Natuurlijke begrazing.

Beste natuurvriend,

Het houdt me al enige tijd aan het denken. Misschien u ook?
Nu we wat mobieler zijn geworden, over meer vrije tijd beschikken, over goede routeplanners beschikken, maakt dat we graag in de natuur zijn, weliswaar om volop te genieten van rust en stilte, temidden het harmonieuze landschap dat met de seizoenen telkens weer verandert.

Onze zintuigen hebben vast wel al veel opgemerkt, waaraan we met de wagen doorgaans voorbijrijden...
Wie de natuur wil verkennen, moet zijn vehikel aan de kant zetten!
Naast de vele technische functies, waarvoor zo'n kant ( lees: berm) gebruikt kan worden, is zij een ideale plek om er een picknick te houden... Sinds jà-ren sleutelt men aan de 'bonte' berm, en hoe we die in zijn ecologische eigenheid verder kunnen verrijken.

Een goed ontwikkelde berm heeft een hoog rendement aan planten, bloemen, en kruiden: dat is rijkemanskost voor dieren, die in het wild leven!
Een "ecologisch corridor" dus, verwekt vanuit een zeer gestructureerd bermbeheer, met het oog op het bekomen van bloem- en soortrijke bermen via maaibeheer.

Aan één zaak gaat men ( naar mijn bescheiden mening) voorbij, nl.:
Veel dieren die leven in 't wild voeden zich met grassen, bladeren en vruchten in loofbossen, en bosranden gelegen naast weilanden.
Het staat algemeen vast dat een goed ontwikkelde berm voor deze dieren een delicatesse is. Verhoogt men niet het risico-door het maaien van zo'n berm- dat dieren zich dan te goed gaan doen aan landbouwgewassen?

Dat vraag ik me al een hele tijd af. Misschien u ook?
Zaterdag en zondag spring ik terug op de fiets. Ik rij rustig de zomer uit, met pen en papier, en wat gezelschap zo tussendoor levert altijd een goed gesprek op. Misschien kom ik iemand tegen, die me een beetje kan helpen en uitleg geven waarom wel en niet, zus en zo, waarom en daarom...


Tot dan, dan!
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux