Beste natuurvriend,
Naar mijn vermoeden is ze toch een kleine wereldverbeteraarster avant là lettre...
Ze heeft het graag rustig om zich heen. Je vindt haar wel eens in de kapel of in de refter waar ze regelmatig het leven deelt met de kloosterzusters...
Maar wanneer je haar vraagt hoe zij hier geraakt is, dan kijkt ze je heel doordringend aan en antwoord voorzichtig: Ik voel me hier goed.
Maar dan toch niet daarnet, merkte ik op, toen ze heel hard op de rem van haar wagentje ging staan om een haastig overstekende kat door te laten?
" Ze heeft het gehaald, God zij dank!" - wierp ze me toe. En ... dat ze om de natuur geeft, dat ze geen huisspinnen doodt maar ze heel voorzichtig buiten zet, en ook dat ze een kat uit het dierenasiel heeft geadopteerd...
We gingen uiteen. Ik zette mijn wandeling verder en trok het bos in, op de hielen gezeten door de zwerfkat. Ze moest eens weten wie het daarstraks voor haar opgenomen had!
Het zijn jagers, en wedijveren om hun deel. Deze onverschrokken pluizebol heeft blijkbaar een dubbele persoonlijkheid, waarmee ik liefst niets te maken krijg.
Minachtend schoot ze me voorbij, likte haar snorharen, kromde haar rug, scherpte haar nagels tegen een boom: " Kom, laat die halfbakken pluimgewichten nu maar komen! " - gaf ze me te verstaan.
Niet lang ervoor had ze bijna hetzelfde lot ondergaan, dat ik haar reactie vreselijk misplaatst vond!
Tja, dat is het leven onder de sterrenhemel. Daar trekt men geen rechterlijke kaart. Daar wordt de zitting pas gesloten nà verdeling van de fysieke machten.
Le monde entier... est beau et sauvage...
dans la loupe d'un petit héros.
Met beleefde groeten,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten