Beste natuurvriend.
Groeien met de seizoenen... Het staat te lezen op elke bladnerf.
En ofschoon we er ( misschien ) stilaan genoeg van hebben, ze dwarrelen nog aardig in het rond.
Wat staat er dan te lezen..., vroeg je je af?
Een hele levensgeschiedenis als je 't mij vraagt, niet gespaard van weer en wind en zéker zijn ze niet te benijden als je er nu nog aan de takken ziet bengelen, tot hun laatste krachten zijn gedoofd.
Bij een herfstwandeling kan je het vast ook niet laten om door de bladeren te rennen, het ritselend geluid brengt je misschien heel even terug bij het kind die je was...
Wàs...Samen met je klas verzamelde je toen blaadjes, dennenappels, beukennootjes,...
Groeiend in seizoenen komen herinneringen weer tot leven, waarin we ons gedragen weten, hoe onvoorspelbaar de toekomst voor ons lag.
Met de ogen van een kind durven kijken opnieuw, dat elke inspanning de moeite loont...
De bomen in hun kale bast lijken langzaam in te slapen.
Maar in hun subtiele rust vergaren ze krachten, opdat de gure winter geen greep zal krijgen op de jonge twijgen volgend jaar.
Een scheppende kracht in een teer winterkleed gewikkeld, als het ware, voor wie gelooft dat elke moeite vroeg of laat zijn uitwerking vindt.
Het is als groeien met de seizoenen, groeien door weer en wind.
Met fijne herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten