Beste natuurvriend,
De wagen achtergelaten aan de Strandlaan, besloten we eerst een bakje koffie te halen. In de straat is een heel gezellig eet- en koffiehuis: Dantes. Huiselijk knus, mooi ingericht en warm onthaalt! info vind je op www.koffiehuisdantes.be / mailen: info@koffiehuisdantes.be / GSM 0477. 49 23 76 / Strandlaan 270 - 8670 St.-Idesbald (Koksijde).
Dat deed deugd!
Nu naar het infokantoor, gelegen aan het einde van deze straat, waar de erfgoedwandeling begint.
Sint-Idesbald (een deelgemeente van Koksijde-Oostduinkerke), is één van de kustplaatsen die door het toeristisch reliëf laat ontdekt werd. Tot 1900 hadden de duinen vrij spel, op enkele vissershuisjes na, een stukje ongerept natuurgebied.
Eigenlijk zou een mens de wandeling twee keren moeten maken: een keer om notities te nemen, en daarna een keer om alles tot je door te laten dringen en ten volle te kunnen genieten.
!!! Alle erfgoedwandelingen - uitgegeven door Westtoer- zijn bewegwijzerd met klinknagels, uitgezonderd aan de kust. Een kaart is - om die reden- heel nuttig.
Heel wat huizen dateren uit het interbellum, een tijd van grote bouwactiviteit in de meeste badplaatsen, en zijn opgetrokken naar de plannen van Charles Schaessens, een lokale architect. Maar ook Gabriël Gits, Albert Dumont, Albert Nazy en Albert Knein maakten hier naambekendheid.Deze laatst genoemde werd aangesteld voor de bouw van een kleine bescheiden bakstenen kapel: genaamd 'Keunekapel'. De functie van deze kapel hield op te bestaan in 1935. Vandaag doet zij dienst als cultureel centrum. Het aanpalend parkje herbergt enkele kunstwerken van plaatselijke kunstenaars. De lepelaar in brons trok mijn aandacht, maar ook het ontwerp van de tuin en de stilte die me deed wegdromen in de tijd...
Slechts een handvol voorbeelden van vissershuisjes hebben de tijd doorstaan. Mijn verwondering was groot toen ik er nog eentje vond, op de hoek van de Paul Delvauxlaan en de Schaessensstraat!
De vissershuisjes wonnen in de loop van de 20ste eeuw aan populariteit als vakantiehuisjes en ze mochten dan ook op de belangstelling rekenen van menig kunstenaar.
't Vlierhof (gelegen aan de Delvauxlaan n°42) kreeg zijn artistieke karakter sinds 1982, toen de Stichting Paul Delvaux het huis omvormde tot een museum, gewijd aan deze surealistische schilder.
Dat deze badplaats een bloeiende kunstminnende bedrijvigheid heeft gekend, ligt verweven in de architectuur, de kunstwerken hier en daar, en zelfs (!) in de straatnamen.
Op weg naar huis rijden we langs landelijke weggetjes en pittoreske huisjes. Ik haal mijn hart op en denk stil: Nog even... en ik spring weer op mijn fiets. De tijd begint te dringen en ik... moét eruit!
Hier kom ik terug, maar dan op twee wielen.
Met fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux
zaterdag 27 februari 2010
Wandelen in de Westkust...
Beste natuurvriend,
6u06... Zoals beloofd - in alle vroegte-kom ik je wakker maken, want we gaan naar buiten!
V.o.o.r.z.i.c.h.t.i.g. dat je niet opgeschrikt wordt door een verdwaalde kogel. Neen serieus, het is geen grap: De Vlaamse jagersorganisatie werd aangesproken door land- en tuinbouwers, om dit weekend zoveel mogelijk houtduiven te schieten, omdat deze vogels ernstige schade toebrengen aan de gewassen. Nadat alle andere probeersels hadden gefaald, hebben ze nu de hulp van jagers ingeroepen.
Onder deze weersomstandigheden, met regen als voornaamste component, houden we ons vandaag maar content met een wandeling in de Westkust.
Waar vissers en kunstenaars elkaar ontmoetten, wit gekalkte huisjes langs het duingebied, een lang onbekend en onbemind stukje niemandsland, of fout ingeschat waardevol erfgoed:
Sint- Idesbald (Koksijde- Oostduinkerke).
Als alles meezit, we geen verloren baan doen, geen tramhalte te vroeg of te laat zijn afgestapt, ik mijn sacoche niet heb laten staan bij Sabine (waar we 't laatst een koffie dronken), dan vertrekt onze wandeling rond 14u aan de Zeedijk (Strandlaan)
En morgen (rond dit uur) draai ik mij nog eens om in bed...
Met vroege octendgroeten (ge moogt gerust zijn!)
:0) Veerle Loriaux
6u06... Zoals beloofd - in alle vroegte-kom ik je wakker maken, want we gaan naar buiten!
V.o.o.r.z.i.c.h.t.i.g. dat je niet opgeschrikt wordt door een verdwaalde kogel. Neen serieus, het is geen grap: De Vlaamse jagersorganisatie werd aangesproken door land- en tuinbouwers, om dit weekend zoveel mogelijk houtduiven te schieten, omdat deze vogels ernstige schade toebrengen aan de gewassen. Nadat alle andere probeersels hadden gefaald, hebben ze nu de hulp van jagers ingeroepen.
Onder deze weersomstandigheden, met regen als voornaamste component, houden we ons vandaag maar content met een wandeling in de Westkust.
Waar vissers en kunstenaars elkaar ontmoetten, wit gekalkte huisjes langs het duingebied, een lang onbekend en onbemind stukje niemandsland, of fout ingeschat waardevol erfgoed:
Sint- Idesbald (Koksijde- Oostduinkerke).
Als alles meezit, we geen verloren baan doen, geen tramhalte te vroeg of te laat zijn afgestapt, ik mijn sacoche niet heb laten staan bij Sabine (waar we 't laatst een koffie dronken), dan vertrekt onze wandeling rond 14u aan de Zeedijk (Strandlaan)
En morgen (rond dit uur) draai ik mij nog eens om in bed...
Met vroege octendgroeten (ge moogt gerust zijn!)
:0) Veerle Loriaux
woensdag 24 februari 2010
G.e.n.i.e.t
Beste natuurvriend,
Je zal het opnieuw herkennen... de bomen bij hun naam, de schreeuw van de ekster die minachtend uithaalt naar zijn ondergeschikten (nog geen pluim veranderd is hij, die snoodaard!)
Je zal het opnieuw herkennen... het gezang van de merel in alle vroegte. Zeven uur is zijn uur, dan begint hij eraan: een concert in majeur met een galante tred en hoog boven alle toonaarden.
Je zal Hem opnieuw herkennen... in je eigen goedlachse blik, dankend om een nieuwe start, een seizoen boordevol verrassingen, van schreeuw naar zacht gefluit, de geluiden die je erkent in de schoonheid van wat klein is, nietig klein is, en wij daar ergens...
middenin.
G.e.n.i.e.t
Genegen,
:0) Veerle Loriaux
Je zal het opnieuw herkennen... de bomen bij hun naam, de schreeuw van de ekster die minachtend uithaalt naar zijn ondergeschikten (nog geen pluim veranderd is hij, die snoodaard!)
Je zal het opnieuw herkennen... het gezang van de merel in alle vroegte. Zeven uur is zijn uur, dan begint hij eraan: een concert in majeur met een galante tred en hoog boven alle toonaarden.
Je zal Hem opnieuw herkennen... in je eigen goedlachse blik, dankend om een nieuwe start, een seizoen boordevol verrassingen, van schreeuw naar zacht gefluit, de geluiden die je erkent in de schoonheid van wat klein is, nietig klein is, en wij daar ergens...
middenin.
G.e.n.i.e.t
Genegen,
:0) Veerle Loriaux
maandag 22 februari 2010
Misschien ga je mee?
Beste natuurvriend,
Tegen het uitspansel
van de hemel
druk ik mijn gouden verlangen
eens de clown uit te hangen...
Zelfs de vogels gedijen nu 't best
en zetten me aan het denken
jagen me naar buiten
zodra ik gedaan heb met snotter en snuiten.
P.S.
Zaterdag in alle vroegte...
deel ik u plechtig mee waarheen
voor een wandeling bij Brielen
oftewel een tocht op twee wielen.
xxx tot gauw
liefs,
:0) Veerle Loriaux
Tegen het uitspansel
van de hemel
druk ik mijn gouden verlangen
eens de clown uit te hangen...
Zelfs de vogels gedijen nu 't best
en zetten me aan het denken
jagen me naar buiten
zodra ik gedaan heb met snotter en snuiten.
P.S.
Zaterdag in alle vroegte...
deel ik u plechtig mee waarheen
voor een wandeling bij Brielen
oftewel een tocht op twee wielen.
xxx tot gauw
liefs,
:0) Veerle Loriaux
zondag 7 februari 2010
De Blankaart
Beste natuurvriend,
Het natuurreservaat bevindt zich grotendeels op het grondgebied van de Diksmuidse deelgemeente Woumen. Een klein gedeelte ligt op grondgebied Merkem, deelgemeente van Houthulst.
Verkenning van dit mooie natuur- en bosgebied begint bij het bezoekerscentrum.
Rondom de Blankaart liggen de Broeken, laaggelegen hooi- en weilanden die 's winters kunnen overstromen. Deze graslanden zijn ideale broedplaatsen voor weidevogels, doortrekkende en overwinterende watervogels.
Met een dubbel gevoel gaan we op tocht: met de ene voet staan we nog in de winter, met de andere al in de prille lente. Onder de herfstbladeren begint zacht het speenkruid te groeien...
Het pad leidt ons naar dhr. Desimpel, hier begraven. Hij was een grote steenbakker in de streek. De asurne wordt hier bewaard temidden dit innemende rust- en stiltegebied.
In mei 2009 startten de herstelwerken van het rietmoeras rond de Blankaartvijver in Merkem en Woumen. Zo wordt verwacht dat meer moeras- en weidevogels er hun plek zullen vinden. Het ziet er naar uit dat ze dit hebben begrepen. In vogelkijkhuisjes rondom beloerden we stiekem: smienten, meerkoeten, waterhoentjes, eenden,...
We komen meer te weten over de geheimen die de natuur prijs geeft aan een opziend oog. En toegegeven: alles valt of staat met een goede leidsman. Even gaan mijn gedachten naar Jan Durnez, die de natuur in zijn hart droeg en er ook veel heeft voor gedaan.
"We hebben al de toekomst gezien!" -verrast de gids ons plots, en hij wijst naar de katjes van de hazelaar en de els, die vol zaden zitten...
De natuur voorziet in wat nodig is, maar voor wat hoort ook wat...
praktrische info:
* elke 1ste zondag van de maand (om 14u30) staat een gids klaar om je door De Blankaart te
leiden
* de wandeling duurt +/- 2uur
* vooraf inschrijven: neen
* toegankelijk voor buggy's: neen
* toegankelijk voor rolstoelgebruikers: voorlopig niet - wordt aan gewerkt.
Met deugdzame groeten,
:0) Veerle Loriaux
Het natuurreservaat bevindt zich grotendeels op het grondgebied van de Diksmuidse deelgemeente Woumen. Een klein gedeelte ligt op grondgebied Merkem, deelgemeente van Houthulst.
Verkenning van dit mooie natuur- en bosgebied begint bij het bezoekerscentrum.
Rondom de Blankaart liggen de Broeken, laaggelegen hooi- en weilanden die 's winters kunnen overstromen. Deze graslanden zijn ideale broedplaatsen voor weidevogels, doortrekkende en overwinterende watervogels.
Met een dubbel gevoel gaan we op tocht: met de ene voet staan we nog in de winter, met de andere al in de prille lente. Onder de herfstbladeren begint zacht het speenkruid te groeien...
Het pad leidt ons naar dhr. Desimpel, hier begraven. Hij was een grote steenbakker in de streek. De asurne wordt hier bewaard temidden dit innemende rust- en stiltegebied.
In mei 2009 startten de herstelwerken van het rietmoeras rond de Blankaartvijver in Merkem en Woumen. Zo wordt verwacht dat meer moeras- en weidevogels er hun plek zullen vinden. Het ziet er naar uit dat ze dit hebben begrepen. In vogelkijkhuisjes rondom beloerden we stiekem: smienten, meerkoeten, waterhoentjes, eenden,...
We komen meer te weten over de geheimen die de natuur prijs geeft aan een opziend oog. En toegegeven: alles valt of staat met een goede leidsman. Even gaan mijn gedachten naar Jan Durnez, die de natuur in zijn hart droeg en er ook veel heeft voor gedaan.
"We hebben al de toekomst gezien!" -verrast de gids ons plots, en hij wijst naar de katjes van de hazelaar en de els, die vol zaden zitten...
De natuur voorziet in wat nodig is, maar voor wat hoort ook wat...
praktrische info:
* elke 1ste zondag van de maand (om 14u30) staat een gids klaar om je door De Blankaart te
leiden
* de wandeling duurt +/- 2uur
* vooraf inschrijven: neen
* toegankelijk voor buggy's: neen
* toegankelijk voor rolstoelgebruikers: voorlopig niet - wordt aan gewerkt.
Met deugdzame groeten,
:0) Veerle Loriaux
donderdag 4 februari 2010
Waar moet al dat water heen?
Beste natuurvriend,
Je huis zal maar rondom door water omgeven zijn. Nog niet zo heel lang geleden maakten bewoners in de streek rond Pollinkhove het (weerom een keertje) mee. Alle wetenschap samen is - op zo'n momenten- ontoereikend, ondanks de inspanningen die reeds ondernomen werden.
Het lijkt erop of er water bijkomt als het regent? 's Zomers maken we het omgekeerde mee en dreigt er een tekort aan (drinkbaar) water. Het water neemt evenwel een kringloop en verandert van plaats en van vorm: het ijs op de Noordpool, het zeewater, en het water uit de kraan...volgen allemaal dezelfde stroom.
Wist je dat één miljard mensen ( 1/6 van de wereldbevolking) geen goed drinkwater hebben!
Van zout en brak water kan men zuiver drinkwater maken, maar alleen onze rijke droge landen kunnen een dure investering doen om water voor ons te zuiveren...
Toch is er geen reden om kwistig om te gaan met water, want als we meer water verbruiken, blijft er minder over voor de natuur.
En zo wordt de kringloop gesloten, om het fantastische stukje groen heen, dat onze aandacht meer dàn verdient.
Bent u het niet (volledig) eens met wat ze zeggen over de gevolgen van de opwarming van de aarde, doe het dan, gewoon, zonder verdere uitleg, omdat het op de een of andere manier (die ik niet nader kan verklaren) toch beter is om van de natuur te houden.
Met hartelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
Je huis zal maar rondom door water omgeven zijn. Nog niet zo heel lang geleden maakten bewoners in de streek rond Pollinkhove het (weerom een keertje) mee. Alle wetenschap samen is - op zo'n momenten- ontoereikend, ondanks de inspanningen die reeds ondernomen werden.
Het lijkt erop of er water bijkomt als het regent? 's Zomers maken we het omgekeerde mee en dreigt er een tekort aan (drinkbaar) water. Het water neemt evenwel een kringloop en verandert van plaats en van vorm: het ijs op de Noordpool, het zeewater, en het water uit de kraan...volgen allemaal dezelfde stroom.
Wist je dat één miljard mensen ( 1/6 van de wereldbevolking) geen goed drinkwater hebben!
Van zout en brak water kan men zuiver drinkwater maken, maar alleen onze rijke droge landen kunnen een dure investering doen om water voor ons te zuiveren...
Toch is er geen reden om kwistig om te gaan met water, want als we meer water verbruiken, blijft er minder over voor de natuur.
En zo wordt de kringloop gesloten, om het fantastische stukje groen heen, dat onze aandacht meer dàn verdient.
Bent u het niet (volledig) eens met wat ze zeggen over de gevolgen van de opwarming van de aarde, doe het dan, gewoon, zonder verdere uitleg, omdat het op de een of andere manier (die ik niet nader kan verklaren) toch beter is om van de natuur te houden.
Met hartelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
dinsdag 2 februari 2010
Remmen voor het leven.
Beste natuurvriend,
Lang geleden..., maar lang niet vergeten.
Evenals nu was het februari, net geen drie- en- twintig jaar was ik.
De dag was nog pril, donker, vrij mistig, en kil. Weinig opgevend om je bed uit te komen, een zaterdag... als toen.
Plicht roept!
Bed uit!
De les begint! (Ik volgde Franse les aan het Provinciaal Handels- en Taalinstituut te Gent).
Om 7u30 zette ik m'n wagentje in gang.
Februari heeft rare kuren, het doet wat aan de natuur, zeker aan de dieren. Het is of ze gek geworden zijn, mannetjes jagen vrouwtjes achterna, ze vliegen samen weg, ze trekken elkaar aan, ze stoten elkaar dan weer af, ze zijn nog enkel met zichzelf bezig.
In het licht van mijn koplampen speelde zich zo'n tafereel af, en plots waren de merels uit het gezichtsveld verdwenen. Had ik hen aangereden? Bang als ik was zette ik de wagen aan de kant, ik stapte uit en stelde vast dat ik me vergist had.
De snoodaards!
Is dat liefde?...
Februari drijft dieren op de spits, geen ander woord als "gek" voor woorden.
Hoe voortvarend de tijd waarin zij en wij worden opgedweept,
in de snelheid die ons lijkt in te halen,
remmen is soms nodig,
hoedanook...
langzaam of bruusk als 't niet anders kan,
en hopelijk moeten we niet achterom kijken,
of we (per ongeluk)
op iemands hart zouden hebben getrapt.
Met beleefde groeten,
:0) Veerle Loriaux
Lang geleden..., maar lang niet vergeten.
Evenals nu was het februari, net geen drie- en- twintig jaar was ik.
De dag was nog pril, donker, vrij mistig, en kil. Weinig opgevend om je bed uit te komen, een zaterdag... als toen.
Plicht roept!
Bed uit!
De les begint! (Ik volgde Franse les aan het Provinciaal Handels- en Taalinstituut te Gent).
Om 7u30 zette ik m'n wagentje in gang.
Februari heeft rare kuren, het doet wat aan de natuur, zeker aan de dieren. Het is of ze gek geworden zijn, mannetjes jagen vrouwtjes achterna, ze vliegen samen weg, ze trekken elkaar aan, ze stoten elkaar dan weer af, ze zijn nog enkel met zichzelf bezig.
In het licht van mijn koplampen speelde zich zo'n tafereel af, en plots waren de merels uit het gezichtsveld verdwenen. Had ik hen aangereden? Bang als ik was zette ik de wagen aan de kant, ik stapte uit en stelde vast dat ik me vergist had.
De snoodaards!
Is dat liefde?...
Februari drijft dieren op de spits, geen ander woord als "gek" voor woorden.
Hoe voortvarend de tijd waarin zij en wij worden opgedweept,
in de snelheid die ons lijkt in te halen,
remmen is soms nodig,
hoedanook...
langzaam of bruusk als 't niet anders kan,
en hopelijk moeten we niet achterom kijken,
of we (per ongeluk)
op iemands hart zouden hebben getrapt.
Met beleefde groeten,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Posts (Atom)
