Rust aan de oevers van de Schelde

Vorige week nog even het verste stukje van West-Vlaanderen gaan verkennen. Heerlijk en bijzonder verrassend was het bij momenten. Wat ik aanvankelijk niet had verwacht kwam ik hier echt wel tegen. Rust, rust en nog eens rust.
Ik vertrok vanuit het centrum van Spiere en fietste naar de Trimaarzate. Net voor knooppunt 76 werd ik getrakteerd op een mooi zicht op Kooigembos. Daarna ging het gezwind noordwaarts richting het kanaal van Bossuit. Ongehinderd kwamen we aan het kanaal Kortrijk-Bossuit. Jammer dat hier geen recreatieve brug over het kanaal ligt om de spoorweg verder te volgen. Of misschien toch niet want er ligt misschien al genoeg beton in het landschap.
We trappen nu rechtsaf en gaan naar de monding van het kanaal in de Schelde. Na een stop aan het pompgebouw twijfelen we even. De onweerswolken van onze typische zomer komen dreigend naar ons toe.
We besluiten om terug te keren richting Helijkn en Spiere. Een mooi stukje weg langs de Schelde. Na 6km komen we terug in Spiere. De onweerswolken zijn weggetrokken en dus besluiten we om het netwerk te verlaten en ons even op Waalse bodem te begeven.
In de verte zien we de kerk van Warcoing opduiken. Langs de Schelde gaan we nu verder en fietsen via een nieuw aangelegd fietspad naar Warcoing. Ook hier weer geen auto te bespeuren.
Na een bezoekje aan de kerk begint het te regenen. Snel de fiets op en met de wind in de rug terug naar onze startplaats.
Eindbalans van de tocht: Geen enkele auto gezien op onze route, mooie verkeersluwe paden, prachtige landschappen,...

Veer in Nieuwpoort

Tja, soms loopt niet alles zoals aanvankelijk gepland.

Het veer in de havengeul van Nieuwpoort is hier een voorbeeld van. Aanvankelijk gepland enkele jaren terug maar helaas om verschillende redenen nog niet operationeel.
Het bestaande veer is er enkel voor voetgangers en dus is het nog niet mogelijk om te fietsen van knooppunt 82 naar 81 in Nieuwpoort.
Op de fietsnetwerkkaarten stond dit nog altijd in stippellijn met het jaar erop wanneer dit gerealiseerd zou worden. Het jaartal op de kaarten is ondertussen al verstreken maar het veer is er nog niet. En het zal wellicht ook nog een tijdje op zich laten wachten.
Daarom heeft Westtoer noodgedwongen de bewegwijzering tussen beide knooppunten moeten verwijderen.
Sommige mensen hebben helaas nog een kaart waarop staat aangeduid dat de realisatie ondertussen al een feit moest zijn. Dit is het dus nog niet.

Dus voor alle duidelijkheid nog even zeggen dat je in Nieuwpoort niet rechtstreeks van knooppunt 82 naar knooppunt 81 (en omgekeerd) kan fietsen.

Vakantie is meer dan vrije tijd.

Beste natuurvriend,

Vakantie: Even uit de dagelijkse bezigheden.
Vakantie: Rust, ontspanning, op adem komen.
Vakantie: Het leven anders kleur geven.
Vakantie: Tijd nemen om dingen te ondernemen.
Vakantie: Tijd nemen om stil te staan bij het leven. De moeite waard !

Geen enkele strandstoel is aan mij besteed. Voor mij was vakantie opnieuw: actie !
De boer op, koeien melken elke ochtend, kalveren zien geboren worden, de tractor op...
De caravan aangebonden met daarop 3 fietsen in perfecte staat, een hoofd boordevol vragen, ideeën en suggesties. Tuurlijk ook aangenaam gezelschap en met een beetje geluk verwend worden door de zon, die ons lijf en ons hart verwarmt met frele gemoedsrust.

Nederland, ergens in Noordoost-Brabant, daar was het en ( beetje melig misschien van mijn kant dat ik het verklap): Nederland is wat zuinig met knooppuntborden. Zo leerden we snel dat een kaart bij de hand niet overbodig is, voor het geval dat je op een bepaald moment niet meer weet waarheen.
Alhoewel ( en daar kunnen wij dan wat van leren): Bij iedere knooppunt- wissel staat een bord met daarop het gehele fietsnetwerk, wat de fietser de mogelijkheid geeft zijn tocht aan te passen naar believen.
Nog een pluspunt zijn de bordjes, gemarkeerd met ' Centrum ' . Je vindt ze op je pad wanneer je een dorp of stad nadert. Interessant voor wie de behoefte voelt om iets te nuttigen... of iets te ledigen... Kan ook ;0)

Er is zo-veel te ontdekken.
Het is niet altijd de gemakkelijkste weg die we nemen, vakantie nemen betekent ook ' loslaten ' waar je erg gehecht aan bent.
Onverwachts sta je voor een splitsing... OF je gaat naar links Of naar rechts en zal je intussen uit je fouten iets hebben geleerd?
Onderweg merk je dat heel veel te maken heeft met:
vertrouwen hebben...
initiatief durven nemen...
ook in een onbekende omgeving de weg naar huis terug vinden...

Hier ben ik weer ! Hoe is jouw vakantie verlopen ?
Ik zal het onderweg ooit wel vernemen.
Fijne groeten.

:0) Veerle Loriaux

Rond Ieper

Nood aan wat stilte na eeen drukke vakantie? Kom eens wandelen op het wandelnetwerk 'Ieperboog'.

Ikzelf deed het en het beviel me best.

Verstilling een modewoord wordt hier zonder extra inspanning van jouw kant werkelijkheid.

Ik vertrok aan knooppunt 51 . Geen probleem om je wagen te parkeren .

Vlakbij is ook een halte van de belbus.

Ik liep van knooppunt 51 naar 52 en van 52 naar 53 verder tot 55 en van 55 naar 54 ; zo terug tot 52 en naar startpunt 51.

Het is een mooi parcours waar stilte je vergezelt. De geluiden huizen in de kruin van de popelier of stijgen op uit de velden met vogelgekrijs.

Af en toe hoor je het geluid van een tractor.

Je bent niet alleen.Broeder ezel en meer van die familie staan je op te wachten langs de wegkant in de weiden.Ander gezelschap zijn de stilzwijgende soldaten van de eerste wereldoorlog.
Een groot deel van de wandeling gaat over onverharde paden ,of over verkeersluwe wegen om niet te zeggen verkeerschuwe.

wegen.

Neen dit is geen modern kunstwerk , wel de hedendaagse verpakking van het hooi.Wanneer je op een weekdag wandelt in de late zomer moet je niet rekenen op menselijk gezelschap. Voor een natje en een droogje zorg je best zelf want cafeetjes en terrrasjes kom je niet tegen.

Je krijgt prachtige vergezichten en groen cadeau.

Misschien wil je je kinderen nog zelf iets leren voor ze weer op de schoolbanken zitten.
Hier kan je hen vertellen over ' den grooten oorlog' en hoe aardappelen er uit zien voor ze diepvriesfriet worden en het verschil tussen mais , biet , en rode kool.

De geschoren graanvelden hebben ook hun charme en je kan verstoppertje spelen achter de hoge mais.

Je komt tot aan Dikkebusvijver .

Hier wordt steeds gezorgd voor het drinkwater van de Ieperse bevolking. Als je hier de wandeling uitbreidt met een toertje rond de vijver kan je hier wel terecht voor een drankje en een bootje om te roeien op de vijver.
Via Dikkebusdorp kom je weer terug tot je startplaats.

Heb je honger of dorst.

Ieper met zijn gezellige terrasjes en cafeetjes is valkbij. Hier wordt je verwend.

Heb je tijd zat blijf dan nog even om om 8 uur de Last Post mee te maken.

Blazers spelen er elke avonden om de doden van de eerste wereldoorlog te herdenken , elke dag jaar in jaar uit.

Practisch.

Met de auto neem je vanaf de Rijselpoort de Rijselseweg en daarna de Kemmelseweg. Ter hoogte van de gebouwen van Goudeseune ga je rechts en komt zo aan je startplaats.

Wil je beroep doe op de belbus contacteer : tel 059565256.

Het traject is 8km lang.

Meerdere mogelijkheden en uitbreiding vind je op het wandenetwerk ' Ieperboog ' dat trouwens aansluit op het wandelnetwerk Heuvelland.

Het parcours is niet geschikt voor wandelwagens en rolstoelen.

Goed schoeisel zeker bij modderweer is aan te bevelen.

Wil je meer infomatie over logies vraag dan om de logiesgids .Wil je meer streekinformatie vraag naar ' Westhoekjes'

mail naar toerismewesthoek @westhoek.be of bel naar Westtoer tel : 050305590.

Miriam

Op zoek naar de roots van Bakelandt

Daar stonden we dan, klaar voor vertrek in het centrum van Langemark. De eerste zonnestralen deden al vermoeden dat het warm zou worden. Achteraf bleek dat we misschien wel één van de warmste dagen van het jaar zouden hebben.
In het centrum van Langemark eerst nog even geluisterd naar de luisterzuil met sagen en legenden. Hiervoor moeten we later beslist nog eens terug komen. Op de website van de gemeente lijkt het alvast veelbelovend (http://www.langemark-poelkapelle.be/ ).
Starten doen we langs de Vrijbosroute richting Boezinge. Het is wel even uitkijken voor enkele putten van konijnen die soms te ijverig zijn, maar dat kan de pret niet bederven want van auto's is al helemaal geen sprake meer.
Als snel fietsen we naast het jaagpad van het kanaal Ieper-Ijzer. Het is duidelijk te zien dat we midden de verlof periode zitten want de fietsers zijn overal te bespeuren. Aan de brug van Steenstraete houden we eerste stop. Kwestie van de vochtreserves op peil te houden. Triest te denken dat hier de allereerste gasaanvallen in de geschiedenis plaats vonden. Op 22 april 1915 werd voor het eerst chloorgas als wapen gebruikt. Hierover had ik vooraf al op internet al heel wat info gevonden (http://www.wo1.be/ )
We vertrekken opnieuw en volgen het kanaal verder tot aan de Drie Grachten en rijden de Ijzerbroeken in. Het vlakke land hier is 100% genieten. Plots zien we voor ons op een heuvel de kerk van Klerken. Eerst gaat het rond Klerken. Op de heuvelkam stoppen we even om te genieten van het landschap. Het uitzicht is fantastisch!!
We passeren de molenruïne van Klerken. Kapotgeschoten tijdens WO1 maar een vredessymbool geworden.
Nu gaat het in dalende lijn richting het Vrijbos. ZOuden we hier sporen van Bakelandt terug vinden? Net voor we het centrum bereiken gaan we nog even bergop. Gelukkig worden we hier ook beloond voor onze inspanningen.
In het centrum houden we weer halt voor een drankje en een hapje. De temperatuur wijst nu al 30°C aan. Terug de fiets op en naar het Vrijbos, het bos van Bakelandt. Het bos van de rover is bijlange niet meer zo groot als toen, maar het blijft aangenaam om door te fietsen. Zeker met de hoge temperaturen is het een verademing. Niet ver hier vandaan in het bos ontmantelt de dienst DOVO nog tal van explosieven. Voornamelijk oorloogstuig uit WO1 dat hier nog altijd wordt terug gevonden.
We volgen nu een kaarsrechte weg. De historische Melanedreef gaat ook bergop en dus worden we alweer beloond op een mooi uitzichtpunt.
Nu gaat het naar Madonna, nee niet de zangeres maar een klein dorpje. In het dorp staat nog een beeld dat herinnert aan de Seizoenarbeiders die elk jaar naar Frankrijk trokken om het 'seizoen' te doen. Via de Galgestraat komen we terug op de Vrijbosroute. het laatste stukje is lastig. Er is wat wind komen opzetten, het is snikhee en de kelen worden droog. Gelukkig zien we nu de kerk van Langemark opduiken. Hoog tijd dus om te genieten onder een parasol van een lekker streekbiertje.