vrijdag 18 december 2009

Een laatste bladzijde...

Beste natuurvriend,

Een leeg wit blad.
Misschien wel het laatste blad voor dit jaar?
Terwijl niemand het in de gaten had dat bomen de kraantjes tussen hun takken en bladeren langzaam afsloten, om zich vanbinnen te kunnen bevoorraden voor de komende winter, moeten wij nog wat wennen aan de vrieskou...
In de kale takken hangen verlaten nesten. Nooit heb ik het begrepen dat kleine vogeltjes daar boven in " veiligheid " konden groot worden?

Ach, wie ben ik om de wetteksen uit te pluizen die de natuur zich voorschrijft? Immers, het verlangen naar een teken van leven is wel het meest scheppende waarover ik nadenk.
Seizoenen zijn prima geleiders om tussen rust en onrust een weg te vinden.
Het leven vraagt ons niet om onmogelijke offers te brengen, maar dat we zouden houden van elkaar als we houden van onszelf.

Beste natuurvriend / toevallige bezoeker,
Namens mijn gezin en mezelf wens ik je een hartverwarmend Kerstmis toe en een voorspoedig Nieuwjaar,
in vrede, vreugde, vriendschap, en hoop.

Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux / Izegem

dinsdag 15 december 2009

Slamenietdood.

Beste natuurvriend,

Een allochtoon moet van heel goede huize zijn, om hier een verblijfsvergunning te krijgen. Ze worden niet aanzien als fraai, eerder tot overlast bestempeld...
Ze zijn allemaal dakloos, hun hele hebben en houden dragen ze met zich mee van hot naar her, en wanneer ze dan in parken of bossen, velden of in jouw achtertuin neerstrijken, weet je even niet wat gezegd als ze met honderd tegelijk arriveren...

Kom je te dichtbij, dan vliegen ze op en nemen het hazenpad.
Je kan maar beter heel voorzichtig van hen houden... De immigratie maakt me al even nerveus als het voor henzelf betekent, wanneer het instinct hen vertelt dat het tijd is om te vertrekken. Onze tafeleend krijgt dra het gezelschap uit het hoge noorden!

Hoe desolaat ook het landschap van de afgelopen weken, in een oogwenk verandert alles.
Hou de lucht maar goed in de gaten, de wilde ganzen laten zich graag opmerken door hun gesnater, trouw aan elkaar én aan dezelfde overwinterings- en broedgebieden, trekken ze hier heel binnenkort weer de wacht op.
Ze trekken in V-vorm één lijn, maar vliegen om gelukkig te zijn !


In bewondering voor onze gasten, groet ik u
van harte.
:0) Veerle Loriaux

zondag 13 december 2009

Heksen wandelpad (8,2km)

Beste natuurvrienden,

Het is wel zonnig, maar de gure wind schuurt door onze kleren. Ik heb wat oud brood en worteltjes bij voor dieren, die nog niet op stal zijn gezet.
De realisatie van deze wandeltocht kwam mede tot stand door bereidwillige landbouwers, die een deel van hun private gronden ter beschikking hebben gesteld voor de recreatieve wandelgast.
Vanuit elk deugdzaam standpunt van een wandelfederatie is het logisch deze plaatsen met respect te betreden, niet van het pad af te wijken, alsook eigendommen niet te beschadigen. Blikjes en allerhande verpakking horen thuis in de vuilnisemmer.

Startplaats van onze wandelroute: kerkplein aan de St.-Martinuskerk te Beselare. Je kan hier met een gerust hart de wagen of fiets achterlaten.
Reeds eeuwen waren de mensen hier in de ban van duivels, geesten, solfer en salpeter. Hier woonden ooit Nele Krotte, Belle Fakke, Treze Belle, Sefa Bubbels, Tanneke Vanhulle, en samen teerden ze op één gemeenschappelijke belangstelling, nl.: brouwsels maken van kruidenmengsels en verdachte zalfjes, waarvan de inhoud nooit bekend mocht worden.
Tot op vandaag wordt deze legende levendig gehouden tijdens de tweejaarlijkse Heksenstoet.
Het bronzen Heksenmonument op de hoek van het kerkplein vraagt de bezoeker enige inleving in deze 'toveresseparochie' waarin we ons momenteel bevinden.

We staan met de rug naar de kerk en zoeken rechts van het plein de stijgende Kloosterlaan op, om even later via de Warden Oomlaan de geschiedenis in te duiken. Aan het eind ervan gaat een smal tegelpad over in een graspad. Mijn schoonouders hebben nog wel enkele sappige verhalen in vijl, door het feit dat ze hier jaren hebben gewoond...
Misschien lopen we straks wel recht in de armen van Kalle Blèters, als we een hete adem in onze nek voelen? Naar men zegt zou ze haar toverboek zelf hebben verbrandt in het smissevuur, om te beletten dat anderen het haar afhandig zouden maken...
De Oude Kortrijkstraat, die we een tijdje volgen, was een belangrijke maar drukke heerweg, sinds de tijd van de Romeinen. Opletten hier! Na overerving kwam het uiteindelijk in handen van Middeleeuwers, die één ding vergaten: het onderhoud ervan.
Plaveien werden aardewegen, en met enkele bussels rijshout werden de diepste putten gevuld. Meer moest dat niet zijn!

We naderen stilaan het Reutelbos ( steenhuylbusch): thuishave van Sefa Bubbels, een ferm vrouwmens, net als haar nicht Kalle Blèters. Ze was van alle markten thuis: op het land als in de huiskamer, van ongemanierde kinderen tot verlamde paarden.

Via de Oude Wervikstraat kronkelen we ons in dalende lijn recht op het Doelbos af.
Vandaag kan ik je goede laarzen aanbevelen, voor het geval dat...
Het Doelbos (ook Polygonebos genoemd), maakte vroeger deel uit van een lang uitgestrekt, niet aaneengesloten bosgebied met een oppervlakte van 330ha.
Na W.O.I werd het bosgebied, en de hele regio er rond herschapen tot een desolaat landschap.

Langs de brede Doeldreef, de Muizevelddreef, stappen we uit het bos en staan nu aan de Langedreve. Rechts ziet u het indrukwekkende Butten New British Cemetry, links het Polygoon Wood Cemetry.
De Plasstraat laten we links liggen en even verderop draaien we rechts de Kruisbierboomstraat in. Een pitoresk spits torentje, dat ik al van verre had opgemerkt, toont nu zijn ware gelaat. We staan hier voor een impossante mooie gerestaureerde hoeve uit de 19de eeuw. Let eens op het (wellicht even oude) devote Mariabeeld!

De laatste veldwegeltjes komen eraan, en met de Kloosterlaan staan we bijna aan het eind van onze tocht. Hou je hier alstublieft rechts van de weg, vóór je plots verrast wordt door een auto die om de hoek komt aangereden!!!

Inspiratie en hete adems in mijn nek, voeren me naar een eigen brouwsel:
een paar wortels / heerlijke vette moddertroep / een snottebel of vijf / een hele vitabis / 5 bibbersnokken van een half uur 't stuk.
Schudt maar alles dooreen en je krijgt na afloop:
een ferme drupneus / gloeiende kaken en half bevroren teentjes.
Lukt het niet?
Ik ben nog in opleiding.
Sorry!

Met welgemeende bibbergroeten,
:0) Veerle Loriaux

woensdag 9 december 2009

Zichtbaar onder ons.

Beste natuurvriend,

Verlangen...
Het brengt je voortdurend in verandering, je dweept met goede voornemens, en dúrft zelfs te geloven dat je de lente al kan ruiken!

Uit schrik voor een natte, donkere winter die in aantocht is?
De grillen van de natuur die we kost wat kost moeten trotseren?
Een excuus zoekend om aan rust te ontsnappen?

Je krijgt mijn antwoord: Het laatste komt het dichtst bij mij in de buurt.
Volgend jaar onderneem ik de twee- of drie- of vierbergenroute. Niet alleen voor de kick, maar omdat ik het mezelf verschuldigd ben.
Ik heb er mijn redenen voor.
Het verlangen... kan alleen maar groeien.
Zichtbaar ben ik al bezig!

Met wintergroeten ( niet van 'mogen' maar van 'moeten'!)
:0) Veerle Loriaux

zondag 6 december 2009

Aan de goede Sint... als het kan.

Beste natuurvriend,

Een briefje aan de goede Sint, het is vast geen gedoe voor een volwassene.
Toch delen we vandaag in het feest van onze allerkleinsten.
Daarom heb ik mijn briefje klaar.

Als het kan...

* proberen niemand tot last te zijn...

* zwijgen, ook als men je iets verwijt wat je niet hebt gedaan...

* trachten er te zijn..., ook al heb je het antwoord niet bij om een ander te helpen...

* jezelf te onderrichten en geen persoonlijk standpunt in te nemen...

* houden van wat je hebt, niet rouwig om het brokje meer dat je (misschien?) had kunnen krijgen...

* praten, ook al gaat het moeilijk, omdat je bang bent dat een ander je toch niet zal horen...

* genieten van wat ons zomaar ongevraagd wordt gegeven: een langverwachte zonnestraal na zoveel wind en regen...

* wachten, tot het juiste moment van geluk jou heeft gekozen, en niet andersom...

Als je dat kan...
dan zijn we met jou
een ongelooflijk goeie vriend(in) rijker.


Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux / Izegem

donderdag 3 december 2009

Regenbogen bij lage zonnestand.

Beste natuurvriend,

Ik heb een regenboog gezien!!!
Zo'n mooie, grote boog aan de hemel, minúten lang zag ik haar!
Het was alsof ik schuilde...onder haar wijde armen.

Ik ben altijd gefascineerd geweest voor regenbogen, en nu weer was ik zo in verwondering dat ik mijn man moest bellen om het hem te kunnen vertellen.

Enkele vraagjes had ik in vijl, en die stuurde ik naar de weerman. Maar de man heeft och arme wel wat beters te doen, en dus ging ik maar wat surfen op het internet.
Je treft een regenboog meestal aan bij laagstaande zon. Check!
De zonnestralen komen in duizenden waterdruppels terecht. Check!
Daar worden ze afgebogen en in diverse kleuren opgesplitst. Check!
En je kan pas een regenboog waarnemen als je naar een regenbui kijkt en de zon achter je staat. Check!

Maar het meest fascinerende dat ik heb gelezen: Dit hemelverschijnsel is in veel culturen een goddelijk verschijnsel, een gunstig voorteken, een symbool van hoop...
Stil wordt ik er van, en ben ik dan met de fiets of op wandel, dan hou ik even halt..., om het natuurverschijnsel te bekijken. Da's puur genieten!

Gegarandeerd dat we er dit weekend nog wel meer zullen zien. Je hoeft er echt niet voor naar buiten. Zo wordt een donkere regendag toch nog een beetje spannend.
Maak het dan maar wat stil om je heen, het duurt maar even, even simpelweg ... genieten.
Mooi, toch?


Met stille groet,
:0) Veerle Loriaux

woensdag 2 december 2009

3 december 2009/ Internationale dag voor mensen met een beperking

Beste natuurvriend,


De Internationale dag voor mensen met een beperking, 03 december 2009,
werd in het leven geroepen door de VN als aanmoediging, om de discussie over mensenrechten en gelijke kansen voor mensen met een functiebeperking op de agenda te houden, op alle niveaus, lokaal, regionaal, nationaal en internationaal.
( gebaseerd en geïnspireerd op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, 10 december 1948 ).

Fondsen, onderwijs op maat, begeleidingscentra, beschut wonen, beschutte werkplaatsen, en alle bronnen van vrijetijdsinvulling worden vaak gedragen door heel wat vrijwillige medewerkers.
Achter de schermen werken zij projecten uit om de integratie in onze samenleving voor mensen met een functiebeperking te bevorderen.

Creaturen die uitgewerkt worden met kleine bouwstenen: moed, hoop, geloof, doorzetting, en vertrouwen.
Ik durf de hoop uitspreken dat mensen, die zich buigen over (ver)nieuwe(nde) recreatieve wandel-/fiets-/mountainbike-/ruiter-/moto-/autoroutes, dat zij voldoende aandacht zouden willen schenken hoé aan de toegankelijkheid van mensen met beperkingen tegemoet te kunnen komen.

Dank, omdat je luisterde.
Ontzettend belangrijk zijn meestal de momenten waarbij men het even gezegd krijgt.

Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 29 november 2009

Bredene op het droge.

Beste natuurvriend,

Van acclimatiseren na thuiskomst was helemaal geen sprake.
Wat de weersverwachtingen ook waren vandaag, we hebben het meer dan zes uren droog gehouden!

Rond het middaguur stopte het gedruppel en er kwamen brede opklaringen, we kregen de zon te zien en veel kwispelende honden ook.

Om 14u was het verzamelen geblazen op de markt te Bredene aan zee. Bijna 70 honden en hun baasjes waren op de uitnodiging ingegaan.
Een panoramisch uitzicht vanuit de watertoren was wellicht prachtig geweest, maar temidden het poldergebied was het minstens zo mooi.

Op weg naar huis keek ik meerdere keren naar de lichtende hemel boven de kust, en als ik me omdraaide richting huiswaarts was het net of we zaten gevangen onder een donkere stolp...
Een heel bijzonder gevoel was het. Maar bovenal om hier te zijn, samen met...
(mag ik ze even aan u voorstellen):
Berner Sennen, Border Colly, Golden Retriever, Labrador, Afgaanse windhond, Bouvier, Beagle, Franse en Engelse Bulldog, Cocker Spaniel, en kruisingen die een beetje alle rassen vertegenwoordigen.
Maar samen hebben ze één gemeenschappelijke eigenschap:
Je kan het krijgen en ook geven: oprechte genegenheid voor het leven.
Een dier aan je zijde brengt het beste in een mens naar boven.


Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 21 november 2009

Pompeschitters wandelroute (8,7km)

Beste natuurvriend,

Het verwonderde me een beetje te horen dat het kasteelpark 't Torreke - gelegen net naast de Basiliek van Dadizele- al zoveel jaren staat te verkommeren... Een mooi verzorgd wandelpark kan toch een waardevolle invulling zijn voor bewoners als bezoekers?...
Ik had me nochtans graag in het ridderlijke domein gewaand, in één van de vertrekken van het kasteel, bewoond door Ridder Jan/ heer van Dadizele en raadsman van de Hertogen van Bourgondië. Als een frêle minnestreel, gezeten op een kruk in een met de hand geborduurd kleed, spelend op een harp.
Een middeleeuws schouwspel, dat enkel voorbehouden bleef voor rijke hofdames...

De ontnuchtering was groot toen ik voorbij 'de Pompeschitter' passeerde. Een bijzonder personage naar 't schijnt... Op een pompbak gezeten, broek tot onder de knieën laten zakken en pruimetaart etend, terwijl hij zat te k.....
De Pompeschitter echter, blijkt een spotnaam van de Daiselnaars te zijn en die ze met trots dragen.

Heel verdraaglijk zijn nu onze laarzen. We zullen het nog wel ondervinden.
Dadizele is een Mariaoord, getuige hiervan de vele kapellen langs de straten en Mariabeeldjes in de gevels van huizen en schuren.
Vanuit de Bakkershoekstraat hebt u een magnifiek zicht op de Basiliek! Een 50-tal meters stappen we langs de Oude Ieperstraat, om dan rechts de Kleinestraat in te slaan. Daar bevindt zich het virtuele driegemeentepunt van Dadizele (Moorslede), Geluwe (Wervik) en Moorsele (Wevelgem).De gemeentegrens daalt en nu hebben we 2 km in de benen.

We kiezen voor de boerenslag. Amai mijn botten! Ten volle zitten we nu in de velden, groot verliespunt voor fazanten: Nu al de maïs is binnengehaald, zijn woerhennen radeloos op zoek naar een veilig onderkomen.
Vreemd wanneer je 'brandweer'slangen op de putoevers ziet liggen. Ze worden ingezet om de openluchtgroenten te beregenen bij droge periodes.

We steken de (drukke!) Dadizelestraat over, en komen een eind verderop terug in een boerenslag. Mooi is het wel een bonte verzameling groene, rode, witte kool en spruitjes, dat het landbouwleven in West-Vlaanderen zo typeert...

De Basiliek is onze bakermat. We krijgen haar meerdere keren te zien over de rug van de drassige akkers.

We passeren langs drie begraafplaatsen, waarvan het Dadizeele New British Cemetry deel uitmaakt, en waar meer dan duizend Britse slachtoffers begraven liggen uit de Grooten Oorlog. We stevenen af op de Spaanse kapel, een mooie kapel dat opgetrokken werd in barokke stijl. Ze is achthoekig en gebouwd in baksteen en witsteen.
De laatste lootjes worden gelegd, hoe dichter we de Basiliek naderen hoe meer deugd de zonnewarmte ons doet! We worden nog even in de tuin van het Rosarium geleidt. Naar mijn gevoel is deze gebedsplaats de mooiste plaats van Dadizele. Hier vinden mensen kracht, in de grote omloop van het leven, bij verlies, in glorietijd, in begroeving, in blijheid, en in dankbaarheid om duizend- en één dingen.

Hier eindigt onze wandeling. We hebben nog wat tijd over om een drankje en een hapje bij De Klokke Brood- en banket / aan de Moorsledestraat 2 / aan de rechterkant. Een warme chocolademelk en een boterkoek van het huis zal ons deugd doen!!!

Fijne wandelgroeten,
:0) Veerle Loriaux

vrijdag 20 november 2009

Wat een beestenboel!

Beste natuurvriend,

Zondag 29 november e.k. ga ik uitwaaien aan zee,
met Basieltje,
met alle honden en hun baasjes.
en jij kan mee!

Nieuwsgierig? http://www.denatteneus.be/
VZW Doggy Center "De Natte Neus"
Krekelstraat 167
8870 Izegem
GSM: 0475/ 683848

Vooraf inschrijven is verplicht (deelname gratis), en er volgt tussenin een fijne verrassing...
Vertrek: Bredene
Afspraak: 14u / op de markt aan zee (Kapelstraat)
Na de wandeling zijn we welkom met onze viervoeters in Brasserie Hevetia (Kapelstraat 1).
Dan kunnen we nagenieten bij een drankje, of voor wie honger heeft een lekkere snack (vrijblijvend)

Het is echt een plezier om deel te nemen, zowel met hond(en) of zonder.

See you !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

zondag 15 november 2009

Het Koekuit-wandelpad (8,7km)

Beste natuurvriend,

Moorslede...

We zullen ons vandaag à l'improvist moeten bezighouden, want we hebben geen wandelkaart bij, niet toe gekomen er eentje aan te schaffen...

We zetten onze tocht in aan de kerkhofstraat vlakbij het rustoord Maria-Middelares, en kijken even over het muurtje van het kerkhof, dat er bezaaid ligt met kleurige chrysanten.

Vrij snel stappen we het open landschap in. Geheel onze tocht sluit het ene lapje groen aan op het andere. Het is niet te denken hoe intensief hier nog aan landbouw wordt gedaan(!)

Recht voor ons uit ligt Izegem, waar ergens ons huisje staat, rechts piekt de toren van de Basiliek van Dadizele. Hoewel zo'n idylische plek, steekt Dadizele de pluimen op zijn hoed: de Basiliek, het Rosarium, de Spaanse kapel, de 'Pompeschitter' in het wandelpark (waarnaar de inwoners van Dadizele worden genoemd), zijn gekend tot over de landsgrenzen...

De wijk 'Koekuit' weliswaar 'Kouckuit' van oudsher opgetekend, brengt ons terug in de tijd van de jonge pater Constant Lievens, waar hij opgroeide. Dit gehucht telde zo'n 1.000 mensen, voornamelijk vlaszwingelaars.

We wandelen voorbij het oudste wijkschooltje 'De Kouckuit' van Moorslede. Het werd opgericht in 1875, verwoest tijdens W.O. I en heropgericht in 1928. De school kende een bloei in 1978-1980, maar werd eind juni van dit jaar gesloten, wegens het dalend leerlingenaantal...

We moeten niet overtuigd worden: dit traject, met vooràl rustige, landelijke wegen, familiale hoeven en tal van kapelletjes langs de weg, getuigt van de aloude Mariaverering. Vele gehuchten en dorpen in de omgeving waren vroeger belangrijke verzamelplaatsen voor pelgrims.

Voor het ogenblik liggen sommige karrewegels er erg drassig bij. Met een kinderwagen of rolstoel kom je hier momenteel niet door...

Zwarte kraaien domineren ons Vlaamse landschap.Gelezen dat zij best kunnen kruisen met bonte kraaien, delen zij hetzelfde voedsel, dezelfde biotoop en dezelfde manieren... van voortplanten.

Een statige Kasteeldreef leidt ons naar het kasteel 'Kouckuit', volop tussen de bossen, in een klein maar prachtig domein. Het kasteel werd heropgebouwd, in een weliswaar andere stijl, na de verwoesting tijdens W.O. I
Het was juffrouw de Meulenaere van dit kasteel, die pater Lievens hielp een deel van zijn studies te betalen.

Een verdwaalde regendruppel doet ons eraan herinneren dat we toch al in november zijn, hoewel we het soms vergeten als de zon zacht langs onze kaken streelt... Langs de rand van de akkers bereiken we stilaan Beitem -een gehucht op het grondgebied Rumbeke- deelgemeente van Roeselare.

De vroegste bronnen van Moorslede (dat we nu terug binnenwandelen) werden opgetekend omstreeks 1580, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, voor onze gewesten een rampzalige tijd.
Onze wandeling eindigt op het Marktplein, even voorbij de St.-Martinuskerk, waar je ook het Ruiterstandbeeld van pater/ missionaris Lievens aantreft.
Aan de zijkant staat geschreven: ' Gaat en onderwijst alle volkeren .' Math. XX VIII, 19.


Met stille tred keren we huiswaarts.
Fijne groeten,

:0) Veerle Loriaux

woensdag 11 november 2009

Poperinge een tweede keer.

Beste natuurvriend,

Ware het niet dat ik Poperinge al eens aandeed..., vandaag heb ik het genoegen de stad met kleine tred te bewandelen.
1. onze eerste halte om 9u30
2. museum bezoek
3. lekker eten
4. museum bezoek
5. erfgoedwandeling of wandelen in 't groen (?)
6. schrijfpen en papier niet vergeten (!)

Dit heb ik helemaal te danken aan mijn echtgenoot, die er niet alleen is in geslaagd om deze dag op een leerrijke manier in te vullen, maar in het bijzonder: uit dankbaarheid om 40 jaar trouwe dienst bij Delhaize. Samen met het gezin doen we vandaag (11 november) wat we graag doen, wat we belangrijk vinden, en jullie krijgen van ons een afschriftje van goed gevoel: het kwaliteitslabel van inzet en vertrouwen, in voor- en tegenspoed.

Teveel om in mijn verslag op te nemen, zal ik genoodzaakt zijn om me te beperken tot enkele regels bij elk bezoek. Voor verdieping in de vele evenementen verwijs ik graag naar de multi mediale info, te verkrijgen op internet of het Infokantoor voor Toerisme.
In elk dorpje in de wijde omtrek viert men vandaag Sinte Maarten, behalve... in Poperinge zelf. Hier wacht men geduldig op de komst van de lieve Sint op 6 december.

"... Ter dood veroordeeld...voor uitnemende diensten op het slagveld." Zo volgen we het leven achter het front, wandelen we door een groot kleurrijk album, en maken we kennis met het leven van de soldaten en burgers in de omgeving, getekend door een oorlog die zich hooguit een paar kilometer verder afspeelt. Brieven, dagboeken, foto's, filmmateriaal, en voorwerpen zijn heel goed bewaard gebleven in het Talbot House. Wie deze geschiedenis op eigen houtje wil beleven, en op zoek is naar slaapgelegenheid in de Westhoek? www. talbothouse.be / info@talbothouse.be / Gasthuisstraat 43 / tel. 057. 333 228

Bij het Monument der gesneuvelden op de Grote Markt verzamelen Belgische en Engelse eenheden. Ze brachten hulde aan soldaten- en burgerslachtoffers uit W.O. I en II. Aan het slot weerklonk het Belgisch, Engels, en Frans nationaal volkslied. Een kippenvel-moment, vast en zeker.

Nu naar the Old Fiddler, een Ierse pub en restaurant, aan de Veurnestraat 9.
Even geen Ierse folkmuziek, maar wel klassiek, blues, entertainment! Het zal onze apetijt onwaarschijnlijk stimuleren. En nu proeven van de Engelse keuken: An Irish stew, lambshank and potatoes au gratin, beef in Guiness and chips, please! It was very delicious!
( Reservatie gewenst) www.theoldfiddler.be / tel. 057. 363525

Het Nationaal hopmuseum stond nu op de agenda. Dit museum is gelegen aan de Gasthuisstraat en is gevestigd in het stedelijk hopmagazijn. De herberg de Stadsschaal dateert uit de 16de eeuw en was ooit nog een deel van het minderbroederklooster, waar in 1657 het college werd gesticht.
Op de voorgevel prijkt een bronzen plaat: Geboortehuis van Dirk Frimout (21.03.1941) / Eerste Belgische Astronaut, Atlantis 1992 Atlas 1 STS - 45

Kijkend op ons uurwerk blijft er nog slechts tijd over voor de erfgoedwandeling (2,8km).
Dankzij de bloeiende lakenindustrie verrezen drie imposante gotische kerken. Hun torens bepalen nog steeds de skyline van Poperinge. Daarna groeide het gezellig grensstadje uit tot één van de belangrijkste centra van de hopteelt.

Genoeg voor vandaag.
Dank aan de mensen die ons hebben bediend van eten en drank, voor de fijne ontvangst in musea en in de binnentuin van het Weeuwhof (ontdekt op de erfgoedwandeling), de geschiedenis en bloei van zo'n sterke economische handelsstad, de warme gastvrijheid van Poperingnaren, and last but not least:
Dank aan mijn echtgenoot, die met zoveel zorg en vol goede intenties deze dag in goede banen wist te leiden!

Dag Keikoppen van Poperinge, en alles en iedereen er rond!
:0) Veerle Loriaux

zondag 8 november 2009

Bomen in oorlogs- en vredestijd.

Beste natuurvriend,

Als we door de bomen het bos niet meer zien, hak ze om.

Waar we zo van hielden werd vernield,
alles doorschoten,
hebben de bomen hun stille strijd gestreden,
letterlijk boven de hoofden van dorpen en steden.

Ja, bomen hadden een functie in oologstijden. Omhakken.
De reden waarom het omhakken van bomen zo populair was sinds de oudheid?
1. door het vernietigen van vruchtbomen had de bevolking geen eten meer.
2. door de overige bomen om te hakken kon de aanvaller barricades opwerpen en werd het
voor een aangevallen land moeilijker om zich te herstellen en dat had als voordeel van de
overwinnaar dat ze afhankelijk van hen bleven.
Helaas blijkt dat ook tegenwoordig nog steeds soortgelijke tactieken worden gebruikt.

Vandaag werden - door het Agentschap voor Natuur en Bos- in Vlaanderen 1.000.000 bomen aangeplant.
Met deze actie vraagt zij onze aandacht, in een tijd van papierverslindend computergebruik:
Bezint eer je print !

Een dikke mercie !
:0) Veerle Loriaux

Kraters en Mijnen (7km)

Beste natuurvriend,

Wij gaan vandaag in het voetspoor van 11 november, de dag dat we soldaten- én burgerslachtoffers uit W.O. I en II herdenken.
" Kraters en Mijnen" is een wandelroute die boven de doopvont werd gehouden ter gelegenheid van de 90ste verjaardag van de Mijnenslag.
Met deze tocht doen we Wijtschate aan en besteden we extra aandacht aan een verhaal van mensen, die - in de kracht van hun leven- voor een zware opdracht stonden: de burgerbevolking voorgaan onder een wreedzame wereldoorlog.

We bevinden ons aan het Dorpsonthaalpunt, tussen het St.-Medardplein en de kerk van Wijtschate, en wandelen in de richting van de kerk waar we rechts met het kerkplein afdraaien net naast de kerk. Na enkele stappen gaan we links de Kapelaniestraat in, waar we bijna onmiddellijk het kleine Basse-Villeweggetje links inslaan. Het asfalt gaat over in onverharde weg en zo is onze wandeling ingezet.

Beste mensen, wie met de plaats vertrouwd wil raken, bezoekt eerst een dorpscafé. Op een zondagnamiddag vindt je vast en zeker nog enkele toogplakkers, een vierkoppige kaartersbezetting, en een reglement "beteugeling op dronkenschap" aan de muur. Zo'n cafeetje vindt je op de hoek van het St.-Medardplein: Saint-Hubert. Kom binnen en vraag maar naar de Border Collie...

Terug bij onze wandeling, m.b. in de Vlierstraat gekomen, kan je opteren om de grote wandellus te nemen (uitgebreid met 2,2km). Oké, we nemen ze!
De bomen zijn bijna kaal, en over hun kruin krijg je een prachtig vergezicht over het zuidelijk deel van Heuvelland. Een ommetje van 2,2km hebben we ervoor over, om een Duitse mijnschacht van dichtbij te bestuderen... Op het einde van het bos stappen we (normaliter) links de Vlierstraat in en gaan er over in de Kroonaardstraat, ware het niet dat ik t.h.v. de Voormezelestraat het pijltje "Bayernwald" volg. Een uitdaging waard. Daar is een Duitse site gelegen. Privaat en enkel toegankelijk mits reservatie bij de Dienst voor Toerisme.

De Kroonaardstraat met zijn prachtig uitzicht op de majestueuze Kemmelberg (156m), de Zwarte Berg, en de Rode Berg..., en wij bewegen ons vrij tussen een lapjesdeken van groen geborduurde akkers, velden en Le Petit Bois.
Niet Mesen, maar Wijtschate werd bevrijdt door de Ieren. Aan de Wijtschatestraat merk je het monument van de Ierse Divisies (juni 1917). Mesen werd bevrijdt door de Nieuw-Zeelanders.

We vervolgen onze weg naar de Scheerstraat. Op 50m tref je een Brits soldatenkerkhof ( Spanbroekmolen) aan, maar wij slaan rechtsaf en stappen door het houten poortje, richting de 'Pool of Peace' (Spanbroekmolenkrater). Met een diepte van 12m. en de volledige diameter met rand van maar liefst 129 m. is dit de grootste en meest indrukwekkendste krater. Ze herinnert ons aan de Mijnenslag of de 'Slag bij Mesen/Wijtschate.
En wees gerust, het heeft op ons een diepe indruk nagelaten...


Na de 19 dieptemijnen tot ontploffing te hebben gebracht, stootten de Ierse Divisies op hevig Duits verzet. Aan de Wulvergemstraat rechts van huis nr.28, doet de Duitse bunker 'Skip Point' zijn stil verhaal...
Een steile klim op de Klaverhulleweg tracteert je op een mooi panorama. Mesen ligt nu pal voor je. Vlak voor huis nr. 1 sla je linksaf de kiezelweg in en langs een onverhard tracé kom je geleidelijk bij het vertrekpunt van de wandeling terug.

Bij een hartverwarmertje in het dorpscafé, hadden we een stevige babbel met E.H. Remie, pastoor op rust en actief in het plaatselijk rustoord St.-Medard. Het gesprek voerde ons in enkele woorden terug in de tijd van gewone mensen, in stille dienstbaarheid om elkaar rond de kerktoren geschaard.

Met eerbiedwaardige groeten,
in gedachten bij mensen voorgegaan in oorlogsgeweld,
gisteren, vandaag en morgen.

Veerle Loriaux

donderdag 5 november 2009

Straffe winters.

Beste natuurvriend,

Allez, nu denkt een mens...
met de langzame tred naar de winter valt alle leven zo goed als stil.
" Tijdelijk", mijn beste, zo bedoelde ik het toch.

Kort geleden nog - tijdens een van mijn wandelingen door de herfst- moest ik geloven dat ik me vergist heb.
Op de kerketorre van de zomerkapel, aan de Leopold II-laan te Oostduinkerke, zaten ze daar... wat flikflooiend stout te doen! Wordt een duif het dan nooit moe? Kirrend en paraderend het hof te maken aan het pluimwichtig vrouwvolk.
" Zie ze doen, zie ze doen..." -sprak ik even het sermoen.
Het kan toch niet waar zijn dat..., en ziet ge 't al gebeuren: In een hartverscheurende storm, diep verdrongen in het nest in de toppen van de bomen. Da's toch wel de wereld op z'n kop?
Herkennen die beesten de seizoenen dan niet meer?

Ghoh, vast en zeker wel...
Maar de trots om zich te onthouden van oervlijerij weegt blijkbaar zwaarder door dan ons menselijk verstand kan vatten.

En eventjes zit ik in mijn vuisten te lachen, gevoelig doorstoken bij dit tafereel, en heimelijk te breken met het natuurpatroon te moeten denken aan onzen winterslaap, stille sparen om krachten te vergaren, en het wat rustiger aan doen nu de koude in onze ledematen kruipt.
Kom, een goeie grog met een paar druppels citroensap tegen de eerste grieptoestanden en laat ons intussen maar een beetje kirren, snotteren, snurken. Over enkele dagen doen we were mee.
Beste duif,
je hebt me op een lumineus idee gebracht:
Ik... 'pitten' ? Dat zie ik toch niet echt zitten.

Met vederlichte groeten,
:0) Veerle Loriaux

maandag 2 november 2009

De Westkustduinen

Beste natuurvriend,

De Westkustduinen lokten ons weg van (t)huis. Dit duinengebied strekt zich uit over Lombardsijde tot De Panne.
Ergens hier tussenin maken we voettochten van een kleine 10 km., deels door het duinengebied, deels in bebouwd gebied.

Onze opdracht, als meter en peter van wandel- en fietstochten (door en voor Westtoer), houdt veel meer in dan alleen maar het "controleren" op onregelmatigheden. Het is - in vele opzichten- een impulsieve beweging naar rust, naar eenvoud van het zuiverste water, zoekend naar én geraakt worden door zoveel schoonheid in het hart van de natuur.

Voor deze gelegenheid brengen we gerust enkele dagen door in Oostduinkerke, waar we ons ophouden in de jeugdherberg De Peerdevisser (oostduinkerke@vjh.be).
Goed voorzien van audio apparatuur stond 31/10/'09 voor mij volledig in het teken van radio Klara's Top75.
Mijn Top3? Mozart - Bach - Verdi.
Kan ik me vandaag nog beter voelen, meegevoerd door een stille zeebries en met milde zachtheid ondersteund door zoveel mooie muziek? Daarmee trek ik heel graag het natuurgebied Ter Yde in. Zij vormt - op één na- de grootste duincomplexen van onze Vlaamse kust, met een 2,5 km. tussen strand en polder, met zeereepduinen, hoge stuifmassieven en duinvalleien, bos en grazige kopjesduinen.

Omwille van de hoge biologische waarde van het Ter Yde- complex én de kwetsbaarheid van de aanwezige levensgemeenschappen is slechts een klein gedeelte ervan vrij toegankelijk.
Ontelbare voetsporen en hondepootafdrukken zijn ons voor geweest, en toch niet te geloven dat we dit plekje zo moeten beschermen?
Áls... het waar is dat we zo'n zorg moeten dragen hiervoor: doen wij dan wel genoeg inspanningen om het intact te houden?

Een heel eind wandelen we langs de kust, bemerken we niets dan blijgezinde mensen, en in een opwelling denk ik aan mijn kinderen toen ze nog kleine pagadders waren, zoekend naar schelpjes op het strand. Ik moést hen wel geloven dat zij de 'aller aller mooiste' schelpen uit de zee hadden gepikt! In de tuin lagen nog attributen van vorige uitstappen, dus 't was een beetje bij de rest, maar schoon bewaard en zo belangrijk in de ogen van een kind.
Menslief, kostbare herinneringen zijn het!
Al even kostbaar is muziek, in zijn zuiverste vorm, als overgeërfde parels van genialiteit...
Mijn Top3?
Mozart hinkte een beetje achterop dit jaar, maar eindigde nog mooi in de top10.
Bach was absolúte klasse.
Verdi...wel, ik heb vertroosting gevonden bij de integrale uitvoering Il Trovatore nog vóór het slapen gaan.

Gracias radio Klara!
Adiós al mar!

:0) Veerle Loriaux

woensdag 28 oktober 2009

Allerheiligen / Allerzielen.

Beste natuurvriend,

" Nu je er niet meer bent, ben je overal. "

Het kon niet mooier gezegd zijn. Ik was het ook niet die dit formuleerde, het kwam van Eva, vrijwilligster in Gasthuisberg.

Allerheiligen...
Allerzielen...
zijn momenten waarbij we aan de mensen denken die ons ontvielen en verder leven in ons hart.
Voor mij een moment, om- in alle menselijkheid- thuis te komen bij de Vader, dat Hij ons nabij blijft, in onze diepste vreugde, ons stille verdriet.

In verbondenheid met onze lieve overledenen,
Veerle Loriaux

zondag 25 oktober 2009

De Bethoosterse Broeken/ Esen (9,3 km)

Beste natuurvriend,

Met de Bethoosterse Broeken verkennen we Esen, bij Diksmuide. Het gebied bestaat uit laaggelegen weiden en hooilanden en herbergt een unieke fauna en flora.
De Handzamevallei wemelt van flora en fauna. Na de inpoldering werd het gebied nooit geschikt bevonden voor bewoning en intensieve landbouw.
Een aangepast beheer, de samenwerking tussen natuurinstanties, landbouwers en overheden, moeten het dierenrijk en de plantenvariëteiten verder herstellen.
Broodnodige rust in dit natuurparadijs is de belangrijkste vereiste, waar men ons- wandelaars- op aanstuurt.

Kom, we vertrekken !
Bij Esenplein aan de St.-Pieterskerk laten we de wagen achter. De kerktoren wordt ons herkenningspunt gedurende de wandeling. We volgen een klein kerkwegeltje "het Hogemolenpad" aan de overzijde van de Roeselarestraat. We trekken de weiden in, opwaarts de Kruisstraat door. We stijgen tot aan de kruiskapel aan een mooi gerestaureerde hoeve, vóor we de Maalderijstraat links afslaan.

In een wijde boog krijg je een prachtig uitzicht op de kerk van Klerken, iets naar rechts de kerk van Woumen, verder naar rechts de Ijzertoren van Diksmuide, en links achter ons ligt Esen.

De Maalderijstraat gaat afdalend. In een klein huisje (n°7) woont vast iemand met een groot hart voor dieren. Ik werd er stil van...
" Kik nu, e peird zunder chauffeur up straate!" Een paard had zijn ruiter uit het zadel geworpen en had het op een lopen gezet, en stapte onze richting uit.
Waar worteltjes dan al niet goed voor zijn... Wat later werden dier en mens weer verenigd, en wij genoten van het plaatje...

We wandelen op verharde en onverharde wegen, paden langs de rand van weiden en akkers, inslapende knotwilgen, temidden het tere gebied de Broeken, dat vroeger vaak overstroomd werd. Bij vrieskou werd het een waar schaatsparadijs, maar voor waaghalzen liep het wel eens slecht af. Vandaar het wijze volksliedje: " Hoge klemmers, lege zwemmers, schaverdienders op het ies, ze zien al tegare nie wies!"

Een stukje langs de noorderlijke oever, en terug langs de zuiderlijke oever van de Handzamevallei, komt de St.-Pieterskerk in zicht.
Dit betekent het einde van een supermooie (honden)wandeling, gekeurd en gekeerd door onze viervoeter Basiel (voor de vrienden!).

Met beestige groeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 18 oktober 2009

De Stijn Streuvelsroute te voete...( 7,3km)

Beste natuurvriend,

Deze route leidt ons door het glooiend landschap in en rondom Ingooigem.
Stijn Streuvels was niet alleen een prozaïst en romancier, maar ook een fervente natuurminnaar en wandelaar. We stappen letterlijk in de voetsporen van deze Vlaamse schrijver, te beginnen bij een voetpad, vlak voor zijn woning: het 'Lijsternest'.
Op de Hoge Kleitop (475 m hoge heuvel) liet hij een landhuis bouwen, met medewerking van enkele vrienden. In zijn testament liet hij verstaan niet opgezet te zijn met een grafmonument. Het monument dat hij wenste in ere te behouden was wat hij persoonlijk had opgewerkt, nl.: het domein en de woning met alles erop en eraan. Overeenkomstig zijn wilsbeschikking kocht het Provinciehuis de eigendommen op, om ze vervolgens voor het grote publiek open te stellen.
Vandaag echter is het Lijsternest gesloten wegens restauratiewerken en voorafgaand verhuiswerken. Meer info? Het Huis van de Streek West-Vlaanderen in Kortrijk (056/24.99.94) of www.west-vlaanderen.be/musea

De landwegel brengt ons meteen in het weidse agrarisch landschap. Het zonlicht verlaat ons geen seconde en de Tiegemse witte Bergmolen trekt al van verre onze aandacht. Elk seizoen brengt zijn vruchten voort en kweekt ons karakter aan om weer en wind te leren doorstaan.

In de Bergstraat, aan de eerstvolgende splitsing gaan we vrijwel onmiddellijk naar links in Dolage. Over de laagstamfruitbomen opent zich een vergezicht over de beboste kruinen van Zulzeke, Kwaremont, en Kluisberg. De appels aan de bomen zagen er toch zo verleidelijk uit...Alleen maar naar kijken, maar aankomen niet, tenzij...je de fruitboer aantreft? Voor €1,60 hadden we een zak heerlijk glimmende Jonagolds. Mensen toch, zo'n sàppige appels!

Langsheen de tuin van een riante villa brengt het voetpad ons op de Warandedreef, in een wijde boog om het St.-Arnolduspark.
Dit domein behoorde oorspronkelijk toe tot het kerngoed van de Heren der Heerlijkheid Tiegem. Het hedendaags park werd door de huidige eigenaars, de Paters Redemptoristen, in de jaren zestig tot een meer eigentijds recreatiepark omgevormd.

Opnieuw brengt een tegelpad ons in het agrarisch landschap. Gezwind stappen we verder en komen uiteindelijk uit op Schernaai. Algauw aan de rechterkant, maken we kennis met de ommuurde hoeve Schernaaihof oftewel: het Goed Ter Broecke. Deze mooie hoeve was ten tijde van het Ancien Regime het fonsier van de Heerlijkheid Ten Broecke en in het bezit van de Heren van Vichte.

De St.-Antoniuskerk is ons baken, en intussen genieten we van elk uitzicht, elk streepje zon en elke vierkante meter grond onder onze voeten.
Ingooigem, waar tijdgenoot Hugo Verriest, als 'paster te lande' de kinderen onderwees, de zieken bezocht en praatte met de dorpelingen, zei ooit:
" Schoon volk, mijn volk.
Ze zijn arm, aan zichzelf overgelaten en ze ondergaan lijdzaam het leven met zijn arbeid en zijn last, slechts nu en dan onderbroken en vergeten op feesten en kermissen..."
Tegen de zuidmuur van de kerk bevinden zich de grafmonumenten van Ingooigems twee beroemde inwoners: links dat van Hugo Verriest, rechts dat van Stijn Streuvels.

Voldaan keren we naar huis terug, en 'k heb er nog warme kaken van gekregen ook.
Met vriendelijke herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 17 oktober 2009

Poperinge...

Beste natuurvriend,

Poperinge krijgt een facelift, en ... wat schrok ik te vernemen dat zij een ingeslapen stad zou zijn geworden?

Ik ben waarschijnlijk de laatste der Mohikanen, dat ik mijn twijfel hieromtrent durf uit te spreken...Als natuurliefhebster heb ik de stad al enkele malen doorkruist voor een wandeling of fietstocht, waarbij je alle kanten uit kunt: van zorgeloos trutselen tot doelgericht stappen of mountainbiken.
Wélke kant je ook uitgaat, je vindt er vast wel een café met terras waar je je route verder uitstippelt. Een overlevingspakketje heb je echt niet vandoen, want er zijn genoeg eet- en drankgelegenheden om dorst en honger te stillen.

Niet voor niets heeft Toerisme Vlaanderen Poperinge in haar geschiedenisboeken opgenomen als een provinciestad met internationale uitstraling: het " Parijs van het Noorden." Tijdens W.O. I kreeg het zelfs even de allure van metropool: een kosmopolitisch centrum waar duizenden mensen uit verschillende landen zich ophielden, van West-Vlaming tot Brit, van Canadees tot Indiër. Het zindert nog altijd na...

" In Poperinge gebeurt nooit iets." zou - mijn inziens- een grote vergissing zijn!
Voor mensen die er geboren en getogen zijn is deze stad de grote motor achter de lakenindustrie, de hopteelt ( die nu gestaag weer opleeft) en waaraan het Hommelbiertje zijn naam ontleent?
Landelijke gemeenten en pittoreske dorpjes scharen zich liefelijk rond de uit de kluiten gewassen stad.

De Vlaamse Westhoek heeft op mij al langer een diepe aantrekkingskracht, en niet alleen omwille van het glooiend landschap, maar ook om de mensen die er wonen: hun dialecten, hun karakter, hun noeste arbeid, hun rijk ambachtelijk verleden...
Het zijn typische steden, gemeenten en dorpen om van te houden, die tijd en generaties hebben doorstaan en aan de gewoonten van vandaag netjes zijn voorbijgegaan.
Ik hou van die plaatsen! Het zijn als stille getuigen van wat wij verloren zijn door ons jachtig bestaan.

Het Poperinge vandaag, opgetekend als handelsstad van hop en kant...
Het Poperinge vandaag, waarvan men vindt dat het een doodgebloede adertak is geworden in het culturele/ maatschappelijke landschap...
Het Poperinge dat ik vandaag nog altijd herken als een stukje West-Vlaanderen, dat in zijn eigenheid niet verloren mag gaan, uit blijk van waardering voor de mensen die er wonen en gewoond hebben.

Poperinge is een grensgeval, met een warme uitstraling!


:0) Met beleefde groeten,
Veerle Loriaux

donderdag 8 oktober 2009

Van peperkoek gesproken...

Beste natuurvriend,

Tja, hoe zal ik zeggen...
Van peperkoek alleen kan een mens niet leven. Wat heb ik toch met peperkoek vandaag?

Hoewel het een gezond product is, rijk aan calcium, voedingsvezels ( goed voor spijsvertering), en je wordt er n.i.e.t. dik van ( en zo help ik meteen ook een misverstand uit de wereld), blijft zij een eenzame genoot op het brood...

Lente, zomer, herfst en winter worden nu ook niet gevormd door één factor alleen. Het weer kan dan een grote ( misschien wel grootste?) geleider zijn die de seizoenen bepaalt..., zonder inmenging van zonlicht, de maan, wind, regen,...kom je geen wisselende seizoenen tegen.

Het spel wordt door vele factoren opgedweept, bepaalt zijn koers, beïnvloedt de mens in zijn overredingskracht, en doet iedereen nadenken die het werk inkijkt.
De concurrentie wordt aangescherpt, opengespannen, en houdt de strijd aan waardoor mensen / dingen / onderwerpen / organisaties ( en vul zelf ook maar aan) een zeker begrip worden in onze samenleving.

En peperkoek kan dan heel lekker smaken op de boterham of tussendoor, zij kan best wel leven naast de smeerkaas, choco en confituur, die het ontbijtritueel voller maakt, wanneer zij haar eigenheid mag bewaren...

Beste natuurvriend,
Ik doe heel hard mijn best om het u uit te leggen. Daarom mijn oprechte natuurgevoelens, die ik graag met jullie deel.
De ingrediënten hiervoor vindt je terug op www.westtoer.be

Hartelijke ontbijtgroeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 4 oktober 2009

Kemmelberg wandelroute (9,4 km)

Beste natuurvriend,

Don't leave me behind...
Vandaag is het werelddierendag, voor wie het nog niet doorhad.
Vandaag zijn we in het gezelschap van een schattige, lieve, supermooie, kwikke Cocker Spaniel. Aan zijn baasjes zeg ik graag: Dank je wel lieve mensen, onze dag kan niet meer stuk !

Normaliter vertrekt deze wandeling aan het bezoekerscentrum De Bergen in Kemmel, maar wegens wegenwerken wordt alle verkeer langshier geweerd. Ach, een goeie soldaat trekt zijn plan, we rijden aan de rotonde door en komen aan de andere kant van de Kemmelberg bij de Kemmelbergweg uit. Bij Au Chalet laten we de wagen achter.
Au Chalet is een taverne / tea-room waar we al vele jaren komen. Ik denk dat Simon al heel wat pintjes heeft getapt, en mensen voorzien heeft van een heerlijk tas koffie, met een pannenkoek die nog op grootmoeders' wijze wordt gebakken. Sinds 1936 staat Au Chalet gekend als een rustplaats aan de rand van het bos, met prachtig panorama, een zonnig terras, in een oase van rust en natuur... De Ronde Gent - Wevelgem, maar ook recreatieve en georganiseerde fietstochten lokten reeds veel volk naarhier...

Rechtover Au Chalet rusten 5294 Franse soldaten die sneuvelden tijdens de vreselijke Kemmelbergslag van 25 april 1918. We trekken het bos in, veilig geborgen in de armen van de oude bomen. Sleepvoets schuif ik door de afgevallen blaadjes, wat me terugvoert naar mijn kindertijd. Zo nu en dan zou ik nog eens een plastiekzak vullen met bolsters, bladeren, beukennootjes, pluimen,... Pure nostalgie...

De Lettingstraat steken we over t.h.v. het jeugdverblijfcentrum De Lork. We gaan even naar links en duiken via een dreef het kasteelpark De Warande in.
Iets verderop bereiken we de omheinde Dries met een sierlijk kiosk en het grappige Gaperke. Het driehoekig pleintje wijst erop dat Kemmel al heel oud, zelfs Keltisch is.

Bij het bezoekerscentrum aangekomen, staan we voor een reusachtig paneel. Met een collage aan foto's trekt het volgend opschrift onze aandacht: " Heuvelland draagt zorg voor het bouwkundig erfgoed. 1762 gebouwen en 219 gehelen uit de erfgoedinventaris vormen de beeldkwaliteit van de Klijte, Dranouter, Kemmel, Loker, Nieuwkerke, Westouter, Wijtschate en Wulvergem."

De drukke Kemmelstraat ( die we tweemaal zullen dwarsen) voert langs het fraaie landschap. Al lange tijd hier niet meer geweest te zijn, merken we nu op hoeveel inspanning men heeft gedaan aan groenbeplanting. Deze zanderige zone - minder geschikt voor landbouw- heeft zijn nieuwe bestemming waardig verdiend !

De buitenlucht..., wind door de haren..., de wijngaarden..., de vredige rust maakt me stil vanbinnen. Over de heuvelruggen krijgen we meer en meer zicht op de Katsberg, de Rode Berg, de Zwarte Berg, De Vidaigneberg en de Scherpenberg. Langs de vallei van de Lindebeek, de Godtschalckstraat en de Montebergstraat wat verderop bereiken we stilaan de klimmende boerenslag of de Kleine Kemmelbergweg.
We steken de straat over en laten al onze emoties doorspoelen in Au Chalet.
En de hond?
Die is aan het einde van zijn latijn en ligt zachtjes te snurken onder tafel.
Sssssslaap lekker allemaal, en morgen gezond weer op.

Warme herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 27 september 2009

de Goededagfietsroute (49km)

Beste natuurvriend,

Twee broekzakken vol losse blaadjes en een schrijfpen op de kraag van mijn T-shirt geschoven.
Zo ga ik meestal de baan op, en deze keer om de Goededagfietsroute te controleren.

De route - die normaliter start aan de St.-Maartenskerk te Kortrijk- duurt vandaag toch iets langer, want eerst wil ik deze kerk even binnen .
Dan stappen we de fiets op, langs het Boerenhol, het bureau voor toerisme aan het Begijnhofpark, en zoekend het water op. De Leie was de slagader voor de bloeiende economische ontwikkeling door de vlas en linnennijverheid en de steenbakkerij.

Kuurne was van oorsprong een landbouwgemeente, maar na W.O.II zorgde het industrieterrein van Kuurne/Heule voor nieuwe werkgelegenheid.
We maken ons een weg naar Harelbeke. De stad- zoals we het nu kennen- is een actieve handelsstad. De bekendste Harelbekenaar is de componist, dirigent en muziekpedagoog Peter Benoit. Hij was een gedurfde vernieuwer, maar toch hield hij zich later bij zijn eigen inzicht: 'muziek te componeren die door iedereen moet kunnen begrepen worden'...

We verlaten Kuurne, om langs de Stasegemsesteenweg het provinciaal domein De Gavers binnen te rijden. Hier werd bewust gekozen voor loofbossen en struiken, die het best gedijen in ons klimaat.
Zorgvuldig volgen we de fietspaaltjes die ons leiden naar Kortrijk-Bossuyt. Ter hoogte van de Luipaardstraat komt de Kapel ter Bede in zicht. Met haar kreeg ook de straat dezelfde naam. Zij staat thans op privé-domein, maar is te bezoeken tijdens werkdagen.
De Kleiputten vragen ons de versnellingen wat terug te schakelen. Er staan ons wat verderop nog een paar kuitenbijters te wachten.
Maar daarna volgt er telkens een beloning : een prachtig uitzicht over de akkers en velden. Boerderijen liggen hier erg verspreid en soms wat verscholen in de plooien van het landschap.

Een gietijzeren kruis, t.h.v. de klijthofstraat-Perykelstraat, vergezeld van drie vrouwen, geven uiting van hoop, geloof en liefde. En dit heeft de wereld echt nodig. Fietsend en stil in gedachten verzonken komen we langs de drukke Doornikserijksweg, die we even verderop zullen ruilen voor de rustig gelegen Leuzestraat, met rechts van ons het Argendaalbos en het Bellegembos, deels verkaveld en bebouwd met villa's.
In Aalbeke/Kortrijk doen we een verkwikkende afdaling aan 32km/u. en dàt kan deugd doen! Maar 't was niet van zo lange duur, want in de Luingestraat werden we plechtig omgeleid. Niks ergs. We slaan links af i.p.v. rechts, en even voorbij de Luignehoeve nemen we de aardeweg, die ons veilig brengt bij de Doomanstraat, waar we terug aansluiten op onze fietsroute.
De Preshoekstraat brengt ons langs een aantal hoeves naar Marke. Het zijn pareltjes in het landschap en we geven onze ogen de kost.

Met het Forellenkwintet van Franz Shubert vanbinnen, laat ik me vergezellen langs Marke -station. Maar we halen ons hartje pas op als we de Grote Markt en via de St.-Maartenskerkstraat de weg naar de decanale St.-Maartenskerk hebben bereikt.

Een deugddoende avond, lekker slapen en morgen gezond weer op!
:0) Veerle Loriaux

zondag 20 september 2009

De Oosthove wandelroute (13km)

Beste natuurvriend,

Uit de krachten van de natuur werden velden en akkers gevormd tot een landjuweel: het landelijke Rollegem-Kapelle, een deelgemeente van Ledegem

Deze 13-km lange voettocht vertrekt aan de kerk van Rollegem-Kapelle. We staan met de rug naar de kerk, steken de straat over, en zoeken t.h.v. de beenhouwerij een smal voetweggetje op, dat uitloopt op de Rotputwegel.
Een kleine 50m verderop krijg je voeling met het landbouwleven. Tja...,de tijd van verstoppertje spelen is helaas voorbij, boeren rijden af en aan met volle karren maïs dat tot pulp werd verhakkeld.

De onverharde Soldatenweg volgen we tot het einde. Dan slaan we rechtsaf en wandelen de Sint-Eloois-winkelstraat in. Een heel romantisch ogend huisje vind ik toch wel dat met het huisnummer 111... Langs de Wulfsdambeek ( waar velen hun weg schijnen te kennen om er van hun sluikstort af te geraken!), komen we aan bij de prachtig gerenoveerde Oosthove. Men zegt dat het de oudste hoeve van Ledegem zou zijn. In 1236 werd het goed verkocht aan de cisterciënzerinnenabdij te Wevelgem. De huidige hoeve (1778) wordt niet meer uitgebaat als landbouwbedrijf, maar de hoevegebouwen liggen er nog bij als vele tientallen jaren terug. Het bouwjaar van het kapelletje bij de inrijpoort werd reeds in 1880 opgetekend en is toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand.

Mij komt het niet meteen over als een gemeentehuis, maar toch is dit het 'open huis' van de Ledegemnaren, op steenworp van de hoeve, aan de rechterkant over de velden.
De wijk Kempkens herbergt een Britse militaire begraafplaats. 37 soldaten, bijna allemaal net geen 20 jaar, hebben hier hun laatste rustplaats gevonden. Het werd er aangelegd na de bevrijding van Ledegem, in oktober 1918, met gelijkvormige zerkjes van kalksteen. " Known unto God / A soldier of the great war..." las ik op de gedenksteen van soldaten wiens identiteit nooit kon achterhaald worden. Ik wordt er even stil bij...

De lange spoorwegbedding is een beschermd natuurgebied. Langs daar loopt de provinciale fiets- en wandelroute 'De Kezelbergroute' alsook de 'Bedevaartfietsroute'. We wandelen langs de Leedegemse Meerssen, de Groene Jagerstraat,..., tot we bij een driesprong aan de Driepikkelstraat zijn beland.
De 'driepikkel' herinnert aan een grijze arduinen grenspaal, op de grens van 3 gemeenten, en (tussen 1559 en 1801) ook de scheiding vormde tussen 3 bisdommen.
Rollegem-Kapelle behoorde tot het bisdom Doornik, Rumbeke tot het bisdom Brugge, en Ledegem tot het bisdom Ieper. Vroeger kende elk bisdom zijn eigen richtlijnen. Als het vasten was in het ene bisdom en niet in het andere... ging men naar hartelust eten en drinken aan de andere kant van de paal, daar waar het wel toegelaten was.

Als brave schapen volgen we onze gids richting kerketorre, waar we zonder omwegen naartoe worden geleid.


Met stille herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 13 september 2009

Kampveldwandelroute (9,1km)

Beste natuurvriend,

De zomer heeft zijn tijd gehad en dreigende wolken schuiven over onze kleine zielen, zo af en toe wat stuifregen en wind in het gezicht.
Maar we blijven er niet voor thuis!

De Kampveldwandelroute neemt ons mee langs de bosrijke omgeving van het Kampveld ten noordoosten van Waardamme (Oostkamp). Voor ons begint het allemaal aan het Marktplein en het gewezen gemeentehuis. Nu heeft het OCMW Oostkamp hier zijn intrek genomen.
De grafzerken rond de Sint-Blasiuskerk trekken mijn aandacht, en niet omdat ik hier graag vertoef. Bijna niet meer te lezen, zag ik toch nog een jaartal staan: 1874...las ik op een grafplaatje.
Links voor het plein zochten we de Rooiveldstraat op. Waardamme ontleent zijn naam aan de beek Ware of Wara waarop men een dam wierp. Vandaar...
Aan het huisnummer 62 slaan we linksaf en leidt een populierendreef ons naar de bossen van Rooiveld. De afgevallen bladeren, waar ik graag sleepvoetend doorrits, brengen me helemaal tot rust. Terwijl we door een zomereikdreef wandelen valt het ons op dat nieuwe bosjes werden aangeplant.
Winter- en zomereik kunnen het hier goed met elkaar vinden, en hun vruchten zijn een belangrijke voedselbron voor muizen, gaaien en eekhoorn, die nu een voorraad voor de winter aanleggen. De eikels kraken onder onze voeten.

Sporen van paardenhoeven? Dan zijn we niet alleen... Behalve 2 wandelaars hebben we niemand gezien. Het bos ruikt zalig goed na een regenbui.
Aan de Waterstraat steken we over en komen in een dennenbos/loofbos. Naast de eik kan ook de den een bos spontaan herkoloniseren. Op heel arme gronden zal hij van nature zeer dominant blijven.
Met de oversteek hebben we Rooiveld ingeruild voor Kampveld .
Aan het eind van de dreef steken we de Kampveldstraat over en vervolgen we ons pad.
Even verderop dwarsen we ook de Papenvijverstraat en zoeken terug het veldbos op.
Hier en daar duikt tussen de bomen een boerderij op, idyllisch mooi om even te verpozen lijkt het ons.

Help! Geheugen tekort! St.-Janskruid ( dat hier overvloedig groeit) heeft een geneeskrachtige werking, maar dewelke was het alweer? Een mens heeft feitelijk nog een pan hersenen tekort... Maar wat ik wél weet, is, dat sommige eiken last hebben van roest- en witziekte. Ook wel de populier.

We volgen nu braafjes de bosrand. Bomen roepen soms herinneringen op, te merken aan de inkervingen van initialen, hartjes met pijltjes erdoor, een datum 27/5/40 of... tja zelfs sluikstort, wat niet thuis hoort in een bos!
We steken terug de Waterstraat over.
Links kijken we uit op het vredig veldverleden dat we zojuist hebben gehad, rechts zien we uit op een gewezen hoevetje. Vlak voor ons ligt het laatste eindje bos, in het spoor van nog wat voeten, langswaar wij ook doorhene moeten...

Met warme groeten,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 5 september 2009

Gasthuisbossenwandelroute ( 10,1km)

Beste natuurvriend,

Wisselende weersomstandigheden...
Bladeren van de bomen dwarrelen door de lucht...
De vruchten van de bomen liggen verspreid op de grond...
De herfst is aan zijn retour...

In deze tijd van het jaar verlang ik altijd naar een wandeling in de bossen. Hierop is mijn wandeling vandaag geïnspireerd: de Gasthuisbossenwandelroute. Het neemt je mee door het glooiend landschap van Zillebeke, 10,1 km lang, ten zuiden van Ieper centraal, het meest bosrijke deel van de Westhoek, met 8 bosdomeinen verspreid over Zillebeke, Zandvoorde en Wijtschate.
Kom, we trekken het bos in !
Via een draaipoortje (aan de Werviksestraat) stappen we de weide in, naar het 'Zwarte leen' , dat je in het hart van het bos brengt.
De Gasthuisbossen werden reeds in de middeleeuwen opgetekend als zijnde eigendom van de Ieperse 'Godshuizen' en ' Gasthuizen'. Om economisch nut werden naaldbomen ingevoerd, want normaliter horen zij hier niet thuis. Wel loofbomen, die de schrale zandgronden het best verdragen. Ook de adelaarsvaren voelt zich hier blijkbaar thuis op de zure naaldbodem. Met zijn diepe wortels verspreidt hij gifstoffen in de grond, waardoor heel wat andere plantensoorten verdwenen. Het Groenenburgbos is daar een typisch voorbeeld van...

De paden zijn nog heel goed begaanbaar. Een zitbankje nodigt uit om even te verpozen, in een oase van stilte.
Met de kleine veldweg dwarsen we de Ieperboog (heuvelkam), waar we een prachtig uitzicht krijgen op alle bosdomeinen die zich langs de hellingen uitstrekken.

In de Passendaleveldstraat kan je kiezen voor de verkorte of de uitgebreide route. Wij kiezen de laatste en nemen ook enkele bijzonder mooie (!) vlinders mee op onze tocht.
Over houten bruggetjes en kronkelwegjes stappen we over van het ene in het andere bos. Plots komen we op een kale plek, die deels begroeid is met heide en verrassende plantensoorten. Het doet me terugdenken aan de Hoge Veluwe: een ongerept natuurgebied dat zeker een vakantiebezoek waard is!
De reeënpopulatie is de laatste jaren sterk toegenomen, ook hier. Met een beetje geluk kruist een ree je pad, maar dan moet je roerloos stil staan, niet praten, geen opvallend parfum dragen, ook geen felgekleurde kleren dragen. De windrichting is ook zeer belangrijk als je wild wil spotten! Wist je trouwens, dat een ree de aanwezigheid van een mens kan waarnemen op 2km afstand? ...

Tussen het Godtschalckbos en het Zandvoordebos werd het heidegebied hersteld en - waar nodig- greep de mens in. Het resultaat is fenomenaal. Op de valleiwand mag de natuur zich nu spontaan herstellen.
Langs het Veldbos vinden we onze weg naar het Groenenburgbos terug.
Geen mens te bespeuren, bijna ondenkbaar maar waar.
Hoe zou het voelen om tussen schemer en nacht hier te zijn?
Het daagt me uit om deze tocht nog 's over te doen, misschien tijdens de herfstvakantie, als het al wat vroeger donker wordt en de mist tussen de bomen hangt...


Met herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 29 augustus 2009

De Geuzenwandelroute (9,6km)

Beste natuurvriend,

Nieuwkerke,
ik heb je onderschat ! Bij wat ik las over jouw geschiedenis viel ik van de ene verbazing in de andere. Eigenlijk was het aan Nieuwkerke te danken, dat Ieper zo'n rijke lakennijverheid heeft gekend (!) want daar begon het destijds allemaal...
Het dorp werd een kleine stad en de groeiende welvaart trok heel veel immigranten aan.
De Engelsen zagen er wel iets in en graaiden het succes van de handel mee over zee.
Nieuwkerke bleef verweesd achter, er woedden godsdiensttroebelen tussen Geuzen en Rooms-Katholieken, de eerste hagenpreken vonden er plaats en de beeldenrevolutie stak op.

Vandaag ervaren we een vredige en rustige stad, temidden velden en weiden, ergens in de diep schone Westhoek.
We worden hartelijk begroet op het marktplein, aan het café Breugelhof, waar men nog spreekt over 't Wuf ( de vrouw) en een Seule ( emmer). Niet altijd het interieur, maar wel de mensen zorgen voor de sfeer, een stamcafé voor de volksmens.
De Klijte, Dranouter, Loker, Westouter, Wijtschate, Wulvergem en Nieuwkerke werden - sinds de grote fusieoperatie van 1977- omgevormd tot Heuvelland, met Kemmel als administratief centrum.

Langs de Heirweg zoeken we de Seulestraat op en slaan vlak voor het O.L.Vr.kapelletje onmiddellijk rechtaf de velden in. Als we de stilte nu konden meten, dan hoorden we ons hart kloppen, zo stil is het hier! En zeggen... dat we hier de voorbije winter bijna tot aan onze knieën in de modder zakten, waardoor we noodgedwongen moesten terugkeren.

De torens van Bailleul (Belle) in zicht, op het einde van de Eikenstraat, slaan we rechtaf en naderen de Westhof Farm Cemetry (1917-1918). Dit is een rustplaats waar 131 soldaten van U.K., Canada, New-Zealand en 5 Duitse soldaten begraven liggen. Aan de ingang vond ik de Cemetry Register. Wie wil kan het in alle eerbied ondertekenen.
We stappen door en komen aan een merkwaardig kruis: de tombe. " Hier stierven voor 't Katholieke Geloove 's avonds ten 11N op 12N januari 1568 de drie priesters van Reninghelst." las ik op het voetstuk. Ik wist van het bestaan van die tijd af, maar dat het zich ook voltrok zo dicht bij huis... Vreemd gevoel toch.

Aan 't Heuvelhof genoten we van het prachtig panorama en onderweg ook van de overheerlijke braambessen ! De mei - en sleedoorn, knotwilg en knoten behagen het landschap. Aan het volgende kruispunt ( gehucht Zwartemolenhoek) zien we rechts een Calvariekruis. Elke 3de zondag van september is dit kruis het doel van een verzoeningsbedevaart, die al de slachtoffers uit de woelige tijd rond 1570 - Katholieken en Geuzen- herdenkt.

Even verderop duiken we de boerenslag in: de kauwakkers, een kilometer lang akkerland. We klimmen naar de Walletjes, en zijn weer op 80M hoogte boven de heuvelkam van Nieuwkerke uitgestegen. Boven staan oriëntatietafels als een prima hulplijn !
We nemen nu een flinke tred neerwaarts en bereiken de drukke Dranouterstraat (!), die we dwarsen.

Gras en aarde onder onze voeten, in en rondom de akkers, loopt de Ghevelkesweg.Het voert naar de Pont d'Amour. Dit bruggetje overspande een vallei, om de tram van de lijn Steenwerck-Ieper toe te laten door het landschap te bollen.
Maar... ver van elke sociale controle, kreeg ik ineens een guitige ingeving... die mijn echtgenoot wel goed begreep: " Een kusje, vlug! Onder de brug !"
Allez, nog wat verder stappen, het Vijverstraatje en de Nieuwkerkestraat door en zo kwamen we terug op het marktplein.
"Kom, we drinken nog eentje bij Chaplin!"

Met hartelijke groeten van mijn voeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 23 augustus 2009

Ijzerbroeken fietsroute (41km)

Beste natuurvriend,

Vertrekkend uit het schilderachtig stadje Lo, wordt - via de Oude Zeedijk -het kanaal Ieper-Ijzer opgezocht, en doorkruisen we pittoreske dorpen en historische hoeven.
Is dit echt de Westhoek?... Ik waan me hier ver van huis en wat is het hier mooi !

Pypegaele, vrij vertaald uit het West-Vlaams dialect, betekent 'kruiwagen'. Zijn naam liegt er niet om: Destijds liep hier een weggetje, het enige dat door de wijk liep, nauwelijks de breedte van een kruiwagen. Via deze weg trok men naar de nabijgelegen pypegaelemeulen, om er het koren te laten malen.
Kronkelend komen we uit in de Woestenstraat. Hoeve nr.9, met een rood geschilderd hek, dateert van 1763!

We worden stilaan in Reninge verwacht. Rechtover de kerk sta ik stil bij een gedicht van Hans Andreus. Hij heeft wat te vertellen over de vederlichte dood. Zou die echt zo vederlicht zijn? Voor sommigen misschien, voor anderen misschien een strijd of komt zij als een dief in de nacht, als ik denk aan zoveel gesneuvelde soldaten en burgers bij (wereld)oorlogen. Het houdt een mens toch bezig...

In Lo-Reninge, een vredig stadje, gelegen in het vlakke land van "Bachten de Kupe" en de Westhoek komen we voorbij de 12de eeuwse St.-Pieterskerk, alles wat overblijft van de vroegere Augustijnenabdij. Een kleine 50m verderop trekt de 'duiventoren' (1710) onze aandacht. In 1957 werd het een beschermd monument en werd het eigendom van de stad. Kunstwerken van Jean Coenen, Dierendonck E. en Roger Lacquet, en een aangrijpend gedicht van Maria Bamas staan netjes in de dreef ingeplant.

De Fintelebrug over, en na +/-1 km Veurne-Ambacht Dijk zoeken we het jaagpad langs de Ijzer op. De Vaartdijk, die we zowat 3 km aanhouden, brengt ons bij het sluizencomplex van Fintele bij Pollinckhove.
We komen graag in restaurant- taverne De Lisdodde. http://www.delisdodde.tk/
Een Grimbergen van 't vat, een bierstoofpotje, paling in 't groen of een croque met verse groenten? Elke gast wordt hier met de grootste genegenheid ontvangen door de trouwe, lieve collie! Je geniet van het uitzicht van de prachtige vijver in de rustige omgeving en wordt er vriendelijk bediend door Dirk, dochter Shaline en personeel, terwijl Mieke ( de vrouw des huizes) zich uitslooft in de keuken. Het eten wordt bereid met dagverse producten en is heel lekker klaargemaakt!

Over de Lo-vaart worden we terug thuis verwacht: Lo.
" Wat je in het leven houdt
is de liefde
waaraan je zult sterven."
Dit lees ik aan de gevel van huis nr.17 in de Breydelstraat.

Als het liefde is, waarin we ooit afscheid zullen nemen van hier, dan hebben wij geluk gehad dat zij ons een leven lang heeft vergezeld op onze tocht...

Bijzondere opmerking:
Vanaf 24/08/2009 starten in het centrum van Lo ingrijpende werken.
Het Vlaams gewest zal de doortocht vanaf de Westpoort tot voorbij de markt in drie fasen heraanleggen.
Tijdens de eerste fase zal een omleiding van kracht zijn.
Eens het stuk van de Westpoort tot voorbij het kruispunt met de Oude Eiermarkt is heraangelegd zal met verkeerslichten gewerkt worden.
De werken zullen een jaar duren.

Van harte,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 22 augustus 2009

Thematocht: Fietsen langs kastelen (45km)

Beste natuurvriend,

Wie van thematochten houd, houd waarschijnlijk ook van cultuur en geschiedenis?
De thematocht vandaag: Fietsen langs kastelen, maakt gebruik van de knooppunten-bewegwijzering van het fietsnetwerk Leiestreek-West en Brugse Ommeland-Zuid. Dankzij de steun van de gemeenten Izegem, Ingelmunster, Meulebeke, Ardooie, en Roeselare kwam deze route tot stand.
Het traject start aan het kaasterkasteel te Rumbeke en loopt vervolgens langs:
40-41-15-13-12-25-20-19-22-23-54-55-24-25-66-40
Aan het eind van de Kaasterstraat zakken we af naar Izegem, waar we de Grote Markt door fietsen, de spoorweg dwarsen en langs de brug het kanaal opzoeken richting Ingelmunster.

Izegem - Pekkerstad...
Als u in de gelegenheid bent, bezoek dan even het centrum van de stad. Het bronzen beeld ' De Pekker ' van Marc Claerhout op de Grote Markt staat symbool voor de vlijtige en levenslustige Izegemnaar. De Pekker verwijst naar de Izegemse schoeisel- en borstelnijverheid.
'Pekken' en 'plakken' betekent ook: aan de toog (blijven) plakken. Voor ons is dat nog een beetje te vroeg op de dag, maar we halen toch al onze picknick boven.

Van Izegem naar Ingelmunster is een kleine 6 km. langs het kanaal. In het gemeentelijk sportstadion vindt dit weekend het Belgisch kampioenschap boogschieten plaats. De aanpalende parking stond (voor deze gelegenheid) met tentjes en motorhomes bezaaid.
Zwaluwen vlogen over de velden, vlas dat in hutjes rechtop stond, het hooi dat van het land moet, het boerenleven gaat onverstoorbaar verder!..
Sommige boerderijen zetten hun deuren voor een passant open, en laten je graag proeven van de producten die ze voortbrengen. Voor een boerestute met kaas en een boerken ( biertje van hoge gisting) zijn we best te verleiden. (*)
Een tip van de boerin, die men kan gebruiken in deze warme dagen: Hoe verdrijf ik wespen?
Zet een potje kruidnagel op je tuintafel en weg zijn ze! 't Is doeltreffend én goedkoop!

Met knooppunt 54 overlappen we heel even weer Meulebeke en komt zo Ardooie in zicht. Eens je het kasteel opmerkt, merk je ook links ervan het provinciedomein 't Veld.
Sinds 1981 behoort het toe aan de provincie van West-Vlaanderen, voorheen was het eigendom van het kasteel.
Het Rodesgoed te Kachtem voorbij, de Schaapsbrug over en zo rijden we terug naar Rumbeke.
Geachte heer Frederic Chopin,
Mag ik zo vrij zijn u langs deze weg te feliciteren met uw gouden pianowerken die u aan de wereld hebt geschonken.
Vandaag hebben ze me vergezeld op mijn tocht, en maakte het tot een van die mooie dagen waar ik wellicht nog graag zal aan terugdenken.

(*) kom eens langs bij http://www.denijsbeer-meulebeke.be/ als het feestelijk en bérelekker mag zijn!

:0) Met heel beleefde groeten,
Veerle Loriaux

donderdag 20 augustus 2009

Ieder z'n eigen onderneming.

Beste natuurvriend,

Je zorgt er best voor om de actualiteiten / activiteiten vóór te zijn, wil je iets organiseren...
Voor mensen die met ' toerisme " bezig zijn is dat niet anders, denk ik?
Het moeilijkste van de ganse onderneming is planning maken: het juiste puzzelstukje op het juiste moment op de juiste plaats weten in te passen.
Eenvoudig is anders, maar goed om weten is dat je er - bij zo'n onderneming- niet alleen voor staat, er zijn altijd wel mensen die goede suggesties offreren en waarmee je een eindje verder kan.

En zo zal ook ooit de idee gecreëerd zijn om mensen te willen bijstaan bij hun wandel-/fiets-/mountainbike-/ruiter-/autotocht, wat ik op zich een bijzonder initiatief vindt!

Zo staat het een recreant vrij zijn tocht zelf uit te stippelen, maar eveneens met een basis aan informatie waarmee men direct aan de slag kan gaan.
Je ervaart de uitdaging van je eigen kunnen, maar -onopvallend- ook met de inzet van verenigde krachten, om je weg in de natuur te vinden en te aanvaarden dat niet alle wegen even gemakkelijk te gaan zijn.

We zijn al op weg en da's wat telt!
En dat van die opmerking een beetje het gevoel te hebben dat men de actualiteiten / activiteiten moet voor zijn, is feitelijk maar een aanhangsel, omdat een mens nu eenmaal geneigd is te spelen op zeker. Is het wel altijd wijs op voorhand te weten waar de hindernissen liggen?
Indien we alles op voorhand weten, wat hebben we dan nog te leren?

We worden volleerde ondernemers, en elke stap die je zet: telt!
En wie het nu nog niet ziet, die begrijpt het hele liedje niet.


Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 15 augustus 2009

Als gij boven aan de hemel staat...

Beste natuurvriend,

- Maria Hemelvaartdag 2009 -

We zetten onze benen nog eens aan het werk voor een trip, die passeert langs het schilderachtige stadje Damme. Aan de St.-Andriesabdij te Zevenkerken parkeren we de wagen en haken de fietsen af.

Maria Hemelvaartdag wordt een heel mooie, warme dag. Gelovig als ik ben, blijft moeder Maria mij tot voorbeeld. In en om Antwerpen viert men vandaag ook moederdag, waarbij ik graag alle moeders een deugddoende dag toewens !

's Zaterdags is het markt in Brugge en dat betekent doorgaans: VEEL VOLK. We rijden maar beter in een boog om de binnenstad heen en zoeken dan het kanaal Brugge-Damme op, waar normaliter de toeristenboot De Lamme Goedzak ligt aangemeerd. Die brengt je met zachte vaart naar de Uylenspiegelstad.

Land in zicht... en wij die verdorie niet weten of we hier even zullen stoppen! Het mooie weer lokt heel veel mensen uit hun kot, dat we ons maar beter uit de voeten maken en doorfietsen richting Knokke-Heist.
De Oostkerkebrug lijkt ons een ideale plek om de picknic aan te spreken: E boerestute mè esp en koas, en vuo mie e por caroten.

Dudzele leidt ons naar knooppunt 38, die ons verder langs verkeersluwe wegen sluist. Héér-lijk rustig!
Aan het einde van de vaartdijk passeren we langs de Kleiputten van Heist, die zo'n 30 ha waterrijk natuurgebied beslaat. Deze waardevolle zilte poldergraslanden worden door groot vee begraasd en op die manier intact gehouden.
Op de tonen van Toots Thielemans 'Old Friend' laat ik me heel langzaam de stad binnenglijden.

De zomerevenementen zijn hier blijkbaar nog aan de gang:
internationaal vuurwerkspektakel, garnaaltochten, beelden in de stad, en Knokke-Heist anders bekeken... Ik wil nog even de St.-Antoniuskerk binnen. Deze morgen werd hier alles georganisseerd rond de jaarlijkse zeewijding.

En moeder Maria,
die ons volgde vanuit den hoge hemel,
... lachte gemoedzaam,
en zag dat het goed was.

Met deze tocht wuiven we de vakantie stilletjes uit, worden de potloodpunten weer aangescherpt voor een nieuw schooljaar, en gaan wij - met opgeladen batterijen en een platte portemonnee- terug aan het werk.

Met zomers warme groeten!
:0) Veerle Loriaux

donderdag 16 juli 2009

Hebt u niets te doen?

Beste natuurvriend,

Hebt u niets te doen?
Doe het dan niet hier !

Ook misschien ( in het bijzonder misschien...) als het vakantie is :0)

Laat de overgang van INspanning naar ONTspanning niet te bruusk verlopen, maar zoals de dag overgaat in de nacht. Een plotse ommekeer brengt immers het bioritme serieus in de knoop en het vraagt dan enkele daagjes aanpassen.

Gelúkkig liggen voor ons hon-der-den kilometer fiets- en wandelpad kriskras over het land, klaar om ontdekt te worden, waar zij ons brengen naar God vergeten plekjes waarover nog geen verhaal bestaat.

We verlaten even de hoofdweg, om - op eigen houtje- op avontuur te gaan.
Vul maar in...
een vlooienmarkt,
in een hoekje met een boekje,
FiEtSeN en WaNdElEn,
vitamientjes opslaan voor een beetje later,
een etentje, een terrasje,
sterren tellen in de nacht,
en handjes zwaaien naar Frank De Winne,
mij om het even wat,
waarheen je ook gaat,
naar het zonnige zuiden,
of dichtbij huis op den boerenbuiten:

Een deugddoende vakantie
en een behouden terugkeer !

-X- Veerle Loriaux -X-

zondag 5 juli 2009

Het 6de fietsfeest Leiestreek!

Beste natuurvriend,

Prosit!
Happy birthday voor het 6de fietsfeest Leiestreek 2009 !

Diegenen die er vorig jaar bij waren hoef ik niet meer te overtuigen dat zo'n fietshappening veel volk op de been brengt.
Uit de 7 startplaatsen kozen we het voor ons dichtstbijzijnde Kasteel van Rumbeke op het provinciedomein Sterrebos, één van de verborgen parels van de stad.

Verschillende trajecten, waaruit we de tocht van 54km voor onze rekening namen, voerde ons langs Oekene, Lendelede, Kuurne, Kortrijk, en terug langs Bissegem, Ledegem, Beitem en Rumbeke. Onderweg verzamel je stempeltjes, en met 3 stempels bij start- en halteplaatsen maak je achteraf kans op mooie prijzen. De mensen die instonden voor het bedelen van de stempels hebben dat met de grootste zorg gedaan. Beetje jammer van restaurant Te Lande bij Izegem die (om voor ons onbekende redenen) gesloten bleef.

Kortrijk verraste ons met de biënnale ' Secret Gardens'. Voor dit internationaal stadstuinfestival worden 10 tijdelijke verborgen, onbekende, verwaarloosde of onderbenutte, publieke en semi-publieke ruimten ( waaronder het Streekbezoekerscentrum ) ontworpen tot plekjes van verwondering én bewondering. (*)
Het Begijnhofpark lokte ons naar het Museum Kortrijk 1302. De randanimatie werd verzorgd door muzikanten. Met doedelzak, draailier en hakkebord brachten ze ons terug in de tijd, iets waarvoor ik te verleiden was en ik niet alleen..., in die entourage genoten heel wat mensen van hun picknic of van middeleeuwse lekkernijen.

Heel veel plekjes deden me wegdromen bij eerder gemaakte fietstochten. Niettemin - hoe uitgelezen je tocht mag zijn, er valt vast wel iets te beleven, en gelúkkig maar!
Dit moment van verwondering mocht ik beleven net vóór we het laatste rechte stuk naar Rumbeke aandeden: De Kleiputten: een natuurreservaat van om en bij de 9 ha.
In 2001 werd het overgedragen aan Bosbeheer. Samen met het Sterrebos, natuurgebied De Kleiputten en het recent beboste privéterrein op de oude kleiputten vormt dit gebied nu een groene ontspanningszone van een 50 ha. dichtbij het Roeselaarse stadscentrum.
Een dankbare gedachte bij zoveel vrijwilligerswerk!

" Lieve mens,
draag er zorg voor! "

Ik ga niet heen vóór ik dank heb gezegd aan bepaalde mensen, nl.: de organisatie.
Zij heeft getracht ervoor te zorgen dat wij niets tekort kwamen.
Het was een dag waarvan we hebben genoten !

(*) zondag 30 augustus 2009 - Kotrijk
Geleide wandeling 'Secret Gardens' - een internationaal stadstuinwandeling.
Afspraak om 14u30 - Toerisme Kortrijk - Begijnhofpark

Welgemeende groeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 28 juni 2009

Langs de Leie naar Doornik...

Beste natuurvriend,

" You can get it if you really want ! "
Mooi toch... om de dag mee te beginnen?
Vandaag halen we de 100 ! Vraag me verder niet waarom... 't Was een te gek idee.

De Waterhoekroute (50km) had ik vorige avond opgedist uit mijn collectie fiets- en wandelkaarten van Westtoer. Aan het Streekbezoekerscentrum te Bossuit lieten we ons neervleien op de bank.
Manlief nam voor ons de wijze beslissing om deze tocht een tijdje te bevriezen, tot de koudere dagen aankomen, gelet het zwoele weer dat we mochten verwachten vandaag...
Goed dat we naar hem hebben geluisterd: vandaag werd het 27° !

In de lommerte van de bomen en bijna vanzelf baanden we ons een weg naar Doornik, waarbij we de Leie achter ons lieten en verder langs de Schelde zouden fietsen.
Meteen liepen we in het spoor van de Spierevalleiroute (40km).
De meeste watervogels waren nog in rust ( de gelukzakken! ), insecten zoemden ons om de oren.
Lekker was het niet, maar 'k heb er enkele naar binnen gewerkt.
Naar 't schijnt...mocht men deze delicatesse ooit op de menukaart zetten, ben je gegarandeerd een eiwitbom rijk(-er) ?

In ieder geval: insecten gedijen bijzonder goed in ongemaaide bermen. Met hele kolonies bevolken ze onze kanalen, waar het welig tiert van brandnetels en distels. Het stoort me niet echt, als we maar een proper fietspad hebben.
Henegouwen heeft - wat dat betreft- de laatste jaren enorme inspanningen geleverd, waarvoor ik graag mijn waardering uitspreek !

Pont de Warcoing, Pont de Pecque, Pont Ramegnies-Chin, die we onderdoor rijden, zijn nuttige uitvalsplaatsen om even het kanaal te verlaten en het centrum te bezoeken: voor zaken die dringend moeten..., voor een natje en/of een droogje..., enfin je vindt vast wel een argument om even te ontsnappen uit de eentonigheid van een kanaallandschap.
Alhoewel... ' eentonig ' is een kanaal zijn naam niet waardig, er ligt op je pad misschien een woonboot aangemeerd. Ik laat dan mijn gedachten de vrije loop: Hoe ziet het leven op een woonboot eruit?

Zulke gedachten doorbreken het eentonig karakter van kanaaltochten. Door de rust wordt je uit de tijd gecatapulteerd en alles lijkt wat vanzelfsprekender.
En ik... zal niet meer boven de 23km/u geraken, het is hier véél te mooi en ik kom oren en ogen tekort, geloof me maar! Een Vlaamse gaai op enkele meters van mij, een grauwe kiekendief, een verliefd koppel fazanten in het maïsveld, libellen en vlinders en voor je het doorhebt rij je over de Pont de fer Doornik binnen. Als een rode loper uitgerold rij je langshier het centrum binnen.

We haalden bij thuiskomst 102 km op de teller !
" You can get it if you really want. "
Vaneigens, badend in 't zweet, rooie kaken en billen, n' een alven zak caroot'n upgefret, en thus eirst een alf ure sièsta !
Tot verder orders!

:0) Veerle Loriaux

woensdag 24 juni 2009

Beschermd patrimonium.

Beste natuurvriend,

Ik heb altijd oog gehad voor mensen, die de waardigheid van een patrimonium met zorg willen bewaren voor het nageslacht.
Daarin leeft iets voort tot diep in de tijd waarin deze heerlijkheid zijn oorsprong vond.

Op eenzelfde manier ( en ver buiten de wetenschap ) koesteren mensen het leven van vroeger, gewoonten, tradities en familieverhalen.
Als je de kans hebt om even het Huis van Alijn aan te doen ( " museum van volkskunde" ) te Gent: Doe dat gerust !
Je zal lachen bij taferelen uit het dagelijks leven anno 19de en eerste helft van de 20ste eeuw, het alaam, de levenscyclus, de volksreligies, de arbeid, de handel, en vrijtijdsbesteding voor zoverre hiervan sprake was?
Je zal misschien ook geraakt worden? Net zoals ik.

Hoe het zo anders is geworden blijkt een reactie te zijn bij heel wat mensen, die twijfelen en niet echt overtuigd zijn of wij met de vooruitgang ook écht vooruit gegaan zijn...
Wat klopt is, dat mensen meer zijn gaan nadenken over de monumentale waardigheid van het leven, dat stukje patrimonium trachten te beschermen, hoe gehavend ook, opbouwen en verbouwen, tot het in zijn oorspronkelijke staat is hersteld.

Niet zo belangrijk wie ze zijn, maar wàt ze zijn voor anderen die langs hun weggetje passeren en hun gedachten even de vrije loop mogen laten:
" Was dat niet mooi?
Het was adem-benemend mooi ! "

Menslief,
ik zie je graag !

Van harte,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 20 juni 2009

Tielt, een stad in de hoogte.

Beste natuurvriend,

Behalve de vogels scheen niemand zich te haasten om de dag in te stappen: dreigende wolken, verre van wat ik had verwacht infeite.
De droogste weersverwachtingen zijn voor het westen. Hallo weerman?
Nuja, de kaart lag open, de plannen waren gemaakt, via het knooppuntennetwerk tot in Tielt geraken was ons doel: 41/40/66/25/24/55/54/53/24/46 en terug.

Vanaf 1959 profileert Tielt zich als Europastad... Om de vijf jaar rijdt de Europastoet uit op de zondag van de Tieltse Europafeesten.
Gelegen binnen de driehoek Brugge - Kortrijk- Gent, vormt Tielt de zuidelijke toegangspoort tot het Brugse Ommeland, en samen met de deelgemeenten Aarsele, Kanegem en Schuiferskapelle verkennen wij met de fiets de groene hoekjes en tal van historische bezienswaardigheden, die ons een aangename reis wensen.

Vermits we vertrokken uit Izegem, is onze eerste deelgemeente Kachtem, waarlangs we het " Rodesgoed" aantroffen.
Op 21 nov. 1995 werden de eerste aanplantingen in het domeinbos uitgevoerd door de leerlingen van de Izegemse basisscholen.

Met het knooppuntennetwerk- systeem legt men heel wat kilometers weg af waar het verkeer niet bij kan. Je mag hier gerust wel wat trager rijden, je hoofd in alle windstreken draaien, een frisse neus halen, naar hartelust gek doen, geen kat die omkijkt. Hier zijn fietsers koning !
Bij het kruisen van de weg wordt men weer even blootgesteld aan toeters, wat wil zeggen: Je -bent- hier- niet- helemaal- vrij- te- doen- en - te- laten- wat- je- hartje- lust. Rem-men!!!

Ardooie dan maar, braafjes tussen twee bomenrijen door, waar we rechts van ons de Veldroute (36km) onder de arm nemen, en -in de tegenovergestelde richting- de Weverijroute (41km) uitzwaaien.
En beste boer,
terwijl wij er enkele uurtjes tussenuit knijpen, zit jij op het land jonge prei- en ajuinplantjes in de grond te steken. Het ruikt hier zo danig goed, dat ik er honger van heb gekregen. Al wat lekker is komt van het veld. Dank je wel, beste boer!

Je vindt er niet zo denderend veel meer, maar tussen het Rodesgoed ( Kachtem) en het kasteel van Ardooie gelukkig toch eentje: aan het Goed Claerhout ( Claerhoutdreef nr. 8) : een akkerbouw / rundveebedrijf waar de kalveren bij hun moeder mogen blijven gedurende de zoogtijd. Meestal moeten de kleintjes het stellen met een emmertje biestmelk enkele daagjes na de geboorte en daarna opgeloste melkpoeder in de bak and that's it.
Ook heel veel stieren werden tevergeefs bedankt voor hun dienst in de wei. Naarmate de selectie bij boerderijdieren werd opgedreven, is de vraag naar K.I. ( kunstmatige inseminatie) de laatste deccenia in stijgende lijn geëvolueerd.
Toch vond ik hier een ferme dekstier. Puur natuur, alleen maar naar kijken... maar aankomen niet ;0)

Een leuke dagtrip begint altijd met een bezoek aan het infokantoor voor toerisme. Dat was ook het eerste wat we ondernamen, toen we Tielt binnen reden.
Tielt is een historische stad, een gezellige stad, een uitnodigende stad. Wie zich hiervan wil laten overtuigen komt best even langs op de Tieltse feesten, jaarlijks georganiseerd tijdens het eerste volle weekend van juli.
Heb je dus nog een gaatje in je agenda op 3-4-5 juli ?
Je bent hartelijk welgekomen !

Pssssst weerman,
het werd toch nog goed weer hoor ...

Met feestelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 14 juni 2009

Www.dekust.org.

Beste natuurvriend,

Wandelen kan je met jezelf alleen, maar minstens zo aangenaam is het met twee, drie, vier,...
Vergezeld van een reisgids, die ons doorheen de knooppuntbewegwijzering zal leiden, kozen we vandaag voor een kustwandeling bij Nieuwpoort.

We moeten toegeven hoe Belgisch wij denken: laarzen, zonnebril, regenjas, paraplu, t-shirt, zonnecrème, kortom we hadden ons op àlles voorzien.

Elk seizoen geeft zijn taferelen bloot, en zangvogels geven je het raden wie ze zijn en waar ze graag hun nesten bouwen, en wij raken maar niet uitgekeken hoe alles zijn bestemming vindt. Een wonder, toch?
Maar soms ( en ik geef toe dat ik het er knap lastig mee heb) komen vragen bij me op, bij plaatsen waar de natuur zijn gang mag gaan... Dit zijn plaatsen waar de natuur haar geheimen met ons deelt en hoopt op die manier een verbond met ons te kunnen sluiten.
Gelijk ik het Hannecartbos vandaag aantrof en dat stilletjes overwoekerd raakt door de brandnetel.
Zalige rust, ja maar wàt doet lucht- en grondkwaliteit aan de vegetatie?

Heb ik redenen tot ongerustheid of niet, te denken dat een mens moet ingrijpen als bepaalde dier- en plantensoorten met uitsterven worden bedreigd en andere soorten hun plaatsen innemen?
Ik weet dat de mens verantwoordelijk is voor heel wat milieu ellende, maar wil ook geloven dat diezelfde mens evengoed in staat is om orde op zaken te stellen en inspanningen kàn doen om elk seizoen in zijn waarde te laten, degradaties weg te werken, en vriendschap te sluiten met de natuur, gezien de moeite van zoveel vrijwilligers die de natuur een warm hart toedragen.

Op onze voettocht aan de Westkust vonden we het allemaal terug: bos, duinen, zee, en polders.
Het laatste stukje was voorbehouden voor de kustlijn. Het voerde me even terug in de tijd dat de kinderen klein waren... Op strand zochten ze de mooiste schelpjes bijeen voor thuis.
Daar kregen ze een plaatsje in onze tuin.
Vandaag zijn het dankbare herinneringen, die ons veel te vlug zijn ontgroeid...

Met bruisende groeten,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 13 juni 2009

Leie-Schelde Aanlooproute (49 km)

Beste natuurvriend,

We gaven er niet om deze route thuis aan te vatten in onze eigenste Izegem.
Het Provinciedomein De Gavers ligt op zo'n 17 km daar vandaan. Daar zoeken we de koutermolen op. Een kleine aanlooproute van 14 km verbindt het Provinciedomein met het circuit Leie-Schelde fietsroute (35km), via het kanaal Bossuit- Kortrijk.

Heel omzichtig draaien onze pedalen rond. 'Omzichtig' , want er staan ons enkele flinke kuitenbijters te wachten... Het eerste (mollehoopje) in 't verschiet is de Keiberg.
Bij de eerste de beste gelegenheid steken we de drukke N8 over, en laten ons neervleien in de Kwadestraat. Zalig deugd toch die rust ! En hoever kunnen we kijken, kunnen we aan het prikken van het zonlicht weerstaan die de maïs- en aardappelvelden kleedt en ons hart en lijf verwarmt?

Waar Vichte en Heestert in elkaar versmelten, kiezen wij toch voor Vichte en het zal ons bijlange niet spijten. Een reeks veldkapelletjes onderweg en waar ik toch nekeer wil halt houden, worden we plots verrast door hoeve Diesveld, waaraan de straat zijn naam ontleent. De Heerlijkheid van Diesveld was in de 14de- 16de eeuw een versterkte plaats, een leen van de Kasselrij van Kortrijk. Op vandaag blijft van de vroegere Heerlijkheid enkel de omwalde hoeve over. De oorspronkelijke ingangspoort werd - samen met een groot deel van de hoevegebouwen- in 1940 door het oorlogsgeweld vernield.Na de Tweede wereldoorlog werd ze heropgebouwd volgens het origineel plan.

Meteen daarna rijden we Ingooigem binnen: het dorp van Stijn Streuvels. Heel begrijpelijk dat de schrijver hier inspiratie vond voor zijn oeuvre. Ons wordt een volgende gemeente aangeboden: Otegem.
Ik laat me dwingen door de route, die me geen andere keuze geeft dan me door hem in zijn onverbiddellijke hoogten en laagten te laten meesleuren. Mocht ik de keuze zelf kunnen maken, dan koos ik voor een ommetje. Maar toch..., je put telkens weer moed uit je prestaties, het gedacht dat je altijd een beetje sterker bent dan je denkt maakt het verschil.

We nemen een elegante zwaai naar rechts en duiken nu de Kloosterstraat in. Andere gemeente trouwens: Heestert.
Niet veel verder reikt Avelgem ons al de hand. En - aan de voorbereiding van vaderdag gedacht- vonden we het een ideale gelegenheid om onze papa ( en onszelf ook) te verwennen met een ijsje en een tas koffie. Brasserie Beaufort, aan de Doorniksesteenweg 402 te Bossuit deed onze wens in vervulling gaan...

Aan het Kraaibos Vaarttaluds (kanaal Bossuit-Kortrijk) en tevens het laatste stukje vóór we met de aanlooproute een einde maken aan onze fietstocht, vond ik een stukje tekst dat ik de moeite waard vind het u voor te lezen:

" De Vaarttaluds zijn waardevol voor de natuur. Hier komen planten en dieren uit de 'rode' lijst voor, d.w.z.: met uitsterven bedreigd.
De Vaarttaluds zijn nu- door tussenkomst van Natuurpunt- een beschermd natuurgebied. Samen met de Oude Spoorweg en het Otreyvebos kreeg het een erkenning als Europees Habitatgebied.
Alleen gebieden met zeldzame flora krijgen deze erkenning. "

Houden van...
zoveel kostbaar moois,
gedeeld met ons,
niemand die zoiets
nabootsen kan.

Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux