zondag 28 juni 2009

Langs de Leie naar Doornik...

Beste natuurvriend,

" You can get it if you really want ! "
Mooi toch... om de dag mee te beginnen?
Vandaag halen we de 100 ! Vraag me verder niet waarom... 't Was een te gek idee.

De Waterhoekroute (50km) had ik vorige avond opgedist uit mijn collectie fiets- en wandelkaarten van Westtoer. Aan het Streekbezoekerscentrum te Bossuit lieten we ons neervleien op de bank.
Manlief nam voor ons de wijze beslissing om deze tocht een tijdje te bevriezen, tot de koudere dagen aankomen, gelet het zwoele weer dat we mochten verwachten vandaag...
Goed dat we naar hem hebben geluisterd: vandaag werd het 27° !

In de lommerte van de bomen en bijna vanzelf baanden we ons een weg naar Doornik, waarbij we de Leie achter ons lieten en verder langs de Schelde zouden fietsen.
Meteen liepen we in het spoor van de Spierevalleiroute (40km).
De meeste watervogels waren nog in rust ( de gelukzakken! ), insecten zoemden ons om de oren.
Lekker was het niet, maar 'k heb er enkele naar binnen gewerkt.
Naar 't schijnt...mocht men deze delicatesse ooit op de menukaart zetten, ben je gegarandeerd een eiwitbom rijk(-er) ?

In ieder geval: insecten gedijen bijzonder goed in ongemaaide bermen. Met hele kolonies bevolken ze onze kanalen, waar het welig tiert van brandnetels en distels. Het stoort me niet echt, als we maar een proper fietspad hebben.
Henegouwen heeft - wat dat betreft- de laatste jaren enorme inspanningen geleverd, waarvoor ik graag mijn waardering uitspreek !

Pont de Warcoing, Pont de Pecque, Pont Ramegnies-Chin, die we onderdoor rijden, zijn nuttige uitvalsplaatsen om even het kanaal te verlaten en het centrum te bezoeken: voor zaken die dringend moeten..., voor een natje en/of een droogje..., enfin je vindt vast wel een argument om even te ontsnappen uit de eentonigheid van een kanaallandschap.
Alhoewel... ' eentonig ' is een kanaal zijn naam niet waardig, er ligt op je pad misschien een woonboot aangemeerd. Ik laat dan mijn gedachten de vrije loop: Hoe ziet het leven op een woonboot eruit?

Zulke gedachten doorbreken het eentonig karakter van kanaaltochten. Door de rust wordt je uit de tijd gecatapulteerd en alles lijkt wat vanzelfsprekender.
En ik... zal niet meer boven de 23km/u geraken, het is hier véél te mooi en ik kom oren en ogen tekort, geloof me maar! Een Vlaamse gaai op enkele meters van mij, een grauwe kiekendief, een verliefd koppel fazanten in het maïsveld, libellen en vlinders en voor je het doorhebt rij je over de Pont de fer Doornik binnen. Als een rode loper uitgerold rij je langshier het centrum binnen.

We haalden bij thuiskomst 102 km op de teller !
" You can get it if you really want. "
Vaneigens, badend in 't zweet, rooie kaken en billen, n' een alven zak caroot'n upgefret, en thus eirst een alf ure sièsta !
Tot verder orders!

:0) Veerle Loriaux

woensdag 24 juni 2009

Beschermd patrimonium.

Beste natuurvriend,

Ik heb altijd oog gehad voor mensen, die de waardigheid van een patrimonium met zorg willen bewaren voor het nageslacht.
Daarin leeft iets voort tot diep in de tijd waarin deze heerlijkheid zijn oorsprong vond.

Op eenzelfde manier ( en ver buiten de wetenschap ) koesteren mensen het leven van vroeger, gewoonten, tradities en familieverhalen.
Als je de kans hebt om even het Huis van Alijn aan te doen ( " museum van volkskunde" ) te Gent: Doe dat gerust !
Je zal lachen bij taferelen uit het dagelijks leven anno 19de en eerste helft van de 20ste eeuw, het alaam, de levenscyclus, de volksreligies, de arbeid, de handel, en vrijtijdsbesteding voor zoverre hiervan sprake was?
Je zal misschien ook geraakt worden? Net zoals ik.

Hoe het zo anders is geworden blijkt een reactie te zijn bij heel wat mensen, die twijfelen en niet echt overtuigd zijn of wij met de vooruitgang ook écht vooruit gegaan zijn...
Wat klopt is, dat mensen meer zijn gaan nadenken over de monumentale waardigheid van het leven, dat stukje patrimonium trachten te beschermen, hoe gehavend ook, opbouwen en verbouwen, tot het in zijn oorspronkelijke staat is hersteld.

Niet zo belangrijk wie ze zijn, maar wàt ze zijn voor anderen die langs hun weggetje passeren en hun gedachten even de vrije loop mogen laten:
" Was dat niet mooi?
Het was adem-benemend mooi ! "

Menslief,
ik zie je graag !

Van harte,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 20 juni 2009

Tielt, een stad in de hoogte.

Beste natuurvriend,

Behalve de vogels scheen niemand zich te haasten om de dag in te stappen: dreigende wolken, verre van wat ik had verwacht infeite.
De droogste weersverwachtingen zijn voor het westen. Hallo weerman?
Nuja, de kaart lag open, de plannen waren gemaakt, via het knooppuntennetwerk tot in Tielt geraken was ons doel: 41/40/66/25/24/55/54/53/24/46 en terug.

Vanaf 1959 profileert Tielt zich als Europastad... Om de vijf jaar rijdt de Europastoet uit op de zondag van de Tieltse Europafeesten.
Gelegen binnen de driehoek Brugge - Kortrijk- Gent, vormt Tielt de zuidelijke toegangspoort tot het Brugse Ommeland, en samen met de deelgemeenten Aarsele, Kanegem en Schuiferskapelle verkennen wij met de fiets de groene hoekjes en tal van historische bezienswaardigheden, die ons een aangename reis wensen.

Vermits we vertrokken uit Izegem, is onze eerste deelgemeente Kachtem, waarlangs we het " Rodesgoed" aantroffen.
Op 21 nov. 1995 werden de eerste aanplantingen in het domeinbos uitgevoerd door de leerlingen van de Izegemse basisscholen.

Met het knooppuntennetwerk- systeem legt men heel wat kilometers weg af waar het verkeer niet bij kan. Je mag hier gerust wel wat trager rijden, je hoofd in alle windstreken draaien, een frisse neus halen, naar hartelust gek doen, geen kat die omkijkt. Hier zijn fietsers koning !
Bij het kruisen van de weg wordt men weer even blootgesteld aan toeters, wat wil zeggen: Je -bent- hier- niet- helemaal- vrij- te- doen- en - te- laten- wat- je- hartje- lust. Rem-men!!!

Ardooie dan maar, braafjes tussen twee bomenrijen door, waar we rechts van ons de Veldroute (36km) onder de arm nemen, en -in de tegenovergestelde richting- de Weverijroute (41km) uitzwaaien.
En beste boer,
terwijl wij er enkele uurtjes tussenuit knijpen, zit jij op het land jonge prei- en ajuinplantjes in de grond te steken. Het ruikt hier zo danig goed, dat ik er honger van heb gekregen. Al wat lekker is komt van het veld. Dank je wel, beste boer!

Je vindt er niet zo denderend veel meer, maar tussen het Rodesgoed ( Kachtem) en het kasteel van Ardooie gelukkig toch eentje: aan het Goed Claerhout ( Claerhoutdreef nr. 8) : een akkerbouw / rundveebedrijf waar de kalveren bij hun moeder mogen blijven gedurende de zoogtijd. Meestal moeten de kleintjes het stellen met een emmertje biestmelk enkele daagjes na de geboorte en daarna opgeloste melkpoeder in de bak and that's it.
Ook heel veel stieren werden tevergeefs bedankt voor hun dienst in de wei. Naarmate de selectie bij boerderijdieren werd opgedreven, is de vraag naar K.I. ( kunstmatige inseminatie) de laatste deccenia in stijgende lijn geëvolueerd.
Toch vond ik hier een ferme dekstier. Puur natuur, alleen maar naar kijken... maar aankomen niet ;0)

Een leuke dagtrip begint altijd met een bezoek aan het infokantoor voor toerisme. Dat was ook het eerste wat we ondernamen, toen we Tielt binnen reden.
Tielt is een historische stad, een gezellige stad, een uitnodigende stad. Wie zich hiervan wil laten overtuigen komt best even langs op de Tieltse feesten, jaarlijks georganiseerd tijdens het eerste volle weekend van juli.
Heb je dus nog een gaatje in je agenda op 3-4-5 juli ?
Je bent hartelijk welgekomen !

Pssssst weerman,
het werd toch nog goed weer hoor ...

Met feestelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

zondag 14 juni 2009

Www.dekust.org.

Beste natuurvriend,

Wandelen kan je met jezelf alleen, maar minstens zo aangenaam is het met twee, drie, vier,...
Vergezeld van een reisgids, die ons doorheen de knooppuntbewegwijzering zal leiden, kozen we vandaag voor een kustwandeling bij Nieuwpoort.

We moeten toegeven hoe Belgisch wij denken: laarzen, zonnebril, regenjas, paraplu, t-shirt, zonnecrème, kortom we hadden ons op àlles voorzien.

Elk seizoen geeft zijn taferelen bloot, en zangvogels geven je het raden wie ze zijn en waar ze graag hun nesten bouwen, en wij raken maar niet uitgekeken hoe alles zijn bestemming vindt. Een wonder, toch?
Maar soms ( en ik geef toe dat ik het er knap lastig mee heb) komen vragen bij me op, bij plaatsen waar de natuur zijn gang mag gaan... Dit zijn plaatsen waar de natuur haar geheimen met ons deelt en hoopt op die manier een verbond met ons te kunnen sluiten.
Gelijk ik het Hannecartbos vandaag aantrof en dat stilletjes overwoekerd raakt door de brandnetel.
Zalige rust, ja maar wàt doet lucht- en grondkwaliteit aan de vegetatie?

Heb ik redenen tot ongerustheid of niet, te denken dat een mens moet ingrijpen als bepaalde dier- en plantensoorten met uitsterven worden bedreigd en andere soorten hun plaatsen innemen?
Ik weet dat de mens verantwoordelijk is voor heel wat milieu ellende, maar wil ook geloven dat diezelfde mens evengoed in staat is om orde op zaken te stellen en inspanningen kàn doen om elk seizoen in zijn waarde te laten, degradaties weg te werken, en vriendschap te sluiten met de natuur, gezien de moeite van zoveel vrijwilligers die de natuur een warm hart toedragen.

Op onze voettocht aan de Westkust vonden we het allemaal terug: bos, duinen, zee, en polders.
Het laatste stukje was voorbehouden voor de kustlijn. Het voerde me even terug in de tijd dat de kinderen klein waren... Op strand zochten ze de mooiste schelpjes bijeen voor thuis.
Daar kregen ze een plaatsje in onze tuin.
Vandaag zijn het dankbare herinneringen, die ons veel te vlug zijn ontgroeid...

Met bruisende groeten,
:0) Veerle Loriaux

zaterdag 13 juni 2009

Leie-Schelde Aanlooproute (49 km)

Beste natuurvriend,

We gaven er niet om deze route thuis aan te vatten in onze eigenste Izegem.
Het Provinciedomein De Gavers ligt op zo'n 17 km daar vandaan. Daar zoeken we de koutermolen op. Een kleine aanlooproute van 14 km verbindt het Provinciedomein met het circuit Leie-Schelde fietsroute (35km), via het kanaal Bossuit- Kortrijk.

Heel omzichtig draaien onze pedalen rond. 'Omzichtig' , want er staan ons enkele flinke kuitenbijters te wachten... Het eerste (mollehoopje) in 't verschiet is de Keiberg.
Bij de eerste de beste gelegenheid steken we de drukke N8 over, en laten ons neervleien in de Kwadestraat. Zalig deugd toch die rust ! En hoever kunnen we kijken, kunnen we aan het prikken van het zonlicht weerstaan die de maïs- en aardappelvelden kleedt en ons hart en lijf verwarmt?

Waar Vichte en Heestert in elkaar versmelten, kiezen wij toch voor Vichte en het zal ons bijlange niet spijten. Een reeks veldkapelletjes onderweg en waar ik toch nekeer wil halt houden, worden we plots verrast door hoeve Diesveld, waaraan de straat zijn naam ontleent. De Heerlijkheid van Diesveld was in de 14de- 16de eeuw een versterkte plaats, een leen van de Kasselrij van Kortrijk. Op vandaag blijft van de vroegere Heerlijkheid enkel de omwalde hoeve over. De oorspronkelijke ingangspoort werd - samen met een groot deel van de hoevegebouwen- in 1940 door het oorlogsgeweld vernield.Na de Tweede wereldoorlog werd ze heropgebouwd volgens het origineel plan.

Meteen daarna rijden we Ingooigem binnen: het dorp van Stijn Streuvels. Heel begrijpelijk dat de schrijver hier inspiratie vond voor zijn oeuvre. Ons wordt een volgende gemeente aangeboden: Otegem.
Ik laat me dwingen door de route, die me geen andere keuze geeft dan me door hem in zijn onverbiddellijke hoogten en laagten te laten meesleuren. Mocht ik de keuze zelf kunnen maken, dan koos ik voor een ommetje. Maar toch..., je put telkens weer moed uit je prestaties, het gedacht dat je altijd een beetje sterker bent dan je denkt maakt het verschil.

We nemen een elegante zwaai naar rechts en duiken nu de Kloosterstraat in. Andere gemeente trouwens: Heestert.
Niet veel verder reikt Avelgem ons al de hand. En - aan de voorbereiding van vaderdag gedacht- vonden we het een ideale gelegenheid om onze papa ( en onszelf ook) te verwennen met een ijsje en een tas koffie. Brasserie Beaufort, aan de Doorniksesteenweg 402 te Bossuit deed onze wens in vervulling gaan...

Aan het Kraaibos Vaarttaluds (kanaal Bossuit-Kortrijk) en tevens het laatste stukje vóór we met de aanlooproute een einde maken aan onze fietstocht, vond ik een stukje tekst dat ik de moeite waard vind het u voor te lezen:

" De Vaarttaluds zijn waardevol voor de natuur. Hier komen planten en dieren uit de 'rode' lijst voor, d.w.z.: met uitsterven bedreigd.
De Vaarttaluds zijn nu- door tussenkomst van Natuurpunt- een beschermd natuurgebied. Samen met de Oude Spoorweg en het Otreyvebos kreeg het een erkenning als Europees Habitatgebied.
Alleen gebieden met zeldzame flora krijgen deze erkenning. "

Houden van...
zoveel kostbaar moois,
gedeeld met ons,
niemand die zoiets
nabootsen kan.

Met vriendelijke groeten,
:0) Veerle Loriaux

donderdag 11 juni 2009

De tuin van (h)eden.

Beste natuurvriend,

Zie me graag !
Zoiets moet dat kleine meisje hebben gedacht, terwijl ze bij haar papa op de schoot kroop en gniffelend hem een kusje gaf.
Neen mevrouw/ mijnheer, ik vertel u geen verhaaltje voor het slapen gaan, daar zijn we wel al een beetje te oud voor. Maar misschien nooit oud genoeg om dat soort liefde te verstaan dan ook... het te mogen, te willen, te kunnen herbeleven.

Is vader alleen een biologisch erfdeel ?
Misschien wel een beetje meer: een schuilplaats bij regenvlagen, een beschermengel bij kleine aderlatingen van twijfel, een goochelaar in het oplossen van vraagstukken...

Wat ik van mijn vader denk ? Hij was mijn aller- eerste maatje.
In de ogen van een kind is het simpel: Papa is de aller-aller-allerbeste ! Punt !
Omdat het leven meer is dan ademen, eten, slapen, waken,..., is hij een baken.

Ik zal je altijd graag blijven zien, papa !
Mag ik dat kleine meisje nog eens zijn, zelfs al heb ik opgroeiende kinderen die me van alles komen vragen. 't Zal ( denk ik ) niet anders zijn als gisteren, vandaag en morgen...
Een vader heb je voor het leven, je bovenste beste maat in voor en tegen...
Stormen zullen nooit zo begerig zijn, noch groter dan de liefde die je vindt bij vader als bij z'n kind.

Een fijne vaderdag
aan alle vaders !

Vriendelijk aangeboden,
:0)  Veerle Loriaux

woensdag 3 juni 2009

Zintuiglijke waarnemingen.

Beste natuurvriend,

Tijdens mijn fiets- en wandeltochten kan ik het niet laten aan sommige zaken wat meer aandacht te schenken.
Voor wie vaak hetzelfde traject aflegt is het waarschijnlijk wel eens opgevallen en óf het wel goed is om telkens dezelfde gewassen op hetzelfde perceel te verbouwen?

Aan de landbouwschool heb ik destijds de bronwaarden geleerd van een goed landbouwbeheer en dat teelten van gewassen op gronden waar eerder hetzelfde gewas heeft gestaan - tot problemen kan leiden, dat men " bodemmoeheid " noemt.
Niet alleen raakt de bodem vermoeid, ook steeds vaker treedt vermoeidheid bij gewassen op.

Ik veronderstel dat dit u, natuurvriend, niet onmiddellijk bezig houdt, ofschoon de spelregels in de natuur zo ondoortastbaar zijn, dat het bijgevolg niet uitgesloten lijkt om even stil te worden bij wat we waarnemen op onze tocht?

Met beleefde groeten,
Veerle Loriaux