Gasthuisbossenwandelroute ( 10,1km)

Beste natuurvriend,

Wisselende weersomstandigheden...
Bladeren van de bomen dwarrelen door de lucht...
De vruchten van de bomen liggen verspreid op de grond...
De herfst is aan zijn retour...

In deze tijd van het jaar verlang ik altijd naar een wandeling in de bossen. Hierop is mijn wandeling vandaag geïnspireerd: de Gasthuisbossenwandelroute. Het neemt je mee door het glooiend landschap van Zillebeke, 10,1 km lang, ten zuiden van Ieper centraal, het meest bosrijke deel van de Westhoek, met 8 bosdomeinen verspreid over Zillebeke, Zandvoorde en Wijtschate.
Kom, we trekken het bos in !
Via een draaipoortje (aan de Werviksestraat) stappen we de weide in, naar het 'Zwarte leen' , dat je in het hart van het bos brengt.
De Gasthuisbossen werden reeds in de middeleeuwen opgetekend als zijnde eigendom van de Ieperse 'Godshuizen' en ' Gasthuizen'. Om economisch nut werden naaldbomen ingevoerd, want normaliter horen zij hier niet thuis. Wel loofbomen, die de schrale zandgronden het best verdragen. Ook de adelaarsvaren voelt zich hier blijkbaar thuis op de zure naaldbodem. Met zijn diepe wortels verspreidt hij gifstoffen in de grond, waardoor heel wat andere plantensoorten verdwenen. Het Groenenburgbos is daar een typisch voorbeeld van...

De paden zijn nog heel goed begaanbaar. Een zitbankje nodigt uit om even te verpozen, in een oase van stilte.
Met de kleine veldweg dwarsen we de Ieperboog (heuvelkam), waar we een prachtig uitzicht krijgen op alle bosdomeinen die zich langs de hellingen uitstrekken.

In de Passendaleveldstraat kan je kiezen voor de verkorte of de uitgebreide route. Wij kiezen de laatste en nemen ook enkele bijzonder mooie (!) vlinders mee op onze tocht.
Over houten bruggetjes en kronkelwegjes stappen we over van het ene in het andere bos. Plots komen we op een kale plek, die deels begroeid is met heide en verrassende plantensoorten. Het doet me terugdenken aan de Hoge Veluwe: een ongerept natuurgebied dat zeker een vakantiebezoek waard is!
De reeënpopulatie is de laatste jaren sterk toegenomen, ook hier. Met een beetje geluk kruist een ree je pad, maar dan moet je roerloos stil staan, niet praten, geen opvallend parfum dragen, ook geen felgekleurde kleren dragen. De windrichting is ook zeer belangrijk als je wild wil spotten! Wist je trouwens, dat een ree de aanwezigheid van een mens kan waarnemen op 2km afstand? ...

Tussen het Godtschalckbos en het Zandvoordebos werd het heidegebied hersteld en - waar nodig- greep de mens in. Het resultaat is fenomenaal. Op de valleiwand mag de natuur zich nu spontaan herstellen.
Langs het Veldbos vinden we onze weg naar het Groenenburgbos terug.
Geen mens te bespeuren, bijna ondenkbaar maar waar.
Hoe zou het voelen om tussen schemer en nacht hier te zijn?
Het daagt me uit om deze tocht nog 's over te doen, misschien tijdens de herfstvakantie, als het al wat vroeger donker wordt en de mist tussen de bomen hangt...


Met herfstgroeten,
:0) Veerle Loriaux