Beste natuurvriend,
Hier volgt een kroniek uit mijn eigen leefwereld. Het heeft in eerste opzicht weinig uitstaans met wandelen en fietsen, maar natuurvriend zijn is iets meer dan dat... Het maakt je opmerkzaam voor wat we vaak te vlug vergeten of te snel aan voorbijgaan. De amateur natuurliefhebber maakt schetsen, de natuurvriend neemt akte van het woord en gaat aan veldwerk doen.
Veel tuin, beste natuurvriend, heeft een mens niet nodig, om 'groene' kennis te vergaren. Wie zich wil verdiepen in de materie, krijgt de taak mee: zich te leren aanpassen naar de gesteltenis van de natuur. Da's veel gemakkelijker gezegd dan gedaan... Dat gaat langs de vier seizoenen: van gedreven, sterk gemotiveerd, tot gevoelig en kwetsbaar, in het verlengde van onze dagelijkse plichten.
Alle wijzen ze ons op onze alertheid, maar ook op onze mildheid.
Pràchtig hoe onze berk zich stilletjes voorbereidt op de nakende wisselvallige weersomstandigheden. Tot haar laatste blad wordt weggerukt zal zij zich verzetten, en dat doet zij nu al: in de oksel van elk blad staat reeds een nieuwe knop.
Hoeveel wijsheid leeft er in het hart van een boom, dat we op ons eigen leven van toepassing zouden kunnen brengen?
Veel tuin heeft een mens eigenlijk niet nodig, er past vast wel een boom in. Niet veel meer dan een voorschoot groot is die tuin van mij, en al kwelde ik mezelf vroeger wel eens... hoéveel te meer geluk sommigen hebben, met een oprijlaan vol statige bomen en een tuin vol bloemen!
Het hart kan zoveel dankbaarheid in zich opnemen, waar het kleinste wonder een plaats mag krijgen... vanbinnen.
Met dankbare groeten,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten