Mandeldalfietstocht op een doodgewone zondag...

Beste natuurvriend,

" I'm on my way,
having an adventure today!
Chock-full surprises, and what I like?
Together with you riding by bike! "

Jullie weten nu al dat ik goed gezind ben en mijn echtgenoot vast en zeker (!) voor een tocht in 't groen, na een weekje al mijn plichten te doen.
Vandaag plakken we West- en Oostvlaanderen aan elkaar, en de Mandeldalroute gaat me hierbij een beetje helpen.

Daar komt een zwerm jonge meeuwen onze richting uit, de eersten die ons opwachten als we Wielsbeke naderen. Het leven van de Brabantse trekpaarden is er - zo te zien - niet op achteruitgegaan, als je ze als lamme goedzakken in de wei ziet staan...
Vlakbij het kapelletje aan de Moerdijkstraat moet ik toch even stoppen om een slordig ineen geflanst nest tussen de electriciteitsdraden te kunnen bekijken langs alle kanten. Wie woont daar zo hoog en onbeschut? Een kroostrijk vogelpaar, zo te horen... Mussen, en zo te zien nog goed doorvoedt ook.Waarschijnlijk op de valreep nog een leegstaand pand gevonden?

Geplukte preivelden en vers gehakte bloemkolen, je ruikt het al van verre. Het doet me heimelijk verlangen naar kille winterdagen, juist omdat we dan onze keuken weer kunnen laten stinken naar hutsepot en soep met de bovenste beste groensels !
Dicht opeen duwt de maïs zich de hoogte in, ik zie smalle stengels die lijden onder het gewicht van goed gevulde kolven.
Al dat lekkers... vraagt toch... om een experimentje, eentje maar beste boer, een proevertje voor onderweg. Mercie wè!

Een observatieteam doet niet enkel aan veldwerk, maar moet van alles op de hoogte blijven en zijn oor te luister leggen bij het klapke tussen pinteliers aan den toog. Maar brute pech voor ons, want taverne De Poesta - niet ver van de Poelberg - staat over te nemen.
" Te lange léen da m'ier nog gewest zin..."
Het valt soms te betreuren hoe snel alles kan veranderen, op onze tochten merken we het wel eens aan de huizen, die een verlaten aanblik hebben... Wat gebeurt er achter die façades? Zou daar nog iemand wonen? En is die mens daarbinnen soms geen eenzame ziel? Je durft het de buren niet te vragen, omdat je hier normaliter niets te zoeken hebt... Dus rijden we langzaam verder..., maar gedachten blijven hangen.

Grondgebied Deinze voelt dan wel heel vertrouwd aan, er zijn gevoelens die nooit veranderen, het ruikt hier een beetje naar mijn stal ( Gent) en even zak ik weg in mijn jeugdherinneringen. Tijdens die dolle vlucht merk ik plotseling een grote zonnebloem op, met roest gekleurde bladeren die wat verlept aan de stengels hangen. Tja, 't is bijna voorbij die (mooie) zomer...
Als de kerk van Wontergem in zicht komt merk ik op het voorplein een kunstwerk op, van de hand van beeldhouwers Walter De Pauw en José Mestdagh. Het stelt Lucien Buysse voor ( °11.09.1892 / +03.04.1980 ). Mensen uit de streek kennen hem welicht beter als de winnaar van de Tour de France - 1926.

Zulte, Oeselgem en Sint- Baafsvijve ( waar deze fietstocht begint ) lonkt ons voor een bezoekje aan de begraafplaats rond de kerk ( eigenlijk loop ik hier niet zo graag in rond ), maar het heerlijk tasje koffie achteraf deed alles snel vergeten.
And now homeward...
with packets full of good intentions.


With kind regards,
:0) Veerle Loriaux