Beste Veerle

Ook aan iedereen die het goed meent met deze blog.
Ik lever deze bijdrage als blogbijdrage en niet als reactie omdat ik meen dat het belangrijk genoeg is om hetgeen ik wil uitdrukken als blogbijdrage te publiceren.
Als één van de mede-bloggers kan ik niet anders dan mijn spijt uitdrukken dat je jouw blogbijdragen stop zet.
Zoals je op veel andere blogs ziet is het laatste greintje respect tegenover een medemens verdwenen, zeker van mensen die menen dat ze als "anoniem" of een andere dekmantel zomaar hun zogezegde mening op internet mogen verkondigen.
Ik hoop dat de laatste reactie van "anoniem" niet de druppel is die voor jou de emmer deed overlopen en jou deed beslissen om als laatste te stoppen met deze blog.
Ik hoop dat "anoniem" het lef heeft om zich bekend te maken. Alhoewel, zijn of haar echte naam is in wezen onbelangrijk. Het is makkelijk kritiek te geven als je zelf geen serieuze inspanningen doet om een positieve bijdrage te leveren.
Ik ben zeker dat een aantal mensen jouw blogbijdragen apprecieerden zoals ze waren : meestal een poëtische uitdrukking van hetgeen jij ervaarde bij je talrijke fiets- en wandeltochten, die je samen met je familie ondernam. Ze waren een stille aansporing om de talrijke fiets- en wandelliefhebbers ook op jouw manier te leren genieten van ons mooi West-Vlaanderen.
Dat de liefde voor de natuur en de bewondering en soms verwondering ervoor een grote rol daarin speelden, en misschien de hoofdzaak waren voor jou, siert jou maar.
Ik zelf heb mijn bijdragen reeds een jaar en half geleden gestopt. Ik had het er moeilijk mee dat voorstellen tot herstructurering of eenvoudigweg structurering van de blog, die zonder veel inspanning konden doorgevoerd worden, misschien wel gehoor vonden bij de verantwoordelijken, maar nooit ingevoerd zijn. Voor ons buitenstaanders kwam het over alsof er zelfs geen inspanning werd voor gedaan. Onze voorstellen kwamen er op neer om makkelijker gerichte opzoekingen van bijdragen naar onderwerp mogelijk te maken en zo de blog gebruiksvriendelijker en aantrekkelijker te maken.
Ik vraag je maar één ding, reageer niet op deze bijdrage, ook anderen niet, want "anoniem" zou er maar zijn plezier in vinden en zich verkneukelen en dat gun ik hem of haar niet.
Nog veel succes met je nieuwe opgaven en we ontmoeten elkaar nog wel eens als gewone peter of meter van één van de talrijke fiets- of wandelroutes.
Zeer respectvol.
Willy De Kerpel

Beste natuurvriend.

Beste natuurvriend,

Met heel veel zorg en toewijding heb ik mijn woord verleend aan deze blog.
Zo ben ik in 2007 ingegaan op het initiatief, dat Westtoer aanbood aan zijn meters en peters.
Met een kleine kern bogen we ons over onze taak.

Ik ben natuurvriend in hart en nieren, en leg graag de klemtoon op positieve acties, die van mensen echte ondernemers maakt. Het zet de deur wagenwijd open voor al diegenen die met fijngevoeligheid en een gezonde dosis moed naar het groene leven opkijken, waarvoor mijn groot respect.

Het komt er op aan oog te hebben voor details, om - mits tijd, geduld, heel veel aantekeningen, opzoekingswerk en het verklarend woordenboek- een artikeltje rond te krijgen, dat aansluit bij de intentie van de blog...

Een nieuwe uitdaging ligt voor me open, waarbij mijn natuurkennis goed van pas zal komen.
Ik sla deze bladzijde om, maar niet zonder afscheid te hebben genomen.
Het was mij een voorrecht om aan deze blog te hebben meegewerkt, en dank hierna iedereen met wie ik mijn korte reisverhalen heb mogen delen.


Het ga je goed!
Van harte,
Veerle Loriaux

Ieper toen en nu...

Beste natuurvriend,

Ieper was ooit één van de belangrijkste steden van Europa. We laten ons verrassen, en spreiden onze fietsnetwerkkaart Westhoek Zuid uit.
Afstand: 91km
Traject heen: Izegem / Ruiter (Roeselare), dan knooppunten 37-34-65 (West-Rozebeke)-51-21-22(Langemark)-23-64-24(Boezinge)-35-36-48--47-46-44-42-55-40(Zillebeke)-38 (Ieper)
Traject terug: Ieper rondom rond: 38-39-33-34, dan verder: 26-23-22-21-51-65-34-37(Ruiter/Roeselare) en naar onze stal Izegem

We fietsen de ochtend in met goed weer! Deze rit mag niet misgaan, nu! We fietsen een rustige verkaveling t.h.v. Oostnieuwkerke bij Staden binnen, en nemen daar een eindje de 'Keure Jeuze Neuze Route' met ons mee. We volgen een trafiek waar bloemkool en groene kool de akkers weelderig kleuren. De blauwe plastiek transportbakken staan al vertrekkensklaar.
We doen het Vijverbos aan, en even later belandden we op de begraafplaats Westrozebeke. Er kronkelt weliswaar een smal weggetje langs, dat we te laat hadden opgemerkt. Een grote betonnen zuil op de begraafplaats, trok mijn aandacht:
"Als op het einde de rekening klopt
sterf je niet
dan blijf je in gedachte."
Ik weet niet wie het schreef, en eigenlijk had ik graag begrepen wat de auteur hiermee bedoelde. Wie me kan helpen ontrafelen, graag zelfs?

Knooppunt 21 (en waar ik naar uitgekeken heb!): de spoorwegbedding Kortemark- Boezinge. Een ver-a-de-ming, lekker geen verkeer om ons heen!!!
Een rede waarom er nooit nog oorlog mag zijn (maar met ons simpele verstandje helaas utopie blijkt), laat zich vermoeden bij het Dancox-monument. Op welke wijze hier in de omgeving werd gevochten, soms gestuurd door soldaten met genereuze ideeën én wel om zoveel mogelijk mensenlevens te beschermen, liet het opschrift mij even in stille gedachten alleen.

Onderweg kruisen de Bakelandt- en de Vredesfietsroute ons pad. De oversteek van het kanaal Ieper- Ijzer naar de Vaart Komen- Ieper verloopt rimpelloos. Het groene, natte lint verrijkt het landschap- en natuurwaarde tussen Ieper en Komen, en speelt een belangrijke rol voor de migratie van planten en dieren. Bovendien werd de Oude Vaart de recreatieve verbindingsas ten zuiden van Ieper. Het kanaal speelt ook een grote rol in de Ieperse waterhuishouding.
Rond de Palingbeek krijgen we een flinke klim te verwerken! Al eens knooppunt 42 gedaan? Dan weet je het...

Op de terugweg, langs Zillebeke passeren we het Canadese monument, waarrond zich 100 ha OCMW bossen uitstrekken. Mocht je in de gelegenheid zijn, stap dan eens binnen bij Hill '62 Sanctuary wood museum, bij Schier J. Canadalaan 26 / B-8902 Zillebeke/ tel.: 057 - 46.63.73
We keren terug huiswaarts langs de vestingen van Ieper, en kruisen de gevaarlijke(!) Noorderring.

Aan alles komt een eind. Hier kan ik met geen ander woord sluiten:
Dank,
om wat ik mocht beleven onderweg,
de fiets die me hier heen bracht,
de kracht die ik uit mijn benen heb getrapt,
het goede weer,
ach zo'n kostbaar stukje geluk,
dat meermaals ons behartigt en behaagt,
onze constante en alles bepalende.


Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux

Koolhof wandelroute / Nieuwpoort (7,8km)

Beste natuurvriend,

Misschien delen we dezelfde microbe: druk, druk, druk, druk,...
Met oktober begint mijn agenda aardig volgeschreven te geraken, maar de wekelijkse afspraak met natuur en bos blijft ons keurmerk!

Vandaag heb ik afspraak met de zee, Nieuwpoort, langsheen een uitgebreid netwerk van historische waterwegen.
Spoorlijn 74 Diksmuide-Nieuwpoort vormde een onschatbare bijdrage aan de ontwikkeling van Nieuwpoort tot toeristische badplaats. Vandaag kunnen wij hier niets meer van merken, indien we niet over didactisch materiaal en internet zouden beschikken.
We gaan hiermee wat dieper op de feiten in, terwijl we onze voettocht aanvatten op het Marktplein van Nieuwpoort (stad) voor het stadhuis, en wandelen langs de stadshalle.

De Frontzate (= de oude spoorlijn Diksmuide-Nieuwpoort) brengt ons naar de overkant van het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke. We nemen de doorsteek naar het spaarbekken op de koolhofvaart. Oei ! We zijn hier niet alleen? Dappere mountainebikers delen met ons hetzelfde pad...Dit 10 ha grote spaarbekken werd gegraven met een tweeledig doel:
- vooreerst was er een grote hoeveelheid zand nodig voor de aanleg van de A18/E40 autosnelweg.
- de kom vervult de rol van bufferbekken, voor de opvang van piekdebieten in de waterafvoer.
Maar ook hengelaars en watervogels hebben hier hun vaste plek gevonden...

De wind kan hier flink door de kleren waaien! Een mens mag de natuur niet tegenwerken. Maar hijzelf mag nu niet indommelen. Het is zo'n dankbaar tijdverdrijf de longen te kunnen vullen met zeelucht! In het bijzonder als wind en regen ons straks aan de open haard gaan kluisteren!

In welke richting je je hoofd ook draait, je staat roerloos te kijken op het polderlandschap, waar roofvogels vrij spel krijgen op de open vlakte. Nu de maïs van 't veld wordt gehaald, breekt voor vele dieren een bange tijd aan...
We wandelen richting kerk het spaarbekken uit, terug de Frontzate op en stappen even later parrallel met het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke mee. Het pittoreske sluisje trekt onze aandacht. We houden even halt, om de primitieve maar totnogtoe doetreffende constructie te bestuderen.

Via het kanaal wordt het sluizencomplex de Ganzepoot bereikt. Zes waterwegen worden er samengebracht in één enkel sluizencomplex in de achterhaven.
Je weet het, of je weet het niet. Ik wist het niet: het Koning Albert I-monument kan je ook vanuit de hoogte bekijken. In één van de vele zuilen is een trap en een lift voorzien! Vandaag was het gesloten, dju toch! Voor alle info hieromtrent kan je terecht bij het toeristisch infokantoor, of je telefoneert naar : 058/ 23.55.87 Succes!

De Oude Veurnevaart brengt ons naar de startplaats terug.
De zeelucht heeft ons deugd gedaan. Een verhaaltje, vóór het slapen gaan, zal (denk ik) niet nodig zijn.
'k Hoop dat jouw dag ook goed is verlopen?

Met hartelijke herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux

Kleine genoegens voor later...

Beste natuurvriend,

Beetje jammer... dat ik niet in de Belgische of Luxemburgse Ardennen woon, de Veluwe in Nederland, de Limburgse of Antwerpse Kempen, misschien?

Wat verschillende natuurverenigingen laten optekenen in hun verslagen, is dat een grote biodiversiteit enkel kans maakt in aaneengesloten natuurgebieden. Hier niet, dus?
Correctie! Hier en daar werkt men aan dit euvel.
Zie bvb. Preshoekbos. Het nog prille bos is een onderdeel van een toekomstig recreatieve groenas, het 'Groen Lint Zuid', dat het Preshoekbos in Marke en Lauwe met het Kennedybos op 't Hoge in Kortrijk moet verbinden.

Misschien is het (van mijn kant) wenselijk, om te vertrekken vanuit het niets, het bijna verwaarloosbare stadspark, het bos(je) in de buurt, of (kleiner nog!) mijn eigen tuin, om wat creativiteit in ons op te wekken?

Pas als we om kleine dingen kunnen geven, slaat de be(ver)wondering wel over op de inburgering van talloze natuurverenigingen, die met heel bescheiden middelen grote initiatieven aanporren, en niet bij de pakken blijven zitten.
Geen cd's, dvd's, of parfum onder de kerstboom voor mij.
Ik koop een stukje natuur vrij!


Met hartsverwarmende groeten,
:0) Veerle Loriaux

Media- Zondag 2010.

Beste natuurvriend,

Media- Zondag...
Als ik het verklarend woordenboek raadpleeg, lees ik over alles wat duiding maakt van (massa)communicatie, via verspreiding van informatie en kennis.
Ook hier én nu.
In het veelzijdig aanbod aan communicatie zou een mens bijna verdwaald raken.

De Media tracht met bescheiden middelen en mankracht een zo breed mogelijk publiek te bereiken. Ik denk dat ik mijn weg tot de communicatiewereld gevonden heb...
Ik geef toe dat ik de Media deels met argwaan, deels met vertrouwen benader.
Toch kan ik nauwelijks vatten hoeveel mensen dagelijks met ons bezig zijn... in de verspreiding aan informatie bij de verwerking van onze behoeften en plichten, bij werk en vrije tijd, bij ziekte en gezondheid, bij onszelf en bij elkaar, ...

Dat communicatie een grote bijdrage kan leveren tot het algemeen welzijn, vind ik heel belangrijk!
Het is niet omdat ik anders niet weet wat te doen met mijn tijd, want mijn tijd -net als uw tijd- is kostbaar...
Het is niet om te willen ontsnappen tussen mijn vier muren...
Het is "alles" wat voorafgaat:
de documentatiemap, het internet, het leerboek, de fiets- en wandelkaart, de mondelinge overdracht van informatie, natuurgids en tips, enzovoort enzoverder.
Dàn pas kan de tocht beginnen.
Media- zondag gaat me niet onverschillig voorbij. Redenen te over om er even bij stil te staan. 't Is te zeggen: Doen wijzelf moeite genoeg om te durven communiceren?


Met beleefde groeten,
:0) Veerle Loriaux

De Goedendagroute(49km)

Beste natuurvriend,

Naar goede afspraken met Westtoer voeren vrijwilligers, op regelmatige basis, controle uit over de door haar georganiseerde tochten.
Vandaag staat het nazicht van de Goedendag(fiets)route op onze kalender.
Deze route start aan de Groeningeabdij te Kortrijk, nabij de plek waar op 11 juli 1302 de Guldensporenslag plaats vond. In deze slag werd de goedendag als wapen gebruikt.
Nu we hier zijn, brengen we eerst een bezoekje aan de St.-Antoniuskerk, bij broeder Isidoor.

De Goedendagroute volgt de Leie stroomafwaarts via Kuurne. Van daaruit loopt het verder langs Harelbeke, Stasegem, Zwevegem, Bellegem, Rollegem, Aalbeke, Marke, Bissegem, terug naar Kortrijk.
Vlak aan het toeristisch infokantoor staat momenteel een kunstwerk, van Jeps Stein Bullet: " Lost Flammos". Heel intrigerend, confronterend, lijkt mij. Ik ga het kantoor binnen om meer uitleg te vragen over het werk. Het kunstwerk zou verwijzen naar de tentoonstelling 'Ongelooflijk'.
Ongelooflijk! Van hemel, hel en halleluja is een erfgoedtentoonstelling rond het volksgeloof in de laatste anderhalve eeuw. Met de deskundige hulp van twee talentvolle scenografen, Hilde Bouchez en Marij De Brabandere, is dit een zeer open en hedendaagse presentatie geworden.
periode: van 9 juli 2010 - 9 januari 2011
locatie: Museum Kortrijk 1302 / Begijnhofpark - Houtmarkt
info: toerisme@kortrijk.be tel.: 056/ 27.78.40

We rijden de stad uit, en zoeken de rust van het Provinciedomein De Gavers op. Renovatiewerken van de recreatieve site Zuid maken het domein deels ontoegankelijk, maar ófwel trotseer je een modderpad van +/- 100 à 150m ófwel neem je een ommetje.
De lucht is grauw en wordt zwaar. De eerste miezerige regenvlagen komen eraan. Aangename kennismaking!
Even voorbij de oversteek van de A17, bereiken we de St.-Denijseweg (die ik de Ivoren Tempelstraat durf te noemen, vanwege de mooie huizen!), en hier worden onze kuitspieren aan een eerste proef onderworpen, een tweede volgt aan het Laatste Oordje, en vanaf dan ben je het glooiend landschap al gewend.

Tussen Bellegem en Rollegem, en nat tot op ons hemdje, zoeken we een schuilplaats. We zijn al content met een bushokje. Zie ons hier nu zitten als twee snotneuzen (letterlijk!), maar al bij al hebben we ook pret voor twee. En zie! de hemel klaart op!
In mijn hoofd weergalmt een zoveelste keer Una Furtiva Lagrima, uit: l'Élexir d'amour, van Donizetti.

Nog een kleine knauw, ter hoogte van Aalbeke, komt Kortrijk in zicht. De hoge betonnen zuil 'De Sjouwer' houden we links van ons, terwijl we rechts de brug over het klaverblad van de A14-E17/ A17-E403 nemen. In 2002 werden hier rond de eerste bomen geplant van het Preshoekbos. Het nog prille bos is een onderdeel van een toekomstig recreatieve groenas, het 'Groen Lint Zuid', dat het Preshoekbos in Marke en Lauwe met het Kennedybos op 't Hoge in Kortrijk verbindt. Het Preshoekbos wordt een nieuw bos van 40 ha, waarvan 10 ha in landbouwgebruik blijft.

Met het haar in alle windstreken fietsen we Kortrijk binnen, waar mijn echtgenoot een ticket heeft besteld voor de tentoonstelling Ongelooflijk. Dank je wel, paps!
En daarmee is het . gezet achter een deugdzame fietstocht.
Straks lekker slapen.
Morgen gezond weer op!


Met doorweekte groeten,
:0) Veerle Loriaux

Oostende cultuurstad.

Beste natuurvriend,

(Met een dag vertraging volgt hier de publicatie van onze zaterdagse trip).

Oostende: cultuurstad van Vlaanderen, ook wel 'Koningin der Badsteden', geëvolueerd tot 'Stad aan Zee' en waarmee Westtoer voor ons een dankbare bijdrage heeft uitgewerkt, nl. de erfgoedwandeling (4,4km), heeft een recreant, als elkeen die zich een beetje verbonden weet met cultuur, folklore en geschiedenis wat te bieden.
Deze gewezen geuzenstad floreerde onder de 1ste Belgische koningen en groeide tijdens de belle-Époque uit tot één van Europa's meest kosmopolitische en mondaine kuuroorden.

Oostende, vandaag, heeft in de voorbije jaren heel wat inspanningen gedaan op alle vlak: cultuur, architectuur, toegankelijkheid (ook voor de zwakke weggebruikers en mensen met een beperking), netheid, mobiliteit, gastronomie,... Deze stad heeft een ware metamorfose ondergaan, naar men ziet...
Maar..., zo leek het niet toen we het station verlieten. Zoals gewoonlijk en vooraleer we de stad intrekken, gaan we eerst een koffie halen in de Terminus, vlakbij het station. We stonden echter voor een verlaten pand, met opschrift: ' Dit buffet is gesloten vanaf 1 jan. 2010. Wij danken u voor het vertrouwen dat u in onze zaak hebt gesteld. ..." Enzovoort enzoverder...
Het info-kantoor, rechts van de inkomhal van het station, is eveneens verdwenen, en straks misschien ook (wie weet) de loketten???
Alleen assistentie voor mensen met beperkte mobiliteit blijft gegarandeerd.

Een puik werk is wel de nieuw aangelegde stelplaats voor lijnbussen, gelegen vlak voor het K.T.A.
We stappen recht op de (neogotische) St.-Petrus- en Pauluskerk af, die nu deels in de steigers staat, en nemen een kijkje op de renovatiewerken.
Bouwstijlen bekijken doe ik graag. Bij de bouw van talloze hotels en villa's werd indertijd kost noch moeite gespaard. Een uit het oog springende Casino Kuursaal en het postgebouw zijn het resultaat van naoorlogse, vooruitstrevende en moderne architectuur.
Dat de tijd, als wij mensen, vergankelijk is, maak je op uit de huizen, vb. de Christinastraat 37(1928), waar nu een juwelierszaak in ondergebracht is. Ook het huis ernaast (38) - nu taverne De Klokke.

Een tweede keer zo'n erfgoedwandeling maken, is een verrijking. Het liefst keer ik in de tijd terug, dan op mijn tijd vooruit te lopen, omdat... En ja, ook omdat een mens wat ouder wordt, milder gestemd, en herinneringen gaat vasthouden. Weet u zich nog de 1ste schooldag te herinneren? Misschien de eerste stuntelige schrijf/- lees/-rekenoefeningen? Ik leerde schrijven met een pen, die we in een pennenstok schoven. De Juf kwam regelmatig langs om het inktpotje bij te vullen, dat zich bevond in de rechter bovenhoek van onze bank. Menslief, wat gaat de tijd vlug...
Haastig stap ik een boekenwinkel binnen. Wat lees ik toch op de voorpagina van een buitenlandse krant: " De meeste jongeren kijken met grote voorzichtigheid in de toekomst."
Dan gaat de tijd vandaag misschien wel ietsje te vlug..?

De herinrichting van de Albert I- promenade is zo goed als afgerond. Langsdaar keren we terug, volgen de Venetiaanse gaanderijen en stappen door naar het Casino Kuursaal. En passant staan we stil bij een aantal laat 19de eeuwse dijkvilla's, die ons herinneren aan de promenades uit de belle-Époque periode, o.a.: villa Francine (n° 88), alsook villa Maritza (n° 76).

Op de zeedijk worden we aangenaam verrast door een Brassband event, georganiseerd door Toerisme Oostende. Zij brengt voor ons (voor een tweede editie) Brassband Outdoor. Brassbands, een ensemble van koperblazers en percusionisten staan er garant voor een prachtige sound, traditie en competitie. België is de laatste jaren uitgegroeid tot één van de toplanden in de brassbandwereld.
Terwijl ik luisterde, genoot ik de vrijheid om te kijken naar al wat me passeert. Het is een mysterieuze bezigheid. Wist je trouwens dat we voor 80% communiceren via oogcontact...
Ik maak er dankbaar gebruik van, en kort nadien stuur ik mijn belevenissen de wereld in.

Met cultuurminnende groeten,
:0) Veerle Loriaux

Ga maar zacht de winter in.

Beste natuurvriend,

Wat zou dat maken, mocht koning winter een plotse stroomstoot geven, en alles -wat in winterslaap is- zou doen herleven?
Te gek voor woorden!
Volgens de normale cyclus gaat dat niet op. Het zou (eerlijk waar) beangstigend zijn, mocht daar verandering in komen... Denk ik?

Het zou betekenen dat we nergens nog vat op hebben, wanneer de natuur nu 's alles omdraait: zij heerst en wij beschikken.
Alle gekheid op een stokje, beste mens, het loopt vast niet zo'n vaart, al neigt het soms in die richting,...er zijn wel delen in de wereld die het voorhebben, alsof de natuur de controle over zichzelf kwijt is geraakt.

Gelukkig gebeurt het nog steeds elders, nooit hier. Maar jammer genoeg gebeurt het steeds vaker.
We kunnen trachten hier te leven in het nu, vanuit de centrale gedachte ons sterk te maken, in onze beste momenten, en dat is vandaag...
Ga maar zacht de winter in, je hoeft nergens bang voor te zijn, als je je voorraadje hebt aangelegd.

Met fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux

Parochieveld wandelroute (8,5km)

Beste natuurvriend,

Parochieveld laat zijn verleden herleven langs de gemeentebossen. Ze kwamen -na de Franse revolutie- in handen van de gemeente, en roepen bij heel wat oude Ruiseledenaren mooie herinneringen op over een onbezonnen tijd: na schooltijd of tijdens de vakantie kwam de jeugd hier zwemmen...
Maar laten we op de zaken niet vooruitlopen ( misschien zeg ik beter: achteruit), en ons naar de startplaats begeven. We verzamelen aan de St.-Caroluskerk (Doomkerke) en zoeken de huisnummers 42-44 op. Daar tussenin loopt een smalle macadamweg, die ons uitgeleide doet naar bos en groen.

" -Privaat terrein- "
We weten wat dat betekent en houden ons aan de gedragsregels.
Het pad ligt bezaaid met eikels, paddestoelen in alle vormen en kleuren, drassige stroken, en die sterk doordringende geur van turf... Het zonlicht priemt door de bomen en doet ons heel veel goed.

De Krommekeerstraat dwarsen we, waarna we het natuurreservaat 'de Vorte Bossen' aandoen.
De bossen worden deels voor het publiek opengesteld, deels enkel via geleide wandelingen. Dat wordt meteen duidelijk bij het lezen van de bordjes, die aangebracht werden door Natuurpunt.
Het natuurreservaat (50ha) ligt op de grens van de Vlaamse Zandrug. Noordwaarts treft men een typisch landschap uit het vroegere Bulskampveld, terwijl zuidwaarts heel intensief aan landbouw wordt gedaan.
Intussen wordt de bodem duidelijk natter, en een stukje worden we omgeleid naar een droger gedeelte.

We ruilen de Vorte Bossen voor de gemeentebossen Parochieveld. Aan de ingang, links van het wandelsluisje, staat een bord met interne reglementen voor de bezoeker. Een 16-tal artikels waar de recreant ogenschijnlijk niks aan heeft, maar bij nader inzien is het misschien wenselijk er even aandacht aan te schenken... Door het bos loopt een weg, die we oversteken. Het 2de deel van het bos klimmen we op naar de grens met Oost-Vlaanderen. Bij het plaatselijk dialect, dat door de 2 provincies loopt, krijg ik wat heimwee naar mijn geboortegrond...
Aan het einde van het bos steken we voorzichtig de drukke (!) Maria-Aalterstraat over en stappen rechtdoor een aardeweg tussen het (18de-eeuwse) veldkapelletje en het kerkhof in. Het kerkhof ligt er verlaten bij en dat vind ik (persoonlijk) jammer. Het behoort tot de Gemeenschapsinstelling voor Bijzondere jeugdbijstand en diende tot 1971 als begraafplaats voor kostgangers en personeelsleden. Ik ga niet gauw naar graven kijken, maar deed toch de moeite. Op de oudste grafzerk las ik het volgend opschrift:
Guillaine Poll.
Premier directeur des Écoles de Reforme de Ruyslede et de Bernem.
Né à Maestricht, le 25 août 1813.
Décédé à Ruyslede, le 20 octobre 1867.
Toegegeven, ik heb een dergelijk grafzerk nog nooit eerder gezien.

We verlaten de geschiedenis, steken de Vagevuurstraat over, houden rechts aan en buigen af naar de Predikherenstraat. Aan het kiezelpad met verbodsbord 'Militair domein/ Verboden toegang' slaan we af. De soldaten zijn opgestapt. Gallowayrunderen trekken nu de wacht op. We kijken uit op het natuurreservaat Gulkeputten, en terwijl stappen we onder een zendmast door. We houden het pad links aan en komen terug op de Predikherenstraat, die we dwarsen.
Even verderop ruilen we de rustige Lammersdam voor de Veldkapellestraat, die ons naar het open Disveld brengt, of 'de Heilige Geesttafel van Ruiselede', dat vroeger aanleunde bij Bulskampveld.

Stilaan komt de St.-Caroluskerk in zicht, maar we genieten nog even van enkele keurig opgezette huisjes, oude hoeves en een mooi onderhouden veldkapelletje, waarna we in alle rust terugkeren naar de kerk van Doomkerke.

Met Doomkerkse groeten,
:0) Veerle Loriaux

Aarsele via het fietsnetwerk Leiestreek West

Beste natuurvriend,

traject:
(heenrit) 15 (Izegem)/17/18/13/12/11/52/51/50/48 (Aarsele)
(terugrit) 48 (Aarsele)/ 50/51/52/47/46 (Tielt)/ 24//53/54/23/22/13/15 (Izegem)
totale afstand: 64 km.

De tijd is rijp voor een fietstocht, en de weergoden zijn ons welgezind.
We trekken naar Aarsele, vertrekkend vanuit de thuisbasis Izegem, en we verplaatsen ons richting Ingelmunster. De wegenwerken in Izegem schieten goed op!

We steken de Dorpsbrug in Ingelmunster over, en zoeken het kanaal langs de Leie op. Scherp en zwart steken de snel voortwiekende silhouetten af tegen de blauwe hemel. Het zijn zwarte ganzen, die met veel kabaal overvliegen. Het jaagpad trekt - bij mooi weer- heel wat vissers aan.
Aan knooppunt 18 verlaten we het jaagpad en nemen een korte bocht naar rechts, steken de brug over en even later ook de drukke (!) Oostrozebekestraat.
We staan op grondgebied Meulebeke. De bermen zijn netjes gemaaid en de grachten werden uitgebaggerd. Meulebeke is geen fusiegemeente, en heeft dus geen deelgemeenten. Wel liggen er enkele kleine gehuchten binnen de gemeente, nl.: de Paanders, 't Veld, en Marialoop. We zullen ze alle drie van nabij leren kennen. Hier niets dan groentenvelden. Er hangt een sterke geur van prei in de lucht.

De Weverij(fiets)route loopt kriskras door onze fietsroute.
We rijden het grondgebied Tielt binnen, langs een rustige woonkern.
Tussen Tielt en Aarsele loopt een heel drukke weg, nl. N35, die we voorzichtig dwarsen. In Aarsele brengen we een bezoek aan de St.-Martinuskerk, ver weg van de spijtige nieuwsberichten, waarmee we de laatste dagen/weken/maanden zijn bejaagd, willen we even op adem komen.
Daarna stappen we binnen in 't Dorpshuis, rechtover de kerk, waar we vriendelijk ontvangen worden door de eigenaar van het nette, verzorgde café, met een afgebakend en nieuw aangelegd terras achter het etablissement. Doe geen moeite, je vindt geen revieuws op het Internet. Fietsers, met of zonder picknick, zijn hier welgekomen gasten.
In de nabije toekomst voorziet de eigenaar een doorgang naar het terras langs een smal weggetje. Zo kan men in alle veiligheid zijn fiets achterlaten, en intussen genieten van een drankje. Een bezoekje waard. Wilt u dan zo vriendelijk zijn en de gastheer even mijn groeten overmaken?

Op de terugweg rijden we langs Tielt, en doorkruisen het stadspark, dat er heel netjes bij ligt! Het park loopt uit op het streekbezoekerscentrum Mulle de Terschueren, en is een realisatie in het kader van het Interreg. IIIa-project 'Bezoekerscentra op het Platteland', gecoördineerd door Westtoer.
Onze route loopt verder door de gemeenten Pittem, Ardooie, terug Meulebeke, Emelgem, en Izegem.
Zoveel koeien hebben we gezien langs Vlaamse velden,... maar nergens een melkautomaat. Ik mis een glas melk... Paps troost me straks wel met iets anders: een zak oliebollen, want 't is (nog heel even) kermis in Izegem!

Even vermelden dat
...de kermis in de Pekkersstad zondag a.s. (12 sept.) traditioneel wordt afgesloten met Koekenzondag. Vanaf 21u voorziet het stadsbestuur langs de kanaaloevers een kleurrijk vuurwerk. "Het vuurwerk is het best te zien vanaf de centrale brug en de Zuidkaai. "
- aldus het stadsbestuur van Izegem.

...je t.e.m. zondag 3 oktober in de Vijfwegenstraat 29 het traditionele expo Kunst op en rond het water kan gaan bezichtigen. Organiserend kunstenaar Johan Herman pakt uit met keramieken en bronzen beelden, en wordt hierbij artistiek ondersteund met schilderijen (Bruno Foeglé-Frankrijk/ Christophe Bautil-België/Lara Francini-Italië), bronzen beelden (Nadine Debay-Italië), keramieken beelden (Gaby Kretz-Frankrijk) en mythologisch werk (Carlo Zoli-Italië). "De toeschouwer kan genieten van beelden op en rond de vijver - met feeëriek verlichte waterpartij- en in het huis." -aldus Johan Herman.

Smakelijke groeten!
:0) Veerle Loriaux

Als bij wonder...

Beste natuurvriend,

Hier volgt een kroniek uit mijn eigen leefwereld. Het heeft in eerste opzicht weinig uitstaans met wandelen en fietsen, maar natuurvriend zijn is iets meer dan dat... Het maakt je opmerkzaam voor wat we vaak te vlug vergeten of te snel aan voorbijgaan. De amateur natuurliefhebber maakt schetsen, de natuurvriend neemt akte van het woord en gaat aan veldwerk doen.

Veel tuin, beste natuurvriend, heeft een mens niet nodig, om 'groene' kennis te vergaren. Wie zich wil verdiepen in de materie, krijgt de taak mee: zich te leren aanpassen naar de gesteltenis van de natuur. Da's veel gemakkelijker gezegd dan gedaan... Dat gaat langs de vier seizoenen: van gedreven, sterk gemotiveerd, tot gevoelig en kwetsbaar, in het verlengde van onze dagelijkse plichten.
Alle wijzen ze ons op onze alertheid, maar ook op onze mildheid.

Pràchtig hoe onze berk zich stilletjes voorbereidt op de nakende wisselvallige weersomstandigheden. Tot haar laatste blad wordt weggerukt zal zij zich verzetten, en dat doet zij nu al: in de oksel van elk blad staat reeds een nieuwe knop.
Hoeveel wijsheid leeft er in het hart van een boom, dat we op ons eigen leven van toepassing zouden kunnen brengen?
Veel tuin heeft een mens eigenlijk niet nodig, er past vast wel een boom in. Niet veel meer dan een voorschoot groot is die tuin van mij, en al kwelde ik mezelf vroeger wel eens... hoéveel te meer geluk sommigen hebben, met een oprijlaan vol statige bomen en een tuin vol bloemen!
Het hart kan zoveel dankbaarheid in zich opnemen, waar het kleinste wonder een plaats mag krijgen... vanbinnen.

Met dankbare groeten,
:0) Veerle Loriaux

Het Heuvelland

Beste natuurvriend,

Het Heuvelland blijft ons boeien, met Kemmel voorop.
Het glooiend landschap neemt ons op sleeptouw, en brengt ons naar idyllische plekjes waar je met de wagen niet door mag.
Ook aan haar geschiedenis gaat geen mens voorbij, dat getuigen de bunkers, de soldatenbegraafplaatsen , de bommen en granaten die door landbouwers nog altijd naar de oppervlakte worden geploegd.

Wat we glad vergeten waren, is dat elke "1ste weekend van september" een kermis én rommelmarkt plaats heeft in Kemmel. Nuja, dan tracteren we onszelf maar op een grote zak oliebollen, die we in het Warandepark naar binnen werken. Bij vroegere rommelmarkten namen markkramers een deel van het kasteelpark in om hun koopwaar aan de man te brengen. Om reden van de brandveiligheid mag dat niet meer, dus is het hier heerlijk rustig, met ons tweetjes op een bankje, in de schaduw van een oude eik.

Het provinciedomein Kemmel weet ons altijd weer te verrassen: een bonte vegetatie van (on)kruiden, krachtige jonge loofbomen, en heel veel braambessen !!!
We hebben genoten van elkaars gezelschap, en van het prachtig weer!


Met nagenietende groeten...
:0) Veerle Loriaux

De kastelen fietsroute (49km)

Beste natuurvriend,

De kastelenroute loodst ons door het Houtland tussen Brugge en Torhout.
Kastelen zijn vandaag als verborgen schatten: het verdedigingskarakter die ze droegen is zo goed als verdwenen, en door de dichte begroeiing van bomen en struiken is het vaak heel moeilijk om nog een kasteel in volle gedaante te zien.

Kastelen en landgoederen vormen de rode draad doorheen onze tocht.
Startplaats: Tillegemkasteel in het provinciedomein Tillegembos te St.-Michiels (Brugge)
Vlak voor de toegangspoort tot het kasteel fietsen we naar rechts en rijden langzaam het domein uit. We laten ons verrassen door riante villa's en buitenverblijven, maar zeer zeker ook door wilde heide, die nu zo mooi de open ruimten in het bos kleurt!

Rond de Lac van Loppem loopt het St.-Maartenspad, dat ons naar het eerstvolgende kasteel Emmaüs brengt (Rolleweg). De ietwat eigenaardige naam heeft het kasteel ontleend aan het feit dat het even ver van de Jeruzalemkerk (Brugge) verwijderd ligt als het bijbels plaatsje Emmaüs van de stad Jeruzalem.
We laten ons nog meer verrassen door boerenvelden, karrenwegen, en met zicht op het leven dat voortdurend inspeelt op de natuur: het boerenleven zelf.

Aan de toegangspoort van Merkemveld herken ik het kapelletje op de linkerzijde. Tijd om in stilte te bidden, te danken, te hopen, te vragen... Vlak voor ons uit loopt een kleine plezanterik zigzaggend over het pad, het was vast een wezeltje? We halen hier fijne herinneringen op aan een vorig bezoek, want hier kruist het Doeveren Wandelpad onze weg.
Een bankje tussen haag en heg nodigt uit om even te pauzeren. Je komt er voorbij in de Hutstraat.

Over de brug in de A17, kiezen we richting Ruddervoorde. Op rechts zien we (als we heel goed kijken!) het kasteel Hoogveld. De Hillestraat bezorgt ons een fraai uitzicht op de St.-Eligiuskerk van Ruddervoorde. Het charmante kasteel 'Pecsteen' rijden we voorbij. Verder in de straat zien we nog lage arbeidershuisjes met identieke rode geverfde gevels, die destijds werden bewoond door de pachters van de kasteelheer.
Ook het kasteel Raepenburgh en Lakenbos genieten onze aandacht.

Net na het overschrijden van de gemeentegrens met Wingene houden we even halt bij 't Kaarsenhof (1910), waar we ons te goed doen aan een stukje warme appeltaart van het huis. We proeven de rust en de stilte...De gastvrouw stelt fietsers in de mogelijkheid om hier te picknicken. (meer info, ook voor een eventueel bezoek aan het kaarsenatelier: http://www.kaarsenhof.be/)
Langs de mooie hoeve 'de Vosseput' (Kalehoekstraat) fietsen we terug naar Ruddervoorde.
In de verte zingt een vink zijn laatste 'Suskewiet' aria's van het seizoen.
Soms passeren we plekjes, die ons herinneren aan een eerder gemaakte tocht, zoals hier nu aan het landhuis 'Baliebrugghe', op de hoek van de Torhoutsestraat met de Cijnsdreef. Dan moeten we aan 't Vrijgeweed zijn !
Wat verderop steken we de brug in de A17 nogmaals over, en staan opnieuw op grondgebied Torhout. Vóór we in Veldegem zijn, moeten we eerst de spoorlijn Brugge-Kortrijk dwarsen, maar ook de drukke (!) Torhoutsesteenweg. We vluchten snel de Rozeboomstraat in en tuimelen in een zalig rustige en landelijke omgeving, waarbij we het kasteeldomein van Litterveld aandoen.

De laatste snede hooi wordt nog eens door elkaar geschud, nieuwe voren worden getrokken voor de aanleg van wintergroenten, die straks worden verwerkt in onze hutsepot. " Dat is stevige boerenkost, man!!! "
Vloethemveld maakt zich klaar voor een nieuw seizoen, en de stedelijke kasteelparken Tudor en Beisbroek te St.-Andries (Brugge) ronden deze tocht af in diepe schoonheid.

Met stille groet,
:0) Veerle Loriaux

Natuurlijke begrazing.

Beste natuurvriend,

Het houdt me al enige tijd aan het denken. Misschien u ook?
Nu we wat mobieler zijn geworden, over meer vrije tijd beschikken, over goede routeplanners beschikken, maakt dat we graag in de natuur zijn, weliswaar om volop te genieten van rust en stilte, temidden het harmonieuze landschap dat met de seizoenen telkens weer verandert.

Onze zintuigen hebben vast wel al veel opgemerkt, waaraan we met de wagen doorgaans voorbijrijden...
Wie de natuur wil verkennen, moet zijn vehikel aan de kant zetten!
Naast de vele technische functies, waarvoor zo'n kant ( lees: berm) gebruikt kan worden, is zij een ideale plek om er een picknick te houden... Sinds jà-ren sleutelt men aan de 'bonte' berm, en hoe we die in zijn ecologische eigenheid verder kunnen verrijken.

Een goed ontwikkelde berm heeft een hoog rendement aan planten, bloemen, en kruiden: dat is rijkemanskost voor dieren, die in het wild leven!
Een "ecologisch corridor" dus, verwekt vanuit een zeer gestructureerd bermbeheer, met het oog op het bekomen van bloem- en soortrijke bermen via maaibeheer.

Aan één zaak gaat men ( naar mijn bescheiden mening) voorbij, nl.:
Veel dieren die leven in 't wild voeden zich met grassen, bladeren en vruchten in loofbossen, en bosranden gelegen naast weilanden.
Het staat algemeen vast dat een goed ontwikkelde berm voor deze dieren een delicatesse is. Verhoogt men niet het risico-door het maaien van zo'n berm- dat dieren zich dan te goed gaan doen aan landbouwgewassen?

Dat vraag ik me al een hele tijd af. Misschien u ook?
Zaterdag en zondag spring ik terug op de fiets. Ik rij rustig de zomer uit, met pen en papier, en wat gezelschap zo tussendoor levert altijd een goed gesprek op. Misschien kom ik iemand tegen, die me een beetje kan helpen en uitleg geven waarom wel en niet, zus en zo, waarom en daarom...


Tot dan, dan!
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

Half donker, half licht.

Beste natuurvriend,

Zo tussen 5u30 en 6u moet het geweest zijn, toen ik mijn tuintje indook, om een frisse neus te halen. Mijn eerste werk -na het tafeldekken en koffie/thee zetten- is meestal voorbehouden aan een tuinbezoek.
De sterren en de maan prijkten helder aan de hemel, ...het was half donker, half licht.

Een laatste weekend van de vakantie brengt me in een aparte stemming: nog even diep ademhalen vooraleer de drukte weer begint, de dagen korter worden, en we de gezelligheid in onze huiskamer zoeken.
Geen merelzang in de ochtend, neen zelfs geen merels meer te bespeuren. Ze lijken met de noorderzon verdwenen te zijn, de sloebers!
"Excuseer?" -piepen de jongen, wat schuchter vanuit onze vuurdoorn. Worden zij dan mijn wintergasten? Fijn...

Vreemd hoe de natuur nu te werk gaat, het is alsof ze de stekker uit het stopcontact heeft getrokken en de sapstroom heeft dichtgedraaid van boom en struik? De spaarzame vruchten van de zomer beginnen zwaar door te wegen. De natuur lijkt onuitspreekbaar mooi, maar participeren met haar is nooit vrijblijvend.

Mag ik nog even iets kwijt?
Heel veel goede moed,
in het bijzonder aan onze gezinnen,
aan kleine en grote kinderen die een nieuw schooljaar ingaan.
Dat zij - na deze deugdzame vakantietijd- alle kansen benutten, om te werken aan hun toekomst en aan een betere wereld.
Laten we hen daarin volgen en steunen.

En nu geniet ik van de zon, die langzaam opkomt.
Wat is ze mooi, in deze vroege ochtend!

Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux

Over de kasseien van Kemmelberg wandelroute (9,4 km)

Beste natuurvriend,

Met of zonder kasseien, je kan er echt niet omheen, want het wandelpad gaat dwars door de nieuw aangelegde dorpskern...

Zonet waren we nog in Kachtem, voor een wandeling in het Rhodesgoed. Een uurtje later stonden we aan de voet van het nu zo actueel en veelbesproken Kemmel.
Na de rustperiode van de laatste kassei, werd (16 juli l.l.) de doorgang voor alle verkeer terug mogelijk.
Over de verfraaiingswerken stootten we op flink wat tegenstand van bewoners én bezoekers... We stappen rond het Warandepark. Het Warandekasteel peilt boven de haag en hier... denk ik... de dikste boom van het park gevonden te hebben! 'k Verklap het niet, zie dat ik me vergist heb...

Het pad zet ons langzaam buiten het zicht op de kerktoren van Kemmel, nu we richting Wulvergem stappen.
Van een Brits soldatenkerkhof gaat het naar het eerste voorbos met boomgaard. De aanplanting van het jonge bos is een streling voor het oog: hoe zijn die bomen toch gegroeid!
Zo nu en dan moet men zich 360° draaien, dan krijg je een prachtig uitzicht over Wijtschaete, Mesen, Wulvergem, Nieuwkerke, en Steenwerck.
De Kleine Kemmelbergweg (en juist daar waar ik de rugzak van m'n echtgenoot even overnam) kregen we een flinke klim in 't vooruitzicht. We gaan hier niet janken, hé, doorstappen!

Voor onze moeite worden we beloond op iets wat een mens niet elke dag te zien krijgt. Hier staat een fortuin op de parking van brasserie Au Chalet! Oldtimers Traction Avant Citroën, een zeer innovatieve wagen uit de jaren '30. Zestien wagens telde ik. De B.O.C.C. is op bezoek in West-Vlaanderen. Het zijn geen auto's met ABS, airbags, of stoelverwarming en ze zijn beslist niet milieuvriendelijk, maar ze in konvooi zien vertrekken... Jongens toch, het liet mij een heel speciale indruk na...
We praatten nog wat bij, bij een tas koffie en een heerlijk versgebakken pannenkoek en geserveerd door de vrouw des huizes.
Onze wandeling loopt op zijn laatste benen, wanneer we (langs jeugdverblijfcentrum De Lork) de dorpskern naderen.

En zullen we nu ook nog een goede nachtrust krijgen? Zou welkom zijn. Niet dat ik slecht slaap, maar wat sneller kunnen inslapen misschien...

Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

Welkom in het Rhodesgoed (Kachtem)

Beste natuurvriend,

Het domeinbos vind je terug op de fietsnetwerkkaart Leie West, vlakbij knooppunt 25.
Aan de ingang van het domein is een ruime parking, ook je tweewieler kan je hier kwijt in de fietsenstalling. Deze wandeling is (veiligheidshalve) niet toegankelijk voor rolstoelgebruikers.

Het domein, dat 40 ha beslaat, was eigendom van de familie Van Rode, afkomstig uit Schelderode (Oost-Vlaanderen), die ook bezittingen had in Roeselare, Rumbeke, Oekene, Emelgem en Izegem. Het goed werd door het Vlaams Gewest (1995) aangekocht om er een nieuw bos aan te leggen...Het Agentschap voor Natuur en Bos waakt over de staat van het domein. Er werd voor loofbomen gekozen bij de aanplanting: Wilg en populier creëren het bosbeeld, in afwisseling met traag groeiende soorten zoals: zomereik, gewone es, zoete kers, beuk en haagbeuk.

'k Lere weer tevoete loop'n.
We zoeken het beginpunt van de wandeling, dat we gauw vinden vlakbij de parking aan het domein. Je volgt de oranje pijl, dat op een houten paaltje is aangebracht en je bent vertrokken voor een kleine 4,5 km door het groen.
Friese Melk- en Zwartblesschapen trekken onze aandacht. Deze dieren worden ingezet, omdat ze geen hoge eisen stellen. Het Friese (witte)melkschaap heeft een lange geschiedenis, en werd als 'het lam Gods' in 1432 al afgebeeld op een schilderij van de gebr. Van Eyck in de Sint-Baafs kathedraal te Gent.

Bomen zijn de voorboden van de seizoenen. De eerste tekenen van een vroege herfst liggen verschrompeld op de grond. Ik hou zielsveel van een boom: naast de titel als grote regulator van lucht- en milieukwaliteit is hij misschien voor velen onder ons de betere geleider naar het hart...
De zomereik is hier en daar wel het slachtoffer van witziekte, en de es wordt omsnoerd door klimhortensia. Het geeft een fraai zicht, misschien niet erg comfortabel voor de boom zelf, maar het lijkt me een ideale broed- en schuilplaats voor de kleinere zangvogels.

Een bos in ontwikkeling heeft een natuurvriend zoveel te bieden, op één voorwaarde dan: dat het wordt opengesteld voor het grote publiek, en niet enkel op gezette tijden.
Als dit bewust wordt gedaan om ecologische redenen, dan zwijg ik.
Een ruiterpad loopt hier de hele afstand bijna parallel met het wandelpad.
Zo kletsend over koetjes en kalfjes zien we niet dat we stilaan het einde van de wandeling nabij komen.

We hebben genoten, omdat we gelukkig geen gevolg hebben gegeven aan het weerpraatje, want 'thuis zitten', dat is echt niks voor ons, mensen.


Een boeket lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux

Thuis komen...

Beste natuurvriend,

Je zegt misschien wel: ... té eenvoudig toch, om er een woord aan te schenken.
Toch schenkt men met een woord de ander een unieke kans tot nadenken, reikt men een bepaalde gedachte aan...

We haalden de fiets van stal, onze goeie vriend de fiets, om - na onze vakantie- de stad in te trekken, gewoon om het plaatselijk terrein te verkennen.
Wil je weten hoe het voelde? Hemels was het!

Dit moment was al lang in de maak, nog voor we thuis kwamen zag ik me in gedachten al boodschappen doen, familie opzoeken, een blij weerzien van bekende gezichten. Je neemt je stilletjes aan voor om naar huis te gaan.

Het hoort erbij. Vakantie is zo weer om, eens je de sleutel van je huisslot hebt omgedraaid, en terwijl je de valiezen in de gang zet ben je helemaal vergeten dat je 1200 km. met je wagentje hebt getuft door nostalgische dorpjes.

Vandaag heb ik m'n vakantieboek afgewerkt, met heel veel zichtkaartjes versierd, foto's, documentatie, vervoersbewijsje van een of andere daguitstap en heel wat persoonlijke aantekeningen die deze reis levendig moeten houden.
Maar even belangrijk: is weten wat gebeurde in de straat, in de buurt, bekende gezichten terug te zien, het woon-school- werktraject verkennen. Ach, we blijven zoekend aanwezig.
Dàt... is thuis komen,
denk ik,
in je vertrouwde omgeving,
je vertrouwde gewoonten terug opnemen,
en met wat goed geluk terug die trappers opstappen,
wat stuntelig de eerste knooppunten hanteren,
voor een ritje door Roeselare, Ardooie, Ingelmunster,
en dan naar huis,
het gevoel dat je beweegt,
één draai om zijn as brengt me wat meters verder,
en wég ben ik,
kronkelend door Vlaanderen,
waar ik thuis ben.

Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux

De la nature a l'état pur...

Beste natuurvriend,

Ik had met veel gemak een gentiaan, een aconit, een strohalm of een zonnebloem kunnen plukken en meenemen naar huis, maar ik heb ze rustig gelaten waar ze thuis horen: in de Hoge Pyreneeën van het mooie Frankrijk. Daar heb ik - met het gezin- de vakantie doorgebracht.

Mijn echtgenoot (een ras-zuivere globetrotter) heeft ons hiermee verrast. Uren kan hij in boeken snuisteren, stapt toeristische infokantoren plat, zal niet vaak een aflevering van Vlaanderen Vakantieland missen, en steekt graag zijn neus in de vele vele vakantiebrochures.
Daarentegen ben ik een huismus.
Geen perfecte combinatie, dus.
Maar je zou er nog van opkijken, want wil ik mijn echtgenoot volgen (en dat hoort toch zo te zijn...), dan neemt hij me overal mee naartoe, en op die wijze heb ik al een stukje van de wereld gezien, waar ik uit eigen beweging nooit was geweest. Reken maar, ik ken mezelf!

Gouden herinneringen liggen nu opgeslagen in het geheugen. Wat een reis ons bijbrengt is een onbeschrijflijk gevoel hoe 'goed' wij het hebben om te kunnen reizen. Als ik iets kan bedenken waarom reizen zo dankbaar maakt, dan is het wel: kijken en vergelijken...
We tasten hierbij automatisch onze vertrouwde gewoonten af en krijgen er andere bovenop. Het vernieuwt én verruimt ons inzicht.

In al mijn oprechtheid dank ik God, om de fantastische vakantie die ik heb genoten, om de kracht van moeder natuur waarin ik me vaak heel klein heb gevoeld..., om de wijze waarop natuur hier nog natuur kan zijn..., om de vele mensen (onbekend wie, maar daarom niet onbemind) die zich dagelijks inzetten om blijvend zorg te dragen voor wat kwetsbaar is, want wat weerloos is is meestal waardevol.

Dank dat je even tijd vond, om naar mijn vakantieverhaal te willen luisteren, wat toch even iets anders is dan het praatje over een wandel- of fietstocht, dat u van mij doorgaans gewoon bent.

Met natuurvriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

Omdat ik om je geef...

Beste natuurvriend,

De afgelopen week vernamen we heel mooi nieuws over de radio. Tijdens het programma 'Ochtendpost' nam Nico Blontrock (presentator radio2 West-Vlaanderen) ons mee naar het West-Vlaamse St.-Joris, deelgemeente van Beernem.
Daar heeft een jonge fokvaars drie stierkalfjes ter wereld gebracht. Dit is wel heel uitzonderlijk voor een dier van het Wit-Blauwe Belgische vleesras.

De vreugde bij het gezin Bral moet groot geweest zijn, veronderstel ik? Het nieuws waaide over naar de plaatselijke media, en zo werd het ons voorgesteld in dagblad Het Laatste Nieuws.

Destijds studeerde ik aan de vrije landbouwschool te Oudenaarde. Zo bleef ik toch een beetje verbonden met het leven op de boerderij. Sindsdien is mijn interesse voor het buitenleven alleen maar gegroeid. De voorliefde voor dieren is nooit ver weg geweest. Wat zou het fijn zijn, mocht ik deze diertjes eens zien?
We zouden er een fietstocht kunnen aan vastknopen?

Een fietstocht met een speciale missie...
Om half negen in de ochtend vertrokken we vanuit Izegem, waar we wonen. Van daaruit ging het richting Ardooie, Pittem, Egem, Wingene, Beernem, St.-Joris
We hadden geen adres, maar we zullen het daar nog eens vragen, zo'n heuglijk nieuws gaat wel gauw rond van de ene hofstee naar de andere...

Op het middaguur stonden we aan de deurbel van Hof Van Zeldonk. De dochter des huizes was aangenaam verrast. We werden heel vriendelijk ontvangen, en terwijl we naar de stal gingen kregen we het hele verhaal mee.
Daar in het uiterste hoekje... lagen drie kleine kalfjes... rustig bij elkaar. Eentje is ervan gescheiden, omdat het hok te krap werd voor hen samen. Het was een bijzonder moment te zien hoe rustig ze zijn.
We mochten ook even bij de moeder, een eindje verderop, in een half open bebouwde stal.
Ze maakt het heel goed en weet nauwelijks wat haar overkomen is...

Jullie zijn nog op zoek naar een naam voor 1 stierkalfje, beginnend met de letter 'E' ?
Eliot of Ewaut of Elias ?

Beste familie Bral,
Jazeker, 100 kilometer later zijn we veilig thuis gekomen.
Mogen we jullie hierbij heel hartelijk danken voor de gastvrijheid. We hebben genoten van wat we te zien kregen: een klein wonder toch van de natuur !
We wensen jullie alle goeds, ook met de dieren die aan jullie zorg zijn toevertrouwd.


Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux

Ryckevelde wandelroute (6,5km)

Beste natuurvriend,

We zien reikhalzend uit naar een wandeling, liefst in het bos.
"Paps, heb je voor ons iets in petto?"
Paps zocht en vond: het Ryckevelde wandelpad, ontsponnen uit de schraalste zandgronden in de Brugse rand, goed voor 6,5 km. Landelijke aardewegen, een oude spoorwegbedding, gesloten bosbestanden met heiderelicten en open veldgebieden...
J'irai encore autour de mes rêves...

We spreken af aan het kasteel van Ryckevelde en laten de wagen achter in de Holleweg, die recht naar het kasteel leidt.
" De natuur houdt in zijn bewind een klein manifest voor wie haar bemint." Zo moet ik hebben gedacht toen ik het bos in ging, zo vol vanbinnen voel ik mij en dat komt door haar.

We stappen om een militair domein heen. Dit domein bewaart waardevolle relicten van heide, schrale graslanden, vooral in het Wit Zand en in het natuurreservaat de Schobbejakshoogte. Meer info: www.anb@vlaanderen.be
We krijgen een fraai uitzicht op een bomenrijk weidelandschap en houden even halt bij de zitbank onderweg.

Het valt toch op hoeveel maïs er wordt geteeld? Let wel: maïs is een uitstekende luchtfilter. Maar zo-veel? Mag ik hieruit besluiten dat we met z'n allen nog teveel vlees consumeren? Of zijn afgeleide producten? De honger naar comfort, kwaliteitsvolle voeding, vooruitgang en ontwikkeling zet zich in stijgende lijn verder. Maar zal zij uiteindelijk ook de veldslag winnen op onze welvaartziekte nr.1: kanker?...

We bereiken St.-Kruis en stappen schuin rechts de straat Ten Torre in, een authentieke kasseiweg, zoals er nog veel te vinden zijn in Beverhoutsveld.
De krekels (de Pavarotti's van het veld) houden hun sermoen. Naar het schijnt àls je ze hoort, dan zijn het de mannetjes, die hun trucs bovenhalen om een mooi vrouwtje aan de haak te slaan. Spijtig genoeg weten ze niet dat ze hiermee de vogels en andere krekelsmullers aan het werk zetten...

De Zomerstraat-West, die we - veiligheidshalve!- links aanhouden, geeft (naargelang het bladerkleed van de bomen) een mooi uitzicht op het kasteel Ten Torre. Vandaag dus niet... We balanceren op de gemeentegrenzen Beernem/ Sijsele en trekken ons weer langzaam terug in het bos. We laten ons verleiden door de typische geuren, de typische vogelgeluiden, de typische gedachten bij dit schouwspel horen de stilte toe en vullen ons hart met een niet nader te omschrijven gelukzaligheid, waarmee ik graag een punt zet achter mijn verhaal als aan onze wandeltocht.

Tot ziens een keer!
:0) Veerle Loriaux

Dorpskern Kemmel geopend voor alle verkeer.

Beste natuurvriend,

Goed nieuws voor mountainbikers, recreatieve (wieler)fietsers, wandelaars en al wie Kemmel in zijn hart draagt.
Vanaf vandaag is de dorpskern van Kemmel opnieuw geopend voor alle verkeer.

Voor niemand was het een leuke periode.
Ruim een jaar waren er verfraaiingswerken aan de gang in de dorpskern van Kemmel: nieuwe rioleringen, de trottoirs en de weg zijn zo goed als vernieuwd. Het asfalt moest hierbij wel wijken voor de ouderwetse kasseien.

Ik denk dat ik er eens een kijkje ga nemen... Ik moet trouwens nog een belofte waarmaken...



Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

Hoe zou ik zeggen?

Beste natuurvriend,

Hoe moet het voor de dieren zijn, die (on)rechtstreeks met ons leven, maar onze taal niet verstaan?
'k Heb het me al dikwijls afgevraagd...
Een huisdier kan je van kleinsaf goede manieren aanleren. Standvastigheid tussen dier en mens versterkt en bestendigt de band met elkaar.

Als ik de natuur intrek, en zie hoe de dieren zich gedragen, dan spreken we de taal van een onhebbelijke zwijgzaamheid en observatie, genieten van elkaars aanwezigheid, maar hoe ik ook kijk, ik weet niets over 'hun' manier van leven.

Onverenigbaar met dat van ons is het desondanks niet, voor wie goed kijkt ziet wel gelijkenissen met onze levenscycli, maar voor hen lijkt het zo vanzelfsprekend :
het voorjaar: de paartijd
de zomer: jonge diertjes
de herfst: weerstand opbouwen
de winter: kleine ongemakken trotseren

Is er geen rechtstreeks verband, we laten ons graag inspireren door hun spelregels, die ons op verschillende manieren (soms met aandrang) doen aanvoelen om niet tevéél en te vér vooraf te plannen, juist om noodzaak en bijzaak met elkaar te kunnen afwegen.

Het leven is kwetsbaar, onvoorspelbaar, maar zo ontzettend mooi!

Genegen,
:0) Veerle Loriaux

Door de bossen van West-Vlaanderen...

Beste natuurvriend,

We nemen mee wat we denken nodig te hebben onderweg en we organiseren ons voor een nieuw avontuur. Ik kan je nu al verklappen dat we een mooie dag hebben genoten, God zij dank!
We denken er morgen vast met dankbaarheid aan terug...

Van Zevenkerken over Ruddervoorde tot in Male en dan keren we stillekes terug.
traject: knooppunt 96 (abdij van Zevenkerken) - 94 - 91 - 92 - 93 (Ruddervoorde) - 85 (Waardamme) - 86 - 87 - 71 (Moerbrugge) - 69 (Steenbrugge) - 70 (Assebroek) - 75 (Ryckevelde) - 68 (Male) - 9 (St.-Kruis-Brugge) - 8 - 3 -2 - 1 - 4 (Brugge) - 7 - 69 (provinciehuis Boeverbos) - 70 - 71 - 72 (St.-Andries-Brugge) - 96 (Zevenkerken).
afstand: 54 km

Aan de abdij van Zevenkerken (gelegen in de bosgordel van Brugge) laten we onze wagen achter, en zoeken knooppunt 96 op. Het leidt je langs de priorij van Betanië (Loppem). Het heeft hier goed geregend, zou je denken, de paden liggen nog nat en de bomen schudden de druppels van hun blaadjes.
Bij knooppunt 94, die langs de kijkboerderij Pierlaponte loopt (http://www.pierlaponte.be/), nemen we de Kastelen(fiets)route en de Zilleghem(fiets)route een stukje met ons mee.

Maar ja: Natuurreservaat Doeveren! Ik herken het meteen, uit onze wandeltochten! De mist hangt nog in de bomen, en het ruikt hier overheerlijk naar turf en varens...
Veldegem/Zedelgem en zou ik hier eens stoppen om een boeketje graanhalmen te plukken, samen met enkele veldkruiden?... Het catapulteert me meteen 20 jaar in de tijd terug, toen ik met mijn dochtertje ging wandelen. We maakten onze eigen boeketjes met wat we vonden langs de velden. Zalige momenten, ik wil ze voor eeuwig bewaren...

We fietsen over de brug in de E403, en houden de N368 aan, richting Ruddervoorde.
Knooppunt 85 volgt hierop, waarbij we ons door Waardamme laten verrassen.
"Is er soms een plekje waar we nu eens rustig naast elkaar kunnen fietsen, zonder constant het verkeer in de gaten te moeten houden, paps? " -Maar ja, natuurlijk: De Vallei van de Zuidleie. De vele bunkers die we langs het kanaal treffen, zijn nu ingericht tot overwinteringsplaatsen voor vleermuizen. (meer streekinfo? www.valleivandezuidleie@telenet.be)

Knooppunt 75 brengt ons in het domeinbos Ryckevelde (130ha). Ook hier houden we schone herinneringen over. Hier kwamen we destijds met het gezin boompjes planten voor de actie Kom-Op-Tegen-Kanker. Een dankbaar gebaar die zovele mensen met elkaar verbindt...
Ryckevelde zou verwijzen naar 'roggevelde' en dus naar de arme, zanderige bodem. In 1979 werd het domeinbos aangekocht door het Vlaams Gewest en opengesteld voor het publiek.
Hebben wij geluk!

Inmiddels bereiken we Male. De zusters van de St.-Trudoabdij heten u welkom.
De brug verzamelt en verbindt
wat binnen is met buiten
wat is geweest met wat nog komen zal.

Zij nodigt uit tot wederkerigheid
en overbrugt het water van de scheiding
zij doet wat liefde doet
en maakt gastvrijheid mogelijk.

Bedankt zusters, voor jullie hartelijk ontvangst. Het deed deugd om enkele gezichten terug te zien. Het ga jullie allen goed.

Langs St.-Kruis-Brugge keren we stilaan terug naar Zevenkerken. We rijden niet door de stad Brugge, maar er omheen, en komen terecht waar we nog nooit zijn geweest. Dat is nu juist het leuke aan fietsen via het knooppuntensysteem. Het verrast je keer op keer!
Zo ook het domein Tudor (St.-Andries-Brugge) en het domein Beisbroek, waarmee we de laatste hand leggen aan onze tocht. Nog een spurtje, paps?
Ik kom wel achter... (aldus paps).

Met dankbare groeten,
:0) Veerle Loriaux

De lommerte was de enige afwezige...

Beste natuurvriend,

Mensen gaan, mensen komen. Er heerst een ware volksverhuizing op onze wegen. Mijn kapster nog snel 'gedag' gezwaaid en weg waren we!
Waarheen toch in zo'n hitte?
Via knooppunten fietsen we vandaag naar Menen.

traject: 41(Izegem/Bosmolens) - 43 (Beitem)- 44 - 46 - 47 (Slijpskapelle) - 48 - 66 (Dadizele) - 4 - 6 - 7 (Wevelgem) - 3 (Menen) - 8 (kanaal Leie) - 9 - 10 - 7 - 6 - 5 - 11 (Gullegem) - 42 (St.-Elooiswinkel) - 43 - 41 (terug thuis)
afstand: 57 km

Langs de Meensesteenweg zoeken we de Oude Iepersestraat op. Daar rijden we over de brug in de E403 (Kortrijk/Brugge) en zoeken dan knooppunt 43 op.
't Is warm - ja - maar het lichte briesje zorgt voor enige afkoeling. Schaapjes zoeken wat schaduw onder een hooiwagen. De dichtbegroeide akkers geuren naar groen, naar kool, naar hooi.
We dwarsen enkele drukke hoofdwegen en komen aan knooppunt 46. Een wegkapelletje brengt me altijd even in rust, en zelfs tijdens het fietsen kan je het stil maken om te bidden.
De knooppuntborden zijn voorzien van een sticker met een heel bijzondere boodschap: zwerfvuil in de vuilbak.be en nergens anders...Ik kan ermee leven.

In Dadizele houden we halt. Voor de picknick trekken we het gemeentelijk domein Het Torreke in. Wat valt daar te beleven: Ik zie kooitjes met neerhofdieren. Een wedstrijd? Neen, wel een JONGDIERENDAG. Hier wil ik het fijne van weten. Eén van de mensen met een witte stofjas spreek ik aan. Het blijkt een keurder te zijn. De hele opzet staat in het teken van keuren van jonge neerhofdieren. Hier krijgen de eigenaars de kans om hun jonge dieren (dit jaar geboren) voor het eerst aan een keuring te laten onderwerpen en hen te laten wennen aan keuringsrituelen comform de keuringsvoorschriften voor neerhofdieren. Zelf heb ik een keuring van konijnen mogen bijwonen...Ik ben dhr. Daniël Werbrouck (keurder/ 0498/110145 danielwerkbrouck54@skynet.be) heel dankbaar voor de uitleg die ik van hem kreeg! Voor alle informatie, ook aangaande de Kleinveevereniging De Walhoeve waarmee ik kennis heb gemaakt, kan u steeds terecht bij de voorzitter van het provinciaal verbond West-Vlaanderen: Firmin Werbrouck, Menen, 0474/ 742357 firmin.werbrouck@gmail.com

We verlaten Dadizele en rijden richting Menen. We nemen een stukje van de Bedevaart(fiets)route met ons mee. Goed dat Westtoer bordjes heeft geplaatst met daarop nieuwe knooppunten naast de bestaande knooppunten. Het helpt ons een flink pak vooruit!

Van Menen naar Wevelgem rijden we langs de Leievaart. Zalig fietsen is het hier, omdat het verkeersvrij is(!). We verlaten het kanaal en nemen de brug in de R8, waarna we Gullegem binnen rijden. We worden aangenaam verrast wanneer we langs het provinciedomein Bergelen fietsen: 47 ha met meanderende Heulebeek, die een ruggegraat vormt van dit water- en bosrijk domein!
St.-Elooiswinkel komt in zicht. We ruiken onze stal! Als we Izegem binnen rijden begint het al wat te kriebelen bij onze zoon en mij. De laatste kilometer vóór thuiskomst zetten we ons allebei nog even schrap en persen er een sprintje uit.

't Was warm en we zijn misschien niet goed snik om bij 34° de buitenlucht op te zoeken, maar het is sterker dan onszelf, we moésten er weer eens uit...

Met 'zonnige' groetjes,
:0) Veerle Loriaux

Beau et sauvage...

Beste natuurvriend,

Naar mijn vermoeden is ze toch een kleine wereldverbeteraarster avant là lettre...
Ze heeft het graag rustig om zich heen. Je vindt haar wel eens in de kapel of in de refter waar ze regelmatig het leven deelt met de kloosterzusters...
Maar wanneer je haar vraagt hoe zij hier geraakt is, dan kijkt ze je heel doordringend aan en antwoord voorzichtig: Ik voel me hier goed.

Maar dan toch niet daarnet, merkte ik op, toen ze heel hard op de rem van haar wagentje ging staan om een haastig overstekende kat door te laten?
" Ze heeft het gehaald, God zij dank!" - wierp ze me toe. En ... dat ze om de natuur geeft, dat ze geen huisspinnen doodt maar ze heel voorzichtig buiten zet, en ook dat ze een kat uit het dierenasiel heeft geadopteerd...

We gingen uiteen. Ik zette mijn wandeling verder en trok het bos in, op de hielen gezeten door de zwerfkat. Ze moest eens weten wie het daarstraks voor haar opgenomen had!
Het zijn jagers, en wedijveren om hun deel. Deze onverschrokken pluizebol heeft blijkbaar een dubbele persoonlijkheid, waarmee ik liefst niets te maken krijg.
Minachtend schoot ze me voorbij, likte haar snorharen, kromde haar rug, scherpte haar nagels tegen een boom: " Kom, laat die halfbakken pluimgewichten nu maar komen! " - gaf ze me te verstaan.

Niet lang ervoor had ze bijna hetzelfde lot ondergaan, dat ik haar reactie vreselijk misplaatst vond!
Tja, dat is het leven onder de sterrenhemel. Daar trekt men geen rechterlijke kaart. Daar wordt de zitting pas gesloten nà verdeling van de fysieke machten.
Le monde entier... est beau et sauvage...
dans la loupe d'un petit héros.


Met beleefde groeten,
:0) Veerle Loriaux

Op den begane grond...

Beste natuurvriend,

Waar hang jij uit?
Ik ben op zoek naar jou. 'k Hoop dat je met vrucht de tijd doorkomt, nu het groen zo prachtig oogt?
De ene zegt: Niets te vroeg, want de groei en bloei heeft lang op zich laten wachten...
De ander treedt bij: Er is voor alles een tijd en een rede, en daar kunnen wij maar beter aan wennen.

Met dat laatste benut ik het voordeel van de twijfel, door stilletjes te hopen op een goede afronding naarmate de tijd vordert. Ik raak het toch even aan, omdat ik nu eenmaal een zwak heb om me in de verwondering te wentelen. Is het niet mooi om ons te 'kunnen' verwonderen over wat wij niet zelf hebben gecreëerd? Er zijn zoveel hangende vragen rond dit fenomeen...
Neem nu bvb de insecten: velen onder ons zouden ze met plezier vernietigen. Intussen vormen ze een lekkernij voor tal van andere in het wild levende dieren. Ga maar eens naar een bos waar men de natuur ongestoord zijn gang laat gaan.

In dat opzicht laat ik me graag bijsturen door mensen met kennis van zaken.
Dank om de bijzonder mooi geïllustreerde bijdragen van Natuurpunt/ Natuurkoepel, die ik terugvind in zijn tijdschriften.
Op een authentieke manier worden we regelmatig op de hoogte gehouden en blijven we in het reine met onze eigen waarnemingen, bij het zoeken naar evenwicht en harmonie, in partnerschap met de natuur.

Met zonnige groeten,
:0) Veerle Loriaux

Samenwerkende vennootschap...

Beste natuurvriend,

Ze weten verdraaid goed welke kastdeur er open gaat, en wat daar achter de deur te vinden is, de boefjes!
Schuif maar eens de linnenkast open, er gebeurt niets. Maar neem ik een glas uit de kast waar toevallig ook de broodtrommel staat, dan héb je hen zo meteen bij de voet, de stouterts!

De een op lange benen, de ander op korte voet. Honden...
Een onbegrensde intelligentie gaat van hen uit, die (hoe zal ik zeggen...) engiszins afwijkt naar de maag.

Men vergist zich wel eens vaker, als blijkt hoe 'aanhankelijk' dieren zouden zijn tegenover de mens: hun baas. Je denkt toch niet dat zij denken zoals jij, en vise versa? Infeite zitten ze gewoon te wachten op een lekkere brok eten en doet het er verder weinig toe wie ze voor zich hebben.
Hiërarchie tussen mens en dier bestaat, in hoeverre men de scheiding kan maken tussen dieren en mensen.
Mensen bepalen de regels, maar de huiselijke vrede bepalen de dieren die aan hen ondergeschikt zijn.

Boefjes zijn het!
Lieverds bovenal, bij wie je altijd terecht kan.
Ze bevorderen, bemoedigen en bevestigen ons in onze goedheid.


Met beestige groeten,
:0) Veerle Loriaux

Bestemming bereikt...

Beste natuurvriend,

Het is goed om er eens uit te zijn. Vakantie is een tijd van rust, of misschien juist hét moment om klusjes op te knappen... waar je anders niet toe komt.
Ik hoop nog wel dat er -hoedanook- wat tijd over blijft om aan ontspanning te doen, want altijd in dat strakke keurslijf lopen... Geen mens houdt dit vol.
Ik pleit dan wel voor de gewone dagen, en hoe-veel heil ik vindt in regelmaat en orde, ze geven me houvast. Maar dat is een persoonlijke behoefte, die geheel op mezelf van toepassing is.

Zoals steeds ben ik moeilijk m'n huis uit te krijgen, een gezinsvakantie gaat dan ook meermaals gepaard met licht gezeur en gejammer, tot ik eenmaal op mijn bestemming ben.
Zou die weerspannigheid soms te maken kunnen hebben met het (gedwongen) loslaten van gewoonten?
Ik denk het...
Ik ben er vrij zeker van!
Het is net alsof men enkele draadjes in mijn hoofd doorknipt, et voilà: probeer nu maar je plan te trekken met wat je hebt en wat je kan!
Voor mij is reizen dus altijd een beetje "overlevingstocht"...

Wedden dat ik het weer overleven zal? Ik haal mijn waakzaamheidsgeleiders uit de dubbele bodem van mijn valies boven. Zo'n stukje vernuft zou ik voor geen prijs kunnen missen:
Handen en voeten, die mijn lichaam dragen moeten.
Een kleine basis Franse en Engelse woordenschat, om ginder vast te stellen hoeveel ik er inmiddels van vergat...
Toch ook wat tevredenheid, gelukkig ben ik met weinig tevreden, dus dat is al gewonnen vrijheid.
Een boek, voor het geval ik nu eens niemand tegenkom om mee te praten, want waar je ook bent: mensen zijn belangrijk, belangrijker dan wat we hebben, die ons verder op weg zetten, die ons in hun land graag te gast laten zijn, mensen die je helpen bij het vinden van wat je nodig zoekt: een spontane glimlach en een beetje vriendschap op je tocht door het onbekende.

Elke ontmoeting maakt een mens een beetje rijker vanbinnen, dankbaar en stil tegelijk.
Dat is genieten, zoals je het in de beste omstandigheden graag zou willen, en ... zonder het te beseffen sta je er middenin.


Met de glimlach,
:0) Veerle Loriaux

We melden u met vreugde...

Beste natuurvriend,

We melden u met vreugde de geboorte van twee mereljongen!

Dat er hiërarchie onder mensen, maar zeker onder dieren bestaat, hoeft geen betoog. Ook in mijn tuin (-tje) teken ik de feiten met enige ernst op. Ik ben dan wel een heel bescheiden natuurmens als het op werkervaring aankomt, ik besef dat de verkenning onze beste wetenschapper is.

Wel dan, ik heb voor bomen in mijn tuin gekozen. 't Is dan een lapje van een voorschoot groot, en de bomen heb ik niet gekozen enkel en alleen voor de kruisbestuiving, maar meer nog ... om merels, mussen, mezen en metgezellen een veilig onderkomen te bieden.

Dit jaar - echter - worden we in onze opzet ontmoedigd door eksters en kraaien, beestjes die normaliter in bossen thuis horen en zéker niet in woonwijken (???)
Tot dusver ben ik er me van bewust dat de hiërarchie onder (alle) levende wezens binnen zijn natuurlijke selectie problematische gevolgen kan hebben.
We herkennen onder meer: de teloorgang van zangvogels. Zelf stelde ik vast hoe het koppeltje merels, dat zinnens was zijn nestplaats van vorig jaar terug op te poetsen, zich liet verrassen door een koppel eksters, dat al weken op de loer ligt om zich meester te maken van broedplaatsen van ondergeschikte zangvogels.

De was buiten te drogen hangen, tafelen op het terras of zoveel mogelijk in de tuin werkzaam zijn (wat ik zowieso al doe) ..., het zijn allemaal natuurvriendelijke afschrikmiddelen, zodat het liefelijk merelkoppeltje zijn gang kan gaan.
Zij weten dat we het beste met hen voor hebben en laten begaan.

Ik lig stil op mijn rug in het gras, met binnenin één grote klomp geluk, bij het nieuwe leven in mijn bolleboom! Hun ouders vliegen af en aan met iets eetbaars, om hun hongerige kroost groot te brengen. Onze bessenstruik wordt kaalgevreten, maar het doet goed te weten dat elke bes zijn natuurlijke weg vindt in de buik van een halfbakken vogel, dat straks het nest verlaat, en hopelijk... volgend jaar... zijn terugkeer maakt naar mijn tuintje.
Er is nog een hele weg af te leggen.
Maar ik hoop het zo...


Gedeeld in pril geluk,
:0) Veerle Loriaux

Tussen vraag en antwoord...

Beste natuurvriend,

Internet is de toegangspoort op de wereld. Wat je ook opzoekt, je krijgt een antwoord, soms ook een verwijzing naar gerelateerde artikelen.
Op die manier kan je al gauw aan de andere kant van onze aarde staan, het volstaat met een druk op de knop.

Een afbeelding maakte me nieuwsgierig: Langs ziekten de bomen leren kennen. Hoe herken je bomen? Aan de schors, de bladeren, de vruchten, de ziekten.
Vandaag reed ik met mijn fiets langs het Wallemotebos (Izegem) en merkte een paar bomen op met bladeren die er heel erg ziek uitzagen.
Schimmel - dacht ik eerst.
Roestvlekken, door de paardekastanjemineermot - zou later blijken.

Niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt, en voor een diagnose van ziekten en plagen, gaat een mens best eerst te rade bij een boomkenner, want behalve dàt moet je rekening houden met het feit dat er echte en cultivars bestaan, de zogenaamde' pseudo' rassen.

"Houden van bomen" is plots niet meer voldoende.
Ik pluk een blad van de zieke boom, neem het mee naar huis, leg het tussen oude kranten, open het Internet en hoop daar het antwoord te zullen krijgen op wat mij bezig houdt.

Hoe dieper ik graaf, hoe liever ik de bomen zie, losgeweekt uit één vraag:
Wie ben je...
en waarom is het zo belangrijk om jou te leren kennen?

Met ingetogen groeten,
:0) Veerle Loriaux

Fietsfeest in de Leiestreek anno 2010

Beste natuurvriend,

Voor een 7de keer op rij zijn we er weer bij: het fietsfeest in de Leiestreek.
En óf het een feest is: de zon straalt volop, allemaal blije gezichten, mensen met eenzelfde passie, heel wat verwennerijtjes onderweg, een picknick aan de waterkant, de natuur op zijn best...
Ik kan niet wachten, en ben al vroeg uit de veren, want ik wil ab-so-luut niets missen van deze mooie dag!

We zetten aan in Izegem, waar ik woon, en fietsen richting kasteel van Ingelmunster. Reigers, Vlaamse gaaien, eksters,...ze komen allemaal het stadcentrum bezoeken en schuwen geen mens. Dat was vroeger toch wel anders?
ons traject:
- André Demedtshuis (St.-Baafs-Vijve)
- Rolvaplast (Gottem)
- Brielpoort (Deinze)
- Het Gouden Hof (Olsene)
- Yacht club (Waregem)
- Hoeve Ter Leie (Bavikhove)
- Doornmolen (Ingelmunster)
+/- 65 km

We verlaten het kasteel, rijden links de brug over, en zoeken daarna het jaagpad op. Even klim ik de Wantebrug op, en hou een mooi zicht op het idyllisch Leiegebied... Hier worden plezierboten te water gelaten. Ik weet niet precies hoeveel zo'n parel kost, een beetje meer dan mijn portemonnee kan dragen.
Tja, me zitt'n wel ne kiè mé oes twei beinen in de zei... (Ostends)

De bermen zijn netjes gemaaid, voor en achter ons en zover je kijken kan niets dan fietsende mensen. Ik meende zelfs Limburgers te hebben gehoord. Het Vlaamse landschap, verdeeld in gewesten, elk getooid in zijn eigen dialect. Prachtig, toch!
Eerste halte: St.-Baafs-Vijve. We komen hier graag, we kennen deze stopplaats nog van vorig jaar. Het is hier reuze!
We worden verwelkomd door mevr. Magda Deprez, schepen van cultuur en heel erg betrokken bij al wat reilt en zeilt in de gemeente -"...maar" bekend ze eerlijk "...ik ben niets, mocht ik geen beroep kunnen doen op mensen, die zich (vaak) belangeloos inzetten. Samen vormen wij een sterk team."
De uitstraling hééft ze, nu ons nog weten te overtuigen waaróm we heel binnenkort terug moeten komen? Wel luister, het zit zo:
In 2010 is St.-Baafs-Vijve één van de Dorpen in de Kijker, een titel uitgereikt door
Toerisme Leiestreek, voor een periode van 1 juli tot 31 december.
Om deze titel extra in de verf te zetten pakt St.-Baafs-Vijve uit met een grenzeloos fietsweekend.
Op zondag 11 juli tot slot wordt de nieuwe toeristische fietsroute: "De Vlaskoorde" ingereden. Iedereen is van harte welkom op deze speciale dag (info: http://www.toerisme-leiestreek.be/)

We houden onze picknick aan de waterkant en zoeken tussen de klavers naar geluksbrengertjes. Geen gevonden, allez we zullen 't geluk weer zelf moeten maken!
Iets voorbij Deinze wordt het een beetje (heel klein beetje veel) zoekwerk, tussen knooppunten 86-82-80(!) Maar ons hoor je niet klagen, een goed soldaat trekt zijn plan... De fietsers uit Oost- en West-Vlaanderen, en die elkaar dwarsen, zijn de beste gidsen van het ogenblik. Ze wisselen hun ervaringen aan elkaar uit, en zo komt een mens nog eens iets te weten...
Snap je nu waarom we ieder jaar opnieuw uitkijken naar dit fietsevenement? Als het meezit, zijn we er volgend jaar weer bij. Misschien treffen we elkaar daar ergens?

Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux

p.s.: Voor wie niet genoeg kan krijgen van de Leiestreek, houdt best 4 juli vrij in zijn agenda, want dan worden in de Franse Leiestreek terug de Leiestreekfeesten georganiseerd. Een dag lang plezier en vertier op en langs de Leie in Frankrijk.
Á bientôt!

De Panne: een 'zee' van tijd.

Beste natuurvriend,

Voor onze tocht spreken we af aan De Panne/ tramhalte Esplanade, om van daaruit de Schuilhavenlaan (knooppunt 1) op te zoeken.

traject: 1 (schuilhavenlaan) / 2 (langs de zeedijk) / 3 / 4 / 11 (kanaal Nieuwpoort-Duinkerke) / 10 (camping Duinhoek) / 9 / 8 / 7 / 6 / 5 / 1
toegankelijkheid: Niet geschikt voor rolstoelgebruikers en kinderwagens.

" Loving you " van Minnie Riperton (de zangeres met een stemgeluid van 5 octaven!) spookt zowat de hele dag door mijn hoofd. Zingen doet deugd, maar bij de hogere tonen maak ik mijn stembanden tot schuurpapier. Foert, geen kat doet het beter...

Een zonnebril leek me (achteraf gezien) geen overbodigheid geweest en niet in de eerste plaats voor de zon: stuifduinen /helm -en mosduinen/duingrasland/ struweel / bos..., we komen het al-le-maal tegen! Lippenbalsem komt ook wel van pas (!)

Het natuurreservaat Westhoek wist ons aangenaam te verrassen. Er stond dan wel een bordje met instructies en gedragscodes, o.a.: De wilde en tamme grazers op een afstand houden, de dieren niet voederen, niet aaien, en honden zijn (om veiligheidsredenen) niet toegestaan tenzij op enkele doorgaande paden...

Knooppunt 6 nodigde ons uit voor een panoramazicht over het duinengebied, dat zo egaal in elkaar gevlochten is dat we er stil van werden. Dit zijn heel kostbare momenten...Het schijnt dat onze moderne cultuur de stilte wat stiefmoederlijk uit onze agenda heeft geweerd en mensen de stilte niet meer gewoon zijn. Voor hen is het een bron van ergernis? Het doet misschien vragen rijzen, maar ik neem er de tijd voor om al deze gezegden te relativeren. Vroeg of laat is zo'n mens er aan toe, en laat hij zijn agenda los, al moet hij de behoefte naar stilte voor zichzelf afdwingen. Hij zoekt de stilte ooit wel op...

Wie wil, kan nog even grasduinen in het gemeentepark van De Panne, gelegen aan de Hoge Duinenlaan, waarin de meest waardevolle bomen optimaal geïntegreerd zijn. Deze verwijst naar het eindstadium van de duinenevolutie namelijk de bosfase, tevens ook het einde van deze tocht... een stukje zeegebied... om van te houden... doorklievend onze gedachten... en vullend onze schoenen met zand... onze hoofden raken zo ijl als maar kan... maar we houden er zo van!

Goede avond, goede nacht.
En nu linea recta naar mijn bed!
Morgen gezond weer op...
:0) Veerle Loriaux

Tussen Nieuwpoort centrum en het drukke Nieuwpoort-Bad...

Beste natuurvriend,

Met onze wandelnetwerkkaart verkennen we een stukje Nieuwpoort, tussen het centrum en Nieuwpoort-Bad.

Westtoer heeft mensen de controle over zijn wandel- en fietsparcours door het West-Vlaamse land toevertrouwd. Ik zie dit niet als een signaalfunctie, maar eerder als een uitdaging van het eigen controlecentrum: Je moedigt jezelf aan om naar buiten te komen, de zintuigen worden op scherp gezet en je leert je ontvankelijk opstellen voor de natuur.

Op mijn controleschema zie ik dat we een stukje bos en polders doorkruisen, en charmante woonwijken intrekken. We stappen langs het Littobos, Groenendijk, de Lenspolder, en komen waar we beginnen: bij de jachthaven.

Kom paps,
doe je beste kleren maar uit waarmee je naar de stembus ging!
Vrijtijdskledij: dat voelt zoveel beter hé!

De jachthaven van Nieuwpoort is de grootste en mooiste van Noord-Europa. Hier is heel wat te doen rond kustbeheer. Uitgebreide info vind je op www.agentschapmdk.be/wat_is_mdk.htn
De tocht door de Westkust is een educatief en ecologisch veldwerk.
De pijnpunten die we vandaag noteren, kunnen opbouwend zijn om onze duinbossen, het strand, de fossiele duinen en de polders in het binnenland in hun functies te versterken.
In het versnipperd Vlaamse landschap is dit geen voorrecht, maar eerder een noodzakelijke uitweg naar evenwicht met de natuur.

De toegankelijkheid van de Westkust voor mensen met een beperking:
1. omgeving van VBNC De Nachtegaal in De Panne: realisatie van een wandelpad voor
rolstoelgebruikers en wandelpad voor blinden en slechtzienden.
2. omgeving van VNR De Ijzermonding in Nieuwpoort: toegankelijk voetverkeer, toegankelijk vogelobservatiehut, toegankelijk vlonderpad naar getijdenpoel.
3. duinbossen van De Haan: waar heel wat verharde paden aanwezig zijn.
4. omgeving van VNR Zwinduinen en -polders: natuurgebied Het Zwin.

En plots waren mijn twee snotneuzen riebedebie?
Ik vond ze tussen de knopen van een klimpiramide, nabij kinderboerderij De Lenspolder (in een oase van groen tussen het stadscentrum en het drukke Nieuwpoort-Bad).


Ze zijn nog geen haar veranderd, die bengels... Houden zo!

Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux

Een boswandeling.

Beste natuurvriend,

Een boswandeling?
Boven ons dreigen grauwe wolken, maar ik laat me niet temmen, ik wil naar buiten!
Het enige geluid dat kan optornen tegen de stilte is afkomstig van merels en zanglijsters. Vooral na een fikse regenbui houden zij een lieflijk concert, onvermoeibaar, de ganse dag door en in de stad bij straatverlichting zelfs 's nachts!

Ondanks het eigendomskarakter dat het bordje 'PRIVAAT' draagt (aan het begin van de wandeling), blijft het vermoeden bestaan dat mensen hun stukje natuur met ons willen delen.
Als respecterende wandelaars houden we ons op het pad, houden het netjes en bewaren de stilte. We jagen geen wilde dieren op, waarmee we onderweg zullen kennis maken.

Ik stap graag het bos in na een regenbui. Dan ruikt het heerlijk naar groen én naar turf! Op sommige plaatsen is deze geur zo sterk aanwezig, dat het drukt op de ademhaling, zo ervaar ik wel eens.
Ik voel me zo blij als een kind als ik mijn laarzen mag aantrekken, en goed ingepakt in mijn regenfrak door slijkpaadjes mag stappen...

Het enige voordeel voor al wie zich slecht kan oriënteren: Je toch ziet er altijd weer anders uit. Ik spreek uit ervaring... Het natuurlijk karakter van het boerelandschap, verraste ons vandaag, toen we aan de praat geraakten met een bejaarde man. Hij zat op een bankje en maakt graag een klappenanske met al wie passeert... Hij kent de streek op zijn duim, leefde mee met de seizoenen, is natuurvriend in hart en nieren, en heeft de komst van de E403 (A17) in 1985 meegemaakt: dat stukje autosnelweg dat het domein Doeveren doormidden snijdt.
Hun verhalen gaan soms ver terug in de tijd, die ze in 't hart bewaren. Voor hen mag de tijd nog efkes stille staan, t'een deert gene mens, waar nog gesprook'n wordt over n'een spoelkom café, de keiremelk, de joarlikse kermesse up de perochie,...

Na een half uurtje kletsen zetten we onze tocht verder. Schotse hooglanders houden zich op de vlakte. Menslief, wat zie ik die beesten graag!
Jullie hebben misschien al een vermoeden waar we ons momenteel bevinden? Op 6km van Brugge, in domein Merkemveld, waar knooppunt 91 doorheen slingert.
Behoorlijk drassig.
Maar dat geeft niet.
Ik keer naar huis terug als een tevreden kind.

Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux

Van Tielt naar Kanegem.

Beste natuurvriend,

Af te leggen traject:
46(toerisme Tielt)-47-48(Kanegem)-49-43(Ruiselede)-44-40-41(Wingene/St.-Jan)-34-25(Wingene/centrum)-23(Egem)-36-37-46

Totale afstand: 43 km.

Vandaag vind het feestelijk inwandelen van het 54ste bloemenseizoen te Kanegem plaats. Dan moeten we daar toch eventjes naartoe. Met het fietsnetwerk laten we er ons heen brengen.
Goeiemorgen !
Kanegem ligt op je broodplank!

De picknic mee, voldoende drank mee, en goed humeur. Kom, me zimme weg!
Hoewel ik zot ben van beesten, en ik mijn tas weer met wortels heb gevuld, moet ik bekennen:
dieren blijven dieren, zoals mensen mensen blijven, en dat blijft voorlopig zo. Het mooiste is dit te kunnen aanvaarden. Maar door het te aanvaarden wordt liefde voor dieren als voor mensen heel apart en bijzonder.

Het Brugse Ommeland heeft een grote verscheidenheid aan groen. Na een zoveelste fiets- of wandeltocht wordt dat telkens een beetje duidelijker...

Langs de Kanegemstraat bereiken we Kanegem, een klein en stil dorpje, waar kardinaal Danneels werd geboren en Briek Schotte aan een schitterende wielercarrière wrochte.
(wrochte= werkte).
Wie maximaal van de bloemenpracht in Kanegem wil genieten fietst deze route best in juni.

Langs knp. 43 fietsen we naar Ruiselede: de stad die Chris Maene ( historisch pianobouwer, verkozen tot ondernemer van West-Vlaanderen 2008) onlangs tot ereburger heeft gemaakt.
Langs de Markt zoeken we knp. 44 op. Tijdens onze verkenningstochten worden we vaak aangenaam verrast: veldkapelletjes, oude graanmolens, kleine hoevetjes,... Ze dragen hun charme en maken indruk op mij. Toch liever dat dan een riante villa, met de kloefen op de mat.

Ben je te verleiden met een ijsje? Ga dan eens langs kaas- en ijshoeve De Klimop, bij dhr.en mevr. Tanghe- Vandevoorde Frans en Lea/ Schoutskruisestraat 11 te Ruiselede (tel.: 051/ 68.83.13). Je wordt er hartelijk ontvangen.
Van Wingene af zien we de hoge VRT antenne van Egem, die ons lijkt dichterbij te willen halen. We naderen...
Straat in, straat uit fietsen we stilletjes Tielt tegemoet. Terug van weggeweest.
Graag geef ik nog mee:
30 mei a.s.: " Dag van het Park"
Op heel wat plaatsen, waar o.a. in Tielt, maakt men een ontdekkingstocht langs groene plekjes. De stad en het Katho zetten hun beste beentje voor. De Stedelijke Academie voor Muziek en Woord zorgt voor de muzikale omlijsting.

De weerman had nog zo gezegd: "Dit weekend insmeren die huid, mensen!"
Voor-zich-tig groet ik jullie...
:0) kreeft Loriaux

Van Staden tot Gistel.

Beste natuurvriend,

Ga te voet of met de fiets,
dan verbruik je lekker niets.

En we volgden de wijze raad die op de voorgevel van de basisschool in Oostnieuwkerke te lezen stond.
Deze fietstocht begint in Staden en volgt zijn weg via knooppunten.
Maar wij Izegemnaren, knopen er enkele punten bij, te beginnen bij onze thuishave.

Het traject ziet eruit als volgt:
66(Staden)-31-45-43(Kortemark)-36-35-33-32-31-29(Koekelare)-26-24-23(Zevekote)-31(Gistel)-32(Moere)-34-35(de Groene 62 route tot het volgende knooppunt)-84-85-1(Wijnendaele)-36-43(Kortemark)-45-31-66(Staden)
Totale afstand: 58.3 km

Even voorbij Oostnieuwkerke worden we uit het drukke verkeer geleidt, en schuiven we door richting boerenland. Eindelijk rustig! Voor de babbelfietsroute: draai maar linksaf, de knooppunters volgen knp. 33 naar rechts: de Meiboomstraat. Intussen nemen we de Keure Jeuze Neuze Route mee, ook de Steen Oost West die wij al in de gaten kregen in Roeselare...

We steken de drukke N363 (St.--Jansstraat) over. De Kerkhofblommenstraat zal ons Staden binnen leiden.
We fietsen een verhard tracé op: het Vrijebospad. Op vraag van de plaatselijke bevolking werd een aansluiting gemaakt (2008) tussen de Vijfwegen en het centrum van Staden. Deze groene as staat garant voor een veilige fietstocht in een landelijk decor, weg van het drukke verkeer. Een verademing!

En de boer..., hij ploegt en zaait altijd voort. Nooit kilometers ver van zijn hofstee, maar dichte en wakend over zijn werk en goed. Kauwen zijn -naar we hen kunnen volgen- echte Kamikazepiloten, in vrije val duiken ze plots het veld in!...
We fietsen langs het station van Kortemark en houden knp.36 aan. Net vóór we de Koekelarestraat zullen dwarsen, wordt onze aandacht getrokken naar een verbouwde hoeve met (nieuw) opschrift: "De Peerdeposterij anno 1892". Echt heel mooi!

Van Handzame naar Ichtegem gaat onze tocht verder. Knp.32 houdt nog een kwalijk stijl plekje voor ons in het verschiet, t.h.v. Ruidenberg. Eventjes flink zijn!
De N 367 dwarsen we en we zetten de tocht verder in de panoramastraat. Wat verderop krijgen we een prachtig zicht op Ichtegem.
Voor wie geïnteresseerd mocht zijn: De Boltra - De Klijteput stelt twee huifkarren ter beschikking voor max. 16 volwassenen/ huifkar. Het gebruik van de boltra is gratis. Voor groepen, reservatie gewenst: 051/ 58.88.44. Pssst, de vier flink uit de kluiten gewassen Belgische trekpaarden staan al op wacht. Ik heb ze gezien, menslief, wat een lieve beesten...

We fietsen nu Koekelare binnen.Van lieverlee laten we ons hier verwennen bij bakkerij De Wulf in de Dorpsstraat Jammer dat we hier niet eerder langs kwamen, want de zaak sluit zijn deur in september dit jaar. De St.-Maartenstaart ( die je nergens elders kunt krijgen!) is hier zeer gekend. Hopelijk wordt de zaak verdergezet en wordt ook de St.-Maartenstaart gered???

De boterbloemetjes langs de bermen gedijen nu heel goed. Je kan het kruid óf onkruid noemen, mij stoort het niet. O landelijk poldergebied, wat doet gij mij opleven, en speelt g' intussen met mijn voeten, stelt ge mijn geduld op de proef, en blaas je een ferme wind door mijn poriën en huidplooien, genadeloos in alle richtingen!
We komen langzaam maar zeker aan bij de St.-Godelieveabdij Ten Putte: hoogtepunt van onze fietstocht. We rusten even uit en brengen een bezoek aan de abdijkerk, alvorens terug naar huis te keren, deze keer met de wind langs achteren! Enfin... voor een groot deel toch.

Als we thuis komen zullen we elkaar mogen insmeren met niveacrème...Straks lekker slapen, morgen gezond weer op.
Welterusten aan de overkant...
:0) Veerle Loriaux

Doeveren wandelroute(5,7km)

Beste natuurvriend,

Na ons hazenslaapje deze middag trokken we richting Zedelgem, op zoek naar een bosrijke omgeving. Aan dit voormalig landgoed dankt de route haar naam. We gaan een kijkje nemen. Ga je mee?

Aan het einde van de Leliestraat, een zijstraat van de Ruddervoordestraat ligt een onverhard pad. We stappen meteen het bos in. Het bruggetje voert ons over de andere oever van de Kerkebeek. Je treft er een jonge aanplanting aan.
Als bomen konden praten, wat zouden ze ons dan niet te vertellen hebben: een boomkenner weet hoe oud ze wel zijn, aan takken en bladeren herkennen we hun naam, maar wat bomen doormaken gedurende zo'n lange tijd? Daar hebben wij het raden naar...

Hier is de zomereik meester van het bos. In de verte horen we nog net een trein passeren. Niet moeilijk, we zijn een kleine kilometer verwijderd van het station van Zedelgem.
Uit het bos neigt de weg naar rechts. Een veldkapelletje, gebouwd in 1919 en geschonken door de familie De Kerckove- d' Ousselghem, doet ons even halt houden.

We ruilen het Merkemveld voor Doeveren: een natuurgebied op de grens Loppem/Waardamme. De Populierendreef met zijn statige populieren, doet zijn naam alle eer aan. Links en rechts niets dan boerenland. Van het vroegere heidegebied is nog weinig te merken. Maar let op: je zou je nog kunnen vergissen! We klappen een hekken open en komen hier het natuurgebied in.Deze afrastering was noodzakelijk voor begrazingsbeheer: ter bevordering van een heel gevarieerde vegetatie waarin grasland, heide, struweel, en bos elkaar afwisselen en stimuleren. De grazers (schotse hooglanders) hebben ook open plekken in de vegetatie, om cultivering van zeldzame plantensoorten opnieuw de kans te geven.

Aan de Kruisvijverhof staat een houten bankje, een beschutting voor weer en wind. We kijken uit op een wijds landschap, zo dicht bij huis en wat 'n natuurpracht! Alleen jammer dat de E403 (Brugge- Kortrijk) het bosgebied doormidden sneed... Maar mensenhanden kunnen ook herstellen wat mogelijk is, en dat wordt zichtbaar voor het oog van al wie hier wandelt.

Daar stonden ze...vijf jonge hooglanders. Op zich wel schuwe dieren, met heel dik gekrulde vacht. Ik zou toch een veel te brave boerin zijn geweest, denk ik nog steeds...

Bij zware regenval kan het hier erg drassig zijn.Gelukkig houdt een knuppelpad je voeten droog.
Houdt wel het juiste pad aan, vooral op kruispunten, zoals bij de Kaasdamdreef.
Een paddenpoel, het Baesveldkasteel en weg van de bewoonde wereld belanden we in het Adampad. Manlief greep z'n Eva voorzichtig bij haar nekvel. You never know...

Het einde van onze tocht komt langzaam in zicht. Een klein aantal weekendhuisjes doen het goed temidden het groen. De Kastelen(fiets)route nemen we de laatste stappen met ons mee.
Nog even draai ik me om, om een laatste glimp van het bos op te vangen.
Merkemveldpad/ St.-Elooispad, je ziet me vast nog terug!
Bedankt voor je diepe stilte.

Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux

De Goedendagroute(49km)

Beste natuurvriend,

De Goedendagroute verkent de Leiestreek in Kortrijk. De route gaat van start aan het museum Kortrijk 1302 en het streekbezoekercentrum aan het Begijnhofpark.
Om het even waarin men zich zoekend gedragen weet, wie gelovig door het leven wil gaan hecht minder belang aan zijn begrensdheid, maar wil met vertrouwen uitzien op wat komt. Vandaag: dag van het gezin en naamdag van broeder Isidoor - patroonheilige van de landbouwers- doet zich een dankbare gelegenheid voor om binnen te gaan in de passionistenkerk (Kortrijk), bij broeder Isidoor...
Nu kunnen we vertrekken. We komen bij de Leiearm , en laten ons leiden door het Guido Gezellepad dat uitmondt in de Vlaanderenkaai.
Richting Kuurne laten we ons bedwelmen door de geur van wilde bloesems. Hoeveel soorten (on)kruiden langs het kanaal zouden we hier niet bijeen tellen. Groen, groener, groenst! We hebben er zo naar verlangd, en zie wat er kan gebeuren..., in een oogwenk verandert alles!

Het verlengd weekend heeft heel wat mensen op reis gestuurd. Hierdoor krijgen we nu een stad te zien die heel langzaam lijkt wakker te worden. We genieten van de nette buurt, de fraaie voortuinen en voor we 't weten rijden we het provinciedomein De Gavers in. We fietsen door een adembenemend natuurgebied! Van hieruit gaat het richting Harelbeke / Zwevegem.
Een zalig weertje en mensen die je fijn begroeten, brengt ons in een goede stemming.

Behalve wanneer manlief vertelt wat nu gaat komen: klimwerk. Oei, dat had hij me beter (nog) niet verklapt.Zeker in mijn geval kan je daarmee niets mis doen, wat niet weet niet deert...
Voila, daar komt onze eerste klim: de Sint-Denijseweg. Amai mijn tere spieren! Maar daarna raas je aan een snelheid van 37km/u naar beneden. Dat spaart je ook nog eens 2 km trappen!
Maar bij het Laatste Oordje is het weer zover. Wablieft! Bijna kreupel! We slaan op het eind van de weg het hoekje om. 't Moet er wel om doen: de kreupelstraat...

Iets verderop rijden we de brug over de A14/E17 en doen we Rollegem aan. Vervolgens komt Aalbeke in het vizier. Na een zoveelste klimmetje, iets voorbij de Castelhoeve, prijkt links in de verte de betonnen zuil De Sjouwer: het herinnert ons aan de vele seizoenarbeiders/ grensarbeiders, uitgeweken om zich om den brode gedwongen het land te verlaten.

Terug fietsen we de A14/E17 over richting Marke, en terug komen we in een rustige woonwijk. De groene rand rond Marke voert ons langzaam naar Kortrijk.
Moeiteloos bereiken we ons uitgangspunt aan het museum Kortrijk 1302.

Fijne groeten. 'k Zal geen schaapkes moeten tellen, denk ik...
:0) Veerle Loriaux