Wandeling Westkust lus 107

Beste natuurvriend,

" Out of (H)arms way "
geborgenheid - weg van de wapens
In de schoonheid van de (bio)diversiteit ligt gebed
binnen de absolute onvolmaaktheid van de overgang.
- Francesco Fransera ( Frans De Medts) -
Dit opschrift en een houten kunstwerk, dat het plein voor de kerk van Nieuwpoort-stad tijdelijk versiert, hield ik even een stiltemoment.

We schrijven 21.09.2008.
De natuur neemt soms rare kronkels, die doorwerken in kunst, cultuur, religie, spiritualiteit, of gewoonweg in een kluwen van raakpunten die ons maken zoals we zijn of (willen) worden.

Vandaag zetten we wandeling Westkust lus 107 op ons netvlies: wélke strijd de golven - eeuwen lang - met zijn blanke heuvels heeft uitgevochten en hoe zij vandaag onze kustgemeenten van overstromingen behoedt.
Hoewel deze wandeling aan het Hannecartbos begint, brengt de kusttram ons eerst naar Nieuwpoort- Zonnebloem, waar we de tocht aanvatten aan plaatje nr. 76, aan een van de vele woonwijken, die hier- als legoblokjes - langs de kustlijn zijn ingeplant. Onze route? nr. 76 / 77/ 78/ 79/ 70/ 69/ 68/ 71/ 72/ 74/ 73/ 75

Al veel over het revalidatiecentrum Ter Duinen gehoord, wil het wel treffen dat we er nu voorbij komen. Omgeven door zoveel rust en groen deed me stil worden en in de pen kruipen:
" Bomen verliezen wel hun bladeren,
hun krachten,
maar niet hun trots,
gesterkt en gevoedt in 't hart,
wachtend op een nieuwe start. " V.L.
Een eindje verderop steken we de Kinderlaan over, laten camping Dunepark links liggen, slaan rechtsaf en worden het natuurreservaat Ter Yde ingestuurd. Hier op het droog strand worden embryonale duinen gevormd. Behalve de Zeeraket en het Longkruid, komt hier vooral Biestarwegras voor. De hogere stuifduinen zijn voornamelijk begroeid met helmgras.
Bij de vogels zijn de Tapuit en Graspieper de meest typische zomergasten van het duinlandschap, terwijl de Velduil het van hen overneemt in de wintermaanden. Het Hannecartbos biedt broedgelegenheid aan: o.a. de Wielewaal, de Groene Specht en de Boomvalk, maar ook roofvogels zoals de Sperwer, het Smelleken en de Buizerd wonen hier.
Dit gebied is eigendom van de Intercommunale Waterleidingsmaatschappij van Veurne Ambacht ( IWVA) en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) van de Vlaamse Overheid. Door een prachtige Dagpauwoog en Koolwitjes worden we heimelijk in de gaten gehouden, maar ik had ze wel gezien !
( psssst ! Het natuurreservaat is niet toegankelijk tijdens de broedperiode - 15maart/15 juli )

Langs het Duinenradwandelpad stappen we de duinen in, of liever we staan er plots middenin ! H.e.e.r.l.i.j.k ! Alleen de wind is hoorbaar en verder niets dan stilte. Of... ( met een beetje geluk dan) krijg je straks bezoek van een tamme of wilde grazer. Enfin, wij hebben alleen het geluk gehad van wat ze achterlieten en 't waren geen plastiekzakskes of lege colablikjes... Deze dieren spelen een essentiële rol in de werking van het ecosysteem.

De Albert I-laan knipte onze wandelroute doormidden, dus we staken ze gauw over en vervolgden de weg langs de pyramide, slingerend het zanderige pad de hoogte in, en dàt was a.h.w. het toetje op de taart: het uitzicht op de zee ! Om bij weg te dromen...
Wat verderop lagen overblijfselen van bunkers, die een desolate uitstraling nalaten in dit mooie landschap. Je ziet, de oorlog ligt nooit veraf...
Uit de duinen herrijst het strand, die we een kleine honderd meter volgen. Onze wandeling eindigt aan de tramhalte waar we begonnen, en w'en oes geneird!

Met flinke groeten van mijn voeten!
:0) Veerle Loriaux