Beste natuurvriend,
De afgelopen week vernamen we heel mooi nieuws over de radio. Tijdens het programma 'Ochtendpost' nam Nico Blontrock (presentator radio2 West-Vlaanderen) ons mee naar het West-Vlaamse St.-Joris, deelgemeente van Beernem.
Daar heeft een jonge fokvaars drie stierkalfjes ter wereld gebracht. Dit is wel heel uitzonderlijk voor een dier van het Wit-Blauwe Belgische vleesras.
De vreugde bij het gezin Bral moet groot geweest zijn, veronderstel ik? Het nieuws waaide over naar de plaatselijke media, en zo werd het ons voorgesteld in dagblad Het Laatste Nieuws.
Destijds studeerde ik aan de vrije landbouwschool te Oudenaarde. Zo bleef ik toch een beetje verbonden met het leven op de boerderij. Sindsdien is mijn interesse voor het buitenleven alleen maar gegroeid. De voorliefde voor dieren is nooit ver weg geweest. Wat zou het fijn zijn, mocht ik deze diertjes eens zien?
We zouden er een fietstocht kunnen aan vastknopen?
Een fietstocht met een speciale missie...
Om half negen in de ochtend vertrokken we vanuit Izegem, waar we wonen. Van daaruit ging het richting Ardooie, Pittem, Egem, Wingene, Beernem, St.-Joris
We hadden geen adres, maar we zullen het daar nog eens vragen, zo'n heuglijk nieuws gaat wel gauw rond van de ene hofstee naar de andere...
Op het middaguur stonden we aan de deurbel van Hof Van Zeldonk. De dochter des huizes was aangenaam verrast. We werden heel vriendelijk ontvangen, en terwijl we naar de stal gingen kregen we het hele verhaal mee.
Daar in het uiterste hoekje... lagen drie kleine kalfjes... rustig bij elkaar. Eentje is ervan gescheiden, omdat het hok te krap werd voor hen samen. Het was een bijzonder moment te zien hoe rustig ze zijn.
We mochten ook even bij de moeder, een eindje verderop, in een half open bebouwde stal.
Ze maakt het heel goed en weet nauwelijks wat haar overkomen is...
Jullie zijn nog op zoek naar een naam voor 1 stierkalfje, beginnend met de letter 'E' ?
Eliot of Ewaut of Elias ?
Beste familie Bral,
Jazeker, 100 kilometer later zijn we veilig thuis gekomen.
Mogen we jullie hierbij heel hartelijk danken voor de gastvrijheid. We hebben genoten van wat we te zien kregen: een klein wonder toch van de natuur !
We wensen jullie alle goeds, ook met de dieren die aan jullie zorg zijn toevertrouwd.
Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux
zondag 18 juli 2010
zaterdag 17 juli 2010
Ryckevelde wandelroute (6,5km)
Beste natuurvriend,
We zien reikhalzend uit naar een wandeling, liefst in het bos.
"Paps, heb je voor ons iets in petto?"
Paps zocht en vond: het Ryckevelde wandelpad, ontsponnen uit de schraalste zandgronden in de Brugse rand, goed voor 6,5 km. Landelijke aardewegen, een oude spoorwegbedding, gesloten bosbestanden met heiderelicten en open veldgebieden...
J'irai encore autour de mes rêves...
We spreken af aan het kasteel van Ryckevelde en laten de wagen achter in de Holleweg, die recht naar het kasteel leidt.
" De natuur houdt in zijn bewind een klein manifest voor wie haar bemint." Zo moet ik hebben gedacht toen ik het bos in ging, zo vol vanbinnen voel ik mij en dat komt door haar.
We stappen om een militair domein heen. Dit domein bewaart waardevolle relicten van heide, schrale graslanden, vooral in het Wit Zand en in het natuurreservaat de Schobbejakshoogte. Meer info: www.anb@vlaanderen.be
We krijgen een fraai uitzicht op een bomenrijk weidelandschap en houden even halt bij de zitbank onderweg.
Het valt toch op hoeveel maïs er wordt geteeld? Let wel: maïs is een uitstekende luchtfilter. Maar zo-veel? Mag ik hieruit besluiten dat we met z'n allen nog teveel vlees consumeren? Of zijn afgeleide producten? De honger naar comfort, kwaliteitsvolle voeding, vooruitgang en ontwikkeling zet zich in stijgende lijn verder. Maar zal zij uiteindelijk ook de veldslag winnen op onze welvaartziekte nr.1: kanker?...
We bereiken St.-Kruis en stappen schuin rechts de straat Ten Torre in, een authentieke kasseiweg, zoals er nog veel te vinden zijn in Beverhoutsveld.
De krekels (de Pavarotti's van het veld) houden hun sermoen. Naar het schijnt àls je ze hoort, dan zijn het de mannetjes, die hun trucs bovenhalen om een mooi vrouwtje aan de haak te slaan. Spijtig genoeg weten ze niet dat ze hiermee de vogels en andere krekelsmullers aan het werk zetten...
De Zomerstraat-West, die we - veiligheidshalve!- links aanhouden, geeft (naargelang het bladerkleed van de bomen) een mooi uitzicht op het kasteel Ten Torre. Vandaag dus niet... We balanceren op de gemeentegrenzen Beernem/ Sijsele en trekken ons weer langzaam terug in het bos. We laten ons verleiden door de typische geuren, de typische vogelgeluiden, de typische gedachten bij dit schouwspel horen de stilte toe en vullen ons hart met een niet nader te omschrijven gelukzaligheid, waarmee ik graag een punt zet achter mijn verhaal als aan onze wandeltocht.
Tot ziens een keer!
:0) Veerle Loriaux
We zien reikhalzend uit naar een wandeling, liefst in het bos.
"Paps, heb je voor ons iets in petto?"
Paps zocht en vond: het Ryckevelde wandelpad, ontsponnen uit de schraalste zandgronden in de Brugse rand, goed voor 6,5 km. Landelijke aardewegen, een oude spoorwegbedding, gesloten bosbestanden met heiderelicten en open veldgebieden...
J'irai encore autour de mes rêves...
We spreken af aan het kasteel van Ryckevelde en laten de wagen achter in de Holleweg, die recht naar het kasteel leidt.
" De natuur houdt in zijn bewind een klein manifest voor wie haar bemint." Zo moet ik hebben gedacht toen ik het bos in ging, zo vol vanbinnen voel ik mij en dat komt door haar.
We stappen om een militair domein heen. Dit domein bewaart waardevolle relicten van heide, schrale graslanden, vooral in het Wit Zand en in het natuurreservaat de Schobbejakshoogte. Meer info: www.anb@vlaanderen.be
We krijgen een fraai uitzicht op een bomenrijk weidelandschap en houden even halt bij de zitbank onderweg.
Het valt toch op hoeveel maïs er wordt geteeld? Let wel: maïs is een uitstekende luchtfilter. Maar zo-veel? Mag ik hieruit besluiten dat we met z'n allen nog teveel vlees consumeren? Of zijn afgeleide producten? De honger naar comfort, kwaliteitsvolle voeding, vooruitgang en ontwikkeling zet zich in stijgende lijn verder. Maar zal zij uiteindelijk ook de veldslag winnen op onze welvaartziekte nr.1: kanker?...
We bereiken St.-Kruis en stappen schuin rechts de straat Ten Torre in, een authentieke kasseiweg, zoals er nog veel te vinden zijn in Beverhoutsveld.
De krekels (de Pavarotti's van het veld) houden hun sermoen. Naar het schijnt àls je ze hoort, dan zijn het de mannetjes, die hun trucs bovenhalen om een mooi vrouwtje aan de haak te slaan. Spijtig genoeg weten ze niet dat ze hiermee de vogels en andere krekelsmullers aan het werk zetten...
De Zomerstraat-West, die we - veiligheidshalve!- links aanhouden, geeft (naargelang het bladerkleed van de bomen) een mooi uitzicht op het kasteel Ten Torre. Vandaag dus niet... We balanceren op de gemeentegrenzen Beernem/ Sijsele en trekken ons weer langzaam terug in het bos. We laten ons verleiden door de typische geuren, de typische vogelgeluiden, de typische gedachten bij dit schouwspel horen de stilte toe en vullen ons hart met een niet nader te omschrijven gelukzaligheid, waarmee ik graag een punt zet achter mijn verhaal als aan onze wandeltocht.
Tot ziens een keer!
:0) Veerle Loriaux
vrijdag 16 juli 2010
Dorpskern Kemmel geopend voor alle verkeer.
Beste natuurvriend,
Goed nieuws voor mountainbikers, recreatieve (wieler)fietsers, wandelaars en al wie Kemmel in zijn hart draagt.
Vanaf vandaag is de dorpskern van Kemmel opnieuw geopend voor alle verkeer.
Voor niemand was het een leuke periode.
Ruim een jaar waren er verfraaiingswerken aan de gang in de dorpskern van Kemmel: nieuwe rioleringen, de trottoirs en de weg zijn zo goed als vernieuwd. Het asfalt moest hierbij wel wijken voor de ouderwetse kasseien.
Ik denk dat ik er eens een kijkje ga nemen... Ik moet trouwens nog een belofte waarmaken...
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
Goed nieuws voor mountainbikers, recreatieve (wieler)fietsers, wandelaars en al wie Kemmel in zijn hart draagt.
Vanaf vandaag is de dorpskern van Kemmel opnieuw geopend voor alle verkeer.
Voor niemand was het een leuke periode.
Ruim een jaar waren er verfraaiingswerken aan de gang in de dorpskern van Kemmel: nieuwe rioleringen, de trottoirs en de weg zijn zo goed als vernieuwd. Het asfalt moest hierbij wel wijken voor de ouderwetse kasseien.
Ik denk dat ik er eens een kijkje ga nemen... Ik moet trouwens nog een belofte waarmaken...
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
donderdag 15 juli 2010
Hoe zou ik zeggen?
Beste natuurvriend,
Hoe moet het voor de dieren zijn, die (on)rechtstreeks met ons leven, maar onze taal niet verstaan?
'k Heb het me al dikwijls afgevraagd...
Een huisdier kan je van kleinsaf goede manieren aanleren. Standvastigheid tussen dier en mens versterkt en bestendigt de band met elkaar.
Als ik de natuur intrek, en zie hoe de dieren zich gedragen, dan spreken we de taal van een onhebbelijke zwijgzaamheid en observatie, genieten van elkaars aanwezigheid, maar hoe ik ook kijk, ik weet niets over 'hun' manier van leven.
Onverenigbaar met dat van ons is het desondanks niet, voor wie goed kijkt ziet wel gelijkenissen met onze levenscycli, maar voor hen lijkt het zo vanzelfsprekend :
het voorjaar: de paartijd
de zomer: jonge diertjes
de herfst: weerstand opbouwen
de winter: kleine ongemakken trotseren
Is er geen rechtstreeks verband, we laten ons graag inspireren door hun spelregels, die ons op verschillende manieren (soms met aandrang) doen aanvoelen om niet tevéél en te vér vooraf te plannen, juist om noodzaak en bijzaak met elkaar te kunnen afwegen.
Het leven is kwetsbaar, onvoorspelbaar, maar zo ontzettend mooi!
Genegen,
:0) Veerle Loriaux
Hoe moet het voor de dieren zijn, die (on)rechtstreeks met ons leven, maar onze taal niet verstaan?
'k Heb het me al dikwijls afgevraagd...
Een huisdier kan je van kleinsaf goede manieren aanleren. Standvastigheid tussen dier en mens versterkt en bestendigt de band met elkaar.
Als ik de natuur intrek, en zie hoe de dieren zich gedragen, dan spreken we de taal van een onhebbelijke zwijgzaamheid en observatie, genieten van elkaars aanwezigheid, maar hoe ik ook kijk, ik weet niets over 'hun' manier van leven.
Onverenigbaar met dat van ons is het desondanks niet, voor wie goed kijkt ziet wel gelijkenissen met onze levenscycli, maar voor hen lijkt het zo vanzelfsprekend :
het voorjaar: de paartijd
de zomer: jonge diertjes
de herfst: weerstand opbouwen
de winter: kleine ongemakken trotseren
Is er geen rechtstreeks verband, we laten ons graag inspireren door hun spelregels, die ons op verschillende manieren (soms met aandrang) doen aanvoelen om niet tevéél en te vér vooraf te plannen, juist om noodzaak en bijzaak met elkaar te kunnen afwegen.
Het leven is kwetsbaar, onvoorspelbaar, maar zo ontzettend mooi!
Genegen,
:0) Veerle Loriaux
zondag 11 juli 2010
Door de bossen van West-Vlaanderen...
Beste natuurvriend,
We nemen mee wat we denken nodig te hebben onderweg en we organiseren ons voor een nieuw avontuur. Ik kan je nu al verklappen dat we een mooie dag hebben genoten, God zij dank!
We denken er morgen vast met dankbaarheid aan terug...
Van Zevenkerken over Ruddervoorde tot in Male en dan keren we stillekes terug.
traject: knooppunt 96 (abdij van Zevenkerken) - 94 - 91 - 92 - 93 (Ruddervoorde) - 85 (Waardamme) - 86 - 87 - 71 (Moerbrugge) - 69 (Steenbrugge) - 70 (Assebroek) - 75 (Ryckevelde) - 68 (Male) - 9 (St.-Kruis-Brugge) - 8 - 3 -2 - 1 - 4 (Brugge) - 7 - 69 (provinciehuis Boeverbos) - 70 - 71 - 72 (St.-Andries-Brugge) - 96 (Zevenkerken).
afstand: 54 km
Aan de abdij van Zevenkerken (gelegen in de bosgordel van Brugge) laten we onze wagen achter, en zoeken knooppunt 96 op. Het leidt je langs de priorij van Betanië (Loppem). Het heeft hier goed geregend, zou je denken, de paden liggen nog nat en de bomen schudden de druppels van hun blaadjes.
Bij knooppunt 94, die langs de kijkboerderij Pierlaponte loopt (http://www.pierlaponte.be/), nemen we de Kastelen(fiets)route en de Zilleghem(fiets)route een stukje met ons mee.
Maar ja: Natuurreservaat Doeveren! Ik herken het meteen, uit onze wandeltochten! De mist hangt nog in de bomen, en het ruikt hier overheerlijk naar turf en varens...
Veldegem/Zedelgem en zou ik hier eens stoppen om een boeketje graanhalmen te plukken, samen met enkele veldkruiden?... Het catapulteert me meteen 20 jaar in de tijd terug, toen ik met mijn dochtertje ging wandelen. We maakten onze eigen boeketjes met wat we vonden langs de velden. Zalige momenten, ik wil ze voor eeuwig bewaren...
We fietsen over de brug in de E403, en houden de N368 aan, richting Ruddervoorde.
Knooppunt 85 volgt hierop, waarbij we ons door Waardamme laten verrassen.
"Is er soms een plekje waar we nu eens rustig naast elkaar kunnen fietsen, zonder constant het verkeer in de gaten te moeten houden, paps? " -Maar ja, natuurlijk: De Vallei van de Zuidleie. De vele bunkers die we langs het kanaal treffen, zijn nu ingericht tot overwinteringsplaatsen voor vleermuizen. (meer streekinfo? www.valleivandezuidleie@telenet.be)
Knooppunt 75 brengt ons in het domeinbos Ryckevelde (130ha). Ook hier houden we schone herinneringen over. Hier kwamen we destijds met het gezin boompjes planten voor de actie Kom-Op-Tegen-Kanker. Een dankbaar gebaar die zovele mensen met elkaar verbindt...
Ryckevelde zou verwijzen naar 'roggevelde' en dus naar de arme, zanderige bodem. In 1979 werd het domeinbos aangekocht door het Vlaams Gewest en opengesteld voor het publiek.
Hebben wij geluk!
Inmiddels bereiken we Male. De zusters van de St.-Trudoabdij heten u welkom.
De brug verzamelt en verbindt
wat binnen is met buiten
wat is geweest met wat nog komen zal.
Zij nodigt uit tot wederkerigheid
en overbrugt het water van de scheiding
zij doet wat liefde doet
en maakt gastvrijheid mogelijk.
Bedankt zusters, voor jullie hartelijk ontvangst. Het deed deugd om enkele gezichten terug te zien. Het ga jullie allen goed.
Langs St.-Kruis-Brugge keren we stilaan terug naar Zevenkerken. We rijden niet door de stad Brugge, maar er omheen, en komen terecht waar we nog nooit zijn geweest. Dat is nu juist het leuke aan fietsen via het knooppuntensysteem. Het verrast je keer op keer!
Zo ook het domein Tudor (St.-Andries-Brugge) en het domein Beisbroek, waarmee we de laatste hand leggen aan onze tocht. Nog een spurtje, paps?
Ik kom wel achter... (aldus paps).
Met dankbare groeten,
:0) Veerle Loriaux
We nemen mee wat we denken nodig te hebben onderweg en we organiseren ons voor een nieuw avontuur. Ik kan je nu al verklappen dat we een mooie dag hebben genoten, God zij dank!
We denken er morgen vast met dankbaarheid aan terug...
Van Zevenkerken over Ruddervoorde tot in Male en dan keren we stillekes terug.
traject: knooppunt 96 (abdij van Zevenkerken) - 94 - 91 - 92 - 93 (Ruddervoorde) - 85 (Waardamme) - 86 - 87 - 71 (Moerbrugge) - 69 (Steenbrugge) - 70 (Assebroek) - 75 (Ryckevelde) - 68 (Male) - 9 (St.-Kruis-Brugge) - 8 - 3 -2 - 1 - 4 (Brugge) - 7 - 69 (provinciehuis Boeverbos) - 70 - 71 - 72 (St.-Andries-Brugge) - 96 (Zevenkerken).
afstand: 54 km
Aan de abdij van Zevenkerken (gelegen in de bosgordel van Brugge) laten we onze wagen achter, en zoeken knooppunt 96 op. Het leidt je langs de priorij van Betanië (Loppem). Het heeft hier goed geregend, zou je denken, de paden liggen nog nat en de bomen schudden de druppels van hun blaadjes.
Bij knooppunt 94, die langs de kijkboerderij Pierlaponte loopt (http://www.pierlaponte.be/), nemen we de Kastelen(fiets)route en de Zilleghem(fiets)route een stukje met ons mee.
Maar ja: Natuurreservaat Doeveren! Ik herken het meteen, uit onze wandeltochten! De mist hangt nog in de bomen, en het ruikt hier overheerlijk naar turf en varens...
Veldegem/Zedelgem en zou ik hier eens stoppen om een boeketje graanhalmen te plukken, samen met enkele veldkruiden?... Het catapulteert me meteen 20 jaar in de tijd terug, toen ik met mijn dochtertje ging wandelen. We maakten onze eigen boeketjes met wat we vonden langs de velden. Zalige momenten, ik wil ze voor eeuwig bewaren...
We fietsen over de brug in de E403, en houden de N368 aan, richting Ruddervoorde.
Knooppunt 85 volgt hierop, waarbij we ons door Waardamme laten verrassen.
"Is er soms een plekje waar we nu eens rustig naast elkaar kunnen fietsen, zonder constant het verkeer in de gaten te moeten houden, paps? " -Maar ja, natuurlijk: De Vallei van de Zuidleie. De vele bunkers die we langs het kanaal treffen, zijn nu ingericht tot overwinteringsplaatsen voor vleermuizen. (meer streekinfo? www.valleivandezuidleie@telenet.be)
Knooppunt 75 brengt ons in het domeinbos Ryckevelde (130ha). Ook hier houden we schone herinneringen over. Hier kwamen we destijds met het gezin boompjes planten voor de actie Kom-Op-Tegen-Kanker. Een dankbaar gebaar die zovele mensen met elkaar verbindt...
Ryckevelde zou verwijzen naar 'roggevelde' en dus naar de arme, zanderige bodem. In 1979 werd het domeinbos aangekocht door het Vlaams Gewest en opengesteld voor het publiek.
Hebben wij geluk!
Inmiddels bereiken we Male. De zusters van de St.-Trudoabdij heten u welkom.
De brug verzamelt en verbindt
wat binnen is met buiten
wat is geweest met wat nog komen zal.
Zij nodigt uit tot wederkerigheid
en overbrugt het water van de scheiding
zij doet wat liefde doet
en maakt gastvrijheid mogelijk.
Bedankt zusters, voor jullie hartelijk ontvangst. Het deed deugd om enkele gezichten terug te zien. Het ga jullie allen goed.
Langs St.-Kruis-Brugge keren we stilaan terug naar Zevenkerken. We rijden niet door de stad Brugge, maar er omheen, en komen terecht waar we nog nooit zijn geweest. Dat is nu juist het leuke aan fietsen via het knooppuntensysteem. Het verrast je keer op keer!
Zo ook het domein Tudor (St.-Andries-Brugge) en het domein Beisbroek, waarmee we de laatste hand leggen aan onze tocht. Nog een spurtje, paps?
Ik kom wel achter... (aldus paps).
Met dankbare groeten,
:0) Veerle Loriaux
zaterdag 10 juli 2010
De lommerte was de enige afwezige...
Beste natuurvriend,
Mensen gaan, mensen komen. Er heerst een ware volksverhuizing op onze wegen. Mijn kapster nog snel 'gedag' gezwaaid en weg waren we!
Waarheen toch in zo'n hitte?
Via knooppunten fietsen we vandaag naar Menen.
traject: 41(Izegem/Bosmolens) - 43 (Beitem)- 44 - 46 - 47 (Slijpskapelle) - 48 - 66 (Dadizele) - 4 - 6 - 7 (Wevelgem) - 3 (Menen) - 8 (kanaal Leie) - 9 - 10 - 7 - 6 - 5 - 11 (Gullegem) - 42 (St.-Elooiswinkel) - 43 - 41 (terug thuis)
afstand: 57 km
Langs de Meensesteenweg zoeken we de Oude Iepersestraat op. Daar rijden we over de brug in de E403 (Kortrijk/Brugge) en zoeken dan knooppunt 43 op.
't Is warm - ja - maar het lichte briesje zorgt voor enige afkoeling. Schaapjes zoeken wat schaduw onder een hooiwagen. De dichtbegroeide akkers geuren naar groen, naar kool, naar hooi.
We dwarsen enkele drukke hoofdwegen en komen aan knooppunt 46. Een wegkapelletje brengt me altijd even in rust, en zelfs tijdens het fietsen kan je het stil maken om te bidden.
De knooppuntborden zijn voorzien van een sticker met een heel bijzondere boodschap: zwerfvuil in de vuilbak.be en nergens anders...Ik kan ermee leven.
In Dadizele houden we halt. Voor de picknick trekken we het gemeentelijk domein Het Torreke in. Wat valt daar te beleven: Ik zie kooitjes met neerhofdieren. Een wedstrijd? Neen, wel een JONGDIERENDAG. Hier wil ik het fijne van weten. Eén van de mensen met een witte stofjas spreek ik aan. Het blijkt een keurder te zijn. De hele opzet staat in het teken van keuren van jonge neerhofdieren. Hier krijgen de eigenaars de kans om hun jonge dieren (dit jaar geboren) voor het eerst aan een keuring te laten onderwerpen en hen te laten wennen aan keuringsrituelen comform de keuringsvoorschriften voor neerhofdieren. Zelf heb ik een keuring van konijnen mogen bijwonen...Ik ben dhr. Daniël Werbrouck (keurder/ 0498/110145 danielwerkbrouck54@skynet.be) heel dankbaar voor de uitleg die ik van hem kreeg! Voor alle informatie, ook aangaande de Kleinveevereniging De Walhoeve waarmee ik kennis heb gemaakt, kan u steeds terecht bij de voorzitter van het provinciaal verbond West-Vlaanderen: Firmin Werbrouck, Menen, 0474/ 742357 firmin.werbrouck@gmail.com
We verlaten Dadizele en rijden richting Menen. We nemen een stukje van de Bedevaart(fiets)route met ons mee. Goed dat Westtoer bordjes heeft geplaatst met daarop nieuwe knooppunten naast de bestaande knooppunten. Het helpt ons een flink pak vooruit!
Van Menen naar Wevelgem rijden we langs de Leievaart. Zalig fietsen is het hier, omdat het verkeersvrij is(!). We verlaten het kanaal en nemen de brug in de R8, waarna we Gullegem binnen rijden. We worden aangenaam verrast wanneer we langs het provinciedomein Bergelen fietsen: 47 ha met meanderende Heulebeek, die een ruggegraat vormt van dit water- en bosrijk domein!
St.-Elooiswinkel komt in zicht. We ruiken onze stal! Als we Izegem binnen rijden begint het al wat te kriebelen bij onze zoon en mij. De laatste kilometer vóór thuiskomst zetten we ons allebei nog even schrap en persen er een sprintje uit.
't Was warm en we zijn misschien niet goed snik om bij 34° de buitenlucht op te zoeken, maar het is sterker dan onszelf, we moésten er weer eens uit...
Met 'zonnige' groetjes,
:0) Veerle Loriaux
Mensen gaan, mensen komen. Er heerst een ware volksverhuizing op onze wegen. Mijn kapster nog snel 'gedag' gezwaaid en weg waren we!
Waarheen toch in zo'n hitte?
Via knooppunten fietsen we vandaag naar Menen.
traject: 41(Izegem/Bosmolens) - 43 (Beitem)- 44 - 46 - 47 (Slijpskapelle) - 48 - 66 (Dadizele) - 4 - 6 - 7 (Wevelgem) - 3 (Menen) - 8 (kanaal Leie) - 9 - 10 - 7 - 6 - 5 - 11 (Gullegem) - 42 (St.-Elooiswinkel) - 43 - 41 (terug thuis)
afstand: 57 km
Langs de Meensesteenweg zoeken we de Oude Iepersestraat op. Daar rijden we over de brug in de E403 (Kortrijk/Brugge) en zoeken dan knooppunt 43 op.
't Is warm - ja - maar het lichte briesje zorgt voor enige afkoeling. Schaapjes zoeken wat schaduw onder een hooiwagen. De dichtbegroeide akkers geuren naar groen, naar kool, naar hooi.
We dwarsen enkele drukke hoofdwegen en komen aan knooppunt 46. Een wegkapelletje brengt me altijd even in rust, en zelfs tijdens het fietsen kan je het stil maken om te bidden.
De knooppuntborden zijn voorzien van een sticker met een heel bijzondere boodschap: zwerfvuil in de vuilbak.be en nergens anders...Ik kan ermee leven.
In Dadizele houden we halt. Voor de picknick trekken we het gemeentelijk domein Het Torreke in. Wat valt daar te beleven: Ik zie kooitjes met neerhofdieren. Een wedstrijd? Neen, wel een JONGDIERENDAG. Hier wil ik het fijne van weten. Eén van de mensen met een witte stofjas spreek ik aan. Het blijkt een keurder te zijn. De hele opzet staat in het teken van keuren van jonge neerhofdieren. Hier krijgen de eigenaars de kans om hun jonge dieren (dit jaar geboren) voor het eerst aan een keuring te laten onderwerpen en hen te laten wennen aan keuringsrituelen comform de keuringsvoorschriften voor neerhofdieren. Zelf heb ik een keuring van konijnen mogen bijwonen...Ik ben dhr. Daniël Werbrouck (keurder/ 0498/110145 danielwerkbrouck54@skynet.be) heel dankbaar voor de uitleg die ik van hem kreeg! Voor alle informatie, ook aangaande de Kleinveevereniging De Walhoeve waarmee ik kennis heb gemaakt, kan u steeds terecht bij de voorzitter van het provinciaal verbond West-Vlaanderen: Firmin Werbrouck, Menen, 0474/ 742357 firmin.werbrouck@gmail.com
We verlaten Dadizele en rijden richting Menen. We nemen een stukje van de Bedevaart(fiets)route met ons mee. Goed dat Westtoer bordjes heeft geplaatst met daarop nieuwe knooppunten naast de bestaande knooppunten. Het helpt ons een flink pak vooruit!
Van Menen naar Wevelgem rijden we langs de Leievaart. Zalig fietsen is het hier, omdat het verkeersvrij is(!). We verlaten het kanaal en nemen de brug in de R8, waarna we Gullegem binnen rijden. We worden aangenaam verrast wanneer we langs het provinciedomein Bergelen fietsen: 47 ha met meanderende Heulebeek, die een ruggegraat vormt van dit water- en bosrijk domein!
St.-Elooiswinkel komt in zicht. We ruiken onze stal! Als we Izegem binnen rijden begint het al wat te kriebelen bij onze zoon en mij. De laatste kilometer vóór thuiskomst zetten we ons allebei nog even schrap en persen er een sprintje uit.
't Was warm en we zijn misschien niet goed snik om bij 34° de buitenlucht op te zoeken, maar het is sterker dan onszelf, we moésten er weer eens uit...
Met 'zonnige' groetjes,
:0) Veerle Loriaux
vrijdag 9 juli 2010
Beau et sauvage...
Beste natuurvriend,
Naar mijn vermoeden is ze toch een kleine wereldverbeteraarster avant là lettre...
Ze heeft het graag rustig om zich heen. Je vindt haar wel eens in de kapel of in de refter waar ze regelmatig het leven deelt met de kloosterzusters...
Maar wanneer je haar vraagt hoe zij hier geraakt is, dan kijkt ze je heel doordringend aan en antwoord voorzichtig: Ik voel me hier goed.
Maar dan toch niet daarnet, merkte ik op, toen ze heel hard op de rem van haar wagentje ging staan om een haastig overstekende kat door te laten?
" Ze heeft het gehaald, God zij dank!" - wierp ze me toe. En ... dat ze om de natuur geeft, dat ze geen huisspinnen doodt maar ze heel voorzichtig buiten zet, en ook dat ze een kat uit het dierenasiel heeft geadopteerd...
We gingen uiteen. Ik zette mijn wandeling verder en trok het bos in, op de hielen gezeten door de zwerfkat. Ze moest eens weten wie het daarstraks voor haar opgenomen had!
Het zijn jagers, en wedijveren om hun deel. Deze onverschrokken pluizebol heeft blijkbaar een dubbele persoonlijkheid, waarmee ik liefst niets te maken krijg.
Minachtend schoot ze me voorbij, likte haar snorharen, kromde haar rug, scherpte haar nagels tegen een boom: " Kom, laat die halfbakken pluimgewichten nu maar komen! " - gaf ze me te verstaan.
Niet lang ervoor had ze bijna hetzelfde lot ondergaan, dat ik haar reactie vreselijk misplaatst vond!
Tja, dat is het leven onder de sterrenhemel. Daar trekt men geen rechterlijke kaart. Daar wordt de zitting pas gesloten nà verdeling van de fysieke machten.
Le monde entier... est beau et sauvage...
dans la loupe d'un petit héros.
Met beleefde groeten,
:0) Veerle Loriaux
Naar mijn vermoeden is ze toch een kleine wereldverbeteraarster avant là lettre...
Ze heeft het graag rustig om zich heen. Je vindt haar wel eens in de kapel of in de refter waar ze regelmatig het leven deelt met de kloosterzusters...
Maar wanneer je haar vraagt hoe zij hier geraakt is, dan kijkt ze je heel doordringend aan en antwoord voorzichtig: Ik voel me hier goed.
Maar dan toch niet daarnet, merkte ik op, toen ze heel hard op de rem van haar wagentje ging staan om een haastig overstekende kat door te laten?
" Ze heeft het gehaald, God zij dank!" - wierp ze me toe. En ... dat ze om de natuur geeft, dat ze geen huisspinnen doodt maar ze heel voorzichtig buiten zet, en ook dat ze een kat uit het dierenasiel heeft geadopteerd...
We gingen uiteen. Ik zette mijn wandeling verder en trok het bos in, op de hielen gezeten door de zwerfkat. Ze moest eens weten wie het daarstraks voor haar opgenomen had!
Het zijn jagers, en wedijveren om hun deel. Deze onverschrokken pluizebol heeft blijkbaar een dubbele persoonlijkheid, waarmee ik liefst niets te maken krijg.
Minachtend schoot ze me voorbij, likte haar snorharen, kromde haar rug, scherpte haar nagels tegen een boom: " Kom, laat die halfbakken pluimgewichten nu maar komen! " - gaf ze me te verstaan.
Niet lang ervoor had ze bijna hetzelfde lot ondergaan, dat ik haar reactie vreselijk misplaatst vond!
Tja, dat is het leven onder de sterrenhemel. Daar trekt men geen rechterlijke kaart. Daar wordt de zitting pas gesloten nà verdeling van de fysieke machten.
Le monde entier... est beau et sauvage...
dans la loupe d'un petit héros.
Met beleefde groeten,
:0) Veerle Loriaux
donderdag 8 juli 2010
Op den begane grond...
Beste natuurvriend,
Waar hang jij uit?
Ik ben op zoek naar jou. 'k Hoop dat je met vrucht de tijd doorkomt, nu het groen zo prachtig oogt?
De ene zegt: Niets te vroeg, want de groei en bloei heeft lang op zich laten wachten...
De ander treedt bij: Er is voor alles een tijd en een rede, en daar kunnen wij maar beter aan wennen.
Met dat laatste benut ik het voordeel van de twijfel, door stilletjes te hopen op een goede afronding naarmate de tijd vordert. Ik raak het toch even aan, omdat ik nu eenmaal een zwak heb om me in de verwondering te wentelen. Is het niet mooi om ons te 'kunnen' verwonderen over wat wij niet zelf hebben gecreëerd? Er zijn zoveel hangende vragen rond dit fenomeen...
Neem nu bvb de insecten: velen onder ons zouden ze met plezier vernietigen. Intussen vormen ze een lekkernij voor tal van andere in het wild levende dieren. Ga maar eens naar een bos waar men de natuur ongestoord zijn gang laat gaan.
In dat opzicht laat ik me graag bijsturen door mensen met kennis van zaken.
Dank om de bijzonder mooi geïllustreerde bijdragen van Natuurpunt/ Natuurkoepel, die ik terugvind in zijn tijdschriften.
Op een authentieke manier worden we regelmatig op de hoogte gehouden en blijven we in het reine met onze eigen waarnemingen, bij het zoeken naar evenwicht en harmonie, in partnerschap met de natuur.
Met zonnige groeten,
:0) Veerle Loriaux
Waar hang jij uit?
Ik ben op zoek naar jou. 'k Hoop dat je met vrucht de tijd doorkomt, nu het groen zo prachtig oogt?
De ene zegt: Niets te vroeg, want de groei en bloei heeft lang op zich laten wachten...
De ander treedt bij: Er is voor alles een tijd en een rede, en daar kunnen wij maar beter aan wennen.
Met dat laatste benut ik het voordeel van de twijfel, door stilletjes te hopen op een goede afronding naarmate de tijd vordert. Ik raak het toch even aan, omdat ik nu eenmaal een zwak heb om me in de verwondering te wentelen. Is het niet mooi om ons te 'kunnen' verwonderen over wat wij niet zelf hebben gecreëerd? Er zijn zoveel hangende vragen rond dit fenomeen...
Neem nu bvb de insecten: velen onder ons zouden ze met plezier vernietigen. Intussen vormen ze een lekkernij voor tal van andere in het wild levende dieren. Ga maar eens naar een bos waar men de natuur ongestoord zijn gang laat gaan.
In dat opzicht laat ik me graag bijsturen door mensen met kennis van zaken.
Dank om de bijzonder mooi geïllustreerde bijdragen van Natuurpunt/ Natuurkoepel, die ik terugvind in zijn tijdschriften.
Op een authentieke manier worden we regelmatig op de hoogte gehouden en blijven we in het reine met onze eigen waarnemingen, bij het zoeken naar evenwicht en harmonie, in partnerschap met de natuur.
Met zonnige groeten,
:0) Veerle Loriaux
woensdag 7 juli 2010
Samenwerkende vennootschap...
Beste natuurvriend,
Ze weten verdraaid goed welke kastdeur er open gaat, en wat daar achter de deur te vinden is, de boefjes!
Schuif maar eens de linnenkast open, er gebeurt niets. Maar neem ik een glas uit de kast waar toevallig ook de broodtrommel staat, dan héb je hen zo meteen bij de voet, de stouterts!
De een op lange benen, de ander op korte voet. Honden...
Een onbegrensde intelligentie gaat van hen uit, die (hoe zal ik zeggen...) engiszins afwijkt naar de maag.
Men vergist zich wel eens vaker, als blijkt hoe 'aanhankelijk' dieren zouden zijn tegenover de mens: hun baas. Je denkt toch niet dat zij denken zoals jij, en vise versa? Infeite zitten ze gewoon te wachten op een lekkere brok eten en doet het er verder weinig toe wie ze voor zich hebben.
Hiërarchie tussen mens en dier bestaat, in hoeverre men de scheiding kan maken tussen dieren en mensen.
Mensen bepalen de regels, maar de huiselijke vrede bepalen de dieren die aan hen ondergeschikt zijn.
Boefjes zijn het!
Lieverds bovenal, bij wie je altijd terecht kan.
Ze bevorderen, bemoedigen en bevestigen ons in onze goedheid.
Met beestige groeten,
:0) Veerle Loriaux
Ze weten verdraaid goed welke kastdeur er open gaat, en wat daar achter de deur te vinden is, de boefjes!
Schuif maar eens de linnenkast open, er gebeurt niets. Maar neem ik een glas uit de kast waar toevallig ook de broodtrommel staat, dan héb je hen zo meteen bij de voet, de stouterts!
De een op lange benen, de ander op korte voet. Honden...
Een onbegrensde intelligentie gaat van hen uit, die (hoe zal ik zeggen...) engiszins afwijkt naar de maag.
Men vergist zich wel eens vaker, als blijkt hoe 'aanhankelijk' dieren zouden zijn tegenover de mens: hun baas. Je denkt toch niet dat zij denken zoals jij, en vise versa? Infeite zitten ze gewoon te wachten op een lekkere brok eten en doet het er verder weinig toe wie ze voor zich hebben.
Hiërarchie tussen mens en dier bestaat, in hoeverre men de scheiding kan maken tussen dieren en mensen.
Mensen bepalen de regels, maar de huiselijke vrede bepalen de dieren die aan hen ondergeschikt zijn.
Boefjes zijn het!
Lieverds bovenal, bij wie je altijd terecht kan.
Ze bevorderen, bemoedigen en bevestigen ons in onze goedheid.
Met beestige groeten,
:0) Veerle Loriaux
zaterdag 3 juli 2010
Bestemming bereikt...
Beste natuurvriend,
Het is goed om er eens uit te zijn. Vakantie is een tijd van rust, of misschien juist hét moment om klusjes op te knappen... waar je anders niet toe komt.
Ik hoop nog wel dat er -hoedanook- wat tijd over blijft om aan ontspanning te doen, want altijd in dat strakke keurslijf lopen... Geen mens houdt dit vol.
Ik pleit dan wel voor de gewone dagen, en hoe-veel heil ik vindt in regelmaat en orde, ze geven me houvast. Maar dat is een persoonlijke behoefte, die geheel op mezelf van toepassing is.
Zoals steeds ben ik moeilijk m'n huis uit te krijgen, een gezinsvakantie gaat dan ook meermaals gepaard met licht gezeur en gejammer, tot ik eenmaal op mijn bestemming ben.
Zou die weerspannigheid soms te maken kunnen hebben met het (gedwongen) loslaten van gewoonten?
Ik denk het...
Ik ben er vrij zeker van!
Het is net alsof men enkele draadjes in mijn hoofd doorknipt, et voilà: probeer nu maar je plan te trekken met wat je hebt en wat je kan!
Voor mij is reizen dus altijd een beetje "overlevingstocht"...
Wedden dat ik het weer overleven zal? Ik haal mijn waakzaamheidsgeleiders uit de dubbele bodem van mijn valies boven. Zo'n stukje vernuft zou ik voor geen prijs kunnen missen:
Handen en voeten, die mijn lichaam dragen moeten.
Een kleine basis Franse en Engelse woordenschat, om ginder vast te stellen hoeveel ik er inmiddels van vergat...
Toch ook wat tevredenheid, gelukkig ben ik met weinig tevreden, dus dat is al gewonnen vrijheid.
Een boek, voor het geval ik nu eens niemand tegenkom om mee te praten, want waar je ook bent: mensen zijn belangrijk, belangrijker dan wat we hebben, die ons verder op weg zetten, die ons in hun land graag te gast laten zijn, mensen die je helpen bij het vinden van wat je nodig zoekt: een spontane glimlach en een beetje vriendschap op je tocht door het onbekende.
Elke ontmoeting maakt een mens een beetje rijker vanbinnen, dankbaar en stil tegelijk.
Dat is genieten, zoals je het in de beste omstandigheden graag zou willen, en ... zonder het te beseffen sta je er middenin.
Met de glimlach,
:0) Veerle Loriaux
Het is goed om er eens uit te zijn. Vakantie is een tijd van rust, of misschien juist hét moment om klusjes op te knappen... waar je anders niet toe komt.
Ik hoop nog wel dat er -hoedanook- wat tijd over blijft om aan ontspanning te doen, want altijd in dat strakke keurslijf lopen... Geen mens houdt dit vol.
Ik pleit dan wel voor de gewone dagen, en hoe-veel heil ik vindt in regelmaat en orde, ze geven me houvast. Maar dat is een persoonlijke behoefte, die geheel op mezelf van toepassing is.
Zoals steeds ben ik moeilijk m'n huis uit te krijgen, een gezinsvakantie gaat dan ook meermaals gepaard met licht gezeur en gejammer, tot ik eenmaal op mijn bestemming ben.
Zou die weerspannigheid soms te maken kunnen hebben met het (gedwongen) loslaten van gewoonten?
Ik denk het...
Ik ben er vrij zeker van!
Het is net alsof men enkele draadjes in mijn hoofd doorknipt, et voilà: probeer nu maar je plan te trekken met wat je hebt en wat je kan!
Voor mij is reizen dus altijd een beetje "overlevingstocht"...
Wedden dat ik het weer overleven zal? Ik haal mijn waakzaamheidsgeleiders uit de dubbele bodem van mijn valies boven. Zo'n stukje vernuft zou ik voor geen prijs kunnen missen:
Handen en voeten, die mijn lichaam dragen moeten.
Een kleine basis Franse en Engelse woordenschat, om ginder vast te stellen hoeveel ik er inmiddels van vergat...
Toch ook wat tevredenheid, gelukkig ben ik met weinig tevreden, dus dat is al gewonnen vrijheid.
Een boek, voor het geval ik nu eens niemand tegenkom om mee te praten, want waar je ook bent: mensen zijn belangrijk, belangrijker dan wat we hebben, die ons verder op weg zetten, die ons in hun land graag te gast laten zijn, mensen die je helpen bij het vinden van wat je nodig zoekt: een spontane glimlach en een beetje vriendschap op je tocht door het onbekende.
Elke ontmoeting maakt een mens een beetje rijker vanbinnen, dankbaar en stil tegelijk.
Dat is genieten, zoals je het in de beste omstandigheden graag zou willen, en ... zonder het te beseffen sta je er middenin.
Met de glimlach,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Posts (Atom)
