Beste natuurvriend,
Hoe moet het voor de dieren zijn, die (on)rechtstreeks met ons leven, maar onze taal niet verstaan?
'k Heb het me al dikwijls afgevraagd...
Een huisdier kan je van kleinsaf goede manieren aanleren. Standvastigheid tussen dier en mens versterkt en bestendigt de band met elkaar.
Als ik de natuur intrek, en zie hoe de dieren zich gedragen, dan spreken we de taal van een onhebbelijke zwijgzaamheid en observatie, genieten van elkaars aanwezigheid, maar hoe ik ook kijk, ik weet niets over 'hun' manier van leven.
Onverenigbaar met dat van ons is het desondanks niet, voor wie goed kijkt ziet wel gelijkenissen met onze levenscycli, maar voor hen lijkt het zo vanzelfsprekend :
het voorjaar: de paartijd
de zomer: jonge diertjes
de herfst: weerstand opbouwen
de winter: kleine ongemakken trotseren
Is er geen rechtstreeks verband, we laten ons graag inspireren door hun spelregels, die ons op verschillende manieren (soms met aandrang) doen aanvoelen om niet tevéél en te vér vooraf te plannen, juist om noodzaak en bijzaak met elkaar te kunnen afwegen.
Het leven is kwetsbaar, onvoorspelbaar, maar zo ontzettend mooi!
Genegen,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten