woensdag 31 maart 2010

Een bank vooruit.

Beste natuurvriend,

Nét ietsje te laat. O jee!
Ik zal het weer kunnen uitleggen, dacht ze, terwijl ze de schoolpoort binnen ging en de schoolbel had gerinkeld.
Met haastige tred bracht ze haar tweewieler naar de fietsenstalling, terwijl ze nadacht over een aanvaardbaar excuus.
Misschien ging ze wel weer blozen, wanneer de juf maar enigszins vermoedde dat ze loog? Maar ze loog, zoveel was duidelijk, ze loog!

Er was ook altijd zo-veel te zien op weg naar school. De lente werkte zo aanstekelijk en elke dag bedacht ze een ander verhaal: de schapen en hun lammetjes, de narcissen die kleur brachten in het park dat er zo doods uitzag, de bomen die alsmaar groener oogden. Het nieuwe leven deed iets met haar, dat ze... tja wel vaker te laat kwam op school. Onvermijdelijk.

Ze zou zeggen dat ze haar huiswerk was vergeten en er nog gauw was om gereden. Mevrouw, 't is echt waar!"

Enkele jaren later vond dat kleine meisje de weg naar school maar niets. Altijd op die schoolbanken zitten, terwijl er buiten zo-veel te beleven viel?
Ze ging van lieverlee naar een andere school, waar men met de natuur en met de dieren werkt, en men kon er ook nog zijn brood mee verdienen.

Ze kwam nog wel vaker te laat: op afspraken, vergaderingen, zangles of toneel, of op haar werk. Dan zegt ze vastberaden: "Sorry!" - en verder hebben de mensen het wel begrepen. Ze kennen haar en laten haar doen. In haar eigen vaktheorie is ze vast wel een genie: de boerebuiten...
Je mag haar alles vragen, maar alstublieft niet om op tijd te willen komen. Zo'n kind verandert immers nooit.

Straks Pasen,
dan laat ik jullie voor even,
trek ik weer de wijde wereld in,
voor jullie een vrolijk -
voor mij een Zalig-
Pasen,
je hebt er vast ook màànden naar uitgekeken.
Welnu,
geniet maar volop
van die nieuwe lente !

:0) Veerle Loriaux

zondag 28 maart 2010

Ardooieveld wandelroute (8,2km)

Beste natuurvriend,

Hoeveel... paaltjes...hebben al een bordje aangebonden gekregen, verwijzend naar een volgend knooppunt of naar een nieuwe fiets- of wandelroute...
Ardooie blijft niet achter en is een galante gastheer voor al wie hier komt en gaat. Eeuwenlang was deze uitloper van het uitgestrekte Bulskampveld een desolaat heidegebied. Vandaag laat ze zich opmerken door het kasteelpark, met zijn kaarsrechte dreven, en zijn fraaie vergezichten op een groenterijke omgeving. Het beschermde kasteel De Jonghe d'Ardoye, daterend van 1780, neoclassicistisch en fraai in de kleuren gezet, wordt onze centrale gast. Met 44ha bosgebied is dit het grootste bos in de verre omtrek.

Even voorbij de parking van het Provinciedomein stappen we de velden in, vlak genoeg om er een windmolen te plaatsen en het wasgoed te drogen te hangen. Met windkracht 4/5 kan dat best! Kijk daar, in de verte krijgen we een molen te zien: de beschermde Rysselendemolen (1780). Hij deelt zijn plaats met een groot diepvriesbedrijf. Meteen weet je nu het verhaal achter de velden prei, selder, groene- en rode kool en spinazie...
Aan de overkant van de Meulebeeksestraat zoeken we de Veldkaaistraat op en wandelen door een dreef van Japanse kersenbomen. Links en rechts van ons worden sierplanten geteeld.

Met de bocht naar rechts krijgen we de achterkant van het kasteel te zien, met een statige dreef van zomereik, in drie rijen bomen aan elke kant van de weg. Mooi. Imposant. Maar NIET toegankelijk voor het publiek...

Had ik daarnet toch wel een eend van haar nest gejaagd, die langs de grachtkant op haar eieren zat te broeden. Oeps! De grapjas uitgehangen en wat lawaai gemaakt. 'k Moet nog wennen aan de lente...
Verderop ontwaren we een oude tabakseest achter een groenscherm, gelegen aan de Bosstraat.

We verlaten de openbare weg en trekken links het Veldbos in. Hier en daar zijn nestkastjes aan de bomen gehangen voor de holenbroeders. In een vogelkijkhuisje begluren we wat bewoners op de vijver en genieten van dit stiltegebied. Even verderop steken we een schiereilandje op dat diep in de vijver steekt.

Dorst? Honger? We houden je niet langer op. Als je 't Zeetje volgt, kom je vanzelf aan bij een speeltuin met cafetaria "De Keunepeupe", vanaf Pasen ( en afhankelijk van de weersomstandigheden) geopend elke woensdag, zaterdag en zondag, telkens in de namiddag.
De Groen Domein Vissers kennen de weg alvast. Nu is 't aan jullie! Bij een natje en een droogje geniet je van een gezellig interieur en de gastvrijheid van het huispersoneel.

Onze wandeling loopt stilaan op zijn eind. Nog even houden we halt bij 't Veldkruis (1760), een geheel van een kruislieveheer, een Maria- en Sint-Janskapelletje. In opdracht van een Meulebeekse familie werd het hier gebouwd en algauw groeide het uit tot een volksbedevaartplaats, waar 'gediend' wordt tegen slecht genezende wonden.
We weten niet goed hoeveel geluk we hebben... Dankbaar laat ik hier mijn kleine wensen en intenties achter.

Met zonnige lentegroeten,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 27 maart 2010

Heihoek wandelroute (8,5km)

Beste natuurvriend,

Een GPS is een vernuftig ding...als het snel moet gaan. Vandaag hebben we geen haast en wij zijn nog teveel de gedachte genegen: "Met de tong raak je de wereld rond." Waar mensen buiten staan stoppen we, en vragen beleefd de weg naar...de onthaalparking aan de Beverenstraat. Meteen ook is de idee geopend om wat te vragen over onze wandeling, en naar de mensen hier zeggen wordt het een "heel schone " wandeling.
Dat zijn zo van die kleinigheidjes en die een GPS je niet vertelt... :0)

Lichtervelde kreech zijnen naeme uyt redene van de lichten die men ter velde deede branden ter eere van den Godt Thor die in de naburichheyt zynen tempel had ter plaetse waar de stadt Thorout is opgericht.

Op 8maart 1996 werden de eerste aanplantingen van het domeinbos Huwynsbossen uitgevoerd door de kinderen van de basisscholen van Lichtervelde. Akkers en weiden, rustige veldwegeltjes met kruidenrijke bermen, mooie vergezichten en landelijke rust vormen hier onze belangrijkste troeven.
We gaan van start aan de onthaalparking en stappen de Beverenstraat links in. Even verderop steken we de grensgemeente over via het spoor (traject De Panne- Brussel) en wandelen we verder op grondgebied Gits. De Engelshofstraat is een rustige woonwijk. De huizen zijn opgetrokken in eigentijdse landelijke stijl en geven een speciaal tintje aan de wijk. Waar de weg overgaat in de Klijtgatweg houden we even halt bij een wegkapelletje.
Naast d' Oude Meulenaershoeve krijgt u een fraai uitzicht op Gits/ Hooglede.

De TV antenne van de VRT te Egem(met een hoogte van 300m.) houdt ons voortdurend in het oog. In welke richting we ook gaan, de antenne blijft onze centrale aanwezige.
De Steenovenstraat bijna uitgewandeld, trekt 't Colonhof (n°78) onze aandacht. Deze gerestaureerde hoeve uit 1775 reikt aan de rand van de Huwynsbossen. De linkse schuur was toentertijd een boswachterswoning. Ze draagt het jaartal 1841.Het huidige veldkruis ( er rechtover) is een namaak van het versleten kruis en is geplaatst door landbouwer Danny Verduyn.

Tussen de velden stappen we in het spoor van de traktor. Een stralende zon verwarmt ons op de rug. Er wordt beweerd dat Lodewijk XIV, de Zonnekoning, een afstammeling zou zijn van de eerste Heer van Lichtervelde? Wel, dan was hij nu hier en ons héél welgezind!

Met wat geluk zou je aan het einde van het goed Ter Meersweg wel eens een kieviet, een patrijs, een torenvalk, of een leeuwerik zien. Zegt men... Wat wij zagen waren zwarte kraaien en witte meeuwen...

We draaien de kortrijkstraat in langs zuivelhoeve De Bossneppe. Uit eerder gemaakte fietstochten weet ik dat roomijs dé specialiteit is van het huis! Die moet je hier zeker eens komen proeven! Voor meer info: Kortrijkstraat 16- 8810 Lichtervelde. T 051/ 72.23.65 Email: kurt.dely@pandora.be
We zoeken de Gentstraat op en genieten van een jong bos, dat over enkele jaren ruim 30ha groot zal zijn. Er is zelfs mogelijkheid tot picknikken, àls je geen vuilnis achterlaat!!!

Wie langs de Puppietjes (een kunstwerk van plaatijzer) is gepasseerd, is bijna aan het einde van de tocht. Hier kan je kiezen voor een inkorting. Anders stap je rechtdoor en wordt je getracteerd op de mooiste dreven van de route...
De ingekorte versie gaat naar links en voert je - langs een populierendreef- naar de openbare weg.
Einde van de tocht, langs oude hoeven, veldkapelletjes en kruislieveheren, op zoek naar de historische Houtwal.

Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

vrijdag 26 maart 2010

Earth Hour

Beste natuurvriend,

Dank je wel
als je morgen
27 maart 2010
het licht wilt doven.
Op vraag van WWF
sluit ik me aan bij haar campagne
om
tussen 20u30 en 21u30
een kaarsje te laten branden.
Intussen wil ik even nadenken
over onze aarde
en
over ons...
Met deze actie kunnen we
een klein gebaar stellen
van
dankbaarheid...
respect...
waardering...
Ik kan je geen cijfers voorleggen
ook al denk je misschien
"Mijn bijdrage zal het verschil niet maken."
Je staat
aan de kant van de verliezers
als je niet
(meer)
probeert.

In naam van onze kwetsbare planeet:
DANK-JE-WEL!

Genegen,
:0) Veerle Loriaux

donderdag 25 maart 2010

Friendly Landscape

Beste natuurvriend,

Op.82/ Robert Schumann: Friendly Landscape.
Het komt niet uit Klara for Kids.
Het komt uit: Classics to Moderns (met een overzicht van de pianoliteratuur vanaf 1650 tot 2000, op historisch verantwoorde instrumenten, uitgevoerd door 250 leerlingen, oudleerlingen en leerkrachten, in de Stedelijke Academie voor Muziek en Woord Adriaen Willaert/ Roeselare)

Robert Schumann..., en vele componisten mét hem, hebben me mijn verbeelding levendig gehouden (ook mijn verwondering) hoé zij erin sla(a)g(d)en om de geluiden in de natuur op gevoelige wijze vast te leggen in muziek.
Zoek het alstublieft niet te ver, en zeg me wat je ervaart, waar jij het terug zou vinden in de natuur?...

Elk seizoen, als nu de lente, speelt met de bevestiging dat de terugkeer naar de natuur wel eens heel verwant zou kunnen zijn aan de fijngevoeligheid van klassieke muziek, dat het mij althans positief beïnvloedt in al wat ik doe en wat ik tracht te doen.

Ik kom wel vaker naar huis met mijn gedachten nog vers bij de lammetjes in de wei en het groene gras waar ik doorheen ben gewandeld, niet wetend hoéveel keren een compositie door mijn hoofd is gegaan...


Met muziek minnende groeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 21 maart 2010

De Boerenkrijg wandelroute (7,8km)

Beste natuurvriend,

lente vandaag!
We gaan wandelen, niet zo heel ver van huis, in het licht glooiend landschap van de Wervikse deelgemeente Geluwe. Na even zoeken vonden we het gehucht Ter Hand, waar deze wandeltocht begint.
Ter Hand dankt zijn naam aan een aloude afspanning gelegen aan de 'groote straete van Ipre naar Cortryck' - oftewel 'Brigandpad' in de volksmond gezegd.
De Boerenkrijg gaat terug tot in de 18de eeuw en situeert zich tot op het einde van W.O.I, waarbij de Vlaamse plattelandsbevolking de jarenlange onderdrukking, de plunderingen, de verwoesting en vernedering van de Franse bezetter grondig beu was. Een gedenksteen 'Voor OUTER en HEERD' / 1798 - 1948 aan het huis op de hoek van de Magerheidstraat met de Peperstraat doet de tijd herleven. Even verderop trekken we een ietwat rustigere omgeving in. Mooi wandelen hier, dat wel, maar als de nood hoog is (oei oei!)..., dan heb je wel brute pech, want hier raak je niet meteen verlost van je kleine zonden. Cafetaria's kom je niet tegen onderweg.

Maar erger nog was het onveiligheidsgevoel dat me bekroop. In de Kleine Roeselarestraat ( in de volksmond de ' Patersbusstrate ' genoemd) werd ik bangelijk verrast door een arrogante autobestuurder, die rakelings langs ons heen reed.Ech waar, het is uitkijken, vooral aan de bocht net vóór de hoogspanningsmast, waar het pad naar rechts afwijkt en overgaat in een aardeweg!!!

We gaan langs boerderijen, waar kapelletjes in de muren of in de nok van het dak zijn gemetseld, en andere vind je zomaar langs een heg. De Peutevinkapel trekt onze aandacht, dat we er even voor van het pad willen afwijken.

Veldweggetjes zijn mij heel geliefd, want hier en daar kom je landhuisjes tegen die heel fraai tonen temidden het landschap. Mocht ik ooit het groot lot winnen ( kan wel niet, maar soms mogen we eens dromen hé...), dan kocht ik een huisje zoals ik in de Magerheidstraat n° 37 eentje vond...

Aan sommige hofsteden kan je niet achteloos voorbijgaan, óf hun naam doet je iets, óf hun bouwstijl, of deze in de Moeremaaistraat aan Hof Ter Eechoute: " Hier waakt de boer over het welzijn van zijn dieren." Mooi toch? ...En 't is nog waar ook!
De Geluwemolenstraat nodigt uit voor een zitpauze. Terwijl we uitkijken op het Leiedal, doormidden gesneden door de A19 (Kortrijk-Ieper) kijken we efkes in onze rugzak wat we nog over hebben aan proviant: een paar koekjes, 3 wortels, een tas koffie. Oké, daarmee kunnen we de laatste kilometers afwerken, hé paps?

Tussen de meersen lopen we over een betonstenen paadje, dat ons met het landbouwleven in contact houdt, vooraleer we terug huiswaarts keren.
Het was zo'n fijne namiddag, en ik hoop voor jullie hetzelfde gevoel als je deze tocht even zou willen maken.

Oh ja, ik vergat nog iets te zeggen...
Bijna aan het eind van onze wandeling zag ik een denneboom. Menslief, wat een grote dennenappels hingen eraan! Het deed me even terugdenken aan het tweede studiejaar. Van de juf leerden we dat dennenappels met open schubben ons vertellen dat het de komende dagen mooi weer zal zijn.
Ik ben dus in blijde verwachting..., en helemaal in de wolken!


Genegen,
:0) Veerle Loriaux

vrijdag 19 maart 2010

Fietsen moet kunnen...

Beste natuurvriend,

Het was een uitdaging! Het was alles wat ik in de weegschaal (zeg maar 'waagschaal') durfde leggen PRIMO omdat je jong bent en SECUNDO om aan de realiteit te ontsnappen.
De realiteit was toen: "Koning auto heeft altijd voorrang!" Je komt er wel achter dat die stelling niet helemaal klopt eens je zelf achter het stuur zit, maar... ik was toen nog niet zo ver.

Voor mijn Eerste Communie kreeg ik een fiets, mijn eerste fiets. Diezelfde dag wou én zou ik fietsen. Een heuse prestatie, maar ik won!
Ach, als je jong bent...

We woonden aan een heel drukke provinciebaan, vandaar dat ik pas op mijn tiende naar school mocht met de fiets. Ik voelde me als een koning zo rijk!
Ach, je bent jong voor iets...

Veertien jaar, snotneus op kot, weg van huis, de vrijheden van het studentenleven, niemand om verantwoording bij af te leggen, als dan alleen ...aan de kotmadam als je vijf minuten te laat arriveerde. Halsbrekende toeren heb ik uitgehaald, maakte kronkels tussen de rij wachtende auto's, en kreeg wel eens een vuist te zien.
Ach, je bent jong en de wereld ligt aan je voeten...

Van Oudenaarde naar Gent en terug, van Beervelde naar Sint-Amandsberg en terug, dat waren favoriete trips, en met mijn hoofd in de wolken, ver van rustig, mijn fiets doopte ik Lucifer! Mijn fiets en ik waren onafscheidelijke maatjes voor het leven!

Het gaat al wat rustiger, maar toch ben ik soms nog als een kind. Het kriebelt vanbinnen wel eens als ik voorbij een rij wachtende auto's fiets.
Ach, was dat niet... jong zijn?
Als ze met drie naast elkaar fietsen?
Als een van hen langzaam zijn middenvinger opsteekt?
Als een autobestuurder maar eens durft te claxoneren... gewoon negeren?
Als ze halsbrekende toeren uithalen...?
Als ze met een onverlichte fiets de weg opgaan bij donker weer...?


Ik kijk even in mijn achteruitkijkspiegel en hou mijn hart vast.
... Ik ben zelf ook jong geweest. Gevaren zie je meestal achteraf.


dinsdag 16 maart 2010

"Eén zwaluw maakt de lente nog niet."

Beste natuurvriend,

" Eén zwaluw maakt de lente nog niet..." berust op nauwkeurig waarnemen van deze en andere vogels. Het zal nog een hele tijd duren voordat de diepgevorkte zwartstaartjes onze hoogspanningsdraden zullen bezetten.

(Boeren-)zwaluwen -hoewel sterk verminderd in aantal- gaan met de menselijke evolutie mee.
Nesten bouwen kost tijd én energie. Dus worden oude nesten opnieuw gebruikt. Intussen hebben parasieten zich in de burchten versterkt, wat op zich nuttig kan zijn voor andere organismen.

In momenten van crisis worden aloude goede gewoonten terug opgerakeld. De heilzame kracht van spaarzaamheid is blijkbaar iets wat men van 'nature' in zich heeft. Met de evolutie verdwijnt of keert het terug...
Is de natuur geen wondere wereld?


Vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 14 maart 2010

erfgoedwandelroute Blankenberge (3,7km)

Beste natuurvriend,

"De moed van een mens
weet je niet in gemakkelijke
maar in moeilijke tijden." Brugge, 2010.03.14

Dit vindt je op het muurtje, rondom de bushalte vlak voor het station van Brugge... Op mijn tochten, waarbij ik graaf in het verleden, word ik wel eens overmand door deze gedachte. Vandaag gaan we dan ook op wandel door de belle époque van Blankenberge.
De zeelucht maakt de longen open, de zintuigen grijpen zich gretig vast aan de opsmuk van de binnenstad, terwijl de hersenen trachten te begrijpen hoé en op wélke manier een bescheiden vissersdorpje in de loop van de 19de eeuw kon uitgroeien tot een mondaine badplaats.

De luxueuse villa's, gebouwd in eclectische of neo- Vlaamse renaissancestijl, getuigen van deze tijd. Bakstenen, natuurstenen, en geglazuurde geveltegels vormden de belangrijkste bouwmaterialen. Eén vermeldenswaardig voorbeeld hiervan is toch wel terug te vinden in de Weststraat 25-27, waar een prachtige in art-nouveaugetinte gevel dateert uit 1924. De bestemming van de winkel laat zich vermoeden door de tennisrackets, de schepnet en het emmertje... Bijna 7 m2 reclamepaneel werd erin verwerkt, goed voor driehonderd tegels!

De wijk rond de St.-Rochuskerk werd al snel volgebouwd met vakantiewoningen voor mensen uit de hoge burgerij. Maar daar zat de spoorlijn Brugge/Blankenberge (1863) toch ook wel voor iets tussen. De opening van het station bracht het kusttoerisme op de been.

Hoewel Blankenberge in de Middeleeuwen een florerende vissershaven kende, moest zij het tot in de 19de eeuw zonder haven stellen. In de haven meerden van toen af niet alleen vissersschepen aan, maar lagen regelmatig stoomvrachtschepen voor anker.
De mooiste weg om de zeedijk te bereiken gaat van de jachthaven langs het Leopoldpark.
Deze twee bezienswaardige plaatsen worden doorkruist door de 'paravent' (1908), een windscherm dat het verpozen en wandelen aan zee aangenamer moest maken. De gietijzeren constructie werd speels versierd met schelpmotieven.

De rijke badgasten konden zich indertijd aan een promenade op de zeedijk te goed doen. Hiervoor werd een strook van 2 km aangelegd. Om het hoogteverschil tussen de zeedijk en de binnenstad op te vangen, werden op drie plaatsen stenen trappen gebouwd. Je vindt er een op het einde van de Kerkstraat. Herinneringen aan het mondaine leven zijn langs de kustlijn nagenoeg volledig verdwenen. Zélfs het Casino-Kursaal heeft (nà 1930) een grondige face-lift gekregen, waardoor niets nog doet vermoeden aan een tijd vóór deze tijd.

Mocht iemand nog in het bezit zijn van oude prentkaarten..., ergens op zolder in een schoendoos of een reiskoffer, die mag me eens uitnodigen op de koffie. Foto's die aan vroeger doen denken blijven me intrigeren. Ze spreken niet enkel tot de verbeelding, ze complimenteren de evolutie, en maken het tot onderwerp van een erfgoedwandeling, dat vrij toegankelijk is voor jong en minder jong, een voetafdruk aan de Vlaamse kust meer dan waard !


Fijne groeten...van op de bel-étage van mijn droomhuis aan de waterkant,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 13 maart 2010

Knooppunt 13...

Beste natuurvriend,

Knoopunt 13 ... loopt langs Izegem en zet je op het kruispunt van vervoering, want vandaag brengt ze ons voor het eerst -na zo'n lange winter- terug op de been, excusseer: de fiets!

Vogels een warm hart toedragen..., ik denk dat ik er zo eentje ben. Vooral in de wintermaanden hebben zij erg te lijden onder de kou. Terwijl de lente een schuchtere poging doet onze harten te vullen met zon, wentelt de ochtend zich in dauw en perst de merel zijn betere deuntjes uit z'n longen. Als je hierdoor niet geraakt wordt, dan weet ik niet goed wat de lente je doet?...

Het ploegen kan beginnen, de boer ziet niet meer om, regen en wind houden hem niet meer tegen. Je hebt het vast al gemerkt hoe modderig de karrewegen erbij liggen. Het hoort er nu eenmaal bij, mensen. Akkers zijn wékenlang verzadigd geweest, dat de eerste getrokken voren de grond niet zal droogleggen. Dus heb een beetje geduld, wil je?

Vogels..., met mijn oren en ogen wagewijd open, kom ik nog info tekort. Binnenkort verwacht ik een welkomspakketje, boordevol nuttig materiaal. Dat krijg je als je lid wordt van Natuurpunt: 4x Natuur.blad / 10% ledenkorting bij aankoop van allerlhande in de Natuurwinkels, een afdelingstijdschrift om deel te nemen aan haar activiteiten / een fiets- en wandelgids / wandelingen- en fietstochten en bovenal een CD MET VOGELGELUIDEN. Daaaaar zit ik op te wachten!

Grijs weer vandaag, maar droog. Niets houdt me tegen, de fiets op, richting vaart Izegem- Ingelmunster. Behalve eenden op het water en een zwerm duiven onder de brug van Emelgem ben je zalig alleen. Aan Ingelmunster verlaten we de vaart, steken de brug over en bevinden ons op knooppunt 21-22. We zitten op de juiste weg!
De boerenbuiten, en koeiemest overal voor 't moment: "Snuif maar op. Het kan geen kwaad!"
Meulebeke (op knooppunt 54), kruist hier even het pad met de Veldroute.
Hier hou ik halt bij een kudde geiten en schapen, die (niet zo lang geleden) hun jongen hebben geworpen.
Langs het kasteel van Ardooie, ter hoogte van het provinciedomein 't Veld, steken we de drukke(!) Maldegemstraat over en zwaaien we terug langs Meulebeekse paden.
25 km en 1,5 uur later rijden we Tielt binnen.
De eerste, beste groentenzaak stap ik binnen en koop er een kilo wortels, die ik op mijn terugweg straks zal verdelen onder de paarden hier en daar.

Geluk...maak je zelf.


Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux