Wegens werken in de dorpskern van Slijpe (Middelkerke) is het tracé tussen de knooppunten 50 en 18 (Leffinge) omgeleid. Het parcours loopt nu tijdelijk langs het kanaal en de n367 om in Slijpe dorp terug aan te sluiten.
Ook voor de Schoorbakkeroute is een omleiding voorzien
woensdag 24 september 2008
zondag 21 september 2008
Wandeling Westkust lus 107
Beste natuurvriend,
" Out of (H)arms way "
geborgenheid - weg van de wapens
In de schoonheid van de (bio)diversiteit ligt gebed
binnen de absolute onvolmaaktheid van de overgang.
- Francesco Fransera ( Frans De Medts) -
Dit opschrift en een houten kunstwerk, dat het plein voor de kerk van Nieuwpoort-stad tijdelijk versiert, hield ik even een stiltemoment.
We schrijven 21.09.2008.
De natuur neemt soms rare kronkels, die doorwerken in kunst, cultuur, religie, spiritualiteit, of gewoonweg in een kluwen van raakpunten die ons maken zoals we zijn of (willen) worden.
Vandaag zetten we wandeling Westkust lus 107 op ons netvlies: wélke strijd de golven - eeuwen lang - met zijn blanke heuvels heeft uitgevochten en hoe zij vandaag onze kustgemeenten van overstromingen behoedt.
Hoewel deze wandeling aan het Hannecartbos begint, brengt de kusttram ons eerst naar Nieuwpoort- Zonnebloem, waar we de tocht aanvatten aan plaatje nr. 76, aan een van de vele woonwijken, die hier- als legoblokjes - langs de kustlijn zijn ingeplant. Onze route? nr. 76 / 77/ 78/ 79/ 70/ 69/ 68/ 71/ 72/ 74/ 73/ 75
Al veel over het revalidatiecentrum Ter Duinen gehoord, wil het wel treffen dat we er nu voorbij komen. Omgeven door zoveel rust en groen deed me stil worden en in de pen kruipen:
" Bomen verliezen wel hun bladeren,
hun krachten,
maar niet hun trots,
gesterkt en gevoedt in 't hart,
wachtend op een nieuwe start. " V.L.
Een eindje verderop steken we de Kinderlaan over, laten camping Dunepark links liggen, slaan rechtsaf en worden het natuurreservaat Ter Yde ingestuurd. Hier op het droog strand worden embryonale duinen gevormd. Behalve de Zeeraket en het Longkruid, komt hier vooral Biestarwegras voor. De hogere stuifduinen zijn voornamelijk begroeid met helmgras.
Bij de vogels zijn de Tapuit en Graspieper de meest typische zomergasten van het duinlandschap, terwijl de Velduil het van hen overneemt in de wintermaanden. Het Hannecartbos biedt broedgelegenheid aan: o.a. de Wielewaal, de Groene Specht en de Boomvalk, maar ook roofvogels zoals de Sperwer, het Smelleken en de Buizerd wonen hier.
Dit gebied is eigendom van de Intercommunale Waterleidingsmaatschappij van Veurne Ambacht ( IWVA) en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) van de Vlaamse Overheid. Door een prachtige Dagpauwoog en Koolwitjes worden we heimelijk in de gaten gehouden, maar ik had ze wel gezien !
( psssst ! Het natuurreservaat is niet toegankelijk tijdens de broedperiode - 15maart/15 juli )
Langs het Duinenradwandelpad stappen we de duinen in, of liever we staan er plots middenin ! H.e.e.r.l.i.j.k ! Alleen de wind is hoorbaar en verder niets dan stilte. Of... ( met een beetje geluk dan) krijg je straks bezoek van een tamme of wilde grazer. Enfin, wij hebben alleen het geluk gehad van wat ze achterlieten en 't waren geen plastiekzakskes of lege colablikjes... Deze dieren spelen een essentiële rol in de werking van het ecosysteem.
De Albert I-laan knipte onze wandelroute doormidden, dus we staken ze gauw over en vervolgden de weg langs de pyramide, slingerend het zanderige pad de hoogte in, en dàt was a.h.w. het toetje op de taart: het uitzicht op de zee ! Om bij weg te dromen...
Wat verderop lagen overblijfselen van bunkers, die een desolate uitstraling nalaten in dit mooie landschap. Je ziet, de oorlog ligt nooit veraf...
Uit de duinen herrijst het strand, die we een kleine honderd meter volgen. Onze wandeling eindigt aan de tramhalte waar we begonnen, en w'en oes geneird!
Met flinke groeten van mijn voeten!
:0) Veerle Loriaux
" Out of (H)arms way "
geborgenheid - weg van de wapens
In de schoonheid van de (bio)diversiteit ligt gebed
binnen de absolute onvolmaaktheid van de overgang.
- Francesco Fransera ( Frans De Medts) -
Dit opschrift en een houten kunstwerk, dat het plein voor de kerk van Nieuwpoort-stad tijdelijk versiert, hield ik even een stiltemoment.
We schrijven 21.09.2008.
De natuur neemt soms rare kronkels, die doorwerken in kunst, cultuur, religie, spiritualiteit, of gewoonweg in een kluwen van raakpunten die ons maken zoals we zijn of (willen) worden.
Vandaag zetten we wandeling Westkust lus 107 op ons netvlies: wélke strijd de golven - eeuwen lang - met zijn blanke heuvels heeft uitgevochten en hoe zij vandaag onze kustgemeenten van overstromingen behoedt.
Hoewel deze wandeling aan het Hannecartbos begint, brengt de kusttram ons eerst naar Nieuwpoort- Zonnebloem, waar we de tocht aanvatten aan plaatje nr. 76, aan een van de vele woonwijken, die hier- als legoblokjes - langs de kustlijn zijn ingeplant. Onze route? nr. 76 / 77/ 78/ 79/ 70/ 69/ 68/ 71/ 72/ 74/ 73/ 75
Al veel over het revalidatiecentrum Ter Duinen gehoord, wil het wel treffen dat we er nu voorbij komen. Omgeven door zoveel rust en groen deed me stil worden en in de pen kruipen:
" Bomen verliezen wel hun bladeren,
hun krachten,
maar niet hun trots,
gesterkt en gevoedt in 't hart,
wachtend op een nieuwe start. " V.L.
Een eindje verderop steken we de Kinderlaan over, laten camping Dunepark links liggen, slaan rechtsaf en worden het natuurreservaat Ter Yde ingestuurd. Hier op het droog strand worden embryonale duinen gevormd. Behalve de Zeeraket en het Longkruid, komt hier vooral Biestarwegras voor. De hogere stuifduinen zijn voornamelijk begroeid met helmgras.
Bij de vogels zijn de Tapuit en Graspieper de meest typische zomergasten van het duinlandschap, terwijl de Velduil het van hen overneemt in de wintermaanden. Het Hannecartbos biedt broedgelegenheid aan: o.a. de Wielewaal, de Groene Specht en de Boomvalk, maar ook roofvogels zoals de Sperwer, het Smelleken en de Buizerd wonen hier.
Dit gebied is eigendom van de Intercommunale Waterleidingsmaatschappij van Veurne Ambacht ( IWVA) en wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) van de Vlaamse Overheid. Door een prachtige Dagpauwoog en Koolwitjes worden we heimelijk in de gaten gehouden, maar ik had ze wel gezien !
( psssst ! Het natuurreservaat is niet toegankelijk tijdens de broedperiode - 15maart/15 juli )
Langs het Duinenradwandelpad stappen we de duinen in, of liever we staan er plots middenin ! H.e.e.r.l.i.j.k ! Alleen de wind is hoorbaar en verder niets dan stilte. Of... ( met een beetje geluk dan) krijg je straks bezoek van een tamme of wilde grazer. Enfin, wij hebben alleen het geluk gehad van wat ze achterlieten en 't waren geen plastiekzakskes of lege colablikjes... Deze dieren spelen een essentiële rol in de werking van het ecosysteem.
De Albert I-laan knipte onze wandelroute doormidden, dus we staken ze gauw over en vervolgden de weg langs de pyramide, slingerend het zanderige pad de hoogte in, en dàt was a.h.w. het toetje op de taart: het uitzicht op de zee ! Om bij weg te dromen...
Wat verderop lagen overblijfselen van bunkers, die een desolate uitstraling nalaten in dit mooie landschap. Je ziet, de oorlog ligt nooit veraf...
Uit de duinen herrijst het strand, die we een kleine honderd meter volgen. Onze wandeling eindigt aan de tramhalte waar we begonnen, en w'en oes geneird!
Met flinke groeten van mijn voeten!
:0) Veerle Loriaux
zondag 14 september 2008
Mandeldalfietstocht op een doodgewone zondag...
Beste natuurvriend,
" I'm on my way,
having an adventure today!
Chock-full surprises, and what I like?
Together with you riding by bike! "
Jullie weten nu al dat ik goed gezind ben en mijn echtgenoot vast en zeker (!) voor een tocht in 't groen, na een weekje al mijn plichten te doen.
Vandaag plakken we West- en Oostvlaanderen aan elkaar, en de Mandeldalroute gaat me hierbij een beetje helpen.
Daar komt een zwerm jonge meeuwen onze richting uit, de eersten die ons opwachten als we Wielsbeke naderen. Het leven van de Brabantse trekpaarden is er - zo te zien - niet op achteruitgegaan, als je ze als lamme goedzakken in de wei ziet staan...
Vlakbij het kapelletje aan de Moerdijkstraat moet ik toch even stoppen om een slordig ineen geflanst nest tussen de electriciteitsdraden te kunnen bekijken langs alle kanten. Wie woont daar zo hoog en onbeschut? Een kroostrijk vogelpaar, zo te horen... Mussen, en zo te zien nog goed doorvoedt ook.Waarschijnlijk op de valreep nog een leegstaand pand gevonden?
Geplukte preivelden en vers gehakte bloemkolen, je ruikt het al van verre. Het doet me heimelijk verlangen naar kille winterdagen, juist omdat we dan onze keuken weer kunnen laten stinken naar hutsepot en soep met de bovenste beste groensels !
Dicht opeen duwt de maïs zich de hoogte in, ik zie smalle stengels die lijden onder het gewicht van goed gevulde kolven.
Al dat lekkers... vraagt toch... om een experimentje, eentje maar beste boer, een proevertje voor onderweg. Mercie wè!
Een observatieteam doet niet enkel aan veldwerk, maar moet van alles op de hoogte blijven en zijn oor te luister leggen bij het klapke tussen pinteliers aan den toog. Maar brute pech voor ons, want taverne De Poesta - niet ver van de Poelberg - staat over te nemen.
" Te lange léen da m'ier nog gewest zin..."
Het valt soms te betreuren hoe snel alles kan veranderen, op onze tochten merken we het wel eens aan de huizen, die een verlaten aanblik hebben... Wat gebeurt er achter die façades? Zou daar nog iemand wonen? En is die mens daarbinnen soms geen eenzame ziel? Je durft het de buren niet te vragen, omdat je hier normaliter niets te zoeken hebt... Dus rijden we langzaam verder..., maar gedachten blijven hangen.
Grondgebied Deinze voelt dan wel heel vertrouwd aan, er zijn gevoelens die nooit veranderen, het ruikt hier een beetje naar mijn stal ( Gent) en even zak ik weg in mijn jeugdherinneringen. Tijdens die dolle vlucht merk ik plotseling een grote zonnebloem op, met roest gekleurde bladeren die wat verlept aan de stengels hangen. Tja, 't is bijna voorbij die (mooie) zomer...
Als de kerk van Wontergem in zicht komt merk ik op het voorplein een kunstwerk op, van de hand van beeldhouwers Walter De Pauw en José Mestdagh. Het stelt Lucien Buysse voor ( °11.09.1892 / +03.04.1980 ). Mensen uit de streek kennen hem welicht beter als de winnaar van de Tour de France - 1926.
Zulte, Oeselgem en Sint- Baafsvijve ( waar deze fietstocht begint ) lonkt ons voor een bezoekje aan de begraafplaats rond de kerk ( eigenlijk loop ik hier niet zo graag in rond ), maar het heerlijk tasje koffie achteraf deed alles snel vergeten.
And now homeward...
with packets full of good intentions.
With kind regards,
:0) Veerle Loriaux
" I'm on my way,
having an adventure today!
Chock-full surprises, and what I like?
Together with you riding by bike! "
Jullie weten nu al dat ik goed gezind ben en mijn echtgenoot vast en zeker (!) voor een tocht in 't groen, na een weekje al mijn plichten te doen.
Vandaag plakken we West- en Oostvlaanderen aan elkaar, en de Mandeldalroute gaat me hierbij een beetje helpen.
Daar komt een zwerm jonge meeuwen onze richting uit, de eersten die ons opwachten als we Wielsbeke naderen. Het leven van de Brabantse trekpaarden is er - zo te zien - niet op achteruitgegaan, als je ze als lamme goedzakken in de wei ziet staan...
Vlakbij het kapelletje aan de Moerdijkstraat moet ik toch even stoppen om een slordig ineen geflanst nest tussen de electriciteitsdraden te kunnen bekijken langs alle kanten. Wie woont daar zo hoog en onbeschut? Een kroostrijk vogelpaar, zo te horen... Mussen, en zo te zien nog goed doorvoedt ook.Waarschijnlijk op de valreep nog een leegstaand pand gevonden?
Geplukte preivelden en vers gehakte bloemkolen, je ruikt het al van verre. Het doet me heimelijk verlangen naar kille winterdagen, juist omdat we dan onze keuken weer kunnen laten stinken naar hutsepot en soep met de bovenste beste groensels !
Dicht opeen duwt de maïs zich de hoogte in, ik zie smalle stengels die lijden onder het gewicht van goed gevulde kolven.
Al dat lekkers... vraagt toch... om een experimentje, eentje maar beste boer, een proevertje voor onderweg. Mercie wè!
Een observatieteam doet niet enkel aan veldwerk, maar moet van alles op de hoogte blijven en zijn oor te luister leggen bij het klapke tussen pinteliers aan den toog. Maar brute pech voor ons, want taverne De Poesta - niet ver van de Poelberg - staat over te nemen.
" Te lange léen da m'ier nog gewest zin..."
Het valt soms te betreuren hoe snel alles kan veranderen, op onze tochten merken we het wel eens aan de huizen, die een verlaten aanblik hebben... Wat gebeurt er achter die façades? Zou daar nog iemand wonen? En is die mens daarbinnen soms geen eenzame ziel? Je durft het de buren niet te vragen, omdat je hier normaliter niets te zoeken hebt... Dus rijden we langzaam verder..., maar gedachten blijven hangen.
Grondgebied Deinze voelt dan wel heel vertrouwd aan, er zijn gevoelens die nooit veranderen, het ruikt hier een beetje naar mijn stal ( Gent) en even zak ik weg in mijn jeugdherinneringen. Tijdens die dolle vlucht merk ik plotseling een grote zonnebloem op, met roest gekleurde bladeren die wat verlept aan de stengels hangen. Tja, 't is bijna voorbij die (mooie) zomer...
Als de kerk van Wontergem in zicht komt merk ik op het voorplein een kunstwerk op, van de hand van beeldhouwers Walter De Pauw en José Mestdagh. Het stelt Lucien Buysse voor ( °11.09.1892 / +03.04.1980 ). Mensen uit de streek kennen hem welicht beter als de winnaar van de Tour de France - 1926.
Zulte, Oeselgem en Sint- Baafsvijve ( waar deze fietstocht begint ) lonkt ons voor een bezoekje aan de begraafplaats rond de kerk ( eigenlijk loop ik hier niet zo graag in rond ), maar het heerlijk tasje koffie achteraf deed alles snel vergeten.
And now homeward...
with packets full of good intentions.
With kind regards,
:0) Veerle Loriaux
zaterdag 13 september 2008
wandeling Westkust lus 110
Beste natuurvriend,
Een stafkaart is een richtlijn, maar verklappen doet het je helemaal niet wat je zintuigen zullen opnemen tijdens je tocht...
Het engagement aangenomen te hebben de Westkust aan onze trektochten toe te voegen, lonkt ons vandaag Nieuwpoort.
Aan het standbeeld van koning Albert I wappert de blauwe vlag t.g.v. ' Open Monumentendag ' 14.09.2008.
De pas ingewijde wandellussen langs de Westkust, in samenwerking met Westtoer, zijn gemakkelijk te herkennen aan de witte ( rechthoekige ) bordjes met rode opdruk, die functioneel zijn in twee richtingen.
We stappen rond het standbeeld en even ... heb ik de indruk terug naar AF te worden geleidt, maar de opzet hiervan is waarschijnlijk de wandelaar even te herinneren aan W.O. I ?
Het monument werd destijds opgericht op initiatief van de oudstrijdersverenigingen van W.O. I De locatie bij het sluizencomplex " De Ganzepoot " werd gekozen, om de grote rol die deze plaats en de IJzer speelden tijdens den groote oorlog ( onthuld op 24/07/1938 - ontw.: Julien De Ridder - beeldh.: Karel Aubroeck ).
We worden langs de (*) jachthaven geloodst, waar we een reusachtig metalen kunstwerk opmerken: " De Poolreiziger ", een werk van Freddy Cappon, als huldebetoon aan een inwoner van de stad, zijnde Dixie Dansercoer.
Voor zijn bekendheid als poolreiziger en all- round avonturier werd hij er - in 1998 - tot ereburger uitgeroepen.
Na +/- 2 km stappen worden we plots van bij het water weggehaald, kruisen de N 34 ( gewestweg die Knokke met Adinkerke verbindt ), krijgen even het uitzicht op een vakantiedorp en keren dan langs dezelfde weg terug.
Langs de havengeul, in het prins Mauritspark, werden 18 zogenaamde ideeëntuinen aangelegd. Goed voor een kleine wandeling in een oase van rust en groen (!)
N° 85: oké.
N° 6 : Over het water? In hemelsnaam, hoe geraken we daar?
Met de vloot ! ( april- september: van 8u30/ 12u30 en van 13u/ 18u30. October - maart: van 9u/ 12u30 en van 13u/ 16u30 ) Als de rode vlag gehesen wordt vaart de veerboot niet uit.
Voor meer info: 058/ 22.49.10
We zetten voet aan wal en staan op grondgebied Lombardsijde: het natuurreservaat ' De IJzermonding '.
Het militair domein links, het afgebakend natuurgebied rechts, loopt voor ons uit een asfaltweg . Slib krioelt er van het leven en waadvogels van allerlei pluimage zoeken hier hun kostje bijeen. Een observatieplekje geeft ons toch de mogelijkheid de duinen op een lichte hoogte te zien en ( behalve vogels ) treffen we er ook schapen aan, die ingezet worden om het duinenlandschap in stand te houden.
De jachthaven komt geleidelijk aan in zicht, evenals het standbeeld van koning Albert I, de goed gevorderde wegenwerken rond Nieuwpoort-stad, en bij dreigende stapelwolken vatten we met een iets snellere tred de laatste meters van onze Westkustwandeling aan.
Het duinengebied,
het water van de zee,
de wielweb van de kruisspin waar we doorheen liepen,
het zand dat wordt vastgehouden door helmgras...
Wié toch was deze bouwheer?...
Óf het moet een onbaatzuchtige architect geweest zijn, met uitzonderlijke talenten...
Ik geraak hier maar niet op uitgekeken.
" Monumenten om te koesteren "
Ja, dat zijn ze...
(*) de jachthaven van Nieuwpoort is de grootste jachthaven van de Atlantische kust.
Met welgemeende groeten,
:0) Veerle Loriaux
Een stafkaart is een richtlijn, maar verklappen doet het je helemaal niet wat je zintuigen zullen opnemen tijdens je tocht...
Het engagement aangenomen te hebben de Westkust aan onze trektochten toe te voegen, lonkt ons vandaag Nieuwpoort.
Aan het standbeeld van koning Albert I wappert de blauwe vlag t.g.v. ' Open Monumentendag ' 14.09.2008.
De pas ingewijde wandellussen langs de Westkust, in samenwerking met Westtoer, zijn gemakkelijk te herkennen aan de witte ( rechthoekige ) bordjes met rode opdruk, die functioneel zijn in twee richtingen.
We stappen rond het standbeeld en even ... heb ik de indruk terug naar AF te worden geleidt, maar de opzet hiervan is waarschijnlijk de wandelaar even te herinneren aan W.O. I ?
Het monument werd destijds opgericht op initiatief van de oudstrijdersverenigingen van W.O. I De locatie bij het sluizencomplex " De Ganzepoot " werd gekozen, om de grote rol die deze plaats en de IJzer speelden tijdens den groote oorlog ( onthuld op 24/07/1938 - ontw.: Julien De Ridder - beeldh.: Karel Aubroeck ).
We worden langs de (*) jachthaven geloodst, waar we een reusachtig metalen kunstwerk opmerken: " De Poolreiziger ", een werk van Freddy Cappon, als huldebetoon aan een inwoner van de stad, zijnde Dixie Dansercoer.
Voor zijn bekendheid als poolreiziger en all- round avonturier werd hij er - in 1998 - tot ereburger uitgeroepen.
Na +/- 2 km stappen worden we plots van bij het water weggehaald, kruisen de N 34 ( gewestweg die Knokke met Adinkerke verbindt ), krijgen even het uitzicht op een vakantiedorp en keren dan langs dezelfde weg terug.
Langs de havengeul, in het prins Mauritspark, werden 18 zogenaamde ideeëntuinen aangelegd. Goed voor een kleine wandeling in een oase van rust en groen (!)
N° 85: oké.
N° 6 : Over het water? In hemelsnaam, hoe geraken we daar?
Met de vloot ! ( april- september: van 8u30/ 12u30 en van 13u/ 18u30. October - maart: van 9u/ 12u30 en van 13u/ 16u30 ) Als de rode vlag gehesen wordt vaart de veerboot niet uit.
Voor meer info: 058/ 22.49.10
We zetten voet aan wal en staan op grondgebied Lombardsijde: het natuurreservaat ' De IJzermonding '.
Het militair domein links, het afgebakend natuurgebied rechts, loopt voor ons uit een asfaltweg . Slib krioelt er van het leven en waadvogels van allerlei pluimage zoeken hier hun kostje bijeen. Een observatieplekje geeft ons toch de mogelijkheid de duinen op een lichte hoogte te zien en ( behalve vogels ) treffen we er ook schapen aan, die ingezet worden om het duinenlandschap in stand te houden.
De jachthaven komt geleidelijk aan in zicht, evenals het standbeeld van koning Albert I, de goed gevorderde wegenwerken rond Nieuwpoort-stad, en bij dreigende stapelwolken vatten we met een iets snellere tred de laatste meters van onze Westkustwandeling aan.
Het duinengebied,
het water van de zee,
de wielweb van de kruisspin waar we doorheen liepen,
het zand dat wordt vastgehouden door helmgras...
Wié toch was deze bouwheer?...
Óf het moet een onbaatzuchtige architect geweest zijn, met uitzonderlijke talenten...
Ik geraak hier maar niet op uitgekeken.
" Monumenten om te koesteren "
Ja, dat zijn ze...
(*) de jachthaven van Nieuwpoort is de grootste jachthaven van de Atlantische kust.
Met welgemeende groeten,
:0) Veerle Loriaux
vrijdag 12 september 2008
Rare voorwerpen
Gisteren was het tijd voor een verkenning van de WIldenburg wandelroute. Een eerste kennismaking met de nog prille herfst. De eerste kastanjes, eikels en bladeren vallen van de bomen. Het bos krijgt stilaan zijn herfstkleuren en hier en daar kom je al eens iets gek tegen.
Langs de Beukendreef zag ik toevallig een raar voorwerp aan een boom hangen. Op het eerste zicht dacht ik aan een gigantische paddenstoel. Toen ik het voorwerp naderbij bestudeerde leek het wel alsof het voorwerp versteend was.
Langs de Beukendreef zag ik toevallig een raar voorwerp aan een boom hangen. Op het eerste zicht dacht ik aan een gigantische paddenstoel. Toen ik het voorwerp naderbij bestudeerde leek het wel alsof het voorwerp versteend was.
Wat het precies is? Ik weet het in elk geval niet, al denk ik aan een soort zwem. Het antwoord is zeker en vast welkom.
Herrie op de prairie!
Mocht je me vroeger gevraagd hebben wie Zannekin is en wat er te zien is in Lampernisse, ik had het niet geweten. Sedert gisteren is dat wel eventjes anders!
Rond 3 uur in de namiddag ligt het kleine polderdorp te blaken in een zwoele najaarszon. Ideaal om nog voor valavond de lus af te stappen die de komgronden verkent ten zuiden van de kerktoren. Na een praatje met een arbeider van Westtoer, die net een omvergereden paaltje heeft vervangen, kan het niet meer stuk. Eventjes voorbij de 2 motes van het Leenhof ter Wissche zie ik echter steeds dikkere pakken grauwgrijze wolken binnendrijven van over de grens. Terugkeren? Of doorstappen? Ze drijven af naar het zuiden...
Maar ter hoogte van de Kleine IJzerbeek barst de hel los. Met bakken begint het te regenen en ik beslis om via de 'Lampernissewegel' de helft van de route af te snijden en mijn auto op te zoeken. Doorheen het gordijn van water zie ik in de verte nog net de kerktoren staan. De koeien sprinten in groep richting dorp. Het gerommel zit nu pal boven mijn hoofd en bliksemschichten doorklieven de zwarte hemel. Ik sta in open lanschap! Geen schuurtje of beschutting te bespeuren. Niets dan grasland en nog ettelijke vaartjes te dwarsen. Eventjes flitst mijn K.S.A. -verleden door mijn hoofd. Niet onder bomen! Niet bij masten! Niet bij water!
Twintig minuten heb ik daar gelegen, plat op mijn buik, in korte broek. Die GoreTex dat werkt dus wel, maar minder als het water via je hoofd en nek naar binnen stroomt. Gelukkig overleeft mijn fototoestel de zondvloed en kan ik een half uur later genieten van een dampende koffie.
Benieuwd naar dat tweede deel van die Zannekinroute........
donderdag 11 september 2008
10de themafietstocht geopend
Zaterdag laatstleden werd in Boezinge (Ieper) de 10de themafietstocht in West-Vlaanderen geopend. Voor zij die het nog niet mochten weten: themafietstochten zijn fietsroutes die het fietsnetwerk volgen en waarbij de brochure dieper doorboomt rond één welbepaald thema.
In tegenstelling tot de klassieke fietsbrochures krijg je hier geen kaart die je kan opvouwen maar een echt boekje.
Het boekje is een kleine 50 pagina's dik en legt het verhaal uit van de gruwelen die er rond Ieper gebeurden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Maar binnen het thema Ieperboog staat er echter iets anders en unieks in de kijker.
De themafietstocht wil de fietser namelijk het landschap beter leren begrijpen. In de brochure werden luchtfoto's uit WO1 geplaatst naast hedendaagse luchtfoto's. Opmerkelijk hoe sommige zaken in het landschap nauwelijks zijn veranderd. Wat een weiland was voor de oorlog is dit nu soms nog. Op de kaartjes werden ook de loopgraven aangeduid
In de brochure wordt alles geduid en terwijl je op een bepaalde plaats in het landschap even halt houdt kan je het landschap als het ware lezen.
Dit werd wellicht nog nooit eerder uitgegeven in de vorm van een route.
Meer info over de opening vind je terug op www.wo1.be doorklikken naar je was erbij.
De route kan besteld worden via www.fietsen-wandelen.be
In tegenstelling tot de klassieke fietsbrochures krijg je hier geen kaart die je kan opvouwen maar een echt boekje.
Het boekje is een kleine 50 pagina's dik en legt het verhaal uit van de gruwelen die er rond Ieper gebeurden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Maar binnen het thema Ieperboog staat er echter iets anders en unieks in de kijker.
De themafietstocht wil de fietser namelijk het landschap beter leren begrijpen. In de brochure werden luchtfoto's uit WO1 geplaatst naast hedendaagse luchtfoto's. Opmerkelijk hoe sommige zaken in het landschap nauwelijks zijn veranderd. Wat een weiland was voor de oorlog is dit nu soms nog. Op de kaartjes werden ook de loopgraven aangeduid
In de brochure wordt alles geduid en terwijl je op een bepaalde plaats in het landschap even halt houdt kan je het landschap als het ware lezen.
Dit werd wellicht nog nooit eerder uitgegeven in de vorm van een route.
Meer info over de opening vind je terug op www.wo1.be doorklikken naar je was erbij.
De route kan besteld worden via www.fietsen-wandelen.be
dinsdag 9 september 2008
raad je plaatje
Overal in West-Vlaanderen zijn wel leuke kiekjes te maken. We zijn zoveel op pad en komen quasi overal in de provincie. Ons fototoestel is nooit ver buiten handbereik.
Wie weet bijvoorbeeld langs welke route dit plaatje werd geschoten?
Abonneren op:
Posts (Atom)
