De Vorte Bossen wandelpad.

Beste natuurvrienden,

Wandelpad ' Parochieveld ' vat aan te Doomkerke/ Ruiselede. Deze wandeling (8,5 km) verkent de bosrijke omgeving van Ruiselede, in het grensgebied van de provincies West- en Oost-Vlaanderen.

1876 - 1976
Dankbaar aandenken aan Z.E.H. Carolus Doom.
Stichter van deze parochie.
Jammer genoeg waren de deuren van de St.-Caroluskerk gesloten. Onze brochure haalde nochtans warm uit naar het mooie interieur, de rijk versierde meubilering en de roosvormige glasramen van dit bidhuis.
De kerk werd destijds opgetrokken in Doomkerkse baksteen. Deze karakteristieke steen (1863 tot 1903) werd gebakken in de openluchtoven op de weide van de fam. Gilliodts, vlak achter de kerk.
Deze familie schonk - naast de grond- ook de stenen van de kerk, de parochie en de school.

We stappen richting het Gallatas-bos: " Deze weg heeft een PRIVAAT karakter. Eerbiedig de eigendommen en breng respect op voor de privacy van de bewoners." ... zo staat te lezen aan de ingang van het bos.

Even verderop kruisen we de (drukke!) Bruggesteenweg en slaan links af in de Krommekeerstraat. De krommekeer stamt uit de tijd dat er slechts voet - en karrewegels waren. In ons visier nemen we 4 pylonen op, omgeven door landerijen, hoeven en bossen.
Vandaag doen wij de Vorte Bossen (50ha) aan: gelegen tussen Doomkerke en Kruiskerke ( op de grens met het oostelijke Bulskampveld).
Met wat geluk krijg je een eekhoorn te zien, of een buizerd. Ook de vos houdt zich hier graag op.
En Sinterklaas blijkbaar ook, te zien aan de plukjes baard die hij achterliet (?) Hopelijk had hij waterdichte laarzen aan, want het is hier erg drassig!
Er loopt een vijvertje ( de Visserije ) door het bos. "... Na schooltijd of tijdens de vakantie kwam de schooljeugd hier zwemmen en ravotten..." Waarschijnlijk halen oudere Ruiseledenaars hier mooie herinneringen op...
Doorheen het plaatselijke dialect, de bodem van het natte noorden en het drogere zuiden versmelten Oost en West-Vlaanderen zich met elkaar.

De Bosdreef gaat langzaam over in de (lange) Planterijstraat, die we volgen tot het bittere einde. Van hieruit krijg je uitzicht op grote boomkwekerijen.

Op onze terugweg naderen we het 18-eeuwse Veldkapelletje, dat lange tijd vermaard was als bedevaartsoord. Hier kwamen mensen er bij de Heilige Maagd genezing tegen de gevreesde koorts afsmeken. Binnenin staat een kopie van het O.L. Vrouwebeeld van Michelangelo. Het origineel werk bevindt zich in de Brugse O.L. Vrouwekerk. Het oorspronkelijke (barokke) O.L. Vrouwebeeldje (1770) werd - om veiligheidsredenen- in de kapel van het nabijgelegen Rijksopvoedingsgesticht bijgezet.
Ter herinnering aan de uitwijzing van talrijke inwoners, naar Amerika (1888), werd later een gedenksteen in de gevel van de kapel geplaatst.
Het aanpalend kerkhofje van St.-Pietersveld oogt wat verlaten. Het behoort toe aan het Rijksopvoedingsgesticht en diende (tot 1971) als begraafplaats voor kostgangers en personeelsleden.

Het einde komt in zicht. We volgen de bosrand over zo'n 600 m. en komen opnieuw in een open veld. Links van ons het vroegere ' Disveld ', vlak voor ons uit de ' Gulkse Putten ' (+/- 100ha).
We naderen terug het centrum van Doomkerke, langs de Brandstraat.
Hier was het dat pastoor Doom zijn droom realiseerde: een kerk, een parochie, en mensen die zagen dat het goed was om er te wonen.

Met bosgroeten,
:0) Veerle Loriaux