Oostende cultuurstad.

Beste natuurvriend,

(Met een dag vertraging volgt hier de publicatie van onze zaterdagse trip).

Oostende: cultuurstad van Vlaanderen, ook wel 'Koningin der Badsteden', geëvolueerd tot 'Stad aan Zee' en waarmee Westtoer voor ons een dankbare bijdrage heeft uitgewerkt, nl. de erfgoedwandeling (4,4km), heeft een recreant, als elkeen die zich een beetje verbonden weet met cultuur, folklore en geschiedenis wat te bieden.
Deze gewezen geuzenstad floreerde onder de 1ste Belgische koningen en groeide tijdens de belle-Époque uit tot één van Europa's meest kosmopolitische en mondaine kuuroorden.

Oostende, vandaag, heeft in de voorbije jaren heel wat inspanningen gedaan op alle vlak: cultuur, architectuur, toegankelijkheid (ook voor de zwakke weggebruikers en mensen met een beperking), netheid, mobiliteit, gastronomie,... Deze stad heeft een ware metamorfose ondergaan, naar men ziet...
Maar..., zo leek het niet toen we het station verlieten. Zoals gewoonlijk en vooraleer we de stad intrekken, gaan we eerst een koffie halen in de Terminus, vlakbij het station. We stonden echter voor een verlaten pand, met opschrift: ' Dit buffet is gesloten vanaf 1 jan. 2010. Wij danken u voor het vertrouwen dat u in onze zaak hebt gesteld. ..." Enzovoort enzoverder...
Het info-kantoor, rechts van de inkomhal van het station, is eveneens verdwenen, en straks misschien ook (wie weet) de loketten???
Alleen assistentie voor mensen met beperkte mobiliteit blijft gegarandeerd.

Een puik werk is wel de nieuw aangelegde stelplaats voor lijnbussen, gelegen vlak voor het K.T.A.
We stappen recht op de (neogotische) St.-Petrus- en Pauluskerk af, die nu deels in de steigers staat, en nemen een kijkje op de renovatiewerken.
Bouwstijlen bekijken doe ik graag. Bij de bouw van talloze hotels en villa's werd indertijd kost noch moeite gespaard. Een uit het oog springende Casino Kuursaal en het postgebouw zijn het resultaat van naoorlogse, vooruitstrevende en moderne architectuur.
Dat de tijd, als wij mensen, vergankelijk is, maak je op uit de huizen, vb. de Christinastraat 37(1928), waar nu een juwelierszaak in ondergebracht is. Ook het huis ernaast (38) - nu taverne De Klokke.

Een tweede keer zo'n erfgoedwandeling maken, is een verrijking. Het liefst keer ik in de tijd terug, dan op mijn tijd vooruit te lopen, omdat... En ja, ook omdat een mens wat ouder wordt, milder gestemd, en herinneringen gaat vasthouden. Weet u zich nog de 1ste schooldag te herinneren? Misschien de eerste stuntelige schrijf/- lees/-rekenoefeningen? Ik leerde schrijven met een pen, die we in een pennenstok schoven. De Juf kwam regelmatig langs om het inktpotje bij te vullen, dat zich bevond in de rechter bovenhoek van onze bank. Menslief, wat gaat de tijd vlug...
Haastig stap ik een boekenwinkel binnen. Wat lees ik toch op de voorpagina van een buitenlandse krant: " De meeste jongeren kijken met grote voorzichtigheid in de toekomst."
Dan gaat de tijd vandaag misschien wel ietsje te vlug..?

De herinrichting van de Albert I- promenade is zo goed als afgerond. Langsdaar keren we terug, volgen de Venetiaanse gaanderijen en stappen door naar het Casino Kuursaal. En passant staan we stil bij een aantal laat 19de eeuwse dijkvilla's, die ons herinneren aan de promenades uit de belle-Époque periode, o.a.: villa Francine (n° 88), alsook villa Maritza (n° 76).

Op de zeedijk worden we aangenaam verrast door een Brassband event, georganiseerd door Toerisme Oostende. Zij brengt voor ons (voor een tweede editie) Brassband Outdoor. Brassbands, een ensemble van koperblazers en percusionisten staan er garant voor een prachtige sound, traditie en competitie. België is de laatste jaren uitgegroeid tot één van de toplanden in de brassbandwereld.
Terwijl ik luisterde, genoot ik de vrijheid om te kijken naar al wat me passeert. Het is een mysterieuze bezigheid. Wist je trouwens dat we voor 80% communiceren via oogcontact...
Ik maak er dankbaar gebruik van, en kort nadien stuur ik mijn belevenissen de wereld in.

Met cultuurminnende groeten,
:0) Veerle Loriaux