Beste natuurvriend,
Van acclimatiseren na thuiskomst was helemaal geen sprake.
Wat de weersverwachtingen ook waren vandaag, we hebben het meer dan zes uren droog gehouden!
Rond het middaguur stopte het gedruppel en er kwamen brede opklaringen, we kregen de zon te zien en veel kwispelende honden ook.
Om 14u was het verzamelen geblazen op de markt te Bredene aan zee. Bijna 70 honden en hun baasjes waren op de uitnodiging ingegaan.
Een panoramisch uitzicht vanuit de watertoren was wellicht prachtig geweest, maar temidden het poldergebied was het minstens zo mooi.
Op weg naar huis keek ik meerdere keren naar de lichtende hemel boven de kust, en als ik me omdraaide richting huiswaarts was het net of we zaten gevangen onder een donkere stolp...
Een heel bijzonder gevoel was het. Maar bovenal om hier te zijn, samen met...
(mag ik ze even aan u voorstellen):
Berner Sennen, Border Colly, Golden Retriever, Labrador, Afgaanse windhond, Bouvier, Beagle, Franse en Engelse Bulldog, Cocker Spaniel, en kruisingen die een beetje alle rassen vertegenwoordigen.
Maar samen hebben ze één gemeenschappelijke eigenschap:
Je kan het krijgen en ook geven: oprechte genegenheid voor het leven.
Een dier aan je zijde brengt het beste in een mens naar boven.
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
zondag 29 november 2009
zaterdag 21 november 2009
Pompeschitters wandelroute (8,7km)
Beste natuurvriend,
Het verwonderde me een beetje te horen dat het kasteelpark 't Torreke - gelegen net naast de Basiliek van Dadizele- al zoveel jaren staat te verkommeren... Een mooi verzorgd wandelpark kan toch een waardevolle invulling zijn voor bewoners als bezoekers?...
Ik had me nochtans graag in het ridderlijke domein gewaand, in één van de vertrekken van het kasteel, bewoond door Ridder Jan/ heer van Dadizele en raadsman van de Hertogen van Bourgondië. Als een frêle minnestreel, gezeten op een kruk in een met de hand geborduurd kleed, spelend op een harp.
Een middeleeuws schouwspel, dat enkel voorbehouden bleef voor rijke hofdames...
De ontnuchtering was groot toen ik voorbij 'de Pompeschitter' passeerde. Een bijzonder personage naar 't schijnt... Op een pompbak gezeten, broek tot onder de knieën laten zakken en pruimetaart etend, terwijl hij zat te k.....
De Pompeschitter echter, blijkt een spotnaam van de Daiselnaars te zijn en die ze met trots dragen.
Heel verdraaglijk zijn nu onze laarzen. We zullen het nog wel ondervinden.
Dadizele is een Mariaoord, getuige hiervan de vele kapellen langs de straten en Mariabeeldjes in de gevels van huizen en schuren.
Vanuit de Bakkershoekstraat hebt u een magnifiek zicht op de Basiliek! Een 50-tal meters stappen we langs de Oude Ieperstraat, om dan rechts de Kleinestraat in te slaan. Daar bevindt zich het virtuele driegemeentepunt van Dadizele (Moorslede), Geluwe (Wervik) en Moorsele (Wevelgem).De gemeentegrens daalt en nu hebben we 2 km in de benen.
We kiezen voor de boerenslag. Amai mijn botten! Ten volle zitten we nu in de velden, groot verliespunt voor fazanten: Nu al de maïs is binnengehaald, zijn woerhennen radeloos op zoek naar een veilig onderkomen.
Vreemd wanneer je 'brandweer'slangen op de putoevers ziet liggen. Ze worden ingezet om de openluchtgroenten te beregenen bij droge periodes.
We steken de (drukke!) Dadizelestraat over, en komen een eind verderop terug in een boerenslag. Mooi is het wel een bonte verzameling groene, rode, witte kool en spruitjes, dat het landbouwleven in West-Vlaanderen zo typeert...
De Basiliek is onze bakermat. We krijgen haar meerdere keren te zien over de rug van de drassige akkers.
We passeren langs drie begraafplaatsen, waarvan het Dadizeele New British Cemetry deel uitmaakt, en waar meer dan duizend Britse slachtoffers begraven liggen uit de Grooten Oorlog. We stevenen af op de Spaanse kapel, een mooie kapel dat opgetrokken werd in barokke stijl. Ze is achthoekig en gebouwd in baksteen en witsteen.
De laatste lootjes worden gelegd, hoe dichter we de Basiliek naderen hoe meer deugd de zonnewarmte ons doet! We worden nog even in de tuin van het Rosarium geleidt. Naar mijn gevoel is deze gebedsplaats de mooiste plaats van Dadizele. Hier vinden mensen kracht, in de grote omloop van het leven, bij verlies, in glorietijd, in begroeving, in blijheid, en in dankbaarheid om duizend- en één dingen.
Hier eindigt onze wandeling. We hebben nog wat tijd over om een drankje en een hapje bij De Klokke Brood- en banket / aan de Moorsledestraat 2 / aan de rechterkant. Een warme chocolademelk en een boterkoek van het huis zal ons deugd doen!!!
Fijne wandelgroeten,
:0) Veerle Loriaux
Het verwonderde me een beetje te horen dat het kasteelpark 't Torreke - gelegen net naast de Basiliek van Dadizele- al zoveel jaren staat te verkommeren... Een mooi verzorgd wandelpark kan toch een waardevolle invulling zijn voor bewoners als bezoekers?...
Ik had me nochtans graag in het ridderlijke domein gewaand, in één van de vertrekken van het kasteel, bewoond door Ridder Jan/ heer van Dadizele en raadsman van de Hertogen van Bourgondië. Als een frêle minnestreel, gezeten op een kruk in een met de hand geborduurd kleed, spelend op een harp.
Een middeleeuws schouwspel, dat enkel voorbehouden bleef voor rijke hofdames...
De ontnuchtering was groot toen ik voorbij 'de Pompeschitter' passeerde. Een bijzonder personage naar 't schijnt... Op een pompbak gezeten, broek tot onder de knieën laten zakken en pruimetaart etend, terwijl hij zat te k.....
De Pompeschitter echter, blijkt een spotnaam van de Daiselnaars te zijn en die ze met trots dragen.
Heel verdraaglijk zijn nu onze laarzen. We zullen het nog wel ondervinden.
Dadizele is een Mariaoord, getuige hiervan de vele kapellen langs de straten en Mariabeeldjes in de gevels van huizen en schuren.
Vanuit de Bakkershoekstraat hebt u een magnifiek zicht op de Basiliek! Een 50-tal meters stappen we langs de Oude Ieperstraat, om dan rechts de Kleinestraat in te slaan. Daar bevindt zich het virtuele driegemeentepunt van Dadizele (Moorslede), Geluwe (Wervik) en Moorsele (Wevelgem).De gemeentegrens daalt en nu hebben we 2 km in de benen.
We kiezen voor de boerenslag. Amai mijn botten! Ten volle zitten we nu in de velden, groot verliespunt voor fazanten: Nu al de maïs is binnengehaald, zijn woerhennen radeloos op zoek naar een veilig onderkomen.
Vreemd wanneer je 'brandweer'slangen op de putoevers ziet liggen. Ze worden ingezet om de openluchtgroenten te beregenen bij droge periodes.
We steken de (drukke!) Dadizelestraat over, en komen een eind verderop terug in een boerenslag. Mooi is het wel een bonte verzameling groene, rode, witte kool en spruitjes, dat het landbouwleven in West-Vlaanderen zo typeert...
De Basiliek is onze bakermat. We krijgen haar meerdere keren te zien over de rug van de drassige akkers.
We passeren langs drie begraafplaatsen, waarvan het Dadizeele New British Cemetry deel uitmaakt, en waar meer dan duizend Britse slachtoffers begraven liggen uit de Grooten Oorlog. We stevenen af op de Spaanse kapel, een mooie kapel dat opgetrokken werd in barokke stijl. Ze is achthoekig en gebouwd in baksteen en witsteen.
De laatste lootjes worden gelegd, hoe dichter we de Basiliek naderen hoe meer deugd de zonnewarmte ons doet! We worden nog even in de tuin van het Rosarium geleidt. Naar mijn gevoel is deze gebedsplaats de mooiste plaats van Dadizele. Hier vinden mensen kracht, in de grote omloop van het leven, bij verlies, in glorietijd, in begroeving, in blijheid, en in dankbaarheid om duizend- en één dingen.
Hier eindigt onze wandeling. We hebben nog wat tijd over om een drankje en een hapje bij De Klokke Brood- en banket / aan de Moorsledestraat 2 / aan de rechterkant. Een warme chocolademelk en een boterkoek van het huis zal ons deugd doen!!!
Fijne wandelgroeten,
:0) Veerle Loriaux
vrijdag 20 november 2009
Wat een beestenboel!
Beste natuurvriend,
Zondag 29 november e.k. ga ik uitwaaien aan zee,
met Basieltje,
met alle honden en hun baasjes.
en jij kan mee!
Nieuwsgierig? http://www.denatteneus.be/
VZW Doggy Center "De Natte Neus"
Krekelstraat 167
8870 Izegem
GSM: 0475/ 683848
Vooraf inschrijven is verplicht (deelname gratis), en er volgt tussenin een fijne verrassing...
Vertrek: Bredene
Afspraak: 14u / op de markt aan zee (Kapelstraat)
Na de wandeling zijn we welkom met onze viervoeters in Brasserie Hevetia (Kapelstraat 1).
Dan kunnen we nagenieten bij een drankje, of voor wie honger heeft een lekkere snack (vrijblijvend)
Het is echt een plezier om deel te nemen, zowel met hond(en) of zonder.
See you !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Zondag 29 november e.k. ga ik uitwaaien aan zee,
met Basieltje,
met alle honden en hun baasjes.
en jij kan mee!
Nieuwsgierig? http://www.denatteneus.be/
VZW Doggy Center "De Natte Neus"
Krekelstraat 167
8870 Izegem
GSM: 0475/ 683848
Vooraf inschrijven is verplicht (deelname gratis), en er volgt tussenin een fijne verrassing...
Vertrek: Bredene
Afspraak: 14u / op de markt aan zee (Kapelstraat)
Na de wandeling zijn we welkom met onze viervoeters in Brasserie Hevetia (Kapelstraat 1).
Dan kunnen we nagenieten bij een drankje, of voor wie honger heeft een lekkere snack (vrijblijvend)
Het is echt een plezier om deel te nemen, zowel met hond(en) of zonder.
See you !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
zondag 15 november 2009
Het Koekuit-wandelpad (8,7km)
Beste natuurvriend,
Moorslede...
We zullen ons vandaag à l'improvist moeten bezighouden, want we hebben geen wandelkaart bij, niet toe gekomen er eentje aan te schaffen...
We zetten onze tocht in aan de kerkhofstraat vlakbij het rustoord Maria-Middelares, en kijken even over het muurtje van het kerkhof, dat er bezaaid ligt met kleurige chrysanten.
Vrij snel stappen we het open landschap in. Geheel onze tocht sluit het ene lapje groen aan op het andere. Het is niet te denken hoe intensief hier nog aan landbouw wordt gedaan(!)
Recht voor ons uit ligt Izegem, waar ergens ons huisje staat, rechts piekt de toren van de Basiliek van Dadizele. Hoewel zo'n idylische plek, steekt Dadizele de pluimen op zijn hoed: de Basiliek, het Rosarium, de Spaanse kapel, de 'Pompeschitter' in het wandelpark (waarnaar de inwoners van Dadizele worden genoemd), zijn gekend tot over de landsgrenzen...
De wijk 'Koekuit' weliswaar 'Kouckuit' van oudsher opgetekend, brengt ons terug in de tijd van de jonge pater Constant Lievens, waar hij opgroeide. Dit gehucht telde zo'n 1.000 mensen, voornamelijk vlaszwingelaars.
We wandelen voorbij het oudste wijkschooltje 'De Kouckuit' van Moorslede. Het werd opgericht in 1875, verwoest tijdens W.O. I en heropgericht in 1928. De school kende een bloei in 1978-1980, maar werd eind juni van dit jaar gesloten, wegens het dalend leerlingenaantal...
We moeten niet overtuigd worden: dit traject, met vooràl rustige, landelijke wegen, familiale hoeven en tal van kapelletjes langs de weg, getuigt van de aloude Mariaverering. Vele gehuchten en dorpen in de omgeving waren vroeger belangrijke verzamelplaatsen voor pelgrims.
Voor het ogenblik liggen sommige karrewegels er erg drassig bij. Met een kinderwagen of rolstoel kom je hier momenteel niet door...
Zwarte kraaien domineren ons Vlaamse landschap.Gelezen dat zij best kunnen kruisen met bonte kraaien, delen zij hetzelfde voedsel, dezelfde biotoop en dezelfde manieren... van voortplanten.
Een statige Kasteeldreef leidt ons naar het kasteel 'Kouckuit', volop tussen de bossen, in een klein maar prachtig domein. Het kasteel werd heropgebouwd, in een weliswaar andere stijl, na de verwoesting tijdens W.O. I
Het was juffrouw de Meulenaere van dit kasteel, die pater Lievens hielp een deel van zijn studies te betalen.
Een verdwaalde regendruppel doet ons eraan herinneren dat we toch al in november zijn, hoewel we het soms vergeten als de zon zacht langs onze kaken streelt... Langs de rand van de akkers bereiken we stilaan Beitem -een gehucht op het grondgebied Rumbeke- deelgemeente van Roeselare.
De vroegste bronnen van Moorslede (dat we nu terug binnenwandelen) werden opgetekend omstreeks 1580, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, voor onze gewesten een rampzalige tijd.
Onze wandeling eindigt op het Marktplein, even voorbij de St.-Martinuskerk, waar je ook het Ruiterstandbeeld van pater/ missionaris Lievens aantreft.
Aan de zijkant staat geschreven: ' Gaat en onderwijst alle volkeren .' Math. XX VIII, 19.
Met stille tred keren we huiswaarts.
Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux
Moorslede...
We zullen ons vandaag à l'improvist moeten bezighouden, want we hebben geen wandelkaart bij, niet toe gekomen er eentje aan te schaffen...
We zetten onze tocht in aan de kerkhofstraat vlakbij het rustoord Maria-Middelares, en kijken even over het muurtje van het kerkhof, dat er bezaaid ligt met kleurige chrysanten.
Vrij snel stappen we het open landschap in. Geheel onze tocht sluit het ene lapje groen aan op het andere. Het is niet te denken hoe intensief hier nog aan landbouw wordt gedaan(!)
Recht voor ons uit ligt Izegem, waar ergens ons huisje staat, rechts piekt de toren van de Basiliek van Dadizele. Hoewel zo'n idylische plek, steekt Dadizele de pluimen op zijn hoed: de Basiliek, het Rosarium, de Spaanse kapel, de 'Pompeschitter' in het wandelpark (waarnaar de inwoners van Dadizele worden genoemd), zijn gekend tot over de landsgrenzen...
De wijk 'Koekuit' weliswaar 'Kouckuit' van oudsher opgetekend, brengt ons terug in de tijd van de jonge pater Constant Lievens, waar hij opgroeide. Dit gehucht telde zo'n 1.000 mensen, voornamelijk vlaszwingelaars.
We wandelen voorbij het oudste wijkschooltje 'De Kouckuit' van Moorslede. Het werd opgericht in 1875, verwoest tijdens W.O. I en heropgericht in 1928. De school kende een bloei in 1978-1980, maar werd eind juni van dit jaar gesloten, wegens het dalend leerlingenaantal...
We moeten niet overtuigd worden: dit traject, met vooràl rustige, landelijke wegen, familiale hoeven en tal van kapelletjes langs de weg, getuigt van de aloude Mariaverering. Vele gehuchten en dorpen in de omgeving waren vroeger belangrijke verzamelplaatsen voor pelgrims.
Voor het ogenblik liggen sommige karrewegels er erg drassig bij. Met een kinderwagen of rolstoel kom je hier momenteel niet door...
Zwarte kraaien domineren ons Vlaamse landschap.Gelezen dat zij best kunnen kruisen met bonte kraaien, delen zij hetzelfde voedsel, dezelfde biotoop en dezelfde manieren... van voortplanten.
Een statige Kasteeldreef leidt ons naar het kasteel 'Kouckuit', volop tussen de bossen, in een klein maar prachtig domein. Het kasteel werd heropgebouwd, in een weliswaar andere stijl, na de verwoesting tijdens W.O. I
Het was juffrouw de Meulenaere van dit kasteel, die pater Lievens hielp een deel van zijn studies te betalen.
Een verdwaalde regendruppel doet ons eraan herinneren dat we toch al in november zijn, hoewel we het soms vergeten als de zon zacht langs onze kaken streelt... Langs de rand van de akkers bereiken we stilaan Beitem -een gehucht op het grondgebied Rumbeke- deelgemeente van Roeselare.
De vroegste bronnen van Moorslede (dat we nu terug binnenwandelen) werden opgetekend omstreeks 1580, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, voor onze gewesten een rampzalige tijd.
Onze wandeling eindigt op het Marktplein, even voorbij de St.-Martinuskerk, waar je ook het Ruiterstandbeeld van pater/ missionaris Lievens aantreft.
Aan de zijkant staat geschreven: ' Gaat en onderwijst alle volkeren .' Math. XX VIII, 19.
Met stille tred keren we huiswaarts.
Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux
woensdag 11 november 2009
Poperinge een tweede keer.
Beste natuurvriend,
Ware het niet dat ik Poperinge al eens aandeed..., vandaag heb ik het genoegen de stad met kleine tred te bewandelen.
1. onze eerste halte om 9u30
2. museum bezoek
3. lekker eten
4. museum bezoek
5. erfgoedwandeling of wandelen in 't groen (?)
6. schrijfpen en papier niet vergeten (!)
Dit heb ik helemaal te danken aan mijn echtgenoot, die er niet alleen is in geslaagd om deze dag op een leerrijke manier in te vullen, maar in het bijzonder: uit dankbaarheid om 40 jaar trouwe dienst bij Delhaize. Samen met het gezin doen we vandaag (11 november) wat we graag doen, wat we belangrijk vinden, en jullie krijgen van ons een afschriftje van goed gevoel: het kwaliteitslabel van inzet en vertrouwen, in voor- en tegenspoed.
Teveel om in mijn verslag op te nemen, zal ik genoodzaakt zijn om me te beperken tot enkele regels bij elk bezoek. Voor verdieping in de vele evenementen verwijs ik graag naar de multi mediale info, te verkrijgen op internet of het Infokantoor voor Toerisme.
In elk dorpje in de wijde omtrek viert men vandaag Sinte Maarten, behalve... in Poperinge zelf. Hier wacht men geduldig op de komst van de lieve Sint op 6 december.
"... Ter dood veroordeeld...voor uitnemende diensten op het slagveld." Zo volgen we het leven achter het front, wandelen we door een groot kleurrijk album, en maken we kennis met het leven van de soldaten en burgers in de omgeving, getekend door een oorlog die zich hooguit een paar kilometer verder afspeelt. Brieven, dagboeken, foto's, filmmateriaal, en voorwerpen zijn heel goed bewaard gebleven in het Talbot House. Wie deze geschiedenis op eigen houtje wil beleven, en op zoek is naar slaapgelegenheid in de Westhoek? www. talbothouse.be / info@talbothouse.be / Gasthuisstraat 43 / tel. 057. 333 228
Bij het Monument der gesneuvelden op de Grote Markt verzamelen Belgische en Engelse eenheden. Ze brachten hulde aan soldaten- en burgerslachtoffers uit W.O. I en II. Aan het slot weerklonk het Belgisch, Engels, en Frans nationaal volkslied. Een kippenvel-moment, vast en zeker.
Nu naar the Old Fiddler, een Ierse pub en restaurant, aan de Veurnestraat 9.
Even geen Ierse folkmuziek, maar wel klassiek, blues, entertainment! Het zal onze apetijt onwaarschijnlijk stimuleren. En nu proeven van de Engelse keuken: An Irish stew, lambshank and potatoes au gratin, beef in Guiness and chips, please! It was very delicious!
( Reservatie gewenst) www.theoldfiddler.be / tel. 057. 363525
Het Nationaal hopmuseum stond nu op de agenda. Dit museum is gelegen aan de Gasthuisstraat en is gevestigd in het stedelijk hopmagazijn. De herberg de Stadsschaal dateert uit de 16de eeuw en was ooit nog een deel van het minderbroederklooster, waar in 1657 het college werd gesticht.
Op de voorgevel prijkt een bronzen plaat: Geboortehuis van Dirk Frimout (21.03.1941) / Eerste Belgische Astronaut, Atlantis 1992 Atlas 1 STS - 45
Kijkend op ons uurwerk blijft er nog slechts tijd over voor de erfgoedwandeling (2,8km).
Dankzij de bloeiende lakenindustrie verrezen drie imposante gotische kerken. Hun torens bepalen nog steeds de skyline van Poperinge. Daarna groeide het gezellig grensstadje uit tot één van de belangrijkste centra van de hopteelt.
Genoeg voor vandaag.
Dank aan de mensen die ons hebben bediend van eten en drank, voor de fijne ontvangst in musea en in de binnentuin van het Weeuwhof (ontdekt op de erfgoedwandeling), de geschiedenis en bloei van zo'n sterke economische handelsstad, de warme gastvrijheid van Poperingnaren, and last but not least:
Dank aan mijn echtgenoot, die met zoveel zorg en vol goede intenties deze dag in goede banen wist te leiden!
Dag Keikoppen van Poperinge, en alles en iedereen er rond!
:0) Veerle Loriaux
Ware het niet dat ik Poperinge al eens aandeed..., vandaag heb ik het genoegen de stad met kleine tred te bewandelen.
1. onze eerste halte om 9u30
2. museum bezoek
3. lekker eten
4. museum bezoek
5. erfgoedwandeling of wandelen in 't groen (?)
6. schrijfpen en papier niet vergeten (!)
Dit heb ik helemaal te danken aan mijn echtgenoot, die er niet alleen is in geslaagd om deze dag op een leerrijke manier in te vullen, maar in het bijzonder: uit dankbaarheid om 40 jaar trouwe dienst bij Delhaize. Samen met het gezin doen we vandaag (11 november) wat we graag doen, wat we belangrijk vinden, en jullie krijgen van ons een afschriftje van goed gevoel: het kwaliteitslabel van inzet en vertrouwen, in voor- en tegenspoed.
Teveel om in mijn verslag op te nemen, zal ik genoodzaakt zijn om me te beperken tot enkele regels bij elk bezoek. Voor verdieping in de vele evenementen verwijs ik graag naar de multi mediale info, te verkrijgen op internet of het Infokantoor voor Toerisme.
In elk dorpje in de wijde omtrek viert men vandaag Sinte Maarten, behalve... in Poperinge zelf. Hier wacht men geduldig op de komst van de lieve Sint op 6 december.
"... Ter dood veroordeeld...voor uitnemende diensten op het slagveld." Zo volgen we het leven achter het front, wandelen we door een groot kleurrijk album, en maken we kennis met het leven van de soldaten en burgers in de omgeving, getekend door een oorlog die zich hooguit een paar kilometer verder afspeelt. Brieven, dagboeken, foto's, filmmateriaal, en voorwerpen zijn heel goed bewaard gebleven in het Talbot House. Wie deze geschiedenis op eigen houtje wil beleven, en op zoek is naar slaapgelegenheid in de Westhoek? www. talbothouse.be / info@talbothouse.be / Gasthuisstraat 43 / tel. 057. 333 228
Bij het Monument der gesneuvelden op de Grote Markt verzamelen Belgische en Engelse eenheden. Ze brachten hulde aan soldaten- en burgerslachtoffers uit W.O. I en II. Aan het slot weerklonk het Belgisch, Engels, en Frans nationaal volkslied. Een kippenvel-moment, vast en zeker.
Nu naar the Old Fiddler, een Ierse pub en restaurant, aan de Veurnestraat 9.
Even geen Ierse folkmuziek, maar wel klassiek, blues, entertainment! Het zal onze apetijt onwaarschijnlijk stimuleren. En nu proeven van de Engelse keuken: An Irish stew, lambshank and potatoes au gratin, beef in Guiness and chips, please! It was very delicious!
( Reservatie gewenst) www.theoldfiddler.be / tel. 057. 363525
Het Nationaal hopmuseum stond nu op de agenda. Dit museum is gelegen aan de Gasthuisstraat en is gevestigd in het stedelijk hopmagazijn. De herberg de Stadsschaal dateert uit de 16de eeuw en was ooit nog een deel van het minderbroederklooster, waar in 1657 het college werd gesticht.
Op de voorgevel prijkt een bronzen plaat: Geboortehuis van Dirk Frimout (21.03.1941) / Eerste Belgische Astronaut, Atlantis 1992 Atlas 1 STS - 45
Kijkend op ons uurwerk blijft er nog slechts tijd over voor de erfgoedwandeling (2,8km).
Dankzij de bloeiende lakenindustrie verrezen drie imposante gotische kerken. Hun torens bepalen nog steeds de skyline van Poperinge. Daarna groeide het gezellig grensstadje uit tot één van de belangrijkste centra van de hopteelt.
Genoeg voor vandaag.
Dank aan de mensen die ons hebben bediend van eten en drank, voor de fijne ontvangst in musea en in de binnentuin van het Weeuwhof (ontdekt op de erfgoedwandeling), de geschiedenis en bloei van zo'n sterke economische handelsstad, de warme gastvrijheid van Poperingnaren, and last but not least:
Dank aan mijn echtgenoot, die met zoveel zorg en vol goede intenties deze dag in goede banen wist te leiden!
Dag Keikoppen van Poperinge, en alles en iedereen er rond!
:0) Veerle Loriaux
zondag 8 november 2009
Bomen in oorlogs- en vredestijd.
Beste natuurvriend,
Als we door de bomen het bos niet meer zien, hak ze om.
Waar we zo van hielden werd vernield,
alles doorschoten,
hebben de bomen hun stille strijd gestreden,
letterlijk boven de hoofden van dorpen en steden.
Ja, bomen hadden een functie in oologstijden. Omhakken.
De reden waarom het omhakken van bomen zo populair was sinds de oudheid?
1. door het vernietigen van vruchtbomen had de bevolking geen eten meer.
2. door de overige bomen om te hakken kon de aanvaller barricades opwerpen en werd het
voor een aangevallen land moeilijker om zich te herstellen en dat had als voordeel van de
overwinnaar dat ze afhankelijk van hen bleven.
Helaas blijkt dat ook tegenwoordig nog steeds soortgelijke tactieken worden gebruikt.
Vandaag werden - door het Agentschap voor Natuur en Bos- in Vlaanderen 1.000.000 bomen aangeplant.
Met deze actie vraagt zij onze aandacht, in een tijd van papierverslindend computergebruik:
Bezint eer je print !
Een dikke mercie !
:0) Veerle Loriaux
Als we door de bomen het bos niet meer zien, hak ze om.
Waar we zo van hielden werd vernield,
alles doorschoten,
hebben de bomen hun stille strijd gestreden,
letterlijk boven de hoofden van dorpen en steden.
Ja, bomen hadden een functie in oologstijden. Omhakken.
De reden waarom het omhakken van bomen zo populair was sinds de oudheid?
1. door het vernietigen van vruchtbomen had de bevolking geen eten meer.
2. door de overige bomen om te hakken kon de aanvaller barricades opwerpen en werd het
voor een aangevallen land moeilijker om zich te herstellen en dat had als voordeel van de
overwinnaar dat ze afhankelijk van hen bleven.
Helaas blijkt dat ook tegenwoordig nog steeds soortgelijke tactieken worden gebruikt.
Vandaag werden - door het Agentschap voor Natuur en Bos- in Vlaanderen 1.000.000 bomen aangeplant.
Met deze actie vraagt zij onze aandacht, in een tijd van papierverslindend computergebruik:
Bezint eer je print !
Een dikke mercie !
:0) Veerle Loriaux
Kraters en Mijnen (7km)
Beste natuurvriend,
Wij gaan vandaag in het voetspoor van 11 november, de dag dat we soldaten- én burgerslachtoffers uit W.O. I en II herdenken.
" Kraters en Mijnen" is een wandelroute die boven de doopvont werd gehouden ter gelegenheid van de 90ste verjaardag van de Mijnenslag.
Met deze tocht doen we Wijtschate aan en besteden we extra aandacht aan een verhaal van mensen, die - in de kracht van hun leven- voor een zware opdracht stonden: de burgerbevolking voorgaan onder een wreedzame wereldoorlog.
We bevinden ons aan het Dorpsonthaalpunt, tussen het St.-Medardplein en de kerk van Wijtschate, en wandelen in de richting van de kerk waar we rechts met het kerkplein afdraaien net naast de kerk. Na enkele stappen gaan we links de Kapelaniestraat in, waar we bijna onmiddellijk het kleine Basse-Villeweggetje links inslaan. Het asfalt gaat over in onverharde weg en zo is onze wandeling ingezet.
Beste mensen, wie met de plaats vertrouwd wil raken, bezoekt eerst een dorpscafé. Op een zondagnamiddag vindt je vast en zeker nog enkele toogplakkers, een vierkoppige kaartersbezetting, en een reglement "beteugeling op dronkenschap" aan de muur. Zo'n cafeetje vindt je op de hoek van het St.-Medardplein: Saint-Hubert. Kom binnen en vraag maar naar de Border Collie...
Terug bij onze wandeling, m.b. in de Vlierstraat gekomen, kan je opteren om de grote wandellus te nemen (uitgebreid met 2,2km). Oké, we nemen ze!
De bomen zijn bijna kaal, en over hun kruin krijg je een prachtig vergezicht over het zuidelijk deel van Heuvelland. Een ommetje van 2,2km hebben we ervoor over, om een Duitse mijnschacht van dichtbij te bestuderen... Op het einde van het bos stappen we (normaliter) links de Vlierstraat in en gaan er over in de Kroonaardstraat, ware het niet dat ik t.h.v. de Voormezelestraat het pijltje "Bayernwald" volg. Een uitdaging waard. Daar is een Duitse site gelegen. Privaat en enkel toegankelijk mits reservatie bij de Dienst voor Toerisme.
De Kroonaardstraat met zijn prachtig uitzicht op de majestueuze Kemmelberg (156m), de Zwarte Berg, en de Rode Berg..., en wij bewegen ons vrij tussen een lapjesdeken van groen geborduurde akkers, velden en Le Petit Bois.
Niet Mesen, maar Wijtschate werd bevrijdt door de Ieren. Aan de Wijtschatestraat merk je het monument van de Ierse Divisies (juni 1917). Mesen werd bevrijdt door de Nieuw-Zeelanders.
We vervolgen onze weg naar de Scheerstraat. Op 50m tref je een Brits soldatenkerkhof ( Spanbroekmolen) aan, maar wij slaan rechtsaf en stappen door het houten poortje, richting de 'Pool of Peace' (Spanbroekmolenkrater). Met een diepte van 12m. en de volledige diameter met rand van maar liefst 129 m. is dit de grootste en meest indrukwekkendste krater. Ze herinnert ons aan de Mijnenslag of de 'Slag bij Mesen/Wijtschate.
En wees gerust, het heeft op ons een diepe indruk nagelaten...
Na de 19 dieptemijnen tot ontploffing te hebben gebracht, stootten de Ierse Divisies op hevig Duits verzet. Aan de Wulvergemstraat rechts van huis nr.28, doet de Duitse bunker 'Skip Point' zijn stil verhaal...
Een steile klim op de Klaverhulleweg tracteert je op een mooi panorama. Mesen ligt nu pal voor je. Vlak voor huis nr. 1 sla je linksaf de kiezelweg in en langs een onverhard tracé kom je geleidelijk bij het vertrekpunt van de wandeling terug.
Bij een hartverwarmertje in het dorpscafé, hadden we een stevige babbel met E.H. Remie, pastoor op rust en actief in het plaatselijk rustoord St.-Medard. Het gesprek voerde ons in enkele woorden terug in de tijd van gewone mensen, in stille dienstbaarheid om elkaar rond de kerktoren geschaard.
Met eerbiedwaardige groeten,
in gedachten bij mensen voorgegaan in oorlogsgeweld,
gisteren, vandaag en morgen.
Veerle Loriaux
Wij gaan vandaag in het voetspoor van 11 november, de dag dat we soldaten- én burgerslachtoffers uit W.O. I en II herdenken.
" Kraters en Mijnen" is een wandelroute die boven de doopvont werd gehouden ter gelegenheid van de 90ste verjaardag van de Mijnenslag.
Met deze tocht doen we Wijtschate aan en besteden we extra aandacht aan een verhaal van mensen, die - in de kracht van hun leven- voor een zware opdracht stonden: de burgerbevolking voorgaan onder een wreedzame wereldoorlog.
We bevinden ons aan het Dorpsonthaalpunt, tussen het St.-Medardplein en de kerk van Wijtschate, en wandelen in de richting van de kerk waar we rechts met het kerkplein afdraaien net naast de kerk. Na enkele stappen gaan we links de Kapelaniestraat in, waar we bijna onmiddellijk het kleine Basse-Villeweggetje links inslaan. Het asfalt gaat over in onverharde weg en zo is onze wandeling ingezet.
Beste mensen, wie met de plaats vertrouwd wil raken, bezoekt eerst een dorpscafé. Op een zondagnamiddag vindt je vast en zeker nog enkele toogplakkers, een vierkoppige kaartersbezetting, en een reglement "beteugeling op dronkenschap" aan de muur. Zo'n cafeetje vindt je op de hoek van het St.-Medardplein: Saint-Hubert. Kom binnen en vraag maar naar de Border Collie...
Terug bij onze wandeling, m.b. in de Vlierstraat gekomen, kan je opteren om de grote wandellus te nemen (uitgebreid met 2,2km). Oké, we nemen ze!
De bomen zijn bijna kaal, en over hun kruin krijg je een prachtig vergezicht over het zuidelijk deel van Heuvelland. Een ommetje van 2,2km hebben we ervoor over, om een Duitse mijnschacht van dichtbij te bestuderen... Op het einde van het bos stappen we (normaliter) links de Vlierstraat in en gaan er over in de Kroonaardstraat, ware het niet dat ik t.h.v. de Voormezelestraat het pijltje "Bayernwald" volg. Een uitdaging waard. Daar is een Duitse site gelegen. Privaat en enkel toegankelijk mits reservatie bij de Dienst voor Toerisme.
De Kroonaardstraat met zijn prachtig uitzicht op de majestueuze Kemmelberg (156m), de Zwarte Berg, en de Rode Berg..., en wij bewegen ons vrij tussen een lapjesdeken van groen geborduurde akkers, velden en Le Petit Bois.
Niet Mesen, maar Wijtschate werd bevrijdt door de Ieren. Aan de Wijtschatestraat merk je het monument van de Ierse Divisies (juni 1917). Mesen werd bevrijdt door de Nieuw-Zeelanders.
We vervolgen onze weg naar de Scheerstraat. Op 50m tref je een Brits soldatenkerkhof ( Spanbroekmolen) aan, maar wij slaan rechtsaf en stappen door het houten poortje, richting de 'Pool of Peace' (Spanbroekmolenkrater). Met een diepte van 12m. en de volledige diameter met rand van maar liefst 129 m. is dit de grootste en meest indrukwekkendste krater. Ze herinnert ons aan de Mijnenslag of de 'Slag bij Mesen/Wijtschate.
En wees gerust, het heeft op ons een diepe indruk nagelaten...
Na de 19 dieptemijnen tot ontploffing te hebben gebracht, stootten de Ierse Divisies op hevig Duits verzet. Aan de Wulvergemstraat rechts van huis nr.28, doet de Duitse bunker 'Skip Point' zijn stil verhaal...
Een steile klim op de Klaverhulleweg tracteert je op een mooi panorama. Mesen ligt nu pal voor je. Vlak voor huis nr. 1 sla je linksaf de kiezelweg in en langs een onverhard tracé kom je geleidelijk bij het vertrekpunt van de wandeling terug.
Bij een hartverwarmertje in het dorpscafé, hadden we een stevige babbel met E.H. Remie, pastoor op rust en actief in het plaatselijk rustoord St.-Medard. Het gesprek voerde ons in enkele woorden terug in de tijd van gewone mensen, in stille dienstbaarheid om elkaar rond de kerktoren geschaard.
Met eerbiedwaardige groeten,
in gedachten bij mensen voorgegaan in oorlogsgeweld,
gisteren, vandaag en morgen.
Veerle Loriaux
donderdag 5 november 2009
Straffe winters.
Beste natuurvriend,
Allez, nu denkt een mens...
met de langzame tred naar de winter valt alle leven zo goed als stil.
" Tijdelijk", mijn beste, zo bedoelde ik het toch.
Kort geleden nog - tijdens een van mijn wandelingen door de herfst- moest ik geloven dat ik me vergist heb.
Op de kerketorre van de zomerkapel, aan de Leopold II-laan te Oostduinkerke, zaten ze daar... wat flikflooiend stout te doen! Wordt een duif het dan nooit moe? Kirrend en paraderend het hof te maken aan het pluimwichtig vrouwvolk.
" Zie ze doen, zie ze doen..." -sprak ik even het sermoen.
Het kan toch niet waar zijn dat..., en ziet ge 't al gebeuren: In een hartverscheurende storm, diep verdrongen in het nest in de toppen van de bomen. Da's toch wel de wereld op z'n kop?
Herkennen die beesten de seizoenen dan niet meer?
Ghoh, vast en zeker wel...
Maar de trots om zich te onthouden van oervlijerij weegt blijkbaar zwaarder door dan ons menselijk verstand kan vatten.
En eventjes zit ik in mijn vuisten te lachen, gevoelig doorstoken bij dit tafereel, en heimelijk te breken met het natuurpatroon te moeten denken aan onzen winterslaap, stille sparen om krachten te vergaren, en het wat rustiger aan doen nu de koude in onze ledematen kruipt.
Kom, een goeie grog met een paar druppels citroensap tegen de eerste grieptoestanden en laat ons intussen maar een beetje kirren, snotteren, snurken. Over enkele dagen doen we were mee.
Beste duif,
je hebt me op een lumineus idee gebracht:
Ik... 'pitten' ? Dat zie ik toch niet echt zitten.
Met vederlichte groeten,
:0) Veerle Loriaux
Allez, nu denkt een mens...
met de langzame tred naar de winter valt alle leven zo goed als stil.
" Tijdelijk", mijn beste, zo bedoelde ik het toch.
Kort geleden nog - tijdens een van mijn wandelingen door de herfst- moest ik geloven dat ik me vergist heb.
Op de kerketorre van de zomerkapel, aan de Leopold II-laan te Oostduinkerke, zaten ze daar... wat flikflooiend stout te doen! Wordt een duif het dan nooit moe? Kirrend en paraderend het hof te maken aan het pluimwichtig vrouwvolk.
" Zie ze doen, zie ze doen..." -sprak ik even het sermoen.
Het kan toch niet waar zijn dat..., en ziet ge 't al gebeuren: In een hartverscheurende storm, diep verdrongen in het nest in de toppen van de bomen. Da's toch wel de wereld op z'n kop?
Herkennen die beesten de seizoenen dan niet meer?
Ghoh, vast en zeker wel...
Maar de trots om zich te onthouden van oervlijerij weegt blijkbaar zwaarder door dan ons menselijk verstand kan vatten.
En eventjes zit ik in mijn vuisten te lachen, gevoelig doorstoken bij dit tafereel, en heimelijk te breken met het natuurpatroon te moeten denken aan onzen winterslaap, stille sparen om krachten te vergaren, en het wat rustiger aan doen nu de koude in onze ledematen kruipt.
Kom, een goeie grog met een paar druppels citroensap tegen de eerste grieptoestanden en laat ons intussen maar een beetje kirren, snotteren, snurken. Over enkele dagen doen we were mee.
Beste duif,
je hebt me op een lumineus idee gebracht:
Ik... 'pitten' ? Dat zie ik toch niet echt zitten.
Met vederlichte groeten,
:0) Veerle Loriaux
maandag 2 november 2009
De Westkustduinen
Beste natuurvriend,
De Westkustduinen lokten ons weg van (t)huis. Dit duinengebied strekt zich uit over Lombardsijde tot De Panne.
Ergens hier tussenin maken we voettochten van een kleine 10 km., deels door het duinengebied, deels in bebouwd gebied.
Onze opdracht, als meter en peter van wandel- en fietstochten (door en voor Westtoer), houdt veel meer in dan alleen maar het "controleren" op onregelmatigheden. Het is - in vele opzichten- een impulsieve beweging naar rust, naar eenvoud van het zuiverste water, zoekend naar én geraakt worden door zoveel schoonheid in het hart van de natuur.
Voor deze gelegenheid brengen we gerust enkele dagen door in Oostduinkerke, waar we ons ophouden in de jeugdherberg De Peerdevisser (oostduinkerke@vjh.be).
Goed voorzien van audio apparatuur stond 31/10/'09 voor mij volledig in het teken van radio Klara's Top75.
Mijn Top3? Mozart - Bach - Verdi.
Kan ik me vandaag nog beter voelen, meegevoerd door een stille zeebries en met milde zachtheid ondersteund door zoveel mooie muziek? Daarmee trek ik heel graag het natuurgebied Ter Yde in. Zij vormt - op één na- de grootste duincomplexen van onze Vlaamse kust, met een 2,5 km. tussen strand en polder, met zeereepduinen, hoge stuifmassieven en duinvalleien, bos en grazige kopjesduinen.
Omwille van de hoge biologische waarde van het Ter Yde- complex én de kwetsbaarheid van de aanwezige levensgemeenschappen is slechts een klein gedeelte ervan vrij toegankelijk.
Ontelbare voetsporen en hondepootafdrukken zijn ons voor geweest, en toch niet te geloven dat we dit plekje zo moeten beschermen?
Áls... het waar is dat we zo'n zorg moeten dragen hiervoor: doen wij dan wel genoeg inspanningen om het intact te houden?
Een heel eind wandelen we langs de kust, bemerken we niets dan blijgezinde mensen, en in een opwelling denk ik aan mijn kinderen toen ze nog kleine pagadders waren, zoekend naar schelpjes op het strand. Ik moést hen wel geloven dat zij de 'aller aller mooiste' schelpen uit de zee hadden gepikt! In de tuin lagen nog attributen van vorige uitstappen, dus 't was een beetje bij de rest, maar schoon bewaard en zo belangrijk in de ogen van een kind.
Menslief, kostbare herinneringen zijn het!
Al even kostbaar is muziek, in zijn zuiverste vorm, als overgeërfde parels van genialiteit...
Mijn Top3?
Mozart hinkte een beetje achterop dit jaar, maar eindigde nog mooi in de top10.
Bach was absolúte klasse.
Verdi...wel, ik heb vertroosting gevonden bij de integrale uitvoering Il Trovatore nog vóór het slapen gaan.
Gracias radio Klara!
Adiós al mar!
:0) Veerle Loriaux
De Westkustduinen lokten ons weg van (t)huis. Dit duinengebied strekt zich uit over Lombardsijde tot De Panne.
Ergens hier tussenin maken we voettochten van een kleine 10 km., deels door het duinengebied, deels in bebouwd gebied.
Onze opdracht, als meter en peter van wandel- en fietstochten (door en voor Westtoer), houdt veel meer in dan alleen maar het "controleren" op onregelmatigheden. Het is - in vele opzichten- een impulsieve beweging naar rust, naar eenvoud van het zuiverste water, zoekend naar én geraakt worden door zoveel schoonheid in het hart van de natuur.
Voor deze gelegenheid brengen we gerust enkele dagen door in Oostduinkerke, waar we ons ophouden in de jeugdherberg De Peerdevisser (oostduinkerke@vjh.be).
Goed voorzien van audio apparatuur stond 31/10/'09 voor mij volledig in het teken van radio Klara's Top75.
Mijn Top3? Mozart - Bach - Verdi.
Kan ik me vandaag nog beter voelen, meegevoerd door een stille zeebries en met milde zachtheid ondersteund door zoveel mooie muziek? Daarmee trek ik heel graag het natuurgebied Ter Yde in. Zij vormt - op één na- de grootste duincomplexen van onze Vlaamse kust, met een 2,5 km. tussen strand en polder, met zeereepduinen, hoge stuifmassieven en duinvalleien, bos en grazige kopjesduinen.
Omwille van de hoge biologische waarde van het Ter Yde- complex én de kwetsbaarheid van de aanwezige levensgemeenschappen is slechts een klein gedeelte ervan vrij toegankelijk.
Ontelbare voetsporen en hondepootafdrukken zijn ons voor geweest, en toch niet te geloven dat we dit plekje zo moeten beschermen?
Áls... het waar is dat we zo'n zorg moeten dragen hiervoor: doen wij dan wel genoeg inspanningen om het intact te houden?
Een heel eind wandelen we langs de kust, bemerken we niets dan blijgezinde mensen, en in een opwelling denk ik aan mijn kinderen toen ze nog kleine pagadders waren, zoekend naar schelpjes op het strand. Ik moést hen wel geloven dat zij de 'aller aller mooiste' schelpen uit de zee hadden gepikt! In de tuin lagen nog attributen van vorige uitstappen, dus 't was een beetje bij de rest, maar schoon bewaard en zo belangrijk in de ogen van een kind.
Menslief, kostbare herinneringen zijn het!
Al even kostbaar is muziek, in zijn zuiverste vorm, als overgeërfde parels van genialiteit...
Mijn Top3?
Mozart hinkte een beetje achterop dit jaar, maar eindigde nog mooi in de top10.
Bach was absolúte klasse.
Verdi...wel, ik heb vertroosting gevonden bij de integrale uitvoering Il Trovatore nog vóór het slapen gaan.
Gracias radio Klara!
Adiós al mar!
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Posts (Atom)
