Een kaft met een bestemming...

Beste natuurvriend,

Er is een tijd geweest...
dat ik trein-,tram-,en buskaartjes verzamelde. Ik kleefde kaften vól met reiskaartjes.
Omdat ik zo'n dolle avonturier was?
Neen.
Gewoon om origineel uit de hoek te komen of omdat ik vond dat een cursus iets vlotter zou studeren als een speciale kaft er omheen gewerkt werd.
"Een kaft met een bestemming..." Zo werd het ...

Ik heb een oude prentkaart van Nieuwpoort in mijn handen. Vandaag wordt dit mijn bestemming.
Prentkaarten zeggen zo- veel. Ik kan uren geboeid naar prenten kijken, dit betekent gewoon het einde voor mij, waarbij een woord niet altijd hoeft te illustreren wat het veronderstelt te zijn, om mensen de kans te kunnen geven hun eigen verhaal aan het beeldmateriaal te geven.

Lang genoeg hebben we moeten binnen zitten. Hup, naar buiten nu het zo'n mooi weer is! Maar blijkbaar waren er wel meer mensen op dat idee gekomen.

Zul je het me kwalijk nemen als ik zeg dat ik niet genoten heb van de rust, terwijl we (als mieren) in processie langs de zeehaven slenterden?
Ook niet als ik je vertel hoe ik geschrokken ben over de wildgroei aan appartementen, die er sinds het laatste kwartaal bijgekomen zijn? Ik hield mijn adem even in...

Maar toch, mijn onweerstaanbaar voornemen om vandaag naar zee te gaan was mijn allergrootst genot. Ik liet de zeelucht maar met mijn haren spelen dat het een lieve lust was. Mijn longen heb ik volgetankt met jodium.
Je moet maar eens nagaan waar jodium goed voor is! Ik ga voor de goede stofwisseling en de goede regulator van het zenuwstelsel want de winter heeft me al lang genoeg getreiterd.
Het bevordert niet alleen de inkijk op de blokken dozen, maar even sterk het immuunsysteem, dat er geen beter antibiotica, geen beter antihistaminica, geen betere slaappil in de handel bestaat.
En ... straks neem ik een boterhammetje meer uit de broodzak.
Het zal smaken!


Met lieve groeten,
:0) Veerle Loriaux