Kampveldwandelroute (9,1km)

Beste natuurvriend,

De zomer heeft zijn tijd gehad en dreigende wolken schuiven over onze kleine zielen, zo af en toe wat stuifregen en wind in het gezicht.
Maar we blijven er niet voor thuis!

De Kampveldwandelroute neemt ons mee langs de bosrijke omgeving van het Kampveld ten noordoosten van Waardamme (Oostkamp). Voor ons begint het allemaal aan het Marktplein en het gewezen gemeentehuis. Nu heeft het OCMW Oostkamp hier zijn intrek genomen.
De grafzerken rond de Sint-Blasiuskerk trekken mijn aandacht, en niet omdat ik hier graag vertoef. Bijna niet meer te lezen, zag ik toch nog een jaartal staan: 1874...las ik op een grafplaatje.
Links voor het plein zochten we de Rooiveldstraat op. Waardamme ontleent zijn naam aan de beek Ware of Wara waarop men een dam wierp. Vandaar...
Aan het huisnummer 62 slaan we linksaf en leidt een populierendreef ons naar de bossen van Rooiveld. De afgevallen bladeren, waar ik graag sleepvoetend doorrits, brengen me helemaal tot rust. Terwijl we door een zomereikdreef wandelen valt het ons op dat nieuwe bosjes werden aangeplant.
Winter- en zomereik kunnen het hier goed met elkaar vinden, en hun vruchten zijn een belangrijke voedselbron voor muizen, gaaien en eekhoorn, die nu een voorraad voor de winter aanleggen. De eikels kraken onder onze voeten.

Sporen van paardenhoeven? Dan zijn we niet alleen... Behalve 2 wandelaars hebben we niemand gezien. Het bos ruikt zalig goed na een regenbui.
Aan de Waterstraat steken we over en komen in een dennenbos/loofbos. Naast de eik kan ook de den een bos spontaan herkoloniseren. Op heel arme gronden zal hij van nature zeer dominant blijven.
Met de oversteek hebben we Rooiveld ingeruild voor Kampveld .
Aan het eind van de dreef steken we de Kampveldstraat over en vervolgen we ons pad.
Even verderop dwarsen we ook de Papenvijverstraat en zoeken terug het veldbos op.
Hier en daar duikt tussen de bomen een boerderij op, idyllisch mooi om even te verpozen lijkt het ons.

Help! Geheugen tekort! St.-Janskruid ( dat hier overvloedig groeit) heeft een geneeskrachtige werking, maar dewelke was het alweer? Een mens heeft feitelijk nog een pan hersenen tekort... Maar wat ik wél weet, is, dat sommige eiken last hebben van roest- en witziekte. Ook wel de populier.

We volgen nu braafjes de bosrand. Bomen roepen soms herinneringen op, te merken aan de inkervingen van initialen, hartjes met pijltjes erdoor, een datum 27/5/40 of... tja zelfs sluikstort, wat niet thuis hoort in een bos!
We steken terug de Waterstraat over.
Links kijken we uit op het vredig veldverleden dat we zojuist hebben gehad, rechts zien we uit op een gewezen hoevetje. Vlak voor ons ligt het laatste eindje bos, in het spoor van nog wat voeten, langswaar wij ook doorhene moeten...

Met warme groeten,
:0) Veerle Loriaux