erfgoedwandelroute Roeselare

2008.07.13
Beste vrienden,

Roeselare is - sinds zaterdag 07 juli - een erfgoedwandelroute rijker, onder de naam: " In de voetsporen van Rodenbach en ondernemers " en neemt ons 3,3km mee door de binnenstad.

Roeselare ( Rouselare) heeft zo'n rijke geschiedenis, dat ik verplicht ben me te beperken tot de belangrijkste hoogtepunten, die van deze plek een welvarende en bruisende inkoopstad hebben gemaakt...

" Zij loechen
Zij loechen en staken hun schoûren op
omdat ik hun klapte van Vlaanderen.
Zij loechen en zeiden: Van anders wat
en hooren wij nimmer u klappen.
Wel neen ! neen ! Mijn Vlaanderen is mijn ziel,
mijn leven, het doel van mijn streven:
Mijn leven voor Vlaanderen en Vlaanderen voor God,
o mocht ik dat innende sneven !! " Albrecht Rodenbach (°1856 - +1880 )

Dit opschrift, door Albrecht Rodenbach geschreven ( alias ' Berten ' ), hangt aan de voorgevel van het huidige Infokantoor ( Ooststraat ) en is gehuisvest in het neogotische postkantoor ( 1902 - 1903 ). Een beetje verder terug in de tijd was dit de vroegere gevangenis.

Albrecht Rodenbach was een Vlaamse cultuurnationalist, die niet hoog opliep met staat en politiek. Zijn liederen, gedichten en toneelwerk zijn lange tijd de inspirerende symbolen van de Vlaamse Beweging geweest.

Via de Grote Markt lopen we in de Zuidstraat, en komen aan bij het Klein Seminarie ( 1806 ), waar bekende namen als Hugo Verriest / Guido Gezelle / Albrecht Rodenbach hun jeugdjaren hebben doorgebracht of er zelf les hebben onderwezen.
Vlakbij de ingangspoort ( links) staat een standbeeld van Guido Gezelle ( °1830 - + 1899 ) en verder op vond ik een gedicht, dat hing aan de gevel van het gebouw. Mag ik het voorlezen?
" 't Is stille ! Neerstig tikt het on-
gedurig hangend wezen.
Waarop de weg naar 't eeuwige, in
twaalf stappen staat te lezen.
't Is stille ! Niets te zien en niets
te hooren, 't doet mij beven !
Als 't altijd neerstig bijten van den
tijdworm aan ons leven ! " G.G.
( Aan de ingangpoort was een dreef - 1863 - met Mandelbrugje en een treurende wilg. Daar stroomde de ' Mandelbeke' , waarover G. Gezelle later zou dichten. )

Langs de Sint-Michielskerk en de Arme Klarenstraat komen we aan de Stedelijke Begraafplaats ( ingang Blekerijstraat ), waar onze wandeling doorloopt.
Hier gingen we naarstig op zoek naar het praalgraf van A. Rodenbach ( sectie A, weg 9 ). Maar ook Franse en Engelse soldaten uit W.O. I en II liggen hier begraven. Talrijke fraaie grafkapellen en grafmonumenten in uiteenlopende stijlen tonen aan dat dit een bijzonder kerkhof was, waar belangrijke figuren uit de Roeselaarse geschiedenis van de 19de- 20ste eeuw te vinden zijn: burgemeesters, kunstenaars, notabelen, politici, industriëlen ...
Een kleine waarschuwing: De poort van de begraafplaats sluit om 16u .
Stadspark - De Grote Bassin:
Langs de Diksmuidsesteenweg wandelen we na 80m het stadspark in ( = de groene long van Roeselare), dat sinds 30 mei 1992 aan het publiek werd voorgesteld: diverse zithoeken / beschuttende hagen zijn ideaal om er even te verpauzen. Een didactisch hoogtepuntje = de bewust gekozen combinatie van niet- courante boomsoorten en heesters !
Het hart van de 19de eeuwse Sint-Amandswijk ( 1868 ):
Langs de Westlaan, de Kattenstraat, de Noordstraat, bereikten we de St.-Amandswijk, gelegen aan het De Coninckplein (in de volksmond ' St.-Amandsplein ). De grond was eigendom van baron De Coninck de Merckem. Hij schonk de grond waarop de ( neoromaanse ) St.-Amandskerk ( 1869 ) werd opgetrokken.
Hendrick Consciencestraat:
Het huis n° 40 vraagt even onze aandacht. Wyckhuyse, genoemd naar Cornelis Wyckhuyse ( eigenaar van een succesvolle spinnerij ) geeft nieuwsgierigen een blik op de rijkdom van die tijd, de natuurstenen voorgevel en de luxueuze interieuraankleding in Franse rococostijl etalleerde het succes van Wyckhuyses' bedrijf, ook huis n° 46, dat eveneens aan hem toebehoorde.
Sint-Amandsstraat:
Stop even in deze straat bij het huis n° 38 : een fraai herenhuis, dat gebouwd werd voor een dokter. Let op de geveldecoratie ( het Esculaapteken en de Schaal en Slang = symbolen van de geneeskunde ).
Onze-Lieve-Vrouweparochie:
Over het Stationsplein, de Ardooisesteenweg, de St.-Hubrechtsstraat, komen we uiteindelijk aan de O.L.Vr.parochie. Door de grote bevolkingsaangroei besloot men op deze plaats een kerk te bouwen. De werken waren voltooid in 1876 en hebben 11 jaar geduurd.
In diezelfde straat, naast huis n° 51, bleef een communicatiebunker bewaard, uit W.O. II

Familie Rodenbach ( en dààr zat ik op te wachten! ) installeerde zich in de Spanjestraat en bouwde er ( in de vroege 19de eeuw ) zijn brouwerij.
De brouwerijzaak is te bezoeken op afspraak
tel.: 051/ 27.28.10
e-mail: visit@rodenbach.be
Op onze terugweg stappen we langs de haven ( 1863 ), die belangrijk was voor de economische bloei van de stad, de spoorweg onderdoor, langs de Koning Albert I- laan, naar het Polenplein.
Een laatste halte is voorbehouden aan de brandweerkazerne ( 1902 ), waar de ecletische voorgevel wordt bekroond door een beeld van Sint-Michiel, de patroonheilige van deze stad.

Het einde komt in zicht, wanneer we langs de Poststraat al in de verte het Infokantoor opmerken.
Een erfgoedwandeling in de voetsporen van Rodenbach en ondernemers is een bezoek - meer dan - waard !

Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux