De Panne: een 'zee' van tijd.

Beste natuurvriend,

Voor onze tocht spreken we af aan De Panne/ tramhalte Esplanade, om van daaruit de Schuilhavenlaan (knooppunt 1) op te zoeken.

traject: 1 (schuilhavenlaan) / 2 (langs de zeedijk) / 3 / 4 / 11 (kanaal Nieuwpoort-Duinkerke) / 10 (camping Duinhoek) / 9 / 8 / 7 / 6 / 5 / 1
toegankelijkheid: Niet geschikt voor rolstoelgebruikers en kinderwagens.

" Loving you " van Minnie Riperton (de zangeres met een stemgeluid van 5 octaven!) spookt zowat de hele dag door mijn hoofd. Zingen doet deugd, maar bij de hogere tonen maak ik mijn stembanden tot schuurpapier. Foert, geen kat doet het beter...

Een zonnebril leek me (achteraf gezien) geen overbodigheid geweest en niet in de eerste plaats voor de zon: stuifduinen /helm -en mosduinen/duingrasland/ struweel / bos..., we komen het al-le-maal tegen! Lippenbalsem komt ook wel van pas (!)

Het natuurreservaat Westhoek wist ons aangenaam te verrassen. Er stond dan wel een bordje met instructies en gedragscodes, o.a.: De wilde en tamme grazers op een afstand houden, de dieren niet voederen, niet aaien, en honden zijn (om veiligheidsredenen) niet toegestaan tenzij op enkele doorgaande paden...

Knooppunt 6 nodigde ons uit voor een panoramazicht over het duinengebied, dat zo egaal in elkaar gevlochten is dat we er stil van werden. Dit zijn heel kostbare momenten...Het schijnt dat onze moderne cultuur de stilte wat stiefmoederlijk uit onze agenda heeft geweerd en mensen de stilte niet meer gewoon zijn. Voor hen is het een bron van ergernis? Het doet misschien vragen rijzen, maar ik neem er de tijd voor om al deze gezegden te relativeren. Vroeg of laat is zo'n mens er aan toe, en laat hij zijn agenda los, al moet hij de behoefte naar stilte voor zichzelf afdwingen. Hij zoekt de stilte ooit wel op...

Wie wil, kan nog even grasduinen in het gemeentepark van De Panne, gelegen aan de Hoge Duinenlaan, waarin de meest waardevolle bomen optimaal geïntegreerd zijn. Deze verwijst naar het eindstadium van de duinenevolutie namelijk de bosfase, tevens ook het einde van deze tocht... een stukje zeegebied... om van te houden... doorklievend onze gedachten... en vullend onze schoenen met zand... onze hoofden raken zo ijl als maar kan... maar we houden er zo van!

Goede avond, goede nacht.
En nu linea recta naar mijn bed!
Morgen gezond weer op...
:0) Veerle Loriaux