infokantoor opmerken.
Een erfgoedwandeling in de voetsporen van Rodenbach en ondernemers is een bezoek - meer dan - waard !
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
donderdag 3 juli 2008
" Wandelnetwerk Westkust " een getuigenis...
Beste natuurvriend,
Heel graag ging ik in op de uitnodiging bij de opening van het " Wandelnetwerk Westkust " en de voorstelling van de brochure: " Wegwijzer voor natuur en recreatie aan de Vlaamse kust ", dat doorging op woe. 02 juli 2008, in het Vlaams Bezoekers - en Natuureducatiecentrum De Nachtegaal / Olmendreef 2 - De Panne
Het was voor mijn gezin en mezelf een waardevolle deelname en daarom wou ik dit verhaal overbrengen vanuit de eigen beleving.
Stond ons te woord:
* Dhr. De Coussemaeker, eerste schepen en schepen voor Toerisme van de gemeente De Panne
* Dhr. Wouter Mortier, plaatsvervanger van provinciaal directeur van Agentschap voor
Natuur en Bos West-Vlaanderen Mevr. ir.Brenda Bussche
* Dhr. Patrick Van Gheluwe, voorzitter Westtoer a.p.b.
* Dhr. Marc Andries, cabinetchef van dhr. Bourgeois ( Vlaams minister voor Bestuurszaken,
Buitenlands Beleid, Media en Toerisme
Gegroeid vanuit de onbekendheid van het kusttoerisme, werd - na 2,5 jaar onderhandelen - de inrichting Wandeltoerisme Westkust een feit
Het project heeft heel wat voeten in de aarde gehad...
Elk - op zijn beurt - had het over de steeds groeiende behoeften naar vrijetijdsinvulling aan onze Vlaamse kuststreek, met inbegrip van de volgende punten op de agenda:
- infrastructuur ( voor validen / mindervaliden )
- mobiliteit van/voor de recreant
- bereikbaarheid uitgewerkt project
- persoonlijk budget
- activiteiten verspreid over het ganse jaar of seizoensgebonden (?)
- individuele activiteiten of ook voor groepen (?)
- e.a.
Met zin voor perspectief en de juiste ingesteldheid van overheid, plaatselijke organisaties en de recreant kunnen we groeien naar een waardevolle invulling van vrijetijdsbesteding aan onze Vlaamse kust en zullen we erin slagen dit beoogde doel te bereiken.
Dank hierbij aan de mensen die voor - en - achter de schermen hebben meegewerkt, om dit project te kunnen realiseren !
Na de toespraak volgde het inwandelen van het netwerk. Enkele natuurgidsen gingen ons voor.
Rechts aan het Natuureducatiecentrum staat nu een gedenkplaat: " Wandelnetwerk Westkust " dat werd onthuld door dhr. De Coussemaeker, dhr. Mortier, dhr. Van Gheluwe en dhr. Andries.
Traditiegetrouw hierbij houd men er zich aan om het eerste wandelbordje ( wit, met rode opdruk en in twee richtingen werkend) te laten aanbrengen door de gastsprekers van de avond, en ze hebben dat voortréffelijk gedaan !
Alle vier zijn ze nu een vijsje kwijt...
Na onze wandeling werden we verwacht voor een mooi verzorgde receptie, aangeboden door de provincie West-Vlaanderen, de gemeente De Panne en de stad Nieuwpoort.
Kom ook eens langs en proef dit nieuw West-Vlaams primeur, of ontdek - wandelend en zoekend - hoe mooi De Panne wel is, via de zomer(foto)zoektocht. Deelnemen is gratis en kan nog t.e.m. 12 september e.k.
( info: Vlaams Bezoekers - en Natuureducatiecentrum - De Nachtegaal)
058/ 42 21 51 - fax 058/ 42 21 52
nachtegaal.anb@vlaanderen.be
http://www.vbncdenachtegaal.be/
Gratis toegang.
Dagelijks open in juli, augustus en september van 10 tot 18 uur.
Van harte,
:0) Veerle Loriaux
Heel graag ging ik in op de uitnodiging bij de opening van het " Wandelnetwerk Westkust " en de voorstelling van de brochure: " Wegwijzer voor natuur en recreatie aan de Vlaamse kust ", dat doorging op woe. 02 juli 2008, in het Vlaams Bezoekers - en Natuureducatiecentrum De Nachtegaal / Olmendreef 2 - De Panne
Het was voor mijn gezin en mezelf een waardevolle deelname en daarom wou ik dit verhaal overbrengen vanuit de eigen beleving.
Stond ons te woord:
* Dhr. De Coussemaeker, eerste schepen en schepen voor Toerisme van de gemeente De Panne
* Dhr. Wouter Mortier, plaatsvervanger van provinciaal directeur van Agentschap voor
Natuur en Bos West-Vlaanderen Mevr. ir.Brenda Bussche
* Dhr. Patrick Van Gheluwe, voorzitter Westtoer a.p.b.
* Dhr. Marc Andries, cabinetchef van dhr. Bourgeois ( Vlaams minister voor Bestuurszaken,
Buitenlands Beleid, Media en Toerisme
Gegroeid vanuit de onbekendheid van het kusttoerisme, werd - na 2,5 jaar onderhandelen - de inrichting Wandeltoerisme Westkust een feit
Het project heeft heel wat voeten in de aarde gehad...
Elk - op zijn beurt - had het over de steeds groeiende behoeften naar vrijetijdsinvulling aan onze Vlaamse kuststreek, met inbegrip van de volgende punten op de agenda:
- infrastructuur ( voor validen / mindervaliden )
- mobiliteit van/voor de recreant
- bereikbaarheid uitgewerkt project
- persoonlijk budget
- activiteiten verspreid over het ganse jaar of seizoensgebonden (?)
- individuele activiteiten of ook voor groepen (?)
- e.a.
Met zin voor perspectief en de juiste ingesteldheid van overheid, plaatselijke organisaties en de recreant kunnen we groeien naar een waardevolle invulling van vrijetijdsbesteding aan onze Vlaamse kust en zullen we erin slagen dit beoogde doel te bereiken.
Dank hierbij aan de mensen die voor - en - achter de schermen hebben meegewerkt, om dit project te kunnen realiseren !
Na de toespraak volgde het inwandelen van het netwerk. Enkele natuurgidsen gingen ons voor.
Rechts aan het Natuureducatiecentrum staat nu een gedenkplaat: " Wandelnetwerk Westkust " dat werd onthuld door dhr. De Coussemaeker, dhr. Mortier, dhr. Van Gheluwe en dhr. Andries.
Traditiegetrouw hierbij houd men er zich aan om het eerste wandelbordje ( wit, met rode opdruk en in twee richtingen werkend) te laten aanbrengen door de gastsprekers van de avond, en ze hebben dat voortréffelijk gedaan !
Alle vier zijn ze nu een vijsje kwijt...
Na onze wandeling werden we verwacht voor een mooi verzorgde receptie, aangeboden door de provincie West-Vlaanderen, de gemeente De Panne en de stad Nieuwpoort.
Kom ook eens langs en proef dit nieuw West-Vlaams primeur, of ontdek - wandelend en zoekend - hoe mooi De Panne wel is, via de zomer(foto)zoektocht. Deelnemen is gratis en kan nog t.e.m. 12 september e.k.
( info: Vlaams Bezoekers - en Natuureducatiecentrum - De Nachtegaal)
058/ 42 21 51 - fax 058/ 42 21 52
nachtegaal.anb@vlaanderen.be
http://www.vbncdenachtegaal.be/
Gratis toegang.
Dagelijks open in juli, augustus en september van 10 tot 18 uur.
Van harte,
:0) Veerle Loriaux
Wandelnetwerk Westkust
In De Panne is door Westtoer het eerste wandelnetwerk langs de Kust voorgesteld. Het netwerk Westkust presenteert een mix van natuur en cultuur tussen De Panne, Koksijde en Nieuwpoort. Het traject van 130 kilometer, waarvan een derde onverhard, en 104 knooppunten brengt wandelaars langs en door de duinen en naar een 40-tal bezienswaardigheden.
Met het systeem van de genummerde knooppunten wordt het netwerk in beide richtingen bewegwijzerd.
Het wandelnetwerk vertelt boeiende verhalen over de Westkust, van het ontstaan van het kustlandschap over de geschiedenis van het kusttoerisme tot de bouw van de Atlantikwall. Via de knooppunten worden een hele reeks interessante plaatsen met elkaar verbonden. Trekpleisters zijn onder meer het natuurreservaat De Westhoek (De Panne), het natuurreservaat Hoge Blekker (Koksijde), het vernieuwde Visserijmuseum (Oostduinkerke), het sluizencomplex De Ganzepoot en de vuurtoren (Nieuwpoort).
De nieuwe wandelnetwerkkaart is het ideale hulpmiddel om een eigen wandeltraject uit te stippelen. De scheurvrije en waterbestendige kaart bevat eveneens heel wat tekst en uitleg over de bezienswaardigheden.
Het startbord werd onthuld door Gedeputeerde Patrick Van Gheluwe, Dhr. Mark Andries (kabinetschef minister Bourgeois), Schepen voor toerisme Marc Decoussemaeker en Dhr. Wouter Mortier (agentschap natuur en bos). Daarna werd nog het laatste knooppuntbord worden vastgemaakt.
En werd het netwerk ingewandeld. Dit gebeurde in aanwezigheid van zo'n 100 aanwezigen.
Met het systeem van de genummerde knooppunten wordt het netwerk in beide richtingen bewegwijzerd.
Het wandelnetwerk vertelt boeiende verhalen over de Westkust, van het ontstaan van het kustlandschap over de geschiedenis van het kusttoerisme tot de bouw van de Atlantikwall. Via de knooppunten worden een hele reeks interessante plaatsen met elkaar verbonden. Trekpleisters zijn onder meer het natuurreservaat De Westhoek (De Panne), het natuurreservaat Hoge Blekker (Koksijde), het vernieuwde Visserijmuseum (Oostduinkerke), het sluizencomplex De Ganzepoot en de vuurtoren (Nieuwpoort).
De nieuwe wandelnetwerkkaart is het ideale hulpmiddel om een eigen wandeltraject uit te stippelen. De scheurvrije en waterbestendige kaart bevat eveneens heel wat tekst en uitleg over de bezienswaardigheden.
Het startbord werd onthuld door Gedeputeerde Patrick Van Gheluwe, Dhr. Mark Andries (kabinetschef minister Bourgeois), Schepen voor toerisme Marc Decoussemaeker en Dhr. Wouter Mortier (agentschap natuur en bos). Daarna werd nog het laatste knooppuntbord worden vastgemaakt.
En werd het netwerk ingewandeld. Dit gebeurde in aanwezigheid van zo'n 100 aanwezigen.
zondag 29 juni 2008
Fietsfeest in de Leiestreek
Beste natuurvriend,
Toerisme Leiestreek pakte vandaag - 29/06/2008 - uit met zijn 5de editie van de Leiestreek, waar Deinze zich verstrengelt met Ingelmunster, Wevelgem en Harelbeke.
Grensoverschrijdend feesten langs de Leie, zullen we maar zeggen !
Deelnemen was gratis, en mits een kleine tegemoetkoming kwamen daar bovenop de lokale gastronomische fijnproevertjes en streekgerechten bij.
Ingelmunster ( kasteelpark ) was onze vertrekloge.
Er waren fietstochten voorzien, gaande van 16 - 41 - 61 tot 115 km voor de echte kuitenbijter.
Voor ons was de keuze snel gemaakt: 41 km, meer dan genoeg voor een slaapkop van het ogenblik...
Beginnen bij het begin: Een kilometer verderop stoppen we aan de eerste halte, om een stempel te halen: Aviflora. Hier treft men ( mits betaling) een groot speelterrein, allerlei leuke attracties en vele dieren. Daarnaast is er ook een cafetaria met terras.
Daarna zetten we koers richting Meulebeke.
Wat heeft deze gemeente met beren gemeen? Overal zien we affiches hangen: " Berenfeesten elke 1ste weekend van juli ." Aan de St.-Amanduskerk zit er alvast eentje, vastgeankerd op zijn sokkel: " HABEMUS URSUM " ( een sculptuur van Frans Vercoutere / 5 juli 2005 ).
Bij hoeve-ijs en Zuivelhoeveboerderij Den Ijsbeer ( Vuilputstraat 90 ) lieten we ons verleiden door een bérelekker ijsje ! En weer of geen weer... Het smaakt toch altijd !
We zitten dan wel op een sneukelroute, we houden van kunst, cultuur en natuur. Het vlas, rechtopstaand in bundels, op het veld spreken ons over de sociale aspecten van het rijke vlasverleden langs de Leiestreek... Ook de overgebleven vlasschuren spreken tot de verbeelding.
St.-Baafsvijve: Aan het André Demedtshuis zetten we onze stalen ros even aan de kant. In het huis liep een tentoonstelling van de vrijetijdsacademie, met werkjes van de kinderen, vereeuwigd op papier, in boetseerklei of papier maché.
..." Als dankbetuiging vanwege 153 Westvlaamse afdelingen van het davidsfonds. Aan André Demedts, ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag. " hing er aan de muur, in een klein lokaaltje op de eerste verdieping, helemaal achteraan het gebouw. Daar lagen ook enkele verzamelwerken van wijlen André Demedts ( Nederlandse Taal - en Letterkundige = ° 08/08/1906 + 04/11/1992 ).
De afsluiter van onze tocht werd het bedrijf ' Negro ' te Ingelmunster, aan de Oostrozebekestraat 287.
Als deelnemer fietste je zomaar door het bedrijf en kreeg je op die manier een blik achter de schermen. Tegen betaling kon je proeven van aardbeilekkernijen, ook het paterbiertje liet zich behaaglijk naar binnen vloeien en met Sloef ( de zwarte Labrador ) in de nabijheid was dit bezoek he-le-maal af !
Beste,
Het leven laat zich leven, voor wie - zo nu en dan- zijn oog richt op kleine details, die het gewone doorbreken nog voor het doodgewoon wordt, soms met scherpe bochten, soms ook met de wind van voor, afgewisseld door een zacht duwtje in de rug... Maar het allerbelangrijkste is toch: dat je telkens ' veilig ' thuiskomen mag...
Voor iedereen onder u,
een fijne groet !
:0) Veerle Loriaux
Toerisme Leiestreek pakte vandaag - 29/06/2008 - uit met zijn 5de editie van de Leiestreek, waar Deinze zich verstrengelt met Ingelmunster, Wevelgem en Harelbeke.
Grensoverschrijdend feesten langs de Leie, zullen we maar zeggen !
Deelnemen was gratis, en mits een kleine tegemoetkoming kwamen daar bovenop de lokale gastronomische fijnproevertjes en streekgerechten bij.
Ingelmunster ( kasteelpark ) was onze vertrekloge.
Er waren fietstochten voorzien, gaande van 16 - 41 - 61 tot 115 km voor de echte kuitenbijter.
Voor ons was de keuze snel gemaakt: 41 km, meer dan genoeg voor een slaapkop van het ogenblik...
Beginnen bij het begin: Een kilometer verderop stoppen we aan de eerste halte, om een stempel te halen: Aviflora. Hier treft men ( mits betaling) een groot speelterrein, allerlei leuke attracties en vele dieren. Daarnaast is er ook een cafetaria met terras.
Daarna zetten we koers richting Meulebeke.
Wat heeft deze gemeente met beren gemeen? Overal zien we affiches hangen: " Berenfeesten elke 1ste weekend van juli ." Aan de St.-Amanduskerk zit er alvast eentje, vastgeankerd op zijn sokkel: " HABEMUS URSUM " ( een sculptuur van Frans Vercoutere / 5 juli 2005 ).
Bij hoeve-ijs en Zuivelhoeveboerderij Den Ijsbeer ( Vuilputstraat 90 ) lieten we ons verleiden door een bérelekker ijsje ! En weer of geen weer... Het smaakt toch altijd !
We zitten dan wel op een sneukelroute, we houden van kunst, cultuur en natuur. Het vlas, rechtopstaand in bundels, op het veld spreken ons over de sociale aspecten van het rijke vlasverleden langs de Leiestreek... Ook de overgebleven vlasschuren spreken tot de verbeelding.
St.-Baafsvijve: Aan het André Demedtshuis zetten we onze stalen ros even aan de kant. In het huis liep een tentoonstelling van de vrijetijdsacademie, met werkjes van de kinderen, vereeuwigd op papier, in boetseerklei of papier maché.
..." Als dankbetuiging vanwege 153 Westvlaamse afdelingen van het davidsfonds. Aan André Demedts, ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag. " hing er aan de muur, in een klein lokaaltje op de eerste verdieping, helemaal achteraan het gebouw. Daar lagen ook enkele verzamelwerken van wijlen André Demedts ( Nederlandse Taal - en Letterkundige = ° 08/08/1906 + 04/11/1992 ).
De afsluiter van onze tocht werd het bedrijf ' Negro ' te Ingelmunster, aan de Oostrozebekestraat 287.
Als deelnemer fietste je zomaar door het bedrijf en kreeg je op die manier een blik achter de schermen. Tegen betaling kon je proeven van aardbeilekkernijen, ook het paterbiertje liet zich behaaglijk naar binnen vloeien en met Sloef ( de zwarte Labrador ) in de nabijheid was dit bezoek he-le-maal af !
Beste,
Het leven laat zich leven, voor wie - zo nu en dan- zijn oog richt op kleine details, die het gewone doorbreken nog voor het doodgewoon wordt, soms met scherpe bochten, soms ook met de wind van voor, afgewisseld door een zacht duwtje in de rug... Maar het allerbelangrijkste is toch: dat je telkens ' veilig ' thuiskomen mag...
Voor iedereen onder u,
een fijne groet !
:0) Veerle Loriaux
de Doornpanne route
Vakantie, zon zee!
Deze route is misschien wel het ideale alternatief voor een mindere stranddag.
Ze is haalbaar voor zowel fitte grootouders als schoolkinderen;wel niet geschikt voor wandewagens en rolstoelen want gedeeltelijk door de duinen.
De normale startplaats is aan het bezoekerscentrum ' De Doornpanne' Doornpannestraat ,Oostduinkerke.
Het bezoekerscentrum heeft een schat aan informatie over de natuur; ( ook wel interessant voor klasgroepen)
Op het eerste deel van het traject vind je interessante infoborden met natuurobservatie en spelletjes voor kinderen.
Even verder geeft een bord ons meer uitleg over het meetstation dat onze luchtkwaliteit meet.
Dit gebied is ook een waar paradijs voor planten en bloemenliefhebbers. er is hier een zeer rijke variatie aan typische planten voor het duingebied.Toen ik er was bloeiden de d
uinroosjes en de hondstong.Verboden te plukken zodat iederen kan meegenieten.Na een klim komen we terug tussen de huizen van bevoorrechten met de duinen als achtertuin.
Wij worden wel beloond met een mooi uitzicht over de' Hoge Blekker'( 33m) en omgeving.
Dit is een wandelduin. Dit betekent dat hij zich in de loop van de tijd verplaatste.
Beplanting, onder andere helmgras houdt hem nu min of meer op zijn plaats.
In de Fazantenlaan komen ook kunstliefhebbers aan hun trekken want hier kom je langs ' galerij Wijland'
Verder gaat het door een wirwar van stra
ten tot aan de Koninklijke baan. Opgepast gevaarlijke oversteekplaats!Even verder komen we op het strand.
Hier misschien hoog tijd om wat uit te rusten of voor een picknick in de duinen.
Het strand biedt voldoende afwisseling voor iedereen.Zoeken van Schelpen en wier blijft een onweerstaanbare activiteit .
Hier bevinden we ons in het gebied van de 'Schipgatduinen' ( vroeger een zeeinham, die later verzandde en stillaan duinen gebied werd).
Na ongeveer 1 km verlaten we opnieuw het strand ter hoogte van het huisje van de reddingsdienst.We wandelen verder tot aan de
koninklijke baan die we opnieuw moeten dwarsen.Aan de overkant staan de twee hotels ' de Normandie ' en ' de Peniche' riante voorbeelden van vroegere zeearchitectuur.Wij nemen hier de Gaupinlaan .
Hier kom je langs een grote residentie ' Rose de Sable' voor bosklassen en groepen. Er is een grote cafetaria en een terras waar ook de toevallige voorbijganger welkom is.
Verder is het weer wat klimmen langs het duingebied van ' de Witte Burg ' waar niet veel maar van overblijft dankzij de bouwwoede die startte in de jaren 1970.
We komen nog langs een interresant infobord die ons meer informatie geeft over het reservaat van ' de Doornpanne'. De wandeling eindigt in een soort bosje dat ons weer naar de startplaats brengt.
practische infomatie
De wandelroute is 8km.
Goed schoeisel is wenselijk.
Bij warm weer kan eigen drank wel een oplossing brengen want veel terrasjes kom je niet tegen.Je kan je wandeling ook vanaf andere plaatsen starten.
voorbeeld:
De tram nemen tot ' schipgathalte 'en starten op nummer 7 van de wandelroute .
of
de tram nemen tot de halte ' Lejeunelaan' en de wandeling starten aan punt 5 richting strand.
of
vanuit Koksijde bad. je kan starten aan de parking op het einde van de dijk.
Op de hoek van het 'Elisabethplein en Rolandstraat vind je een aanwijsbordje van ' de Doornpanneroute en tevens van het wandelnetwerk.
De galerij die op de route ligt is tijdens de vakantie enkel gesloten op maandag.
openingsuren van 14.30 tot 18 .
Info over bezoekerscentrum : www. iwva.be
miriam
zondag 22 juni 2008
Schoorbakkeroute (48 km)
Dag fietsliefhebber !
Misschien maakte u het ook al mee..., ervaren fietser zijn en dan een kanjer van een fout maken? Het overkwam ons vandaag, tijdens de ' schoorbakkeroute ' ...
We reden in tegenovergestelde richting, we hadden het niet door maar wel véél wind van voor ! Zonder nog de kilometers die we omreden...
Normaliter vat de tocht aan te Middelkerke, vlak aan het VVV-kantoor. Wij vertrokken uit Diksmuide, dichter bij huis, want zo spaarden we kilometers benzine uit.
In Keiem zochten we naar de Leimolenstraat. Wat verderop kwamen we in de Schorestraat en werd onze aandacht afgeleid door een imposante, inmiddels tot restaurant omgevormde Schoorbakkershoeve. Deze schapenhofstede werd in 1176 aan de St.-Niklaasabdij van Veurne geschonken door de Graaf van Vlaanderen. Buiten het restaurant is de mogelijkheid geboden om - op bestelling - schapevlees rechtstreeks aan te kopen.
" Scoreback " , waarnaar deze route werd genoemd, voert ons terug naar de late Middeleeuwen. Om de inwoners van ' Score ' naar de overkant van de Ijzer te brengen, legde men 'bak'- vormige voertuigen in. Een soort veerpont avant-la-lettre, zou je het kunnen noemen...
We mijmerden er even over door tijdens onze picknick aan het kabbelende water. Terug op de fiets lieten we ons zachtjes leiden naar Mannekesvere, waar men een ' ecologische oeverzone en dijkversterking ' heeft aangebracht. Om het laag gelegen poldergebied tussen Diksmuide en Nieuwpoort beter te beschermen tegen overstromingen vanuit de Ijzer, werd hier beslist om een nieuwe, stevigere dijk aan te leggen.
De Smet- de Nayerlaan brengt ons naar de badplaats Middelkerke ( 1876 ). De Duinenweg, die ons uitgeleide doet naar het Domein van Raversijde, brengt ons stilaan naar Wilskerke.
Opvallend zijn de ' Duivenoord ' , ' de Zeven Getijden ', ' Ter Weyden ' , ' Hof Ter Beke ', ' Klein Tempelhof ' enkele... van de landelijke hoeven die we aantroffen langs de opengestrekte velden.
Vóór we het goed en wel beseften kwam de Ijzertoren al in zicht, naderden we met rasse schreden de Leimolenstraat, en stonden hiermee aan het einde van een route vól verrassingen, nl.: 48 km + 32 km (ommetoer ), maakt een propere 80 km !
Met stevige groeten en de wind van voor ! Het is je van ganser harte gegund !
:0) Veerle Loriaux
Misschien maakte u het ook al mee..., ervaren fietser zijn en dan een kanjer van een fout maken? Het overkwam ons vandaag, tijdens de ' schoorbakkeroute ' ...
We reden in tegenovergestelde richting, we hadden het niet door maar wel véél wind van voor ! Zonder nog de kilometers die we omreden...
Normaliter vat de tocht aan te Middelkerke, vlak aan het VVV-kantoor. Wij vertrokken uit Diksmuide, dichter bij huis, want zo spaarden we kilometers benzine uit.
In Keiem zochten we naar de Leimolenstraat. Wat verderop kwamen we in de Schorestraat en werd onze aandacht afgeleid door een imposante, inmiddels tot restaurant omgevormde Schoorbakkershoeve. Deze schapenhofstede werd in 1176 aan de St.-Niklaasabdij van Veurne geschonken door de Graaf van Vlaanderen. Buiten het restaurant is de mogelijkheid geboden om - op bestelling - schapevlees rechtstreeks aan te kopen.
" Scoreback " , waarnaar deze route werd genoemd, voert ons terug naar de late Middeleeuwen. Om de inwoners van ' Score ' naar de overkant van de Ijzer te brengen, legde men 'bak'- vormige voertuigen in. Een soort veerpont avant-la-lettre, zou je het kunnen noemen...
We mijmerden er even over door tijdens onze picknick aan het kabbelende water. Terug op de fiets lieten we ons zachtjes leiden naar Mannekesvere, waar men een ' ecologische oeverzone en dijkversterking ' heeft aangebracht. Om het laag gelegen poldergebied tussen Diksmuide en Nieuwpoort beter te beschermen tegen overstromingen vanuit de Ijzer, werd hier beslist om een nieuwe, stevigere dijk aan te leggen.
De Smet- de Nayerlaan brengt ons naar de badplaats Middelkerke ( 1876 ). De Duinenweg, die ons uitgeleide doet naar het Domein van Raversijde, brengt ons stilaan naar Wilskerke.
Opvallend zijn de ' Duivenoord ' , ' de Zeven Getijden ', ' Ter Weyden ' , ' Hof Ter Beke ', ' Klein Tempelhof ' enkele... van de landelijke hoeven die we aantroffen langs de opengestrekte velden.
Vóór we het goed en wel beseften kwam de Ijzertoren al in zicht, naderden we met rasse schreden de Leimolenstraat, en stonden hiermee aan het einde van een route vól verrassingen, nl.: 48 km + 32 km (ommetoer ), maakt een propere 80 km !
Met stevige groeten en de wind van voor ! Het is je van ganser harte gegund !
:0) Veerle Loriaux
donderdag 19 juni 2008
picknicktip
Picknicken is een leuk tijdverdrijf als je met de fiets onderweg bent. Maar als ik wil genieten dan wil ik ook echt genieten. Geen boodschappen voor de picknickmand, geen half uur vroeger opstaan om die picknickmand te maken dus.
Gelukkig ontdekte ik via de website van de westvlaamse Scheldestreek een leuk voorstel. Voor nog geen €10 kan ik een picknickmand bestellen met daarin lekkere hoeveproducten (pistolets, kaas, paté, gedroogde worst, boter, fruitsap, chocolademousse, yoghurt en aardbeien). Het werkt heel simpel. Ten laatste op donderdag bellen naar de VVV (056 45 72 82) en dan afhalen in één van de vier boerderijen.
Op die manier krijgt een dagje uit een leuk extraatje en is het genieten van bij het ontbijt tot aan het avondmaal.
Oh ja, na een fietstocht in de streek is het terras aan het pompgemaal van Bossuit beslist een aanrader.
Gelukkig ontdekte ik via de website van de westvlaamse Scheldestreek een leuk voorstel. Voor nog geen €10 kan ik een picknickmand bestellen met daarin lekkere hoeveproducten (pistolets, kaas, paté, gedroogde worst, boter, fruitsap, chocolademousse, yoghurt en aardbeien). Het werkt heel simpel. Ten laatste op donderdag bellen naar de VVV (056 45 72 82) en dan afhalen in één van de vier boerderijen.
Op die manier krijgt een dagje uit een leuk extraatje en is het genieten van bij het ontbijt tot aan het avondmaal.
Oh ja, na een fietstocht in de streek is het terras aan het pompgemaal van Bossuit beslist een aanrader.
De oorlog is nooit veraf
Wie vrij recent fietste langs de vroegere spoorwegbedding tussen Diksmuide en Nieuwpoort, ook wel de frontzate genoemd, heeft vast en zeker iets nieuws opgemerkt.
Langs die frontzate zijn er heel wat relicten van de Eeerste Wereldoorlog. De bakstenen en betonnen restanten van bunkers, schuilplaatsen en mitrailleurposten, waren dringend aan onderhoud toe. Nu werden de nodige werken gedaan om deze blijvende herinneringen beter toegankelijk te maken.
Op de grens van Ramskapelle en Pervijze, vlakbij de overdekte rustplaats aan de Proostdijk, ligt een rij bakstenen schuilplaatsen waarvan enkel de muren nog zichtbaar zijn. Twee werden heropgebouwd en voorzien van bakstenen en zandzakjes. Zelf het Decauville-smalspoor werd opnieuw aangelegd.
Zeker de moeite waard om hier even rond te rijden.
Fietstip vanaf de kust:
Vanuit Nieuwpoort: volg de knoooppunten 8 - 7- 22 -35 - 38 -39 - 36 -23- 10- 9- 8
Langs die frontzate zijn er heel wat relicten van de Eeerste Wereldoorlog. De bakstenen en betonnen restanten van bunkers, schuilplaatsen en mitrailleurposten, waren dringend aan onderhoud toe. Nu werden de nodige werken gedaan om deze blijvende herinneringen beter toegankelijk te maken.
Op de grens van Ramskapelle en Pervijze, vlakbij de overdekte rustplaats aan de Proostdijk, ligt een rij bakstenen schuilplaatsen waarvan enkel de muren nog zichtbaar zijn. Twee werden heropgebouwd en voorzien van bakstenen en zandzakjes. Zelf het Decauville-smalspoor werd opnieuw aangelegd.
Zeker de moeite waard om hier even rond te rijden.
Fietstip vanaf de kust:
Vanuit Nieuwpoort: volg de knoooppunten 8 - 7- 22 -35 - 38 -39 - 36 -23- 10- 9- 8
zondag 15 juni 2008
Beverhoutsfietsroute
Zeer mooie fietstocht langs rustige landelijke wegen.Onderweg kom je wel weinig plaatsen tegen om iets te nuttigen.Aan de oude spoorwegbedding is er wel een resraurant en cafetaria De Peerdeblomme (sluitingsdag Donderdag) met een klein speelpleintje.de tocht is 38 km. lang.
Ook in Beernem langs de vaart kom je een cafetaria tegen De Kijkuit.Daar is eigenlijk ook de start van de fietstocht.Als je het prachtige Provinciaal Domein Bulskampveld wil bezoeken
moet je een klein beetje verder over de Brug naar links, daar staan er wegwijzers naar het domein die een paar km. verder is.
Ook in Beernem langs de vaart kom je een cafetaria tegen De Kijkuit.Daar is eigenlijk ook de start van de fietstocht.Als je het prachtige Provinciaal Domein Bulskampveld wil bezoeken
moet je een klein beetje verder over de Brug naar links, daar staan er wegwijzers naar het domein die een paar km. verder is.
maandag 9 juni 2008
Zondagskroniek: Stil maar, wacht maar, alles..
Stil maar,
wacht maar,
alles wordt nieuw...
Beste vrienden,
We hadden de tijd om stil te worden,
gewoon genietend van elkaars aanwezigheid,
maar stil was niet meteen vervelend,
wandelend langs het domein van Raversijde,
het zonneke werend om door te breken maar telkens ontmoedigd door een waas van mist, wolken die maar niet open trokken,
een Golden Retriever spetterend in de beek,
vlak voor ons uit hupte een konijn,
en weg was even de stilte waarin zoveel verweven ligt,
dat - nietsvermoedend - al onze herinneringen steelt,
breekbaar als we zijn,
trots,
moedig,
hoogdravend,
met het hoofd in de wolken,
bij momenten gewoon onszelf,
dat ik die stilte zozeer liefhebben kan,
me zachtjes laat wiegen op de tonen van de zeebries,
wat je hier niet allemaal terugvindt,
op een smal paadje dat ergens eindigt,
maar telkens weer begint,
en ik denk bij mezelf:
stil maar..., wacht maar..., alles wordt nieuw,
in haar adembenemende schoonheid,
waar wij ons nestelden in het groen.
Stille groeten van genot,
:0) Veerle Loriaux
dinsdag 3 juni 2008
Wijzigingen
Het was eerder al te lezen op de blog maar het veer over de Damse Vaart de Kobus was even buiten gebruik. De herstellingswerken zijn nu achter de rug waardoor je met de fiets niet langer hoeft om te rijden maar weer met het veer zelf kan oversteken.
En er zijn nog enkele wijzigingen te melden:
Op de Kommiezenroute (start in Menen) die een ruime lus maakt Frankrijk zal de route omgeleid worden. Fietsers die de route eerder al reden herinneren zich ongetwijfeld de afdaling langs de kasseien of de Chemin de Meurins. Eerder werd hier ook al op de blog melding van gemaakt.
De kassei is zeker een 5sterren waard in Parijs-Roubaix.
Zeker bij een nat wegdek is het niet langer veilig hier te fietsen. Op bepaalde stukken is fietsen enkel weggelegd voor mountainbikes en daarom is het veiliger de route om te leiden zodat je als fietser optimaal van het zicht op Halluin kan genieten.
Ook in Lauwe op diezelfde route gaan we omwille van de veiligheid de route omleiden. Daar waar de route normaal rechtsaf gaat naar de Leie blijven we even rechtdoor fietsen via de Schoonkesmeers om dan rechts naar de Leiebrug te rijden en de oorspronkelijke route te bereiken. Van zodra de route terug op een veilige manier kan gefietst worden zal dit terug hersteld worden.
Maar er is ook positief nieuws te melden voor fietsers in de Leiestreek.
Binnen enkele weken wordt het fietsnetwerk aangepast en verfijnd. Op die manier zal je niet langer in een ruime boog rond Roeselare moeten rijden, maar kan je dwars door het centrum alle windrichtingen uit. En ook in Menen komt er een verfijning zodat je makkelijker naar Dadizele en Geluwe (of omgekeerd) kan fietsen.
Dit betekent ook dat er enkele nieuwe knooppunten worden gecreeërd. Maar geen nood echter want waar er wijzigingen zijn zal dit aangeduid worden met bordjes en kaarten ter plaatse.
En zodra alles gerealiseerd is kan dit hier ook vermeld worden met een kaartje.
En er zijn nog enkele wijzigingen te melden:
Op de Kommiezenroute (start in Menen) die een ruime lus maakt Frankrijk zal de route omgeleid worden. Fietsers die de route eerder al reden herinneren zich ongetwijfeld de afdaling langs de kasseien of de Chemin de Meurins. Eerder werd hier ook al op de blog melding van gemaakt.
De kassei is zeker een 5sterren waard in Parijs-Roubaix.
Zeker bij een nat wegdek is het niet langer veilig hier te fietsen. Op bepaalde stukken is fietsen enkel weggelegd voor mountainbikes en daarom is het veiliger de route om te leiden zodat je als fietser optimaal van het zicht op Halluin kan genieten.Ook in Lauwe op diezelfde route gaan we omwille van de veiligheid de route omleiden. Daar waar de route normaal rechtsaf gaat naar de Leie blijven we even rechtdoor fietsen via de Schoonkesmeers om dan rechts naar de Leiebrug te rijden en de oorspronkelijke route te bereiken. Van zodra de route terug op een veilige manier kan gefietst worden zal dit terug hersteld worden.
Maar er is ook positief nieuws te melden voor fietsers in de Leiestreek.
Binnen enkele weken wordt het fietsnetwerk aangepast en verfijnd. Op die manier zal je niet langer in een ruime boog rond Roeselare moeten rijden, maar kan je dwars door het centrum alle windrichtingen uit. En ook in Menen komt er een verfijning zodat je makkelijker naar Dadizele en Geluwe (of omgekeerd) kan fietsen.
Dit betekent ook dat er enkele nieuwe knooppunten worden gecreeërd. Maar geen nood echter want waar er wijzigingen zijn zal dit aangeduid worden met bordjes en kaarten ter plaatse.
En zodra alles gerealiseerd is kan dit hier ook vermeld worden met een kaartje.
maandag 2 juni 2008
erfgoedwandelroute Damme
Beste sportievelingen!
Vanop de Damse vaart, het natuurreservaat dat toezicht houdt op flora en fauna langs de oude stadswallen, herrijst een stadje, 't is een voorschoot groot:
Damme, Zwinstad van handelaars, militairen en Tijl Uilenspiegel...
Zou het kunnen dat de beiaard zonet een werk heeft gespeeld van W.A.Mozart, mijn uitverkoren componist?!... Mijn dag kan niet meer stuk!
Aan de voet van het standbeeld Jacob van Maerland ( Diets kroniekschrijver / leerdichter ) zoek ik gretig naar " klinknagels " op de grond.
Vandage goan we nie up de trappers stoan, moa doen me een toerke te voete oan...
Nog niet zolang geleden werd aan het archief van Damme een erfgoedwandelroute (3,2 km) toegevoegd.
Maar eerst (!) naar Brugge die scone, dat een 6-tal km daar vandaan ligt.
Bij Annie in 't koffiehuis Ter Steeghere / Burg 5 kunnen we weer eens genieten van een héérlijk gevuld broodje! ( Psst ! Om 10u. terechtkomen in een bruisende stad dat er vredig stil bijligt?... Je houdt het niet voor mogelijk, maar het deed toch deugd om op een zondagmorgen eens niet op de koppen van het volk te moeten lopen, maar te genieten van een zalige rust... )
Zo, de innerlijke mens versterkt te hebben, laten we ons rijden naar de stad van Lamme Goedzak, van Tijl en Nele, het St.-Janshospitaal, de O.L.Vrouwekerk ( dat deels in de steigers staat ), de oude stadswallen en torenhoge boeken ingebonden in een rijke voorgeschiedenis van handel, strijdmacht ( 80-jarige oorlog tussen Spanje en de Noordelijke Nederlanden) en waarbij de stad Damme een strategische positie in de Zwinstreek had.
Het volgen van deze wandelroute was voor mij even wennen. Normaal... richten we onze aandacht op de gebouwen en het natuurschoon, maar nu - voor het eerst - werden onze ogen daarvan afgeleid, anders vonden we de klinknagels niet terug en die moesten ons de weg wijzen !!!
Thematochten vragen nu eenmaal wat meer aandacht van de recreant en om oog te hebben voor details die deze plaats zo bijzonder maakt mag je er niet te snel aan voorbijgaan.
Zo ook bvb. de Haringmarkt, waar in de 13e tot 16e eeuw handel werd gedreven in haring en wijn en wat voor de stad een belangrijke bron van inkomsten verschafte. Het St.-Janshospitaal werd halverwege de 13e eeuw naam en eer aangedaan, waar religieuzen zieken verzorgden en aan passanten en pelgrims onderdak bood, de oude stadswallen werden destijds aangelegd naar een ontwerp van Simon Stevin ( wis- en natuurkundige).Zijn standbeeld vind je trouwens teurg op het Simon Stevinplein in hartje Brugge.
Bijna aan het einde van onze wandeling, troffen we ( aan de overzijde van de Damse vaart ) de Scheldemolen aan, die in de 16e eeuw is ontstaan als een houten windmolen. De huidige bakstenen molen kan zowel graan malen als olie produceren, én kan bezocht worden.
Op uitnodiging van de vele restaurantjes en gezellige koffiehuizen bied ik mezelf een heerlijke pannenkoek in smoefelhuis 't Meiliedje aan, gelegen langs de Damse Vaart. Een Brugs biertje, een stukje taart of ( voor mensen met reuzehonger) een gastronomische maaltijd, hier blijft niemand op zijn honger zitten ! Niet voor niets staat (rechtover het VVV kantoor) een opschrift te lezen:
" Te Damme werden de ganzen geteld, de ale gevild,
het brood in rood-witte zakken besteld,
men kwam toegesneld voor de mille feuille,
men kwam kijken met Eckhart Kuycken,
men at taart langs de vaart.
Dat is tafelen in Damme."
Smakelijk !
Met de groeten... van mijn voeten!
:O) Veerle Loriaux
Vanop de Damse vaart, het natuurreservaat dat toezicht houdt op flora en fauna langs de oude stadswallen, herrijst een stadje, 't is een voorschoot groot:
Damme, Zwinstad van handelaars, militairen en Tijl Uilenspiegel...
Zou het kunnen dat de beiaard zonet een werk heeft gespeeld van W.A.Mozart, mijn uitverkoren componist?!... Mijn dag kan niet meer stuk!
Aan de voet van het standbeeld Jacob van Maerland ( Diets kroniekschrijver / leerdichter ) zoek ik gretig naar " klinknagels " op de grond.
Vandage goan we nie up de trappers stoan, moa doen me een toerke te voete oan...
Nog niet zolang geleden werd aan het archief van Damme een erfgoedwandelroute (3,2 km) toegevoegd.
Maar eerst (!) naar Brugge die scone, dat een 6-tal km daar vandaan ligt.
Bij Annie in 't koffiehuis Ter Steeghere / Burg 5 kunnen we weer eens genieten van een héérlijk gevuld broodje! ( Psst ! Om 10u. terechtkomen in een bruisende stad dat er vredig stil bijligt?... Je houdt het niet voor mogelijk, maar het deed toch deugd om op een zondagmorgen eens niet op de koppen van het volk te moeten lopen, maar te genieten van een zalige rust... )
Zo, de innerlijke mens versterkt te hebben, laten we ons rijden naar de stad van Lamme Goedzak, van Tijl en Nele, het St.-Janshospitaal, de O.L.Vrouwekerk ( dat deels in de steigers staat ), de oude stadswallen en torenhoge boeken ingebonden in een rijke voorgeschiedenis van handel, strijdmacht ( 80-jarige oorlog tussen Spanje en de Noordelijke Nederlanden) en waarbij de stad Damme een strategische positie in de Zwinstreek had.
Het volgen van deze wandelroute was voor mij even wennen. Normaal... richten we onze aandacht op de gebouwen en het natuurschoon, maar nu - voor het eerst - werden onze ogen daarvan afgeleid, anders vonden we de klinknagels niet terug en die moesten ons de weg wijzen !!!
Thematochten vragen nu eenmaal wat meer aandacht van de recreant en om oog te hebben voor details die deze plaats zo bijzonder maakt mag je er niet te snel aan voorbijgaan.
Zo ook bvb. de Haringmarkt, waar in de 13e tot 16e eeuw handel werd gedreven in haring en wijn en wat voor de stad een belangrijke bron van inkomsten verschafte. Het St.-Janshospitaal werd halverwege de 13e eeuw naam en eer aangedaan, waar religieuzen zieken verzorgden en aan passanten en pelgrims onderdak bood, de oude stadswallen werden destijds aangelegd naar een ontwerp van Simon Stevin ( wis- en natuurkundige).Zijn standbeeld vind je trouwens teurg op het Simon Stevinplein in hartje Brugge.
Bijna aan het einde van onze wandeling, troffen we ( aan de overzijde van de Damse vaart ) de Scheldemolen aan, die in de 16e eeuw is ontstaan als een houten windmolen. De huidige bakstenen molen kan zowel graan malen als olie produceren, én kan bezocht worden.
Op uitnodiging van de vele restaurantjes en gezellige koffiehuizen bied ik mezelf een heerlijke pannenkoek in smoefelhuis 't Meiliedje aan, gelegen langs de Damse Vaart. Een Brugs biertje, een stukje taart of ( voor mensen met reuzehonger) een gastronomische maaltijd, hier blijft niemand op zijn honger zitten ! Niet voor niets staat (rechtover het VVV kantoor) een opschrift te lezen:
" Te Damme werden de ganzen geteld, de ale gevild,
het brood in rood-witte zakken besteld,
men kwam toegesneld voor de mille feuille,
men kwam kijken met Eckhart Kuycken,
men at taart langs de vaart.
Dat is tafelen in Damme."
Smakelijk !
Met de groeten... van mijn voeten!
:O) Veerle Loriaux
woensdag 28 mei 2008
Nieuwe wandelroute
Vrijdag werd de nieuwe Oedelembergwandelroute geopend. De hoeveelste het precies is in de provincie is mij ontgaan. Ik vermoed dat het rond de 50ste was. Dat het weer een aangename en verrassende route wordt staat buiten kijf.
De officiële opening was op zijn minst een succes te noemen. Bijna 100 genodigden trokken met de toeristische trein naar het vroegere Schepenhuys in Oedelem.
Een prachtig gebouw dat al die jaren ongewijzigd is gebleven. Ja, zelfs de stoelen die er stonden zijn ongetwijfeld al een eeuw oud. En dat maakt het nu net zo prachtig.
In de toespraak van gedeputeerde Van Gheluwe werd de route nader toegelicht. Omdat de route meer dan 11 km lang is werd de mogelijkheid ontwikkeld om de route op twee plaatsen in te korten. De 'deputé' had het over een mini-wandelnetwerk. In de rand hiervan vermeldde hij ook dat er momenteel gewerkt wordt aan een heus wandelnetwerk in de ruime omgeving van het Bulskampveld.
Maar goed, na de onthulling van het startbord was het tijd om de wandeling te starten. Eerst nog even met het toeristische treintje en dan konden we eigenlijk starten. Het eerste bordje dat we zagen was al meteen voorzien van gele plakband. Wellicht wilde de bewoner van het nabijgelegen huis liever niet tegen de paal rijden.
De tocht begon al goed met een mooie, lange private dreef. Tussen de statige bomenrijen kwamen we op het asfalt maar al snel doken we weer links een private dreef in. Deze was nog nooit eerder voor het publiek opengesteld. De route is exclusief voor wandelaars en dat is maar goed ook. De koeien in de weide kregen het al benauwd van de mensen die passeerden. Laat staan dat er hier enkele mountainbikers op een sneller tempo voorbij zouden komen.
Er bleek maar geen einde aan de dreef te komen tot we plots onze eindbestemming zagen opduiken. In de Zandberghoeve werden we nog getrakteerd op enkele hapjes en een glaasje sprankelend druivensap.
Er bleek maar geen einde aan de dreef te komen tot we plots onze eindbestemming zagen opduiken. In de Zandberghoeve werden we nog getrakteerd op enkele hapjes en een glaasje sprankelend druivensap.
Het Brugse Ommeland is een nieuwe en mooie route rijker.
Oh ja, verwacht niet dat de Oedelemberg een col van formaat is. Met 23m slechts een molshoop hoog, maar wel voldoende om een mooi uitzicht te hebben en een gevarieerd landschap voor de voeten geschoven te krijgen.
maandag 26 mei 2008
Tip: printbare fietslabels
Via deze link kan je een fietslabel afprinten. Op dit fietslabel kan je de fietsnetwerk-knooppunten waarnaar je wilt fietsen invullen.
Hoe ga je te werk?
- Print het label
- knip het uit
- vul de knooppunt-nummers in
- plooi het en hang het aan je fietsstuur.
Je hebt natuurlijk wel eerst de kaart van het fietsnetwerk nodig om je favoriete routes uit te stippelen. Deze kaart kan je hier bestellen.
--> download en print hier het fietslabel (pdf-formaat, 0,74 KB)
De Slag om de Kemmelberg.
Het gaat hier om een bewust samengestelde en tijdelijke wandeling geheel in het teken van de Slag die hier in april 1918 plaatsvond.De wandeling start bij het dorpsonthaalpunt vlakbij de kerk van Loker die er vredig en ongeschonden bijstaat. Dat was wel eens anders want op 29 april 1918 werd het dorp en ook de kerk volledig verwoest. 
De wandeling brengt ons langs grote herrinneringspanelen die ons de streek tonen zoals ze was toen geteisterd door de oorlog.
Je kan hier duidelijk zien hoe niet alleen de mensen te lijden hadden onder dit militair vertoon maar ook het landschap.We zien hoe de Kemmelberg er kaal en verwoest bij lag en ook de talloze bomkraters in het in het nu zo lieflijke landschap vol groen , bloemen en jonge dieren in de weiden.
Voor wie niet zo
van die oorlogsherrineringen houdt ,geen nood het parcours brengt je langs mooie hoekjes met prachtig zicht op Loker, de Kemmelberg en de Scherpeberg.
Was hier eens het decor van een lange strijd nu zijn er alleen nog de stille getuigen. Zo kom je langs enkele overgebleven bunkers.Ook nu nog verwijzen weideafsluitingen gemaakt met afgebroken treinsporen (van de militairen) of treinbils dat
hier dit alles verder leeft, herrinnert wordt .
De wandeling brengt ons langs grote herrinneringspanelen die ons de streek tonen zoals ze was toen geteisterd door de oorlog.
Je kan hier duidelijk zien hoe niet alleen de mensen te lijden hadden onder dit militair vertoon maar ook het landschap.We zien hoe de Kemmelberg er kaal en verwoest bij lag en ook de talloze bomkraters in het in het nu zo lieflijke landschap vol groen , bloemen en jonge dieren in de weiden.
Voor wie niet zo
van die oorlogsherrineringen houdt ,geen nood het parcours brengt je langs mooie hoekjes met prachtig zicht op Loker, de Kemmelberg en de Scherpeberg.Was hier eens het decor van een lange strijd nu zijn er alleen nog de stille getuigen. Zo kom je langs enkele overgebleven bunkers.Ook nu nog verwijzen weideafsluitingen gemaakt met afgebroken treinsporen (van de militairen) of treinbils dat
hier dit alles verder leeft, herrinnert wordt . De bewoners van deze streek zijn echter niet blijven stilstaan ook hier wordt gedacht aan de bezoeker, de gast , de toerist.
Terug in Loker kan je dan ook wel een frisse pint gaan drinken in het plaatselijk café.
Wanneer er nog tijd is kan je wat verder in Dranouter het folkmuseum bezoeken , ook interessant met kinderen.
Hier kan je gen ieten van een prachtig uitzicht van op het terras of van uit het café met de ronde vensters.Je kan er proeven van de regionale keuken en genieten van een lekker streekbier.
practische tips.
De wandeling heeft een lengte van 5,9 km.
De vertrekt aan het onthaalpunt van de Kerk van Loker.
De wandeling maakt gebruik van het wandelnetwerk Heuvelland. De knoopunten worden aangeuid ddo palen met vierkante borden.
De knooppunten zijn: 10>11>60>51>50>49>48>49>45>44>10 De tijdelijke wandeling met de panelen loopt nog tot 15 september.
Er bestaat een brochure met routebeschrijving en bijkomende informatie .
Deze is te verkrijgen in VVVHeuvelland ,Reningelsstraat 11 8950 Heuvelland ( Kemmel)
tel : O57. 45.04.55
toerisme @heuvelland.be
www. heuvelland.be
Wie meer wil weten over de eerste Wereldoorlog in de streek:
Er is ook een kraters en Mijnenwandelroute en een thematische fietstocht over de Mijnenslag in 1917.
miriam
dinsdag 20 mei 2008
van tussen 2 oren : menokke-makote-toe'bak
ruiterroutes staan erom bekend vooral door 'locals' gebruikt te worden, maar af en toe wordt er al eens op verplaatsing gespeeld, de rompslomp en het gesleep met zadels, tuig en aanhangwagen wordt voor lief genomen en de weg op ! richting Geluwe en Wervik voor de Menokkeroute. De verkleefde regio van westvlaanderen, henegouwen en noordfrankrijk, tussen heuvelland-westhoek en de dichtgecementeerde nijverheidsstreek van Menen-Kortrijk-Roeselare, de uithoek van de wereld Quoi !? Gelukkig valt van het laatste weinig te merken, zelfs niet langs de oude en de nieuwe Leie, de natuurlijke regiogrens, al is aan de franse overzijde wel wat onaantrekkelijk grauws en grijzigs waar te nemen, maar de zon schijnt en de meerkoeten, reigers en futen langs de riet-netel-en-wilengoevers zorgen voor kompensatie.
De rollende heuvels die beginnen in Moorslede-Passendale-Zonnebeke zetten zich golvend verder in het landschap rond Wervik. Ooit waren ze uitkijkpost en letterlijke laatste halte voor Duitse troepen die zichzelf gingen verliezen in de Ypres-salient. Nu bieden ze zowel uitzicht op Ieper, Kemmelberg en héél ver een blokje Euralille. Minder groenten dan in midden-mestvlaanderen, maar géén tabak meer te zien. Gedaan de subsidies, gekeerd die publieke opinie, weg lokale teelt. De nieuwe toppers ook hier, tarwe en weeral mais natuurlijk, het groene goud ?
Een wisselend landschap met nog een redelijk areaal aan onverharde slagen en kerkewegels, vooral ook dankzij een handvol doorduwers geback-uped door een ruimbemeten ruiters-en-menners-klub die de plaatselijke politiekers in de goeie richting deed kantelen. Het ruimer kader van provinciale initiatieven en bereidwillige sturing realiseerde een mooie dagtriproute.
Naderhand werd de route wat herschreven, verbeterd, gevaarpunten weggewerkt. Vooral de doorklievende weg Pecq-Armentieres was een in-twee-snijdend zwaard. Het vier maal dwarsen werd gereduceerd naar 2 veilige rondpuntsluizen in kombinatie met beheersovereenkomsten met landbouwers. Niet makkelijk maar enkele agrariers zien hun bedrijf ruimer en kalkuleren ook toerisme in, koren op de molen voor verdere plattelandsontwikkeling. Ook werden duidelijke borden aangebracht voor wie wél gebruik mag maken van de onverharde doorsteken, hoog, zichtbaar en vriendelijk blauw ....... Het kan dus wel !
twee nuttige links :
menokkeruiterroute
wervikse ruiters en menners
De rollende heuvels die beginnen in Moorslede-Passendale-Zonnebeke zetten zich golvend verder in het landschap rond Wervik. Ooit waren ze uitkijkpost en letterlijke laatste halte voor Duitse troepen die zichzelf gingen verliezen in de Ypres-salient. Nu bieden ze zowel uitzicht op Ieper, Kemmelberg en héél ver een blokje Euralille. Minder groenten dan in midden-mestvlaanderen, maar géén tabak meer te zien. Gedaan de subsidies, gekeerd die publieke opinie, weg lokale teelt. De nieuwe toppers ook hier, tarwe en weeral mais natuurlijk, het groene goud ?
Een wisselend landschap met nog een redelijk areaal aan onverharde slagen en kerkewegels, vooral ook dankzij een handvol doorduwers geback-uped door een ruimbemeten ruiters-en-menners-klub die de plaatselijke politiekers in de goeie richting deed kantelen. Het ruimer kader van provinciale initiatieven en bereidwillige sturing realiseerde een mooie dagtriproute.
Naderhand werd de route wat herschreven, verbeterd, gevaarpunten weggewerkt. Vooral de doorklievende weg Pecq-Armentieres was een in-twee-snijdend zwaard. Het vier maal dwarsen werd gereduceerd naar 2 veilige rondpuntsluizen in kombinatie met beheersovereenkomsten met landbouwers. Niet makkelijk maar enkele agrariers zien hun bedrijf ruimer en kalkuleren ook toerisme in, koren op de molen voor verdere plattelandsontwikkeling. Ook werden duidelijke borden aangebracht voor wie wél gebruik mag maken van de onverharde doorsteken, hoog, zichtbaar en vriendelijk blauw ....... Het kan dus wel !
twee nuttige links :
menokkeruiterroute
wervikse ruiters en menners
Abonneren op:
Posts (Atom)
