Kraters en Mijnen (7km)

Beste natuurvriend,

Wij gaan vandaag in het voetspoor van 11 november, de dag dat we soldaten- én burgerslachtoffers uit W.O. I en II herdenken.
" Kraters en Mijnen" is een wandelroute die boven de doopvont werd gehouden ter gelegenheid van de 90ste verjaardag van de Mijnenslag.
Met deze tocht doen we Wijtschate aan en besteden we extra aandacht aan een verhaal van mensen, die - in de kracht van hun leven- voor een zware opdracht stonden: de burgerbevolking voorgaan onder een wreedzame wereldoorlog.

We bevinden ons aan het Dorpsonthaalpunt, tussen het St.-Medardplein en de kerk van Wijtschate, en wandelen in de richting van de kerk waar we rechts met het kerkplein afdraaien net naast de kerk. Na enkele stappen gaan we links de Kapelaniestraat in, waar we bijna onmiddellijk het kleine Basse-Villeweggetje links inslaan. Het asfalt gaat over in onverharde weg en zo is onze wandeling ingezet.

Beste mensen, wie met de plaats vertrouwd wil raken, bezoekt eerst een dorpscafé. Op een zondagnamiddag vindt je vast en zeker nog enkele toogplakkers, een vierkoppige kaartersbezetting, en een reglement "beteugeling op dronkenschap" aan de muur. Zo'n cafeetje vindt je op de hoek van het St.-Medardplein: Saint-Hubert. Kom binnen en vraag maar naar de Border Collie...

Terug bij onze wandeling, m.b. in de Vlierstraat gekomen, kan je opteren om de grote wandellus te nemen (uitgebreid met 2,2km). Oké, we nemen ze!
De bomen zijn bijna kaal, en over hun kruin krijg je een prachtig vergezicht over het zuidelijk deel van Heuvelland. Een ommetje van 2,2km hebben we ervoor over, om een Duitse mijnschacht van dichtbij te bestuderen... Op het einde van het bos stappen we (normaliter) links de Vlierstraat in en gaan er over in de Kroonaardstraat, ware het niet dat ik t.h.v. de Voormezelestraat het pijltje "Bayernwald" volg. Een uitdaging waard. Daar is een Duitse site gelegen. Privaat en enkel toegankelijk mits reservatie bij de Dienst voor Toerisme.

De Kroonaardstraat met zijn prachtig uitzicht op de majestueuze Kemmelberg (156m), de Zwarte Berg, en de Rode Berg..., en wij bewegen ons vrij tussen een lapjesdeken van groen geborduurde akkers, velden en Le Petit Bois.
Niet Mesen, maar Wijtschate werd bevrijdt door de Ieren. Aan de Wijtschatestraat merk je het monument van de Ierse Divisies (juni 1917). Mesen werd bevrijdt door de Nieuw-Zeelanders.

We vervolgen onze weg naar de Scheerstraat. Op 50m tref je een Brits soldatenkerkhof ( Spanbroekmolen) aan, maar wij slaan rechtsaf en stappen door het houten poortje, richting de 'Pool of Peace' (Spanbroekmolenkrater). Met een diepte van 12m. en de volledige diameter met rand van maar liefst 129 m. is dit de grootste en meest indrukwekkendste krater. Ze herinnert ons aan de Mijnenslag of de 'Slag bij Mesen/Wijtschate.
En wees gerust, het heeft op ons een diepe indruk nagelaten...


Na de 19 dieptemijnen tot ontploffing te hebben gebracht, stootten de Ierse Divisies op hevig Duits verzet. Aan de Wulvergemstraat rechts van huis nr.28, doet de Duitse bunker 'Skip Point' zijn stil verhaal...
Een steile klim op de Klaverhulleweg tracteert je op een mooi panorama. Mesen ligt nu pal voor je. Vlak voor huis nr. 1 sla je linksaf de kiezelweg in en langs een onverhard tracé kom je geleidelijk bij het vertrekpunt van de wandeling terug.

Bij een hartverwarmertje in het dorpscafé, hadden we een stevige babbel met E.H. Remie, pastoor op rust en actief in het plaatselijk rustoord St.-Medard. Het gesprek voerde ons in enkele woorden terug in de tijd van gewone mensen, in stille dienstbaarheid om elkaar rond de kerktoren geschaard.

Met eerbiedwaardige groeten,
in gedachten bij mensen voorgegaan in oorlogsgeweld,
gisteren, vandaag en morgen.

Veerle Loriaux