Beste natuurvriend,
Na ons hazenslaapje deze middag trokken we richting Zedelgem, op zoek naar een bosrijke omgeving. Aan dit voormalig landgoed dankt de route haar naam. We gaan een kijkje nemen. Ga je mee?
Aan het einde van de Leliestraat, een zijstraat van de Ruddervoordestraat ligt een onverhard pad. We stappen meteen het bos in. Het bruggetje voert ons over de andere oever van de Kerkebeek. Je treft er een jonge aanplanting aan.
Als bomen konden praten, wat zouden ze ons dan niet te vertellen hebben: een boomkenner weet hoe oud ze wel zijn, aan takken en bladeren herkennen we hun naam, maar wat bomen doormaken gedurende zo'n lange tijd? Daar hebben wij het raden naar...
Hier is de zomereik meester van het bos. In de verte horen we nog net een trein passeren. Niet moeilijk, we zijn een kleine kilometer verwijderd van het station van Zedelgem.
Uit het bos neigt de weg naar rechts. Een veldkapelletje, gebouwd in 1919 en geschonken door de familie De Kerckove- d' Ousselghem, doet ons even halt houden.
We ruilen het Merkemveld voor Doeveren: een natuurgebied op de grens Loppem/Waardamme. De Populierendreef met zijn statige populieren, doet zijn naam alle eer aan. Links en rechts niets dan boerenland. Van het vroegere heidegebied is nog weinig te merken. Maar let op: je zou je nog kunnen vergissen! We klappen een hekken open en komen hier het natuurgebied in.Deze afrastering was noodzakelijk voor begrazingsbeheer: ter bevordering van een heel gevarieerde vegetatie waarin grasland, heide, struweel, en bos elkaar afwisselen en stimuleren. De grazers (schotse hooglanders) hebben ook open plekken in de vegetatie, om cultivering van zeldzame plantensoorten opnieuw de kans te geven.
Aan de Kruisvijverhof staat een houten bankje, een beschutting voor weer en wind. We kijken uit op een wijds landschap, zo dicht bij huis en wat 'n natuurpracht! Alleen jammer dat de E403 (Brugge- Kortrijk) het bosgebied doormidden sneed... Maar mensenhanden kunnen ook herstellen wat mogelijk is, en dat wordt zichtbaar voor het oog van al wie hier wandelt.
Daar stonden ze...vijf jonge hooglanders. Op zich wel schuwe dieren, met heel dik gekrulde vacht. Ik zou toch een veel te brave boerin zijn geweest, denk ik nog steeds...
Bij zware regenval kan het hier erg drassig zijn.Gelukkig houdt een knuppelpad je voeten droog.
Houdt wel het juiste pad aan, vooral op kruispunten, zoals bij de Kaasdamdreef.
Een paddenpoel, het Baesveldkasteel en weg van de bewoonde wereld belanden we in het Adampad. Manlief greep z'n Eva voorzichtig bij haar nekvel. You never know...
Het einde van onze tocht komt langzaam in zicht. Een klein aantal weekendhuisjes doen het goed temidden het groen. De Kastelen(fiets)route nemen we de laatste stappen met ons mee.
Nog even draai ik me om, om een laatste glimp van het bos op te vangen.
Merkemveldpad/ St.-Elooispad, je ziet me vast nog terug!
Bedankt voor je diepe stilte.
Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten