Beste natuurvriend,
We melden u met vreugde de geboorte van twee mereljongen!
Dat er hiërarchie onder mensen, maar zeker onder dieren bestaat, hoeft geen betoog. Ook in mijn tuin (-tje) teken ik de feiten met enige ernst op. Ik ben dan wel een heel bescheiden natuurmens als het op werkervaring aankomt, ik besef dat de verkenning onze beste wetenschapper is.
Wel dan, ik heb voor bomen in mijn tuin gekozen. 't Is dan een lapje van een voorschoot groot, en de bomen heb ik niet gekozen enkel en alleen voor de kruisbestuiving, maar meer nog ... om merels, mussen, mezen en metgezellen een veilig onderkomen te bieden.
Dit jaar - echter - worden we in onze opzet ontmoedigd door eksters en kraaien, beestjes die normaliter in bossen thuis horen en zéker niet in woonwijken (???)
Tot dusver ben ik er me van bewust dat de hiërarchie onder (alle) levende wezens binnen zijn natuurlijke selectie problematische gevolgen kan hebben.
We herkennen onder meer: de teloorgang van zangvogels. Zelf stelde ik vast hoe het koppeltje merels, dat zinnens was zijn nestplaats van vorig jaar terug op te poetsen, zich liet verrassen door een koppel eksters, dat al weken op de loer ligt om zich meester te maken van broedplaatsen van ondergeschikte zangvogels.
De was buiten te drogen hangen, tafelen op het terras of zoveel mogelijk in de tuin werkzaam zijn (wat ik zowieso al doe) ..., het zijn allemaal natuurvriendelijke afschrikmiddelen, zodat het liefelijk merelkoppeltje zijn gang kan gaan.
Zij weten dat we het beste met hen voor hebben en laten begaan.
Ik lig stil op mijn rug in het gras, met binnenin één grote klomp geluk, bij het nieuwe leven in mijn bolleboom! Hun ouders vliegen af en aan met iets eetbaars, om hun hongerige kroost groot te brengen. Onze bessenstruik wordt kaalgevreten, maar het doet goed te weten dat elke bes zijn natuurlijke weg vindt in de buik van een halfbakken vogel, dat straks het nest verlaat, en hopelijk... volgend jaar... zijn terugkeer maakt naar mijn tuintje.
Er is nog een hele weg af te leggen.
Maar ik hoop het zo...
Gedeeld in pril geluk,
:0) Veerle Loriaux
woensdag 30 juni 2010
dinsdag 29 juni 2010
Tussen vraag en antwoord...
Beste natuurvriend,
Internet is de toegangspoort op de wereld. Wat je ook opzoekt, je krijgt een antwoord, soms ook een verwijzing naar gerelateerde artikelen.
Op die manier kan je al gauw aan de andere kant van onze aarde staan, het volstaat met een druk op de knop.
Een afbeelding maakte me nieuwsgierig: Langs ziekten de bomen leren kennen. Hoe herken je bomen? Aan de schors, de bladeren, de vruchten, de ziekten.
Vandaag reed ik met mijn fiets langs het Wallemotebos (Izegem) en merkte een paar bomen op met bladeren die er heel erg ziek uitzagen.
Schimmel - dacht ik eerst.
Roestvlekken, door de paardekastanjemineermot - zou later blijken.
Niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt, en voor een diagnose van ziekten en plagen, gaat een mens best eerst te rade bij een boomkenner, want behalve dàt moet je rekening houden met het feit dat er echte en cultivars bestaan, de zogenaamde' pseudo' rassen.
"Houden van bomen" is plots niet meer voldoende.
Ik pluk een blad van de zieke boom, neem het mee naar huis, leg het tussen oude kranten, open het Internet en hoop daar het antwoord te zullen krijgen op wat mij bezig houdt.
Hoe dieper ik graaf, hoe liever ik de bomen zie, losgeweekt uit één vraag:
Wie ben je...
en waarom is het zo belangrijk om jou te leren kennen?
Met ingetogen groeten,
:0) Veerle Loriaux
Internet is de toegangspoort op de wereld. Wat je ook opzoekt, je krijgt een antwoord, soms ook een verwijzing naar gerelateerde artikelen.
Op die manier kan je al gauw aan de andere kant van onze aarde staan, het volstaat met een druk op de knop.
Een afbeelding maakte me nieuwsgierig: Langs ziekten de bomen leren kennen. Hoe herken je bomen? Aan de schors, de bladeren, de vruchten, de ziekten.
Vandaag reed ik met mijn fiets langs het Wallemotebos (Izegem) en merkte een paar bomen op met bladeren die er heel erg ziek uitzagen.
Schimmel - dacht ik eerst.
Roestvlekken, door de paardekastanjemineermot - zou later blijken.
Niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt, en voor een diagnose van ziekten en plagen, gaat een mens best eerst te rade bij een boomkenner, want behalve dàt moet je rekening houden met het feit dat er echte en cultivars bestaan, de zogenaamde' pseudo' rassen.
"Houden van bomen" is plots niet meer voldoende.
Ik pluk een blad van de zieke boom, neem het mee naar huis, leg het tussen oude kranten, open het Internet en hoop daar het antwoord te zullen krijgen op wat mij bezig houdt.
Hoe dieper ik graaf, hoe liever ik de bomen zie, losgeweekt uit één vraag:
Wie ben je...
en waarom is het zo belangrijk om jou te leren kennen?
Met ingetogen groeten,
:0) Veerle Loriaux
zondag 27 juni 2010
Fietsfeest in de Leiestreek anno 2010
Beste natuurvriend,
Voor een 7de keer op rij zijn we er weer bij: het fietsfeest in de Leiestreek.
En óf het een feest is: de zon straalt volop, allemaal blije gezichten, mensen met eenzelfde passie, heel wat verwennerijtjes onderweg, een picknick aan de waterkant, de natuur op zijn best...
Ik kan niet wachten, en ben al vroeg uit de veren, want ik wil ab-so-luut niets missen van deze mooie dag!
We zetten aan in Izegem, waar ik woon, en fietsen richting kasteel van Ingelmunster. Reigers, Vlaamse gaaien, eksters,...ze komen allemaal het stadcentrum bezoeken en schuwen geen mens. Dat was vroeger toch wel anders?
ons traject:
- André Demedtshuis (St.-Baafs-Vijve)
- Rolvaplast (Gottem)
- Brielpoort (Deinze)
- Het Gouden Hof (Olsene)
- Yacht club (Waregem)
- Hoeve Ter Leie (Bavikhove)
- Doornmolen (Ingelmunster)
+/- 65 km
We verlaten het kasteel, rijden links de brug over, en zoeken daarna het jaagpad op. Even klim ik de Wantebrug op, en hou een mooi zicht op het idyllisch Leiegebied... Hier worden plezierboten te water gelaten. Ik weet niet precies hoeveel zo'n parel kost, een beetje meer dan mijn portemonnee kan dragen.
Tja, me zitt'n wel ne kiè mé oes twei beinen in de zei... (Ostends)
De bermen zijn netjes gemaaid, voor en achter ons en zover je kijken kan niets dan fietsende mensen. Ik meende zelfs Limburgers te hebben gehoord. Het Vlaamse landschap, verdeeld in gewesten, elk getooid in zijn eigen dialect. Prachtig, toch!
Eerste halte: St.-Baafs-Vijve. We komen hier graag, we kennen deze stopplaats nog van vorig jaar. Het is hier reuze!
We worden verwelkomd door mevr. Magda Deprez, schepen van cultuur en heel erg betrokken bij al wat reilt en zeilt in de gemeente -"...maar" bekend ze eerlijk "...ik ben niets, mocht ik geen beroep kunnen doen op mensen, die zich (vaak) belangeloos inzetten. Samen vormen wij een sterk team."
De uitstraling hééft ze, nu ons nog weten te overtuigen waaróm we heel binnenkort terug moeten komen? Wel luister, het zit zo:
In 2010 is St.-Baafs-Vijve één van de Dorpen in de Kijker, een titel uitgereikt door
Toerisme Leiestreek, voor een periode van 1 juli tot 31 december.
Om deze titel extra in de verf te zetten pakt St.-Baafs-Vijve uit met een grenzeloos fietsweekend.
Op zondag 11 juli tot slot wordt de nieuwe toeristische fietsroute: "De Vlaskoorde" ingereden. Iedereen is van harte welkom op deze speciale dag (info: http://www.toerisme-leiestreek.be/)
We houden onze picknick aan de waterkant en zoeken tussen de klavers naar geluksbrengertjes. Geen gevonden, allez we zullen 't geluk weer zelf moeten maken!
Iets voorbij Deinze wordt het een beetje (heel klein beetje veel) zoekwerk, tussen knooppunten 86-82-80(!) Maar ons hoor je niet klagen, een goed soldaat trekt zijn plan... De fietsers uit Oost- en West-Vlaanderen, en die elkaar dwarsen, zijn de beste gidsen van het ogenblik. Ze wisselen hun ervaringen aan elkaar uit, en zo komt een mens nog eens iets te weten...
Snap je nu waarom we ieder jaar opnieuw uitkijken naar dit fietsevenement? Als het meezit, zijn we er volgend jaar weer bij. Misschien treffen we elkaar daar ergens?
Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux
p.s.: Voor wie niet genoeg kan krijgen van de Leiestreek, houdt best 4 juli vrij in zijn agenda, want dan worden in de Franse Leiestreek terug de Leiestreekfeesten georganiseerd. Een dag lang plezier en vertier op en langs de Leie in Frankrijk.
Á bientôt!
Voor een 7de keer op rij zijn we er weer bij: het fietsfeest in de Leiestreek.
En óf het een feest is: de zon straalt volop, allemaal blije gezichten, mensen met eenzelfde passie, heel wat verwennerijtjes onderweg, een picknick aan de waterkant, de natuur op zijn best...
Ik kan niet wachten, en ben al vroeg uit de veren, want ik wil ab-so-luut niets missen van deze mooie dag!
We zetten aan in Izegem, waar ik woon, en fietsen richting kasteel van Ingelmunster. Reigers, Vlaamse gaaien, eksters,...ze komen allemaal het stadcentrum bezoeken en schuwen geen mens. Dat was vroeger toch wel anders?
ons traject:
- André Demedtshuis (St.-Baafs-Vijve)
- Rolvaplast (Gottem)
- Brielpoort (Deinze)
- Het Gouden Hof (Olsene)
- Yacht club (Waregem)
- Hoeve Ter Leie (Bavikhove)
- Doornmolen (Ingelmunster)
+/- 65 km
We verlaten het kasteel, rijden links de brug over, en zoeken daarna het jaagpad op. Even klim ik de Wantebrug op, en hou een mooi zicht op het idyllisch Leiegebied... Hier worden plezierboten te water gelaten. Ik weet niet precies hoeveel zo'n parel kost, een beetje meer dan mijn portemonnee kan dragen.
Tja, me zitt'n wel ne kiè mé oes twei beinen in de zei... (Ostends)
De bermen zijn netjes gemaaid, voor en achter ons en zover je kijken kan niets dan fietsende mensen. Ik meende zelfs Limburgers te hebben gehoord. Het Vlaamse landschap, verdeeld in gewesten, elk getooid in zijn eigen dialect. Prachtig, toch!
Eerste halte: St.-Baafs-Vijve. We komen hier graag, we kennen deze stopplaats nog van vorig jaar. Het is hier reuze!
We worden verwelkomd door mevr. Magda Deprez, schepen van cultuur en heel erg betrokken bij al wat reilt en zeilt in de gemeente -"...maar" bekend ze eerlijk "...ik ben niets, mocht ik geen beroep kunnen doen op mensen, die zich (vaak) belangeloos inzetten. Samen vormen wij een sterk team."
De uitstraling hééft ze, nu ons nog weten te overtuigen waaróm we heel binnenkort terug moeten komen? Wel luister, het zit zo:
In 2010 is St.-Baafs-Vijve één van de Dorpen in de Kijker, een titel uitgereikt door
Toerisme Leiestreek, voor een periode van 1 juli tot 31 december.
Om deze titel extra in de verf te zetten pakt St.-Baafs-Vijve uit met een grenzeloos fietsweekend.
Op zondag 11 juli tot slot wordt de nieuwe toeristische fietsroute: "De Vlaskoorde" ingereden. Iedereen is van harte welkom op deze speciale dag (info: http://www.toerisme-leiestreek.be/)
We houden onze picknick aan de waterkant en zoeken tussen de klavers naar geluksbrengertjes. Geen gevonden, allez we zullen 't geluk weer zelf moeten maken!
Iets voorbij Deinze wordt het een beetje (heel klein beetje veel) zoekwerk, tussen knooppunten 86-82-80(!) Maar ons hoor je niet klagen, een goed soldaat trekt zijn plan... De fietsers uit Oost- en West-Vlaanderen, en die elkaar dwarsen, zijn de beste gidsen van het ogenblik. Ze wisselen hun ervaringen aan elkaar uit, en zo komt een mens nog eens iets te weten...
Snap je nu waarom we ieder jaar opnieuw uitkijken naar dit fietsevenement? Als het meezit, zijn we er volgend jaar weer bij. Misschien treffen we elkaar daar ergens?
Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux
p.s.: Voor wie niet genoeg kan krijgen van de Leiestreek, houdt best 4 juli vrij in zijn agenda, want dan worden in de Franse Leiestreek terug de Leiestreekfeesten georganiseerd. Een dag lang plezier en vertier op en langs de Leie in Frankrijk.
Á bientôt!
zondag 20 juni 2010
De Panne: een 'zee' van tijd.
Beste natuurvriend,
Voor onze tocht spreken we af aan De Panne/ tramhalte Esplanade, om van daaruit de Schuilhavenlaan (knooppunt 1) op te zoeken.
traject: 1 (schuilhavenlaan) / 2 (langs de zeedijk) / 3 / 4 / 11 (kanaal Nieuwpoort-Duinkerke) / 10 (camping Duinhoek) / 9 / 8 / 7 / 6 / 5 / 1
toegankelijkheid: Niet geschikt voor rolstoelgebruikers en kinderwagens.
" Loving you " van Minnie Riperton (de zangeres met een stemgeluid van 5 octaven!) spookt zowat de hele dag door mijn hoofd. Zingen doet deugd, maar bij de hogere tonen maak ik mijn stembanden tot schuurpapier. Foert, geen kat doet het beter...
Een zonnebril leek me (achteraf gezien) geen overbodigheid geweest en niet in de eerste plaats voor de zon: stuifduinen /helm -en mosduinen/duingrasland/ struweel / bos..., we komen het al-le-maal tegen! Lippenbalsem komt ook wel van pas (!)
Het natuurreservaat Westhoek wist ons aangenaam te verrassen. Er stond dan wel een bordje met instructies en gedragscodes, o.a.: De wilde en tamme grazers op een afstand houden, de dieren niet voederen, niet aaien, en honden zijn (om veiligheidsredenen) niet toegestaan tenzij op enkele doorgaande paden...
Knooppunt 6 nodigde ons uit voor een panoramazicht over het duinengebied, dat zo egaal in elkaar gevlochten is dat we er stil van werden. Dit zijn heel kostbare momenten...Het schijnt dat onze moderne cultuur de stilte wat stiefmoederlijk uit onze agenda heeft geweerd en mensen de stilte niet meer gewoon zijn. Voor hen is het een bron van ergernis? Het doet misschien vragen rijzen, maar ik neem er de tijd voor om al deze gezegden te relativeren. Vroeg of laat is zo'n mens er aan toe, en laat hij zijn agenda los, al moet hij de behoefte naar stilte voor zichzelf afdwingen. Hij zoekt de stilte ooit wel op...
Wie wil, kan nog even grasduinen in het gemeentepark van De Panne, gelegen aan de Hoge Duinenlaan, waarin de meest waardevolle bomen optimaal geïntegreerd zijn. Deze verwijst naar het eindstadium van de duinenevolutie namelijk de bosfase, tevens ook het einde van deze tocht... een stukje zeegebied... om van te houden... doorklievend onze gedachten... en vullend onze schoenen met zand... onze hoofden raken zo ijl als maar kan... maar we houden er zo van!
Goede avond, goede nacht.
En nu linea recta naar mijn bed!
Morgen gezond weer op...
:0) Veerle Loriaux
Voor onze tocht spreken we af aan De Panne/ tramhalte Esplanade, om van daaruit de Schuilhavenlaan (knooppunt 1) op te zoeken.
traject: 1 (schuilhavenlaan) / 2 (langs de zeedijk) / 3 / 4 / 11 (kanaal Nieuwpoort-Duinkerke) / 10 (camping Duinhoek) / 9 / 8 / 7 / 6 / 5 / 1
toegankelijkheid: Niet geschikt voor rolstoelgebruikers en kinderwagens.
" Loving you " van Minnie Riperton (de zangeres met een stemgeluid van 5 octaven!) spookt zowat de hele dag door mijn hoofd. Zingen doet deugd, maar bij de hogere tonen maak ik mijn stembanden tot schuurpapier. Foert, geen kat doet het beter...
Een zonnebril leek me (achteraf gezien) geen overbodigheid geweest en niet in de eerste plaats voor de zon: stuifduinen /helm -en mosduinen/duingrasland/ struweel / bos..., we komen het al-le-maal tegen! Lippenbalsem komt ook wel van pas (!)
Het natuurreservaat Westhoek wist ons aangenaam te verrassen. Er stond dan wel een bordje met instructies en gedragscodes, o.a.: De wilde en tamme grazers op een afstand houden, de dieren niet voederen, niet aaien, en honden zijn (om veiligheidsredenen) niet toegestaan tenzij op enkele doorgaande paden...
Knooppunt 6 nodigde ons uit voor een panoramazicht over het duinengebied, dat zo egaal in elkaar gevlochten is dat we er stil van werden. Dit zijn heel kostbare momenten...Het schijnt dat onze moderne cultuur de stilte wat stiefmoederlijk uit onze agenda heeft geweerd en mensen de stilte niet meer gewoon zijn. Voor hen is het een bron van ergernis? Het doet misschien vragen rijzen, maar ik neem er de tijd voor om al deze gezegden te relativeren. Vroeg of laat is zo'n mens er aan toe, en laat hij zijn agenda los, al moet hij de behoefte naar stilte voor zichzelf afdwingen. Hij zoekt de stilte ooit wel op...
Wie wil, kan nog even grasduinen in het gemeentepark van De Panne, gelegen aan de Hoge Duinenlaan, waarin de meest waardevolle bomen optimaal geïntegreerd zijn. Deze verwijst naar het eindstadium van de duinenevolutie namelijk de bosfase, tevens ook het einde van deze tocht... een stukje zeegebied... om van te houden... doorklievend onze gedachten... en vullend onze schoenen met zand... onze hoofden raken zo ijl als maar kan... maar we houden er zo van!
Goede avond, goede nacht.
En nu linea recta naar mijn bed!
Morgen gezond weer op...
:0) Veerle Loriaux
zondag 13 juni 2010
Tussen Nieuwpoort centrum en het drukke Nieuwpoort-Bad...
Beste natuurvriend,
Met onze wandelnetwerkkaart verkennen we een stukje Nieuwpoort, tussen het centrum en Nieuwpoort-Bad.
Westtoer heeft mensen de controle over zijn wandel- en fietsparcours door het West-Vlaamse land toevertrouwd. Ik zie dit niet als een signaalfunctie, maar eerder als een uitdaging van het eigen controlecentrum: Je moedigt jezelf aan om naar buiten te komen, de zintuigen worden op scherp gezet en je leert je ontvankelijk opstellen voor de natuur.
Op mijn controleschema zie ik dat we een stukje bos en polders doorkruisen, en charmante woonwijken intrekken. We stappen langs het Littobos, Groenendijk, de Lenspolder, en komen waar we beginnen: bij de jachthaven.
Kom paps,
doe je beste kleren maar uit waarmee je naar de stembus ging!
Vrijtijdskledij: dat voelt zoveel beter hé!
De jachthaven van Nieuwpoort is de grootste en mooiste van Noord-Europa. Hier is heel wat te doen rond kustbeheer. Uitgebreide info vind je op www.agentschapmdk.be/wat_is_mdk.htn
De tocht door de Westkust is een educatief en ecologisch veldwerk.
De pijnpunten die we vandaag noteren, kunnen opbouwend zijn om onze duinbossen, het strand, de fossiele duinen en de polders in het binnenland in hun functies te versterken.
In het versnipperd Vlaamse landschap is dit geen voorrecht, maar eerder een noodzakelijke uitweg naar evenwicht met de natuur.
De toegankelijkheid van de Westkust voor mensen met een beperking:
1. omgeving van VBNC De Nachtegaal in De Panne: realisatie van een wandelpad voor
rolstoelgebruikers en wandelpad voor blinden en slechtzienden.
2. omgeving van VNR De Ijzermonding in Nieuwpoort: toegankelijk voetverkeer, toegankelijk vogelobservatiehut, toegankelijk vlonderpad naar getijdenpoel.
3. duinbossen van De Haan: waar heel wat verharde paden aanwezig zijn.
4. omgeving van VNR Zwinduinen en -polders: natuurgebied Het Zwin.
En plots waren mijn twee snotneuzen riebedebie?
Ik vond ze tussen de knopen van een klimpiramide, nabij kinderboerderij De Lenspolder (in een oase van groen tussen het stadscentrum en het drukke Nieuwpoort-Bad).
Ze zijn nog geen haar veranderd, die bengels... Houden zo!
Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux
Met onze wandelnetwerkkaart verkennen we een stukje Nieuwpoort, tussen het centrum en Nieuwpoort-Bad.
Westtoer heeft mensen de controle over zijn wandel- en fietsparcours door het West-Vlaamse land toevertrouwd. Ik zie dit niet als een signaalfunctie, maar eerder als een uitdaging van het eigen controlecentrum: Je moedigt jezelf aan om naar buiten te komen, de zintuigen worden op scherp gezet en je leert je ontvankelijk opstellen voor de natuur.
Op mijn controleschema zie ik dat we een stukje bos en polders doorkruisen, en charmante woonwijken intrekken. We stappen langs het Littobos, Groenendijk, de Lenspolder, en komen waar we beginnen: bij de jachthaven.
Kom paps,
doe je beste kleren maar uit waarmee je naar de stembus ging!
Vrijtijdskledij: dat voelt zoveel beter hé!
De jachthaven van Nieuwpoort is de grootste en mooiste van Noord-Europa. Hier is heel wat te doen rond kustbeheer. Uitgebreide info vind je op www.agentschapmdk.be/wat_is_mdk.htn
De tocht door de Westkust is een educatief en ecologisch veldwerk.
De pijnpunten die we vandaag noteren, kunnen opbouwend zijn om onze duinbossen, het strand, de fossiele duinen en de polders in het binnenland in hun functies te versterken.
In het versnipperd Vlaamse landschap is dit geen voorrecht, maar eerder een noodzakelijke uitweg naar evenwicht met de natuur.
De toegankelijkheid van de Westkust voor mensen met een beperking:
1. omgeving van VBNC De Nachtegaal in De Panne: realisatie van een wandelpad voor
rolstoelgebruikers en wandelpad voor blinden en slechtzienden.
2. omgeving van VNR De Ijzermonding in Nieuwpoort: toegankelijk voetverkeer, toegankelijk vogelobservatiehut, toegankelijk vlonderpad naar getijdenpoel.
3. duinbossen van De Haan: waar heel wat verharde paden aanwezig zijn.
4. omgeving van VNR Zwinduinen en -polders: natuurgebied Het Zwin.
En plots waren mijn twee snotneuzen riebedebie?
Ik vond ze tussen de knopen van een klimpiramide, nabij kinderboerderij De Lenspolder (in een oase van groen tussen het stadscentrum en het drukke Nieuwpoort-Bad).
Ze zijn nog geen haar veranderd, die bengels... Houden zo!
Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux
zondag 6 juni 2010
Een boswandeling.
Beste natuurvriend,
Een boswandeling?
Boven ons dreigen grauwe wolken, maar ik laat me niet temmen, ik wil naar buiten!
Het enige geluid dat kan optornen tegen de stilte is afkomstig van merels en zanglijsters. Vooral na een fikse regenbui houden zij een lieflijk concert, onvermoeibaar, de ganse dag door en in de stad bij straatverlichting zelfs 's nachts!
Ondanks het eigendomskarakter dat het bordje 'PRIVAAT' draagt (aan het begin van de wandeling), blijft het vermoeden bestaan dat mensen hun stukje natuur met ons willen delen.
Als respecterende wandelaars houden we ons op het pad, houden het netjes en bewaren de stilte. We jagen geen wilde dieren op, waarmee we onderweg zullen kennis maken.
Ik stap graag het bos in na een regenbui. Dan ruikt het heerlijk naar groen én naar turf! Op sommige plaatsen is deze geur zo sterk aanwezig, dat het drukt op de ademhaling, zo ervaar ik wel eens.
Ik voel me zo blij als een kind als ik mijn laarzen mag aantrekken, en goed ingepakt in mijn regenfrak door slijkpaadjes mag stappen...
Het enige voordeel voor al wie zich slecht kan oriënteren: Je toch ziet er altijd weer anders uit. Ik spreek uit ervaring... Het natuurlijk karakter van het boerelandschap, verraste ons vandaag, toen we aan de praat geraakten met een bejaarde man. Hij zat op een bankje en maakt graag een klappenanske met al wie passeert... Hij kent de streek op zijn duim, leefde mee met de seizoenen, is natuurvriend in hart en nieren, en heeft de komst van de E403 (A17) in 1985 meegemaakt: dat stukje autosnelweg dat het domein Doeveren doormidden snijdt.
Hun verhalen gaan soms ver terug in de tijd, die ze in 't hart bewaren. Voor hen mag de tijd nog efkes stille staan, t'een deert gene mens, waar nog gesprook'n wordt over n'een spoelkom café, de keiremelk, de joarlikse kermesse up de perochie,...
Na een half uurtje kletsen zetten we onze tocht verder. Schotse hooglanders houden zich op de vlakte. Menslief, wat zie ik die beesten graag!
Jullie hebben misschien al een vermoeden waar we ons momenteel bevinden? Op 6km van Brugge, in domein Merkemveld, waar knooppunt 91 doorheen slingert.
Behoorlijk drassig.
Maar dat geeft niet.
Ik keer naar huis terug als een tevreden kind.
Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux
Een boswandeling?
Boven ons dreigen grauwe wolken, maar ik laat me niet temmen, ik wil naar buiten!
Het enige geluid dat kan optornen tegen de stilte is afkomstig van merels en zanglijsters. Vooral na een fikse regenbui houden zij een lieflijk concert, onvermoeibaar, de ganse dag door en in de stad bij straatverlichting zelfs 's nachts!
Ondanks het eigendomskarakter dat het bordje 'PRIVAAT' draagt (aan het begin van de wandeling), blijft het vermoeden bestaan dat mensen hun stukje natuur met ons willen delen.
Als respecterende wandelaars houden we ons op het pad, houden het netjes en bewaren de stilte. We jagen geen wilde dieren op, waarmee we onderweg zullen kennis maken.
Ik stap graag het bos in na een regenbui. Dan ruikt het heerlijk naar groen én naar turf! Op sommige plaatsen is deze geur zo sterk aanwezig, dat het drukt op de ademhaling, zo ervaar ik wel eens.
Ik voel me zo blij als een kind als ik mijn laarzen mag aantrekken, en goed ingepakt in mijn regenfrak door slijkpaadjes mag stappen...
Het enige voordeel voor al wie zich slecht kan oriënteren: Je toch ziet er altijd weer anders uit. Ik spreek uit ervaring... Het natuurlijk karakter van het boerelandschap, verraste ons vandaag, toen we aan de praat geraakten met een bejaarde man. Hij zat op een bankje en maakt graag een klappenanske met al wie passeert... Hij kent de streek op zijn duim, leefde mee met de seizoenen, is natuurvriend in hart en nieren, en heeft de komst van de E403 (A17) in 1985 meegemaakt: dat stukje autosnelweg dat het domein Doeveren doormidden snijdt.
Hun verhalen gaan soms ver terug in de tijd, die ze in 't hart bewaren. Voor hen mag de tijd nog efkes stille staan, t'een deert gene mens, waar nog gesprook'n wordt over n'een spoelkom café, de keiremelk, de joarlikse kermesse up de perochie,...
Na een half uurtje kletsen zetten we onze tocht verder. Schotse hooglanders houden zich op de vlakte. Menslief, wat zie ik die beesten graag!
Jullie hebben misschien al een vermoeden waar we ons momenteel bevinden? Op 6km van Brugge, in domein Merkemveld, waar knooppunt 91 doorheen slingert.
Behoorlijk drassig.
Maar dat geeft niet.
Ik keer naar huis terug als een tevreden kind.
Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Posts (Atom)
