Heksen wandelpad (8,2km)

Beste natuurvrienden,

Het is wel zonnig, maar de gure wind schuurt door onze kleren. Ik heb wat oud brood en worteltjes bij voor dieren, die nog niet op stal zijn gezet.
De realisatie van deze wandeltocht kwam mede tot stand door bereidwillige landbouwers, die een deel van hun private gronden ter beschikking hebben gesteld voor de recreatieve wandelgast.
Vanuit elk deugdzaam standpunt van een wandelfederatie is het logisch deze plaatsen met respect te betreden, niet van het pad af te wijken, alsook eigendommen niet te beschadigen. Blikjes en allerhande verpakking horen thuis in de vuilnisemmer.

Startplaats van onze wandelroute: kerkplein aan de St.-Martinuskerk te Beselare. Je kan hier met een gerust hart de wagen of fiets achterlaten.
Reeds eeuwen waren de mensen hier in de ban van duivels, geesten, solfer en salpeter. Hier woonden ooit Nele Krotte, Belle Fakke, Treze Belle, Sefa Bubbels, Tanneke Vanhulle, en samen teerden ze op één gemeenschappelijke belangstelling, nl.: brouwsels maken van kruidenmengsels en verdachte zalfjes, waarvan de inhoud nooit bekend mocht worden.
Tot op vandaag wordt deze legende levendig gehouden tijdens de tweejaarlijkse Heksenstoet.
Het bronzen Heksenmonument op de hoek van het kerkplein vraagt de bezoeker enige inleving in deze 'toveresseparochie' waarin we ons momenteel bevinden.

We staan met de rug naar de kerk en zoeken rechts van het plein de stijgende Kloosterlaan op, om even later via de Warden Oomlaan de geschiedenis in te duiken. Aan het eind ervan gaat een smal tegelpad over in een graspad. Mijn schoonouders hebben nog wel enkele sappige verhalen in vijl, door het feit dat ze hier jaren hebben gewoond...
Misschien lopen we straks wel recht in de armen van Kalle Blèters, als we een hete adem in onze nek voelen? Naar men zegt zou ze haar toverboek zelf hebben verbrandt in het smissevuur, om te beletten dat anderen het haar afhandig zouden maken...
De Oude Kortrijkstraat, die we een tijdje volgen, was een belangrijke maar drukke heerweg, sinds de tijd van de Romeinen. Opletten hier! Na overerving kwam het uiteindelijk in handen van Middeleeuwers, die één ding vergaten: het onderhoud ervan.
Plaveien werden aardewegen, en met enkele bussels rijshout werden de diepste putten gevuld. Meer moest dat niet zijn!

We naderen stilaan het Reutelbos ( steenhuylbusch): thuishave van Sefa Bubbels, een ferm vrouwmens, net als haar nicht Kalle Blèters. Ze was van alle markten thuis: op het land als in de huiskamer, van ongemanierde kinderen tot verlamde paarden.

Via de Oude Wervikstraat kronkelen we ons in dalende lijn recht op het Doelbos af.
Vandaag kan ik je goede laarzen aanbevelen, voor het geval dat...
Het Doelbos (ook Polygonebos genoemd), maakte vroeger deel uit van een lang uitgestrekt, niet aaneengesloten bosgebied met een oppervlakte van 330ha.
Na W.O.I werd het bosgebied, en de hele regio er rond herschapen tot een desolaat landschap.

Langs de brede Doeldreef, de Muizevelddreef, stappen we uit het bos en staan nu aan de Langedreve. Rechts ziet u het indrukwekkende Butten New British Cemetry, links het Polygoon Wood Cemetry.
De Plasstraat laten we links liggen en even verderop draaien we rechts de Kruisbierboomstraat in. Een pitoresk spits torentje, dat ik al van verre had opgemerkt, toont nu zijn ware gelaat. We staan hier voor een impossante mooie gerestaureerde hoeve uit de 19de eeuw. Let eens op het (wellicht even oude) devote Mariabeeld!

De laatste veldwegeltjes komen eraan, en met de Kloosterlaan staan we bijna aan het eind van onze tocht. Hou je hier alstublieft rechts van de weg, vóór je plots verrast wordt door een auto die om de hoek komt aangereden!!!

Inspiratie en hete adems in mijn nek, voeren me naar een eigen brouwsel:
een paar wortels / heerlijke vette moddertroep / een snottebel of vijf / een hele vitabis / 5 bibbersnokken van een half uur 't stuk.
Schudt maar alles dooreen en je krijgt na afloop:
een ferme drupneus / gloeiende kaken en half bevroren teentjes.
Lukt het niet?
Ik ben nog in opleiding.
Sorry!

Met welgemeende bibbergroeten,
:0) Veerle Loriaux