Zondagskroniek: Stil maar, wacht maar, alles..

Stil maar,
wacht maar,
alles wordt nieuw...

Beste vrienden,

We hadden de tijd om stil te worden,
gewoon genietend van elkaars aanwezigheid,
maar stil was niet meteen vervelend,
wandelend langs het domein van Raversijde,
het zonneke werend om door te breken maar telkens ontmoedigd door een waas van mist, wolken die maar niet open trokken,
een Golden Retriever spetterend in de beek,
vlak voor ons uit hupte een konijn,
en weg was even de stilte waarin zoveel verweven ligt,
dat - nietsvermoedend - al onze herinneringen steelt,
breekbaar als we zijn,
trots,
moedig,
hoogdravend,
met het hoofd in de wolken,
bij momenten gewoon onszelf,
dat ik die stilte zozeer liefhebben kan,
me zachtjes laat wiegen op de tonen van de zeebries,
wat je hier niet allemaal terugvindt,
op een smal paadje dat ergens eindigt,
maar telkens weer begint,
en ik denk bij mezelf:
stil maar..., wacht maar..., alles wordt nieuw,
in haar adembenemende schoonheid,
waar wij ons nestelden in het groen.


Stille groeten van genot,

:0) Veerle Loriaux