Beste natuurvriend,
Zo tussen 5u30 en 6u moet het geweest zijn, toen ik mijn tuintje indook, om een frisse neus te halen. Mijn eerste werk -na het tafeldekken en koffie/thee zetten- is meestal voorbehouden aan een tuinbezoek.
De sterren en de maan prijkten helder aan de hemel, ...het was half donker, half licht.
Een laatste weekend van de vakantie brengt me in een aparte stemming: nog even diep ademhalen vooraleer de drukte weer begint, de dagen korter worden, en we de gezelligheid in onze huiskamer zoeken.
Geen merelzang in de ochtend, neen zelfs geen merels meer te bespeuren. Ze lijken met de noorderzon verdwenen te zijn, de sloebers!
"Excuseer?" -piepen de jongen, wat schuchter vanuit onze vuurdoorn. Worden zij dan mijn wintergasten? Fijn...
Vreemd hoe de natuur nu te werk gaat, het is alsof ze de stekker uit het stopcontact heeft getrokken en de sapstroom heeft dichtgedraaid van boom en struik? De spaarzame vruchten van de zomer beginnen zwaar door te wegen. De natuur lijkt onuitspreekbaar mooi, maar participeren met haar is nooit vrijblijvend.
Mag ik nog even iets kwijt?
Heel veel goede moed,
in het bijzonder aan onze gezinnen,
aan kleine en grote kinderen die een nieuw schooljaar ingaan.
Dat zij - na deze deugdzame vakantietijd- alle kansen benutten, om te werken aan hun toekomst en aan een betere wereld.
Laten we hen daarin volgen en steunen.
En nu geniet ik van de zon, die langzaam opkomt.
Wat is ze mooi, in deze vroege ochtend!
Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten