Mocht je me vroeger gevraagd hebben wie Zannekin is en wat er te zien is in Lampernisse, ik had het niet geweten. Sedert gisteren is dat wel eventjes anders!
Rond 3 uur in de namiddag ligt het kleine polderdorp te blaken in een zwoele najaarszon. Ideaal om nog voor valavond de lus af te stappen die de komgronden verkent ten zuiden van de kerktoren. Na een praatje met een arbeider van Westtoer, die net een omvergereden paaltje heeft vervangen, kan het niet meer stuk. Eventjes voorbij de 2 motes van het Leenhof ter Wissche zie ik echter steeds dikkere pakken grauwgrijze wolken binnendrijven van over de grens. Terugkeren? Of doorstappen? Ze drijven af naar het zuiden...
Maar ter hoogte van de Kleine IJzerbeek barst de hel los. Met bakken begint het te regenen en ik beslis om via de 'Lampernissewegel' de helft van de route af te snijden en mijn auto op te zoeken. Doorheen het gordijn van water zie ik in de verte nog net de kerktoren staan. De koeien sprinten in groep richting dorp. Het gerommel zit nu pal boven mijn hoofd en bliksemschichten doorklieven de zwarte hemel. Ik sta in open lanschap! Geen schuurtje of beschutting te bespeuren. Niets dan grasland en nog ettelijke vaartjes te dwarsen. Eventjes flitst mijn K.S.A. -verleden door mijn hoofd. Niet onder bomen! Niet bij masten! Niet bij water!
Twintig minuten heb ik daar gelegen, plat op mijn buik, in korte broek. Die GoreTex dat werkt dus wel, maar minder als het water via je hoofd en nek naar binnen stroomt. Gelukkig overleeft mijn fototoestel de zondvloed en kan ik een half uur later genieten van een dampende koffie.
Benieuwd naar dat tweede deel van die Zannekinroute........
2 opmerkingen:
Prachtige foto en dat onweer moet echt bangelijk geweest zijn.
Juiste keuze gemaakt door plat in het gras te gaan duiken.
Naar de Westhoek gaan is altijd een beetje een avontuur ;-)
Een reactie posten