Vorige week nog even het verste stukje van West-Vlaanderen gaan verkennen. Heerlijk en bijzonder verrassend was het bij momenten. Wat ik aanvankelijk niet had verwacht kwam ik hier echt wel tegen. Rust, rust en nog eens rust.
Ik vertrok vanuit het centrum van Spiere en fietste naar de Trimaarzate. Net voor knooppunt 76 werd ik getrakteerd op een mooi zicht op Kooigembos. Daarna ging het gezwind noordwaarts richting het kanaal van Bossuit. Ongehinderd kwamen we aan het kanaal Kortrijk-Bossuit. Jammer dat hier geen recreatieve brug over het kanaal ligt om de spoorweg verder te volgen. Of misschien toch niet want er ligt misschien al genoeg beton in het landschap.
We trappen nu rechtsaf en gaan naar de monding van het kanaal in de Schelde. Na een stop aan het pompgebouw twijfelen we even. De onweerswolken van onze typische zomer komen dreigend naar ons toe.
We besluiten om terug te keren richting Helijkn en Spiere. Een mooi stukje weg langs de Schelde. Na 6km komen we terug in Spiere. De onweerswolken zijn weggetrokken en dus besluiten we om het netwerk te verlaten en ons even op Waalse bodem te begeven.
In de verte zien we de kerk van Warcoing opduiken. Langs de Schelde gaan we nu verder en fietsen via een nieuw aangelegd fietspad naar Warcoing. Ook hier weer geen auto te bespeuren.
Na een bezoekje aan de kerk begint het te regenen. Snel de fiets op en met de wind in de rug terug naar onze startplaats.
Eindbalans van de tocht: Geen enkele auto gezien op onze route, mooie verkeersluwe paden, prachtige landschappen,...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hallo,
Toevallig zijn we vorige week ook gaan fietsen vanuit Spiere. Onze route hadden we uitgestippeld met het fietsnetwerk. Het is echt de moeite om even van het zeeke af te zakken.
Veel succes met jullie blog
Het blijft inderdaad een mooie streek. Zelf vertrek ik voor dit tochtje altijd vanuit het pompgebouw in Bossuit.
Een reactie posten