Beste natuurvriend,
Een leeg wit blad.
Misschien wel het laatste blad voor dit jaar?
Terwijl niemand het in de gaten had dat bomen de kraantjes tussen hun takken en bladeren langzaam afsloten, om zich vanbinnen te kunnen bevoorraden voor de komende winter, moeten wij nog wat wennen aan de vrieskou...
In de kale takken hangen verlaten nesten. Nooit heb ik het begrepen dat kleine vogeltjes daar boven in " veiligheid " konden groot worden?
Ach, wie ben ik om de wetteksen uit te pluizen die de natuur zich voorschrijft? Immers, het verlangen naar een teken van leven is wel het meest scheppende waarover ik nadenk.
Seizoenen zijn prima geleiders om tussen rust en onrust een weg te vinden.
Het leven vraagt ons niet om onmogelijke offers te brengen, maar dat we zouden houden van elkaar als we houden van onszelf.
Beste natuurvriend / toevallige bezoeker,
Namens mijn gezin en mezelf wens ik je een hartverwarmend Kerstmis toe en een voorspoedig Nieuwjaar,
in vrede, vreugde, vriendschap, en hoop.
Fijne groeten,
:0) Veerle Loriaux / Izegem
vrijdag 18 december 2009
dinsdag 15 december 2009
Slamenietdood.
Beste natuurvriend,
Een allochtoon moet van heel goede huize zijn, om hier een verblijfsvergunning te krijgen. Ze worden niet aanzien als fraai, eerder tot overlast bestempeld...
Ze zijn allemaal dakloos, hun hele hebben en houden dragen ze met zich mee van hot naar her, en wanneer ze dan in parken of bossen, velden of in jouw achtertuin neerstrijken, weet je even niet wat gezegd als ze met honderd tegelijk arriveren...
Kom je te dichtbij, dan vliegen ze op en nemen het hazenpad.
Je kan maar beter heel voorzichtig van hen houden... De immigratie maakt me al even nerveus als het voor henzelf betekent, wanneer het instinct hen vertelt dat het tijd is om te vertrekken. Onze tafeleend krijgt dra het gezelschap uit het hoge noorden!
Hoe desolaat ook het landschap van de afgelopen weken, in een oogwenk verandert alles.
Hou de lucht maar goed in de gaten, de wilde ganzen laten zich graag opmerken door hun gesnater, trouw aan elkaar én aan dezelfde overwinterings- en broedgebieden, trekken ze hier heel binnenkort weer de wacht op.
Ze trekken in V-vorm één lijn, maar vliegen om gelukkig te zijn !
In bewondering voor onze gasten, groet ik u
van harte.
:0) Veerle Loriaux
Een allochtoon moet van heel goede huize zijn, om hier een verblijfsvergunning te krijgen. Ze worden niet aanzien als fraai, eerder tot overlast bestempeld...
Ze zijn allemaal dakloos, hun hele hebben en houden dragen ze met zich mee van hot naar her, en wanneer ze dan in parken of bossen, velden of in jouw achtertuin neerstrijken, weet je even niet wat gezegd als ze met honderd tegelijk arriveren...
Kom je te dichtbij, dan vliegen ze op en nemen het hazenpad.
Je kan maar beter heel voorzichtig van hen houden... De immigratie maakt me al even nerveus als het voor henzelf betekent, wanneer het instinct hen vertelt dat het tijd is om te vertrekken. Onze tafeleend krijgt dra het gezelschap uit het hoge noorden!
Hoe desolaat ook het landschap van de afgelopen weken, in een oogwenk verandert alles.
Hou de lucht maar goed in de gaten, de wilde ganzen laten zich graag opmerken door hun gesnater, trouw aan elkaar én aan dezelfde overwinterings- en broedgebieden, trekken ze hier heel binnenkort weer de wacht op.
Ze trekken in V-vorm één lijn, maar vliegen om gelukkig te zijn !
In bewondering voor onze gasten, groet ik u
van harte.
:0) Veerle Loriaux
zondag 13 december 2009
Heksen wandelpad (8,2km)
Beste natuurvrienden,
Het is wel zonnig, maar de gure wind schuurt door onze kleren. Ik heb wat oud brood en worteltjes bij voor dieren, die nog niet op stal zijn gezet.
De realisatie van deze wandeltocht kwam mede tot stand door bereidwillige landbouwers, die een deel van hun private gronden ter beschikking hebben gesteld voor de recreatieve wandelgast.
Vanuit elk deugdzaam standpunt van een wandelfederatie is het logisch deze plaatsen met respect te betreden, niet van het pad af te wijken, alsook eigendommen niet te beschadigen. Blikjes en allerhande verpakking horen thuis in de vuilnisemmer.
Startplaats van onze wandelroute: kerkplein aan de St.-Martinuskerk te Beselare. Je kan hier met een gerust hart de wagen of fiets achterlaten.
Reeds eeuwen waren de mensen hier in de ban van duivels, geesten, solfer en salpeter. Hier woonden ooit Nele Krotte, Belle Fakke, Treze Belle, Sefa Bubbels, Tanneke Vanhulle, en samen teerden ze op één gemeenschappelijke belangstelling, nl.: brouwsels maken van kruidenmengsels en verdachte zalfjes, waarvan de inhoud nooit bekend mocht worden.
Tot op vandaag wordt deze legende levendig gehouden tijdens de tweejaarlijkse Heksenstoet.
Het bronzen Heksenmonument op de hoek van het kerkplein vraagt de bezoeker enige inleving in deze 'toveresseparochie' waarin we ons momenteel bevinden.
We staan met de rug naar de kerk en zoeken rechts van het plein de stijgende Kloosterlaan op, om even later via de Warden Oomlaan de geschiedenis in te duiken. Aan het eind ervan gaat een smal tegelpad over in een graspad. Mijn schoonouders hebben nog wel enkele sappige verhalen in vijl, door het feit dat ze hier jaren hebben gewoond...
Misschien lopen we straks wel recht in de armen van Kalle Blèters, als we een hete adem in onze nek voelen? Naar men zegt zou ze haar toverboek zelf hebben verbrandt in het smissevuur, om te beletten dat anderen het haar afhandig zouden maken...
De Oude Kortrijkstraat, die we een tijdje volgen, was een belangrijke maar drukke heerweg, sinds de tijd van de Romeinen. Opletten hier! Na overerving kwam het uiteindelijk in handen van Middeleeuwers, die één ding vergaten: het onderhoud ervan.
Plaveien werden aardewegen, en met enkele bussels rijshout werden de diepste putten gevuld. Meer moest dat niet zijn!
We naderen stilaan het Reutelbos ( steenhuylbusch): thuishave van Sefa Bubbels, een ferm vrouwmens, net als haar nicht Kalle Blèters. Ze was van alle markten thuis: op het land als in de huiskamer, van ongemanierde kinderen tot verlamde paarden.
Via de Oude Wervikstraat kronkelen we ons in dalende lijn recht op het Doelbos af.
Vandaag kan ik je goede laarzen aanbevelen, voor het geval dat...
Het Doelbos (ook Polygonebos genoemd), maakte vroeger deel uit van een lang uitgestrekt, niet aaneengesloten bosgebied met een oppervlakte van 330ha.
Na W.O.I werd het bosgebied, en de hele regio er rond herschapen tot een desolaat landschap.
Langs de brede Doeldreef, de Muizevelddreef, stappen we uit het bos en staan nu aan de Langedreve. Rechts ziet u het indrukwekkende Butten New British Cemetry, links het Polygoon Wood Cemetry.
De Plasstraat laten we links liggen en even verderop draaien we rechts de Kruisbierboomstraat in. Een pitoresk spits torentje, dat ik al van verre had opgemerkt, toont nu zijn ware gelaat. We staan hier voor een impossante mooie gerestaureerde hoeve uit de 19de eeuw. Let eens op het (wellicht even oude) devote Mariabeeld!
De laatste veldwegeltjes komen eraan, en met de Kloosterlaan staan we bijna aan het eind van onze tocht. Hou je hier alstublieft rechts van de weg, vóór je plots verrast wordt door een auto die om de hoek komt aangereden!!!
Inspiratie en hete adems in mijn nek, voeren me naar een eigen brouwsel:
een paar wortels / heerlijke vette moddertroep / een snottebel of vijf / een hele vitabis / 5 bibbersnokken van een half uur 't stuk.
Schudt maar alles dooreen en je krijgt na afloop:
een ferme drupneus / gloeiende kaken en half bevroren teentjes.
Lukt het niet?
Ik ben nog in opleiding.
Sorry!
Met welgemeende bibbergroeten,
:0) Veerle Loriaux
Het is wel zonnig, maar de gure wind schuurt door onze kleren. Ik heb wat oud brood en worteltjes bij voor dieren, die nog niet op stal zijn gezet.
De realisatie van deze wandeltocht kwam mede tot stand door bereidwillige landbouwers, die een deel van hun private gronden ter beschikking hebben gesteld voor de recreatieve wandelgast.
Vanuit elk deugdzaam standpunt van een wandelfederatie is het logisch deze plaatsen met respect te betreden, niet van het pad af te wijken, alsook eigendommen niet te beschadigen. Blikjes en allerhande verpakking horen thuis in de vuilnisemmer.
Startplaats van onze wandelroute: kerkplein aan de St.-Martinuskerk te Beselare. Je kan hier met een gerust hart de wagen of fiets achterlaten.
Reeds eeuwen waren de mensen hier in de ban van duivels, geesten, solfer en salpeter. Hier woonden ooit Nele Krotte, Belle Fakke, Treze Belle, Sefa Bubbels, Tanneke Vanhulle, en samen teerden ze op één gemeenschappelijke belangstelling, nl.: brouwsels maken van kruidenmengsels en verdachte zalfjes, waarvan de inhoud nooit bekend mocht worden.
Tot op vandaag wordt deze legende levendig gehouden tijdens de tweejaarlijkse Heksenstoet.
Het bronzen Heksenmonument op de hoek van het kerkplein vraagt de bezoeker enige inleving in deze 'toveresseparochie' waarin we ons momenteel bevinden.
We staan met de rug naar de kerk en zoeken rechts van het plein de stijgende Kloosterlaan op, om even later via de Warden Oomlaan de geschiedenis in te duiken. Aan het eind ervan gaat een smal tegelpad over in een graspad. Mijn schoonouders hebben nog wel enkele sappige verhalen in vijl, door het feit dat ze hier jaren hebben gewoond...
Misschien lopen we straks wel recht in de armen van Kalle Blèters, als we een hete adem in onze nek voelen? Naar men zegt zou ze haar toverboek zelf hebben verbrandt in het smissevuur, om te beletten dat anderen het haar afhandig zouden maken...
De Oude Kortrijkstraat, die we een tijdje volgen, was een belangrijke maar drukke heerweg, sinds de tijd van de Romeinen. Opletten hier! Na overerving kwam het uiteindelijk in handen van Middeleeuwers, die één ding vergaten: het onderhoud ervan.
Plaveien werden aardewegen, en met enkele bussels rijshout werden de diepste putten gevuld. Meer moest dat niet zijn!
We naderen stilaan het Reutelbos ( steenhuylbusch): thuishave van Sefa Bubbels, een ferm vrouwmens, net als haar nicht Kalle Blèters. Ze was van alle markten thuis: op het land als in de huiskamer, van ongemanierde kinderen tot verlamde paarden.
Via de Oude Wervikstraat kronkelen we ons in dalende lijn recht op het Doelbos af.
Vandaag kan ik je goede laarzen aanbevelen, voor het geval dat...
Het Doelbos (ook Polygonebos genoemd), maakte vroeger deel uit van een lang uitgestrekt, niet aaneengesloten bosgebied met een oppervlakte van 330ha.
Na W.O.I werd het bosgebied, en de hele regio er rond herschapen tot een desolaat landschap.
Langs de brede Doeldreef, de Muizevelddreef, stappen we uit het bos en staan nu aan de Langedreve. Rechts ziet u het indrukwekkende Butten New British Cemetry, links het Polygoon Wood Cemetry.
De Plasstraat laten we links liggen en even verderop draaien we rechts de Kruisbierboomstraat in. Een pitoresk spits torentje, dat ik al van verre had opgemerkt, toont nu zijn ware gelaat. We staan hier voor een impossante mooie gerestaureerde hoeve uit de 19de eeuw. Let eens op het (wellicht even oude) devote Mariabeeld!
De laatste veldwegeltjes komen eraan, en met de Kloosterlaan staan we bijna aan het eind van onze tocht. Hou je hier alstublieft rechts van de weg, vóór je plots verrast wordt door een auto die om de hoek komt aangereden!!!
Inspiratie en hete adems in mijn nek, voeren me naar een eigen brouwsel:
een paar wortels / heerlijke vette moddertroep / een snottebel of vijf / een hele vitabis / 5 bibbersnokken van een half uur 't stuk.
Schudt maar alles dooreen en je krijgt na afloop:
een ferme drupneus / gloeiende kaken en half bevroren teentjes.
Lukt het niet?
Ik ben nog in opleiding.
Sorry!
Met welgemeende bibbergroeten,
:0) Veerle Loriaux
woensdag 9 december 2009
Zichtbaar onder ons.
Beste natuurvriend,
Verlangen...
Het brengt je voortdurend in verandering, je dweept met goede voornemens, en dúrft zelfs te geloven dat je de lente al kan ruiken!
Uit schrik voor een natte, donkere winter die in aantocht is?
De grillen van de natuur die we kost wat kost moeten trotseren?
Een excuus zoekend om aan rust te ontsnappen?
Je krijgt mijn antwoord: Het laatste komt het dichtst bij mij in de buurt.
Volgend jaar onderneem ik de twee- of drie- of vierbergenroute. Niet alleen voor de kick, maar omdat ik het mezelf verschuldigd ben.
Ik heb er mijn redenen voor.
Het verlangen... kan alleen maar groeien.
Zichtbaar ben ik al bezig!
Met wintergroeten ( niet van 'mogen' maar van 'moeten'!)
:0) Veerle Loriaux
Verlangen...
Het brengt je voortdurend in verandering, je dweept met goede voornemens, en dúrft zelfs te geloven dat je de lente al kan ruiken!
Uit schrik voor een natte, donkere winter die in aantocht is?
De grillen van de natuur die we kost wat kost moeten trotseren?
Een excuus zoekend om aan rust te ontsnappen?
Je krijgt mijn antwoord: Het laatste komt het dichtst bij mij in de buurt.
Volgend jaar onderneem ik de twee- of drie- of vierbergenroute. Niet alleen voor de kick, maar omdat ik het mezelf verschuldigd ben.
Ik heb er mijn redenen voor.
Het verlangen... kan alleen maar groeien.
Zichtbaar ben ik al bezig!
Met wintergroeten ( niet van 'mogen' maar van 'moeten'!)
:0) Veerle Loriaux
zondag 6 december 2009
Aan de goede Sint... als het kan.
Beste natuurvriend,
Een briefje aan de goede Sint, het is vast geen gedoe voor een volwassene.
Toch delen we vandaag in het feest van onze allerkleinsten.
Daarom heb ik mijn briefje klaar.
Als het kan...
* proberen niemand tot last te zijn...
* zwijgen, ook als men je iets verwijt wat je niet hebt gedaan...
* trachten er te zijn..., ook al heb je het antwoord niet bij om een ander te helpen...
* jezelf te onderrichten en geen persoonlijk standpunt in te nemen...
* houden van wat je hebt, niet rouwig om het brokje meer dat je (misschien?) had kunnen krijgen...
* praten, ook al gaat het moeilijk, omdat je bang bent dat een ander je toch niet zal horen...
* genieten van wat ons zomaar ongevraagd wordt gegeven: een langverwachte zonnestraal na zoveel wind en regen...
* wachten, tot het juiste moment van geluk jou heeft gekozen, en niet andersom...
Als je dat kan...
dan zijn we met jou
een ongelooflijk goeie vriend(in) rijker.
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux / Izegem
Een briefje aan de goede Sint, het is vast geen gedoe voor een volwassene.
Toch delen we vandaag in het feest van onze allerkleinsten.
Daarom heb ik mijn briefje klaar.
Als het kan...
* proberen niemand tot last te zijn...
* zwijgen, ook als men je iets verwijt wat je niet hebt gedaan...
* trachten er te zijn..., ook al heb je het antwoord niet bij om een ander te helpen...
* jezelf te onderrichten en geen persoonlijk standpunt in te nemen...
* houden van wat je hebt, niet rouwig om het brokje meer dat je (misschien?) had kunnen krijgen...
* praten, ook al gaat het moeilijk, omdat je bang bent dat een ander je toch niet zal horen...
* genieten van wat ons zomaar ongevraagd wordt gegeven: een langverwachte zonnestraal na zoveel wind en regen...
* wachten, tot het juiste moment van geluk jou heeft gekozen, en niet andersom...
Als je dat kan...
dan zijn we met jou
een ongelooflijk goeie vriend(in) rijker.
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux / Izegem
donderdag 3 december 2009
Regenbogen bij lage zonnestand.
Beste natuurvriend,
Ik heb een regenboog gezien!!!
Zo'n mooie, grote boog aan de hemel, minúten lang zag ik haar!
Het was alsof ik schuilde...onder haar wijde armen.
Ik ben altijd gefascineerd geweest voor regenbogen, en nu weer was ik zo in verwondering dat ik mijn man moest bellen om het hem te kunnen vertellen.
Enkele vraagjes had ik in vijl, en die stuurde ik naar de weerman. Maar de man heeft och arme wel wat beters te doen, en dus ging ik maar wat surfen op het internet.
Je treft een regenboog meestal aan bij laagstaande zon. Check!
De zonnestralen komen in duizenden waterdruppels terecht. Check!
Daar worden ze afgebogen en in diverse kleuren opgesplitst. Check!
En je kan pas een regenboog waarnemen als je naar een regenbui kijkt en de zon achter je staat. Check!
Maar het meest fascinerende dat ik heb gelezen: Dit hemelverschijnsel is in veel culturen een goddelijk verschijnsel, een gunstig voorteken, een symbool van hoop...
Stil wordt ik er van, en ben ik dan met de fiets of op wandel, dan hou ik even halt..., om het natuurverschijnsel te bekijken. Da's puur genieten!
Gegarandeerd dat we er dit weekend nog wel meer zullen zien. Je hoeft er echt niet voor naar buiten. Zo wordt een donkere regendag toch nog een beetje spannend.
Maak het dan maar wat stil om je heen, het duurt maar even, even simpelweg ... genieten.
Mooi, toch?
Met stille groet,
:0) Veerle Loriaux
Ik heb een regenboog gezien!!!
Zo'n mooie, grote boog aan de hemel, minúten lang zag ik haar!
Het was alsof ik schuilde...onder haar wijde armen.
Ik ben altijd gefascineerd geweest voor regenbogen, en nu weer was ik zo in verwondering dat ik mijn man moest bellen om het hem te kunnen vertellen.
Enkele vraagjes had ik in vijl, en die stuurde ik naar de weerman. Maar de man heeft och arme wel wat beters te doen, en dus ging ik maar wat surfen op het internet.
Je treft een regenboog meestal aan bij laagstaande zon. Check!
De zonnestralen komen in duizenden waterdruppels terecht. Check!
Daar worden ze afgebogen en in diverse kleuren opgesplitst. Check!
En je kan pas een regenboog waarnemen als je naar een regenbui kijkt en de zon achter je staat. Check!
Maar het meest fascinerende dat ik heb gelezen: Dit hemelverschijnsel is in veel culturen een goddelijk verschijnsel, een gunstig voorteken, een symbool van hoop...
Stil wordt ik er van, en ben ik dan met de fiets of op wandel, dan hou ik even halt..., om het natuurverschijnsel te bekijken. Da's puur genieten!
Gegarandeerd dat we er dit weekend nog wel meer zullen zien. Je hoeft er echt niet voor naar buiten. Zo wordt een donkere regendag toch nog een beetje spannend.
Maak het dan maar wat stil om je heen, het duurt maar even, even simpelweg ... genieten.
Mooi, toch?
Met stille groet,
:0) Veerle Loriaux
woensdag 2 december 2009
3 december 2009/ Internationale dag voor mensen met een beperking
Beste natuurvriend,
De Internationale dag voor mensen met een beperking, 03 december 2009,
werd in het leven geroepen door de VN als aanmoediging, om de discussie over mensenrechten en gelijke kansen voor mensen met een functiebeperking op de agenda te houden, op alle niveaus, lokaal, regionaal, nationaal en internationaal.
( gebaseerd en geïnspireerd op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, 10 december 1948 ).
Fondsen, onderwijs op maat, begeleidingscentra, beschut wonen, beschutte werkplaatsen, en alle bronnen van vrijetijdsinvulling worden vaak gedragen door heel wat vrijwillige medewerkers.
Achter de schermen werken zij projecten uit om de integratie in onze samenleving voor mensen met een functiebeperking te bevorderen.
Creaturen die uitgewerkt worden met kleine bouwstenen: moed, hoop, geloof, doorzetting, en vertrouwen.
Ik durf de hoop uitspreken dat mensen, die zich buigen over (ver)nieuwe(nde) recreatieve wandel-/fiets-/mountainbike-/ruiter-/moto-/autoroutes, dat zij voldoende aandacht zouden willen schenken hoé aan de toegankelijkheid van mensen met beperkingen tegemoet te kunnen komen.
Dank, omdat je luisterde.
Ontzettend belangrijk zijn meestal de momenten waarbij men het even gezegd krijgt.
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
De Internationale dag voor mensen met een beperking, 03 december 2009,
werd in het leven geroepen door de VN als aanmoediging, om de discussie over mensenrechten en gelijke kansen voor mensen met een functiebeperking op de agenda te houden, op alle niveaus, lokaal, regionaal, nationaal en internationaal.
( gebaseerd en geïnspireerd op de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, 10 december 1948 ).
Fondsen, onderwijs op maat, begeleidingscentra, beschut wonen, beschutte werkplaatsen, en alle bronnen van vrijetijdsinvulling worden vaak gedragen door heel wat vrijwillige medewerkers.
Achter de schermen werken zij projecten uit om de integratie in onze samenleving voor mensen met een functiebeperking te bevorderen.
Creaturen die uitgewerkt worden met kleine bouwstenen: moed, hoop, geloof, doorzetting, en vertrouwen.
Ik durf de hoop uitspreken dat mensen, die zich buigen over (ver)nieuwe(nde) recreatieve wandel-/fiets-/mountainbike-/ruiter-/moto-/autoroutes, dat zij voldoende aandacht zouden willen schenken hoé aan de toegankelijkheid van mensen met beperkingen tegemoet te kunnen komen.
Dank, omdat je luisterde.
Ontzettend belangrijk zijn meestal de momenten waarbij men het even gezegd krijgt.
Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux
Abonneren op:
Posts (Atom)
